20 stycznia 2023

Filmy i seriale o apokalipsie - czyli, jak będzie wyglądał koniec świata?

Temat apokalipsy i postapokaliptycznego świata jest bardzo popularny w kinie. Takie produkcje jak „Armagedon”, „Dzień zagłady” czy „12 małp” zna każdy. Co jeszcze obejrzeć, by zobaczyć jak może wyglądać koniec świata? Sprawdź najciekawsze filmy i seriale o apokalipsie.

Autorka: Magda Tarnawska

„The Last of Us” (2023)

Prawdopodobnie najbardziej wyczekiwany serial 2023 roku, który powstał na podstawie popularniej gry wideo, ma szansę przebić inne dotychczasowe adaptacje gier i stać się prawdziwym hitem. Bardzo obiecujący nowy serial o apokalipsie miał niedawno premierę na HBO.

Po tym gdy świat opanowała zmutowana wersja grzyba, który zmienia ludzi w brutalne stworzenia podobne do zombie, ocalały z apokalipsy Joel (Pedro Pascal) ma za zadanie eskortować nastolatkę o imieniu Ellie (Bella Ramsey) przez postapokaliptyczne Stany Zjednoczone. Ellie jest wyjątkowa, ponieważ jest odporna na infekcję i może być kluczem do wyleczenia świata. Bohaterowie po drodze napotykają wędrowne grupy zombie, muszą przetrwać w niebezpiecznym świecie, a wspólna podróż szybko zbliża ich do siebie.

Fabuła „The Last of Us” jest złożona i emocjonalna. Położono w niej nacisk nie tylko na walkę z charakterystycznymi potworami, ale także na przedstawienie tego, co dzieje się z ludzkością po upadku społeczeństwa.

Wysokobudżetowa produkcja jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach (wiele scen i kadrów odpowiada tym, które istnieją w grze), co powinno ucieszyć nie tylko widzów, którzy dopiero poznają tę historię, ale przede wszystkim fanów gry.

„Jestem legendą” (2007)

Ta luźna adaptacja powieści Richarda Mathesona podąża za naukowcem Robertem Neville'em (Will Smith), który jest prawdopodobnie jednym z ostatnich ludzi na Ziemi. Niebezpieczna mutacja wirusa sprawiła, że ludzie stali się potworami na kształt zombie i wampira. Wirusolog Neville walczy z tymi stworzeniami, szuka ocalałych i lekarstwa, które mogłoby powstrzymać apokalipsę.

Na pierwszym planie oglądamy jego walkę o przetrwanie, ale także próbę poradzenia sobie z samotnością oraz to, jak emocjonalnie przeżywa, że został jedynym ocalałym z katastrofy. Z czasem odkrywa, że jest znacznie mniej samotny, niż początkowo podejrzewał.

Film jest całkiem udaną, wysokobudżetową próbą ukazania jednej z wersji postapokaliptycznego świata.

„Ludzkie dzieci” (2006)

Trzymający w napięciu, dystopijny thriller Alfonso Cuaróna to film trzykrotnie nominowany do Oscara, który przyniósł postapokaliptycznemu gatunkowi science fiction trochę prestiżu.

Jest rok 2027, a ludzkość stała się bezpłodna. W obliczu nieuchronnego wyginięcia ludzkości, świat pogrąża się w chaosie. Wielka Brytania staje się państwem policyjnym, w którym Theo (Clive Owen) musi chronić pierwszą ciężarną kobietę od osiemnastu lat i sprowadzić ją w określone miejsce. Misja jest śmiertelnie niebezpieczna, ale cel niesie ze sobą nadzieję.

To zaskakująco wiarygodna wizja dystopii, przez co jeszcze bardziej przerażająca. Ale film jest najbardziej miażdżący wtedy, gdy przedstawia niewygodne podobieństwa między rzeczywistością a poruszanymi w nim tematami dotyczącymi imigracji i kontroli granic.

