Miniaturowa świnka – prawdziwa wielkość i waga
Słysząc hasło świnka miniaturowa można by pomyśleć o dobrze wszystkim znanej śwince morskiej, czyli właściwie kawii domowej. Jednak nie o taką mini świnkę nam chodzi. Miniaturowe świnki to mniejsze wersje znanych na całym świecie świń hodowlanych. Mikro świnka powstała w wyniku skrzyżowania kilku mniejszych ras świń: kune-kune, Gloucester Old Spot, wietnamskiej oraz Ossabaw Island. Powstałą rasę nazwano miniaturową świnką zwisłobrzuchą, ze względu na jej specyficzną budowę i zwisający brzuszek.
Popularną i szerzej znaną także w Polsce przedstawicielką miniaturowych świnek jest świnka wietnamska, która w Europie pojawiła się po raz pierwszy w 1866 roku; została przywieziona na otwarcie ogrodu zoologicznego w Budapeszcie. Została wyhodowana w Azji jako alternatywa dla bardzo dużych świń, dla których brakowało miejsca i dużej ilości pożywienia. Nieduża świnka wietnamska to zwierzę wszystkożerne, mało kłopotliwe w hodowli i łatwo adaptujące się do nowych warunków.
Ich cechą charakterystyczną są nieco ugięte tyle nogi, zadarty ryjek i właśnie ten zwisający brzuszek. Skóra tych zwierząt jest gruba, ciemna i pofałdowana. Mogą także występować osobniki jasne i łaciate. Miniaturowe świnki osiągają maksymalną wagę 60 kg, a wysokość w kłębie do 0,5 metra. W porównaniu ze swoimi zwykłymi hodowlanymi pobratymcami, których waga może osiągać nawet 400 kg są rzeczywiście o wiele mniejsze, jednak zwróćmy uwagę, że nawet pięćdziesięciokilogramowa świnia to zwierzę cięższe niż choćby dorosły samiec owczarka niemieckiego. Warto zatem uświadomić sobie „ciężar odpowiedzialności”.
Z chlewika w domowe pielesze
Miniaturowe świnki są raczej łagodnie usposobione, towarzyskie i bardzo inteligentne – z powodzeniem mogą być naszym zwierzęciem towarzyszącym. Kochają naturę, lubią się bawić, przywiązują się do opiekuna, można je nawet nauczyć sztuczek czy załatwiania się do kuwety (oczywiście dostosowanej rozmiarem do wielkości zwierzęcia). Internet jest pełen zdjęć tych uroczych stworzeń wyprowadzanych na spacery niczym psy i śpiących na poduszkach.
Rzeczywiście mikro świnki to czarujące zwierzęta, które lubią drapanie za uchem i po brzuchu, nie są jednak dla każdego. Przede wszystkim nie bardzo nadają się do mieszkania, mogą tam być nieszczęśliwe. Sfrustrowane świnki stają się nerwowe, złośliwe i zdarza im się obsikiwać mieszkanie. Potrzebują ogrodu, gdzie mogą swobodnie ryć, bo leży to ich naturze i stanowi ważną potrzebę do zaspokojenia. Lubią się wygrzewać na słońcu i taplać w błocie – to ich największe radości, zaraz po ryciu i jedzeniu słodkich owoców. Jeśli chodzi o miniaturową świnkę w bloku, dodatkową trudnością mogą być konieczne do pokonania schody w bloku, które są niedostosowane do świńskiego kręgosłupa, krótkich nóżek i zwisającego brzuszka. Nie poleca się zatem traktować świnki tak samo jak psa i spacerować z nią jedynie po betonowym osiedlu. Zdecydowanie lubią być blisko natury i mieć nieograniczony dostęp do ogrodu czy wybiegu.
