Empatia. Poradnik dla wrażliwych. Dla tych, co za dużo myślą i czują (okładka  miękka)

Niezbyt przystępnie napisana, można się zmęczyć czytając.

Poradnik do którego wracam. Warto przeczytać.

Poradnik pomaga siebie zrozumieć

Kocham te poradniki 😁

Bardzo dobra książka

Polecam

git

„Empatia. Poradnik dla wrażliwych. Dla tych, co za dużo myślą i czują” autorstwa Judith Orloff Judith Orloff, autorka dzisiaj recenzowanej książki jest lekarką a za sobą ma czternaście lat studiów medycznych na USC i UCLA. Z racji tego, że jest osobą empatyczną przez te wszystkie lata wyspecjalizowała się w leczeniu osób takich jak ona – wysoko wrażliwych. Nasza wrodzona zdolność do empatii jest źródłem najcenniejszych ludzkich cech. - Jego Świątobliwość XIV Dalejlama Czym zatem jest ta cała empatia i kim są osoby empatyczne? Empaci są jak gąbki – tak to określiła pisarka – wchłaniają wszystko, stres, radość, pozytywną i negatywną energię. Według badań osoby wysoko wrażliwe to ok. 20% populacji. Takie osoby często nazywa się przewrażliwionymi i radzi się im aby miały grubszą skórę. Są częściej zawstydzane niż wspierane, są chronicznie zmęczone i chciałyby się zakopać gdzieś głęboko. Empatyczne dzieci wiecznie czują, że gdzieś nie pasują, najlepiej znalazłyby się w swoim świecie, pośród gwiazd. Empatia jest lekarstwem, którego świat potrzebuje. Jeśli czujesz, że nie pasujesz do tego świata, to dlatego, że jesteś tu, żeby stworzyć lepszy. Autor nieznany Wyróżniamy poniższe typy empatów (można należeć do jego typu, lub do kilku naraz): • fizyczni • emocjonalni (przechwytują cudze emocje, np. kiedy empata siedzi w kinie obok osoby w depresji, sam wychodząc z kina jest nieszczęśliwy, mimo, że oglądał komedię) • intuicyjni (senni, prokognitywni, senni, mediumiczni, roślinni, ziemscy, zwierzęcy) Szkodliwy bodziec, np. czyjaś złość, tłumy, czy jasne światło, mogą osobę empatyczna wytrącić z równowagi. Jej próg sensorycznego przeciążenia jest bardzo niski. Ludzie wrażliwi co prawda cierpią bardziej niż ci niewrażliwi, ale jeśli to zrozumieją i pokonają cierpienie, odkryją rzeczy niezwykłe. - Jiddu Krishnamurti Niewydolność kory nadnerczy to częsty problem zdrowotny u osób empatycznych. Jak walczyć z tą niewydolnością? M.in. opieraj swoją dietę na produktach nieprzetworzonych, ćwicz, medytuj czy też przyjmuj witaminę C w dawkach od 2000 mg do 5000 mg dziennie. Nadwaga to rodzaj broni mającej chronić przed cudzym stresem, naucz się chronić swoją wrażliwość na zdrowsze sposoby. - Judith Orloff Dwanaście sekretów zakochanego empaty: • Regularnie spędzaj czas samotnie, żeby się rozluźnić i medytować • Omówcie, ile czasu chcecie spędzać na życiu towarzyskim • Negocjuj i wprowadzaj zmiany w przestrzeni wokół siebie • Rozważ osobne łóżka lub sypialnie • Skup się na jednej kwestii emocjonalnej i nie powtarzaj się • Nie traktuj spraw osobiście, nawet kiedy są osobiste • Używaj techniki „Kanapki”: proś, a nie żądaj • Przestrzegaj zakazu krzyczenia • Nie staraj się koniecznie przypodobać ani naprawić swojego partnera • Reguluj otaczające cię dźwięki • Wynegocjuj czas na kąpiel • Baw się Z książki wyciągniecie sporo informacji na temat empatii i osób empatycznych. Jak sobie z nią radzić, jak radzić sobie w otaczającym nas świecie aby nie krzywdzić delikatnej psychiki takiego człowieka / dziecka. Jest to swoistego rodzaju poradnik, po który nie raz będę sięgała chcąc zgłębiać wiedzę i przypominać sobie pewne kwestie dotyczące tej trudnej i komplikującej życie cechy. www.zaczytanyksiazkoholik.pl

