Lubimy się bać, a wieczorne oglądanie horroru pod kocem paradoksalnie wprawia nas w lepszy nastrój. Lubimy też dobre kino, a w ostatnich latach pojęcia „horror” i „świetny film” nierzadko idą w parze. Tym razem jest inaczej!
Koniec z anonimowością
Horrory od kilku lat mają się dobrze, a może nawet lepiej. Wystarczy zerknąć na obsadę kilku powstałych w ostatnich latach filmów grozy, by przekonać się, że horrory nie muszą być jedynie produkcjami klasy B. Coraz częściej zamiast grupki anonimowych nastolatków pojawiają się w tego typu filmach utytułowane gwiazdy. Oto podsumowanie ostatnich, zdecydowanie tłustych lat światowego horroru, czyli nasze TOP5.
To jest TO
Wybór ekranizacji powieści Stephena Kinga może wydać się banalny, ale mając na uwadze wcześniejsze aranżacje dzieł mistrza horroru (oprócz „Lśnienia” oczywiście!), wskazanie na „TO” nie jest już tak oczywiste. Autor „Bastionu” zawsze tworzy swój klimat, a oddanie go w filmie jest nie lada wyzwaniem. Historia przerażającego Clowna wiernie oddaje książkę i nie zaniedbuje wartości, które King w wielu swoich dziełach uwypukla. W tym przypadku są to przyjaźń i dorastanie. Brzmi miło, prawda? Owszem, ale „TO” jest przy tym naprawdę straszne.
Uciekaj stąd...
Nieczęsto zdarza się, że horrory są nominowane do Oscara (było tak m. in. w przypadku "Egzorcysty", "Milczenia owiec", "Szczęk" czy thrillera "Szósty zmysł"). Tym bardziej, że "Uciekaj" ma szansę zdobyć tytuł najlepszego filmu, a także powalczy jeszcze w trzech innych kategoriach (reżyser, aktor pierwszoplanowy, scenariusz). Warto więc zobaczyć historię pewnej pary, która jedzie w pierwsze odwiedziny do rodziców dziewczyny. Mamy więc pozornie lekki i przyjemny temat - miłość... Z początku niepozorna opowieść przeradza się jednak w koszmar, gdy wychodzi na jaw, że rodzinny dom ukochanej skrywa wiele tajemnic oraz mrocznych zagadek... Z każdą minutą atmosfera się zagęszcza, wprowadzając widza w coraz większy niepokój. Wizyta u potencjalnych teściów nigdy nie była tak straszna!
Lepiej tam nie zaglądaj
Autopsja postrzegana była niegdyś jako akt barbarzyństwa, mogący skutkować co najwyżej klątwą, która spadnie na osobę, zaglądającą do wnętrza ciała. Dziś wiemy, że to bujda, a sekcja zwłok jest standardową procedurą. Czy na pewno? „Autopsja Jane Doe” ukazuje jedną z mroczniejszych wizji pracy w kostnicy. Zapomnijmy o humorze z „Sześciu stóp pod ziemią”, poznajmy tragiczną historię Jane, która nie pozwala jej zaznać spokoju po śmierci. Chociaż André Øvredal nie wymyślił horroru na nowo, wykorzystane przez niego elementy zaskoczenia, gra światłem, czy muzyka, przyprawiają o ciarki.
Zagrożenie czy ocalenie?
W naszym zestawieniu byli już clowni, kanibale oraz niespokojne dusze. Teraz czas na inny dobrze znany rodzaj grozy, czyli zamknięcie. Wydaje się, że „Cloverfield Lane 10” było skazane na sukces. Producentem był J.J. Abrams (Gwiezdne Wojny, Star Trek), a jednej z głównych ról równie świetny co niedoceniany John Goodman. Historia prosta i ciekawa zarazem – Michelle po wypadku samochodowym budzi się w schronie Howarda, prepersa z prawdziwego zdarzenia. Ten obwieszcza dziewczynie, że nastąpił atak kosmitów. Komu wierzyć? Uciekać od wariata czy dziękować za uratowanie życia? Pytania namnażają się w tym filmie bardzo szybko, a odpowiedź przychodzi na samym końcu.
50 twarzy… McAvoya
Na koniec naszej wyliczanki proponujemy „Split”, opowiadający o mającym aż 23 różne osobowości Kevinie, który więzi trzy nastolatki. W takim koktajlu zwrotów akcji i wahań nastrojów, niepotrzebne są elementy fantastyczne. Czasem okazuje się, że największym niebezpieczeństwem jest druga osoba. Naprawdę interesująca kreacja Jamesa McAvoya, który musi wcielić się m.in. w kobietę oraz dziewięcioletniego chłopca. Uwięzione dziewczyny próbują znaleźć pomoc pośród licznych osobowości Kevina. Trzymający w napięciu thriller na zakończenie i zachęcenie do oglądania i czytania, bo każdy lubi odrobinę dreszczyku na koniec dnia.
Komentarze (0)