„To już jest koniec” (2013)

Wśród filmów o apokalipsie nie brakuje też apokaliptycznych komedii, jak produkcja Evana Goldberga i Setha Rogena z 2013 roku.

W „To już jest koniec” grupa aktorów i hollywoodzkich celebrytów, w tym przyjaciele Jay Baruchel i Seth Rogen, imprezuje w domu Jamesa Franco, gdy uderza apokalipsa, natychmiast zabijając m.in. Rihannę i Kevina Harta. Ci, którzy przeżyli, chowają się w domu Franco. Podczas gdy apokalipsa za drzwiami powinna być przerażająca, reakcje rozpustnych celebrytów zamieniają ją w frywolną zabawę.

W filmie dominuje specyficzny, szalony humor i absurdalne wybryki. W jednej chwili leje się krew, padają trupy, w drugiej można się popłakać ze śmiechu. Do tego baczni obserwatorzy znajdą w nim mnóstwo odniesień do popkultury. To tego typu film, w którym narracja staje się mniej ważna niż spędzony z postaciami czas.

„To już jest koniec” zgromadził niesamowitą obsadę współczesnych aktorów komediowych, w tym Jonaha Hilla, Danny’ego McBride’a, Paula Rudda, Michaela Cera, Craiga Robinsona i Channinga Tatuma.

„The Walking Dead” (2010-2022)

Postapokaliptyczny serial oparty na serii komiksów to jedna z najpopularniejszych historii o zombie. Bardzo dobrze oceniany i przyciągający rzeszę fanów serial z biegiem czasu powoli tracił widzów w miarę, gdy kolejni ulubieni bohaterowie odchodzili lub byli uśmiercani. „The Walking Dead” wywarł jednak gigantyczny wpływ na cały gatunek.

Serial podąża za grupą ludzi, którzy próbują przetrwać w postapokaliptycznym świecie opanowanym przez zombie. Upadek współczesnej cywilizacji powoduje, że ci którzy przeżyli muszą stawić czoła innym ocalałym ludziom, którzy utworzyli grupy i społeczności z własnymi zestawami praw i moralności, co czasami prowadzi do otwartego konfliktu i walki o przetrwanie.

Skąd ogromna popularność serialu? „The Walking Dead” zawdzięcza swój sukces showrunnerowi, którym był Frank Darabont („Skazani na Shawshank”, „Zielona mila”), świetnej produkcji i charakteryzacji oraz efektom specjalnym. Przede wszystkim jednak ze względu na scenariusz, który oprócz prezentowania wielu przygód i wątków, które na pewno spodobają się surwiwalistom, kieruje widzów na trop, z którego wynika, że prawdziwym zagrożeniem dla przetrwania nie są bezmyślne mięsożerne istoty, ale inni ludzie. Prezentuje klasyczny problem – gdy chodzi o przetrwanie i gdy budzą się instynkty ostatecznie sami dla siebie jesteśmy największym zagrożeniem.

Serial zakończył się po 11 sezonach w 2022 roku, ale zrodził kilka spin-offów, a twórcy zapowiadają kolejne.

„Melancholia” (2011)

Dramat duńskiego reżysera Larsa von Triera to dość specyficzny film o apokalipsie. Filmowiec przedstawia w nim swoją wersję końca świata.

„Melancholia” z Kirsten Dunst w roli głównej skupia się na młodej kobiecie, która cierpi na depresję. W trakcie jej własnego ślubu walczy z chorobą, która rujnuje najszczęśliwszy dzień w życiu i przyćmiewa wystawne przyjęcie. Wkrótce i jej rodzina pogrąża się w panice i lęku, ponieważ ogromna niebieska planeta, Melancholia, znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Gdy nieuchronny koniec się zbliża, bohaterka odnajduje uniesienie i spokój w obietnicy rychłego zniszczenia.

„Melancholia” to mistrzowsko zrealizowany film, pełen metafor, który każe zmierzyć się z problemami depresji, wolnej woli i rozczarowania. Jest pochłaniający, wyczerpujący i oferuje wciągające efekty wizualne.