Jeśli możemy takie warunki zapewnić mini śwince to będzie ona uroczym towarzyszem w przydomowym ogrodzie. Należy jednak zapewnić jej schronienie – jeśli nie może mieć wstępu do domu, to dobrze sprawdzi się specjalny drewniany domek, ocieplony na czas niskich temperatur i wyłożony słomą, w której świnki lubią się zakopywać. Regularnie należy sprzątać odchody świnek. Musimy się liczyć ze zniszczonym trawnikiem i grządkami tam gdzie świnka będzie miała dostęp.
Co je świnka miniaturka?
Żywienie miniaturowych świnek nie jest specjalnie wymagające, ponieważ są prawie wszystkożerne. Żywią się świeżą zieleniną, także trawą i chwastami, wszelkiego rodzaju warzywami. W ich jadłospisie powinny znaleźć się też ziarna zbóż (należy uważać z owsem, gdyż przyczynia się do otłuszczenia zwierzęcia) oraz owoce – świnki bardzo lubią banany i arbuzy. Chętnie pożywiają się też zupami czy ew. domowymi zlewkami np. wodą po ugotowanym makaronie (ale uwaga, powinny być bez soli).
Zdecydowanie nie powinniśmy podawać potraw mocno przyprawionych, solonych czy ostrych. Świniom szkodzą także niektóre rośliny, na przykład: cis, liście i owoce kasztanowca, oleander, niektóre paprocie. Nie podajemy świnkom także białka pochodzenia zwierzęcego (wyjątkiem może być nabiał), ani karm dla psów czy kotów. Ciekawostką jest zamiłowanie świń do… alkoholu. Bardzo lubią piwo, ale alkohol jest dla świnek niewskazany i etycznie wątpliwy, zatem należy uważać, by nie miały do niego dostępu.
Na co uważać decydując się na świnkę miniaturkę?
Należy pamiętać, że świnka, nawet miniaturowa to nadal silne zwierzę, które może ugryźć lub zahaczyć kłem. Jeśli świnka będzie mieszkać w ogrodzie, ogrodzenia zabezpieczające wybieg muszą być solidne, gdyż świnie mogą się o nie opierać i ocierać, zatem niestabilna siatka czy przegroda mogą zostać przez nie zniszczone.
Jeśli miniaturowa świnka jest domowym pupilem warto pomyśleć także zawczasu o kastracji knurków (czyli dojrzałych samców) i sterylizacji loszek (dojrzałych samic). Knurki mogą gryźć i skakać na opiekuna demonstrując popęd seksualny, loszki z kolei mogą mieć humory i być niemiłe w czasie rui (a mają je co 21 dni). Wysterylizowane/wykastrowane zwierzęta powinny być spokojniejsze, jednak po tym zabiegu mogą mieć skłonność do tycia, co należy uwzględnić w ich diecie. Trzeba pamiętać, że świnki także są narażone na choroby – mogą przechodzić zatrucia pokarmowe i grypę. Dobrze jest także regularnie je odrobaczać, aby nie narazić ich na szkodliwość tasiemca czy nicieni.
Miniaturowe świnki nie są jeszcze tak popularne w Polsce w charakterze zwierząt domowych. Hodowcy tych uroczych zwierzaków często zniechęcają do ich kupna potencjalnych zainteresowanych. Ludzie pod wpływem impulsu marzą o uroczej, małej śwince nie bardzo wiedząc z czym się wiąże opieka nad nią. Nie poleca się świnek do bloków i hodowcy wydają się być w tym konsekwentni. Dużo częściej można spotkać mini świnki w gospodarstwach agroturystycznych czy mini zoo, gdzie są niewątpliwą atrakcją dla odwiedzających takie miejsca. Świnie to bardzo wdzięczne, mądre i sympatyczne stworzenia więc zasługują na dobre traktowanie i szacunek, tak jak inne domowe pupile.
Więcej ciekawych artykułów znajdziesz w pasji Mam zwierzęta.
Zdjęcie okładkowe: Shutterstock
Komentarze (0)