Codziennie odbywamy podróże, chociaż w pierwszym momencie byśmy ich tak nie nazwali. Czasami przychodzi czas, gdy są one o wiele dalsze niż zazwyczaj, jednak prawdziwym wyzwaniem są te, które prowadzą w głąb nas samych. Główna bohaterka "Dzikiej drogi", a jednocześnie jej autorka, postanowiła opowiedzieć o swojej podróży, którą odbywała zarówno na szlaku PCT, jak i głęboko w sercu. Jest to dość ciekawa i można by powiedzieć pouczająca książka. Z pewnością coś po sobie w człowieku pozostawia. Można z niej też zaczerpnąć trochę inspiracji do samorozwoju i pokonywania własnych granic. Jednak skłamałabym gdybym powiedziała, że całkowicie wierzę w jej treść i w zupełności się z nią zgadzam. Niektóre jej elementy były mało realne, szczególnie te dotyczące wytrzymałości głównej bohaterki, gdy weźmiemy pod uwagę całość tej historii. Ponadto ona sama w sobie wydała mi się dość irytującą osobą. Na plus z pewnością jest to, że autorka bardzo mądrze opisała wędrówkę wplatając w nią retrospekcje, które nadawały tempa akcji. Ja osobiście należę do osób, dla których czytanie opisów drzew i stawiania powolnych kroków jest raczej dość nużące, dlatego też te przeplatanie bardzo mi podeszło do gustu. Czy polecam? Uważam, że jest to lektura, która więcej daje nam więcej niż zabiera, dlatego jej nie odradzam. Szczególnie uważam, że będzie to dobra książka dla osób, które lubią samorozwój, ale mają ochotę odejść od poradników i zmienić troszkę gatunek, jednocześnie pozostając przy swojej ulubionej tematyce.

Najbardziej kocham książki za to, że bez ruszania się z domu mogę przenieść się w dowolne miejsce na świecie. Tym razem, dzięki książce "Dzika droga" moja podróż była wyjątkowo ekscytująca. Znalazłam się bowiem na szlaku turystycznym w Stanach Zjednoczonych. "Dzika droga" to powieść autobiograficzna. Cheryl Strayed opisała w niej swoją samotną wędrówkę szlakiem Pacific Crest Trial, którą rozpoczęła w Kalifornii, a zakończyła w Oregonie. Wyruszyła na tę niezwykłą i niebezpieczną wyprawę, żeby zmienić swoje życie i poradzić sobie z cierpieniem. Trauma z dzieciństwa, śmierć ukochanej mamy, rozwód, narkotyki, seks z każdym facetem, który miał na to ochotę... ewidentnie nie jest dobrze. Autorka uznała, że kilka miesięcy samotności i obcowania z przyrodą dobrze jej zrobią. Nie spodziewała się jednak jakie trudności i niespodzianki ją spotkają. Niewątpliwie jednak, to wszystko było potrzebne żeby Cheryl odnalazła siebie. Książka napisana jest w taki sposób, że towarzyszymy bohaterce nie tylko na szlaku, ale i we wszystkich traumatycznych sytuacjach z przeszłości. Czyta się to wszystko jednym tchem. Momentami jest zabawnie, a za chwilę smutek i ból, ogromnymi falami wypływa z kartek. Nigdy nie wiadomo co czai się za zakrętem. Można też zgubić buty i to jest chyba gorsze niż niedźwiedź czy grzechotnik. W przypadku "Dzikiej drogi" piękna okładka współgra z pięknym wnętrzem. Podziwiam Cheryl Strayed za odwagę i siłę. Przeczytajcie książkę i poznajcie tę niezwykłą kobietę. Polecam!

"Dzika droga" to powieść wypełniona emocjami tak bardzo, że czasem aż ciężko ją czytać bez obecności łez w oczach. Pozwala nam obserwować z bliska zmagania kobiety z samą sobą, z żałobą po matce, z życiem, które od początku nie było usłane różami. Główna bohaterka jest silną postacią, sympatyczną, chociaż nie bez wad, co tylko dodaje jej charakteru prawdziwości. Autorka pisze o swoich doświadczeniach, jest przy tym szczera i to widać na każdej stronie. Książka jest poruszająca, żaden fragment nie nudzi, bardzo łatwo jest się zatopić w opisywanym świecie. Od początku kibicowałam Cheryl i życzyłam jej szczęścia, a przede wszystkim spokoju i wytrwałości. Urzekło mnie, w jaki sposób w ogóle zrodził się w jej głowie pomysł przejścia Pacific Crest Trail - zobaczyła na półce w sklepie przewodnik, po który wróciła za jakiś czas. Książka, która zmieniła wszystko? Nie wiadomo, czy i my na jakimś etapie naszego życia przypadkiem na taką nie trafimy. Jestem przekonana, że spacer pomaga człowiekowi, kiedy w grę wchodzi jego zdrowie psychiczne. Nie rozwiąże on oczywiście wszystkich problemów, ale wyobrażam sobie, że chodzenie ułatwia rozwiązywanie supełków, które zawiązały się w naszej głowie. Cheryl zdecydowała wyruszyć właśnie na taki długi, ponad 4000 km spacer. Warto jej potowarzyszyć, wysłuchać jej historii. Polecam czytelnikom, którzy lubią odczuwać emocje w trakcie lektury, poznawać problemy zwykłych ludzi i obserwować, jak sobie z nimi radzą.

