Zastanawiam się czy o książce opartej na faktach można powiedzieć - super, fajna książka. Zupełnie nie przerysowane historie kobiet, jakże różnych osadzone jednak w tej samej rzeczywistości, smutnej dla nas i przejmującej. "Dziewczyny z powstania" - łączniczki, sanitariuszki, małe dziewczynki, arystokratki i wszystkie w niebywałym jak na te czasy obowiązku wobec ojczyzny.W tej książce każda opowiada swoja historię, okrutną wzruszającą ale pojawiają się także wspomnienia dla nas kobiet najważniejsze jak narodziny dziecka czy przepięknie historie miłosne przeplecione wojną. Przeczytałam tę książkę w dwa dni,nie mogłam się oderwać, zupełnie przewartościowuje wszystko.Polecam wszystkim, dodam tylko że w zaczytaniu podałam dzieciom obiad na kolację.

Książka wyjątkowa, jak każda dla mnie, bo lubię czytać książki, a w szczególności te związane z historią. Książka napisana jest w bardzo ciekawy sposób. Podoba mi się to, że każda z bohaterek, ma miejsce w publikacji, w którym jest tylko ona i jej historia. Lubię czytać książki z podziałem takim jak ma ta. Jest bogata w fotografie. Myślę, że jeżeli się interesujesz taką tematyką i lubisz historię, to śmiało pakuj do koszyka.

A wielka szkoda, bo temat i ważny i na czasie. Ale nie da się tego bez nerwów czytać. Autorka po prostu nie umie pisać i tyle. Zdania buduje w sposób infantylny, grafomania i tyle.

„Dziewczyny z Powstania. Prawdziwe historie” autorstwa Anny Herbich dziennikarki tygodnika „Do Rzeczy” jest zbiorem opowieści o jedenastu kobietach, które opowiadają o swoim życiu w czasie Powstania Warszawskiego. Bohaterki walczą w Powstaniu, opatrują rannych żołnierzy i cywilów lub ukrywają się po piwnicach z dziećmi.

Jadwiga Łukasik już jako małe dziecko była cudem ocalona z niemieckiej rzezi. Halina Wiśniewska starała się i walczyła o to, aby jej synek Stasio, który urodził się przed Godziną „W” przeżył to Powstanie. Jadwiga Bałabuszko-Sławińska brała udział w bitwie pod Jaktorowem. A Zosia nie trzymała się konspiracyjnych zasad i wyjawiła swoje imię kochankowi. Bohaterki pełne zapału, podejmują się wyzwań, które są nie do wykonania, walczą przez 63 dni, kochają i opłakują bliskich. Dziewczyny z Powstania opisują także dzieje przed okupacją stolicy. Dziennikarka w bardzo ciekawy sposób opisuje czasy zniewolonej Polski po roku 1945, w których przyszło żyć bohaterkom.

Książka jest pełna wzruszających momentów, drastycznych szczegółów, a także zabawnych wspomnień bohaterek. To historia jedenastu kobiet i ich losów, które są niezależne od siebie, ale jedno je łączy - Powstanie Warszawskie i czas przed jego wybuchem oraz wojna, czyli smutek, strach, a także miłość i nadzieja na lepsze jutro. Polecam tą książkę wszystkim, którzy chcą poznać opowieści o ludziach żyjących w latach czterdziestych dwudziestego wieku.
Klaudia, lat 18

Uwielbiam wszystkie książki, które sowją fabuła nawiażują do wydarzeń hisotrycznych, a jeszcze jak opierają się na losach zwykłych ludzi, to biorę takie książki w ciemno. Ta lektura posiada wszystkie przywołane elementy. Przede wszystkim jej fabuła oparta jest na wydarzeniach z powstania warszawskiego i w to zostały wplecione losy kobiet, które albo walczyły w powstaniu warszawskim, albo ich bliscy brali w nim udział. Bardzo podobała mi sie ta zwyczajna strona przedstawionych kobiet i ta świadomość, że obok działa się wojna, a ona rodziły, umierały, wychodziły za mąż i starały się być szcześliwe. Książka ma niezykły klimat i charakter. Autorka zafundowała nam niezwykłą emocjonalna podróż, w którą każdy ma ochotę wyruszyć. Ja przy tej lekturze wielokrotnie sie wzruszałem i płakałem. Do tego autorka pokazuje nam sylwetki kobiet, które są bardzo róźne i, które znajdują się w zuepłnie odmiennych sytuacjach życiowych. Jak dla mnie jedna z lepszych książek ostatniego czasu!!!