„Nie patrz w górę” (2021)

Satyra polityczna Adama McKaya jest ostra, zabawna i pełna gwiazd. Jednocześnie dość przygnębiająca jak na komedię.

Studentka astronomii (Jennifer Lawrence) i uznany profesor (Leonardo DiCaprio), próbują ostrzec prezydent Stanów Zjednoczonych (Meryl Streep), media i opinię publiczną o tym, że Ziemi grozi katastrofa. Gdy apelują o zniszczenie zbliżającej się do Ziemi komety, nie mogą zmusić nikogo do traktowania ich poważnie – a oglądanie tego jest zarówno zabawne, jak i bolesne.

Film zgłębia wiele negatywnych aspektów współczesności. Korupcja, podważanie nauki, ignorowanie ostrzeżeń, przeinaczanie faktów – to wszystko trawi współczesne społeczeństwa i nie pozwala dostrzec prawdziwych zagrożeń. Dlatego gdy „Nie patrz w górę” przestaje być zabawne, ma do powiedzenia coś ważnego. Jego celem jest zachęcenie widzów do poważnego traktowania zmian klimatu. Wydźwięk filmu jest pesymistyczny, ale być może to jedyne, co jest w stanie na nas zadziałać...

„Mad Max: Na drodze gniewu” (2015)

Akcja wszystkich czterech filmów z serii „Mad Max” rozgrywa się w dystopijnej przyszłości, w której ludzie walczą o podstawowe zasoby i próbują przetrwać, a główny bohater, Mad Max, wpada po drodze w kłopoty.

„Mad Max: Na drodze gniewu” podąża za Maxem (Tom Hardy), który łączy siły z Furiosą (Charlize Theron) w jej dążeniu do obalenia tyrańskiego władcy. To prawdopodobnie najlepsza część sagi z imponującą scenografią, szalonymi pościgami samochodowymi, genialnymi efektami i znakomitą rolą Charlize Theron. Prawdziwa gwiazda kina postapokaliptycznego.

„Ciche miejsce” (2018)

Jakie to uczucie być ostatnią rodziną na świecie? Pewien obraz takiej sytuacji daje nam John Krasinski w niepokojącym i niespodziewanie przebojowym horrorze „Ciche miejsca”.

Fabuła rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w której świat opanowały potwory wyczulone na dźwięk. Aby przetrwać para (John Krasinski i Emily Blunt) i ich dzieci próbują zachować spokój i żyć w całkowitej ciszy.

„Ciche miejsce” jako film o apokalipsie wykorzystuje sprytny pomysł, w którym hałas jest dla filmowych bohaterów śmiertelny. Obsada jest więc zmuszona milczeć przez większą część filmu, co z kolei powoduje, że napięcie wzrasta. Ponieważ każdy głośny dźwięk może okazać się śmiertelny, powoduje wstrzymanie oddechu nawet u widza.

„Pojutrze” (2004)

Paleoklimatolog Jack Hall (Dennis Quaid) jest na stacji badawczej na Antarktydzie, gdy olbrzymi blok lodu odrywa się od kontynentu. Różne rejony Ziemi zaczynają nawiedzać anomalia pogodowe (potężne tajfuny, duże burze śnieżne, gradowe i in.). Nadchodzi epoka lodowcowa wywołana przez globalne ocieplenie. Rząd Stanów Zjednoczonych nie chce słuchać ostrzeżeń naukowców, a sytuacja tylko się pogarsza. Liczne tornada niszczą Los Angeles, tsunami zalewa Manhattan, a Europa zamarza. Czy uda się ocalić świat przed katastrofą?

Film zrealizowany z dużym budżetem i świetnymi efektami specjalnymi zawiera ostrzeżenie, że globalne ocieplenie może pewnego dnia nagle rzucić świat na kolana. Pomimo tego, że „Pojutrze” wykorzystuje wiele chwytów zwykle stosowanych w filmach o końcu świata (które znamy z wcześniejszych produkcji), oprawą wizualną robi olbrzymie wrażenie.