Jestem wysoko wrażliwą osobą lub też empatką, więc tematyka książki idealnie wpasowuje się w zakres moich zainteresowań. Na ogół nie czytam poradników, ale nie mogłam sięgnąć po coś, co niejako dotyczy mnie. My wrażliwcy mamy w życiu trudniej, czujemy mocniej, intensywniej przeżywamy wszystkie emocje, a także przejmujemy od innych ich emocje. Przypadłości tej nie leczy się, ale trzeba nauczyć się z nią żyć, by móc zdrowo funkcjonować. Być może kwestia ta dotyczy także Was, tylko o tym nie wiecie? Osoby WWO są kreatywne, spostrzegawcze, cenią czas spędzony w samotności, są nadwrażliwe na światło oraz dźwięki, dłużej podejmują decyzje, wszystko analizują, „zarażają się” odczuciami innych, na przykład, kiedy ktoś w ich otoczeniu jest smutny, one też stają się smutne. Każdy bodziec jest odczuwany przez nich bardziej, często muszą zmagać się z tak zwanymi somatami, najchętniej pomagałyby całemu światu i cierpią, kiedy nie mogą kogoś wyciągnąć z opresji. Ludzie często zwierzają się im, podczas gdy oni sami mało o sobie mówią. Życie ich przytłacza i często towarzyszą im łzy. Wzruszenie może wywołać wszystko, przez co krzywdząco wyzywane są od mazgajów, do tego wszystkiego dochodzi podatność na stres. Niezła mieszanka prawda? Judith Orloff wyciąga rękę ku takim osobom. W swojej książce ukazuje, czym się cechują ludzie, którzy za dużo myślą i czują, przedstawia rodzaje empatów, ukazuje przykłady z własnego życia oraz podrzuca czytelnikowi sposoby na radzenie sobie z tą przypadłością. Jest też rozdział poświęcony rodzicom, którzy mają dziecko wysoko wrażliwe, a także rozdział o tym, jak radzić sobie w pracy. Czasami drobne rzeczy mogą pomóc, by poczuć się komfortowo. Najważniejsze, to zrozumieć, że odpowiadamy tylko za swoje czyny oraz emocje, więc nie musimy cierpieć za innych. Pozycja ta zawiera kilka testów z pytaniami, które pomagają stwierdzić czy jesteście empatiami, czy nie, jeśli jesteście, to jakiego rodzaju dotyczy wasz problem. Myślę, że książka spodoba się wielu osobom, gdyż zagadnienie to dotyczy wielu z nas. Często jednak mylone jest z depresją lub też jest lekceważone. Najgorsze, co można zrobić, to powiedzieć osobie WWO, by wzięła się w garść lub śmiać się z niej, że przeżywa coś, podczas gdy nic wielkiego się nie dzieje. Takie osoby naprawdę mocno czują, przeżywają i łatwo je zranić. Wiem, co mówię, gdyż sama, tak jak wspomniałam na początku zmagam się z tym, co dnia. Musimy polubić siebie i nasze życie, gdyż drugiego nie dostaniemy i tylko od nas zależy, co z nim zrobimy. Możemy zamknąć się w czterech ścianach i płakać albo możemy stawić czoła swoim demonom oraz postarać się je oswoić.

Nie polecam książki osobom w kryzysie psychicznym. Niektóre treści są szalenie szkodliwe - np kwestia farmakoterapii, autorka ją demonizuje. Uważa że może być zastąpiona afirmacjami medytacja itd. NIE. Żyjemy w społeczeństwie stygmatyzujacym osoby z zaburzeniami psychicznymi i nie potrzeba nam kolejnych książek zniechęcajacych do zasięgnięcia po pomoc lekarza. Bardzo dziwna pozycja.