"Dziewczyny z Powstania"......przeczytałam w ciągu dwóch dni, ale w głowie a właściwie w sercu pozostaje na zawsze. Wspomnienia czyta się jednym tchem, ciężko odłożyć książkę nawet, gdy oczy odmawiają posłuszeństwa. Każda historia inna, inna dziewczyna. a jakże podobne do siebie - strach, szok to uczucia które towarzyszyły każdej z Nich. Refleksje nasuwają się same, nawet niechciane. Jak ja bym się zachowała? Historie prawdziwe a jakby z najgorszego horroru. W najbardziej ciekawy i ludzki sposób ukazujący obraz Powstania Warszawskiego. Zamiast nudnej, naukowej narracji, opowieść zwykłych kobiet a jakże niezwykłych. Jakże prawdziwe emocje. Książka którą polecam każdemu, a szczególnie kobietom i młodzieży. Karmiono Nas opowieściami o bohaterach Powstawia, tutaj mamy prawdziwe Bohaterki, bez względu na to w jaki sposób znalazły się w Powstaniu najważniejsze, że udało im się przetrwać i opowiedzieć, przekazać emocje jakie im towarzyszyły. Polecam

Gdybyś stanęła oko w oko ze śmiercią, ile dałabyś radę poświęcić, aby po prostu żyć? Jak długo wytrzymałaby Twoja psychika, widząc ból, cierpienia i odejście Twoich bliskich? "Dziewczyny z powstania" to książka, która przypomina, że w Powstaniu Warszawskim brali udział nie tylko mężczyźni, ale także kobiety - łączniczki, sanitariuszki. Kobiety niezłomne, odważne i dzielne. Kobiety, o których niestety często zapomina historia. Wzruszające opowieści o sile i odwadze, a także o miłości w złych czasach. Książka, która naprawdę przewartościowuje życie i pozwala spojrzeć z innej strony na siebie, daje lekcje doceniania tego, czego nie doceniamy.

Zwyczajne, normalne dziewczyny, a jednak bohaterki. Opisane tu historie przeczytałam z zainteresowaniem, wzruszeniem, te opowieści w niejednym przypadku wywołują grozę i wstrząsają. Są poruszającym świadectwem dramatu jakim było Powstanie Warszawskie, z jakimi tragicznymi doświadczeniami i przeżyciami się wiązało, w tym przypadku pprzeżyciami kobiet, często młodych, u progu życia. Zwykłe, niezwykłe losy powstańczych kobiet, dziewczyn, których marzenia i plany przekreśliła wojna i walka w obronie Ojczyzny. Patrząc z perspektywy naszych współczesnych czasów wydaje się to niesamowite, a tym samym godne uwiecznienia.

Naprawdę fantastyczna książka opowiadająca o niesamowitej odwadze tych kobiet. Każda z nich zapadła mi w pamięci. Wiem. ludzie mówią że takie małolaty nie rozumieją co to wojna, głód, cierpienie. Szczerze się zgadzam, ale takie fantastyczne książki jak "Dziewczyny z powstania", "Kamienie na szaniec" czy "Dziewczyny wojenne" naprawdę mnie zachwyciły. Uwielbiam także serial " Czas honoru " , dzięki któremu tak zaciekawiłam się historią kobiet, mężczyzn w czasie wojny. Polecam książkę każdemu, głównie młodzieży ! Szczerze,dziękuję za to książkę. :)

Książka mi się podobała. Poruszała ona problemy kobiet walczących podczas Powstania Warszawskiego. Opowiadania zawarte są w niej wzruszające, pełne nostalgii. Pani Anna dołączyła również do książki wspomnienia swojej babci, które uważam, że dodatkowo ubarwiły tę książkę. Babcia Pani Anny to wspaniała kobieta umiejąca walczyć, kochać ludzi potrzebujących pomocy i przy tym umie walczyć o ich życie w miarę swoich możliwości. Polecam przeczytać tę książkę każdemu Czytelnikowi, który kocha świat historii.