Nie będę ukrywała, że w pierwszej kolejności zaintrygowała mnie okładka książki, a zaraz potem jej opis. Bo niby jak przejść obojętnie obok sformułowania, że ta książka to literatura obowiązkowa dla każdego, kto szuka własnej drogi?? „Dzika droga” to niezwykła opowieść będąca literacką próbą walki o siebie i swoje życie. Gdzie podróż w głąb siebie ma na celu odzyskanie równowagi, pokonanie swoich słabości i przywołanie siły do stawienia czoła rzeczywistości. Lektura tej książki nie stanowiła łatwej wyprawy, ale zdecydowanie warto było zanurzyć się w jej treści. Cała historia naznaczona trudem, wysiłkiem, ale też walką ze swoimi słabościami. Podróż wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej licząca cztery tysiące kilometrów odbyta w samotności stała się również panaceum na traumy z przeszłości. Przeszłości, która naznaczona mnóstwem wylanych łez, mnóstwem sprzecznych emocji i w końcu stratą najbliższej osoby stała się punktem zwrotnym dla Cheryl. Śledzimy jej zmiany w sferze emocjonalno – psychicznej, jesteśmy też świadkami momentów zwątpienia kiedy doskwiera brak sił i ciało odmawia dalszego wysiłku… Jeśli macie ochotę na wyjątkową historię przepełnioną mnóstwem emocji serdecznie Wam polecam… Dodam jeszcze, ze książka w roku 2014 zekranizowana przez Jeana-Marca Valléezostała, a w główną rolę wcieliła się Reese Witherspoon. Oczywiście zamierzam obejrzeć i porównać film z wytworem literackim.

By odnaleźć siebie niekiedy niewiele trzeba zachodu lecz czasem trzeba podjąć decyzję o wielkiej zmianie, wyzwaniu , o walce z sobą samym by dotrzeć do sedna własnego istnienia. Cheryl, autorka i zarazem główna bohaterka postanawia zmienić swoje życie i uzyskać wewnętrzną równowagę. Wszystko to przez problemy, które zaczęły piętrzyć się w jej życiu. Rozwód, śmierć marki, rozpad rodziny wywołały w dziewczynie brak życiowej stabilizacji oraz uczucie bezsensu istnienia. Dlatego też, Cheryl wyrusza w niezwykle trudną wędrówkę wybrzeżem Ameryki Północnej by na trasie tego długiego i wyczerpującego szlaku, móc na nowo odnaleźć priorytety nadające życiu sens. Podczas tej podróży dziewczyna zmaga się ze swoim słabościami zarówno tymi fizycznymi jak i psychicznymi. Każdy kolejny etap wędrówki, każdy kilometr, każdy rozwiązany problem umacnia ją i daje siłę by iść dalej , i dalej...Dale nie tylko szlakiem ale i wgłąb siebie. Na szlaku Cheryl poznaje również innych wędrowców. Ci przypadkowo poznani ludzi stają się nierzadko dla siebie wsparciem i motywacją do tego by się nie poddać, by iść dalej niekiedy wbrew zwątpieniu. Książka "Dzika droga" to rodzaj reportażu, wspomnień spisanych przez autorkę , jej doznać fizycznych, psychicznych i wielu, wielu przemyśleń.

Czytałam tę powieść z wielką przyjemnością. Odczuwałam razem z Cheryl zimno, ogromny ból stóp, piekący upał i prawie wysychałam z pragnienia. Autorka przedstawia swoją niezwykłą podróż w sposób obrazowy i od razu poczujecie szczerość i prawdziwość tej historii. Z chwilą śmierci ukochanej mamy życie Cheryl rozpada się na drobne kawałki. Do serii nieszczęść dołącza rozpad małżeństwa oraz rodziny i niebezpieczny epizod z narkotykami. Aby odzyskać życiową równowagę i wyjść z punktu poczucia przytłaczającej bezradności, Cheryl postanawia samotnie wyruszyć najtrudniejszym szlakiem pieszym wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej. Naszą bohaterkę czeka 4265 km i trudności, których nie przewidziała. Towarzyszymy Cheryl w trakcie tej trudnej podróży przez gęste lasy, góry, rzeki, zbocza gór pokryte lodem i piekący żar pustyni. Każdy dzień tej wędrówki to walka z ogromnym bólem fizycznym i przekraczanie kolejnych własnych granic. Ta podróż zmienia Cheryl, a każda osoba spotkana na szlaku wnosi coś do jej życia. To szczera i surowa historia o poznawaniu siebie, o walce z własnymi słabościami, o stracie, samotności, bólu i niezwykłej odwadze.

„Dzika droga” Cheryl Strayed to prawdziwa historia, wspomnienia autorki z jej trzymiesięcznej wędrówki szlakiem Pacific Crest Trail, którą odbyła w 1995 roku. To niesamowita książka, tak ważna na wielu poziomach. Po pierwsze to jej opowieść o tym, jak dzięki wędrówce odnalazła się na nowo, w momencie, w którym wylądowała na samym dnie. Po drugie to historia o trudnych emocjach, z którymi człowiek nieraz nie potrafi sobie sam poradzić. Po trzecie to uniwersalna opowieść o tym, co w życiu ważne, o tym jak przyjmować codzienność. To powrót do podstawy życiowej, do życia pod gołym niebem, fizycznej walki o przetrwanie. To też, po piąte, opowieść o sile ducha, o odwadze, o wierze i nadziei. To książka, która jest we mnie tak głęboko, że trudno mi o niej pisać. Zostanie ze mną na zawsze, by przypominać mi o tym, jak żyć. To moja biblia, jedna z najważniejszych książek życia.

Bardzo polecam! Czyta się niczym świetną powieść. I idzie się razem z Cheryl Strayed przez tę "dziką drogę", żeby pomóc jej ( i sobie także) w odnalezieniu siebie. Dla wszystkich, a zwłaszcza dla tych, którzy czują się może teraz trochę bezradni.