Włóczykij, Buka i cała reszta

Tytułowe Muminki to tylko kilka postaci z całego szeregu bohaterów występujących w tym popularnym cyklu opowiadań. Choć im poświęca się tu najwięcej uwagi i wokół ich przygód najczęściej toczy się akcja, to dla wielu czytelników oraz widzów bajek w wersji filmowej i serialowej, pozostałe postacie z „Muminków” są równie interesujące, a może nawet bardziej lubiane. Wystarczy wymienić cięte riposty Małej Mi, przerażającą Bukę, której wszyscy w dzieciństwie się bali czy wycofanego Włóczykija, aby przekonać się, że „Muminki” to prawdziwa plejada osobowości. A przecież byli jeszcze: Bobek, Ryjek, Paszczak, Mimble, Hatif­na­towie i Filifionki. Każda z tych postaci ma swój oryginalny charakter i reprezentuje inne podejście do świata, a także trafnie prezentuje je ujmując w słowa, które stały się źródłem nieśmiertelnych cytatów, takich jak np.: „Wszystko trzeba odkryć samemu. I również przejść przez to zupełnie samemu” - Too-tiki, „W zimie człowiek robi się strasznie stary” - Włóczykij, „Mówienie tak bardzo przeszkadza w myśleniu” – Tatuś Muminka, „Jak ma się zamknięte oczy straszne rzeczy wydają się jeszcze straszniejsze” – Ryjek, „Często mówię „nie wiem”, ale szczerze? Wiem wszystko. Po prostu nie chce mi się wyjaśniać” – Mała Mi.    

 

 

W jakiej kolejności czytać „Muminki”?

Cała saga o Muminkach to dziewięć książek i dwadzieścia dwa komiksy. Kolejne tomy mogą stanowić właściwie odrębne opowiadania. Ponieważ niektóre postaci dowolnie pojawiają się w nich i znikają, a w fabule można zauważyć kilka niekonsekwencji autorki, trudno jednoznacznie wskazać prawidłową chronologię. Jeśli jednak wziąć pod uwagę kolejność ukazywania się opowiadań, to porządek ten wygląda następująco:

1. „Małe trolle i duża powódź” (1945)

2. „Kometa nad Doliną Muminków” (1946)

3. „W Dolinie Muminków” (1948)

4. „Pamiętniki Tatusia Muminka” (1950)

5. „Lato Muminków” (1954)

6. „Zima Muminków” (1957)

7. „Opowiadania z Doliny Muminków” (1962)

8. „Tatuś Muminka i morze” (1965)

9. „Dolina Muminków w listopadzie” (1970)

 

Tove Jansson, czyli Mama Muminków

Tove Jansson, pisarka przez wielu czytelników kojarzona niemal wyłącznie jako autorka opowieści o trollach, tworzyła także powieści dla dorosłych. Choć „Muminki” zdecydowanie nie były całym jej życiem, to jednak zobowiązania wydawnicze skłaniały Jansson do tworzenia kolejnych części popularnych opowiadań dla dzieci. Na szczęście, w ramach wytchnienia od tematyki dziecięcej, autorka znajdowała także czas, by pisać dla starszych czytelników. Owocem tego jest kilka powieści m.in. nastrojowe i metaforyczne „Lato”, mroczna historia o tajemniczej relacji kobiet, czyli „Uczciwa oszustka” oraz autobiograficzna i dojrzała opowieść o własnym dzieciństwie, którą autorka zawarła w książce pt. „Córka rzeźbiarza”. Poza tym jako córka artystów, Jansson była utalentowaną ilustratorką, a jej prace można podziwiać w komik­sach o Mumin­kach two­rzo­nych we współpracy z bratem Larsem Jans­sonem.
 

 


Ceniąca samotność, fińska pisarka tworząca głównie po szwedzku intrygowała całym swoim życiem. Uwielbiała pisać listy, żyła u boku swojej długoletniej partnerki i od zawsze była zdystansowana wobec komercyjnego sukcesu jaki zrodził się wokół „Muminków” (zostały przełożone na ponad trzydzieści języków i mają swoją wersję teatralną, filmową i serialową). Jaka naprawdę była Tove Jansson można przeczytać m.in. w biografii stworzonej przez Boel Westin pt. „Tove Jansson. Mama Muminków”.