Często pomijany temat kobiet walczących w Powstaniu wreszcie znalazł swoje odzwierciedlenie w tej świetnej książce. Jest to powieść, którą każda kobieta i nie tylko przeczytać powinna. Heroizm, współczucie, i chęć jednoczenia, to wyróżniało warszawskie dziewczyny podczas powstania. Każda z nich miała ogromny udział w tym wydarzeniu. Fascynujące losy kobiet znajdziecie w tej publikacji. POLECAM.

Wcale nie dziwi mnie fakt, że ta książka sprzedała się w tylu egzemplarzach. Temat jej jest bardzo ciekawy i cieszy mnie fakt, że ktoś zechciał w końcu opowiedzieć historie kobiet żyjących podczas Powstania Warszawskiego. Czytając tę książkę czułem wielką dumę, że jestem Polakiem. Chylę czoło przed tymi dzielnymi ludźmi. Uważam, że książka ta jest warta kupna nawet w ciemno.

Bardzo cieszy mnie ta książka. Powstanie Warszawskie interesuje mnie od dawna i lubię czytać książki o ludziach, którzy brali w nim udział, ponieważ wtedy przez krótką chwile mogę zobaczyć jak wyglądał wtedy świat ich oczami. Ta książka jest o tyle ciekawa, że pokazuje Powstanie Warszawskie z perspektywy kobiet biorących w nim udział. Świetnie napisana i chwytająca za serce!

Książka zawiera opowiadania niezwykłych osób, które w wieku lat kilkunastu wariacko odważnie szły do boju zdając sobie sprawę ze śmiertelnego niebezpieczeństwa. Książka o kobietach, nie tylko dla kobiet. 11 losów, 11 kobiet, które walczyły w Powstaniu. Opisują swe historie, swe życie, emocje. Książka pełna walki, uczuć, patriotyzmu. Polecam gorąco tą lekturę!

Ksiązka bardzo mnie zaciekawiła szczegolnie dlatego ze opisuje losy kobiet w powstaniu Warszawskim. historie naprwde moim zdaniem niezwykłe i pokazujące że one miały tak samo ważna role w tych wydarzeniach jak żołnierze AK i mężczyźni. Najlepsze jest to, że całość napisana jest bardziej jak dobra książka fabularna a nie jak nudna książka historyczna.

Po tę książkę sięgnąłem w ciemno. I nie żałuje! Od samego początku wciągnąłem się w nią z racji, że bardzo interesuje mnie historia Powstania Warszawskiego i ludzi którzy w nim uczestniczyły. Nie potrafię sobie wyobrazić tamtych dni. Myślę, że miałbym problem nawet po wielu latach wybaczyć okupantom tego co nam wtedy zgotowali. Przeczytaj warto!

W tym roku na rynek wyszło naprawdę wiele książek o Powstaniu i naprawdę kilka wartościowych książek o kobietach, które walczyły w Powstaniu. "Dziewczyny z Powstania" są jednak książką wyjątkową, prawdziwą, autentyczną, napisaną lekkim językiem, a jednocześnie tak emocjonalną, że nie sposób zahamować łez podczas czytania. Gorąco polecam...

Niesamowita książka. Powstanie oczami kobiet.. i to nie byle jakich! Walecznych, oddanych, cierpiących. Książka porusza. Historie w niej opisane są niesamowite. Aż prosi się o dobry film oparty na ich doświadczeniach. Serdecznie polecam. Temat bolesny, ale wart poznania.
A tym Paniom należy się głęboki pokłon i słowa podziękowania!

Książkę dostałem na urodziny od znajomych. Bardzo lubię historie więc taka pozycja to dla mnie rarytas. Bardzo szybko udało mi ją przeczytać za sprawa lekkiego stylu autorki oraz bardzo ciekawej fabuły. Uważam, że tego typu książki świetnie nadawałyby się jako lektury szkolne. Warto żeby młodzież poznawała naszą historię.

Jedna z lepszych książek jakie czytałem ostatnio. Czasem ciężko mi sobie było to wszystko wyobrazić. Jak żyć w swoim własnym kraju kiedy każdy dzień może być Twoim ostatnim? Obyśmy my nie musieli się o tym nigdy przekonywać. Co do samej książki to jest fajnie napisana i wciągnie na bank każdego jeśli da mu tylko szansę.