Dziewczyna, która chciała zbyt wiele

W tej totalnie młodzieżowej książce możemy znaleźć wiele życiowych problemów. Po pierwszye pokazuje nam jak ludzie odbierają policjantów, a jacy są w rzeczywistości, nie ubrani w robocze ubranie. Uświadamia nam, że nawet policjant potrafi się zakochać i złamać prawa. Rodzinne problemy dziewczyny, oraz potyczki z chłopakami. Ale tylko jedna prawdziwa miłość. Dziewczyna nienawidzi swojej kary, od początku wolała pojechać na ferie, ale kiedy dowiaduje się, że cały ten czas ma spędzić u boku przystojniaka może nie jest zadowolona, ale na pewno lepiej przyjęła tę decyzję do wiadomości. Z niechęcią chodzi na ''kozę'' z policjantem Johnem i śledzi wandali, bardzo podobnych do jej z przeszłości. Śliczna książka i naprawdę ciekawa. Polecam 10/10!

lekka, przyjemna, szybko się czyta raczej dla nastolatek o nastolatkach

Dobra młodzieżówka

„Dziewczyna, która chciała zbyt wiele” jest interesującą pozycją. To nie tylko lekka powieść dla nastolatek, zawiera w sobie coś więcej. Ciekawie porusza temat relacji: nastoletnie dziecko – rodzic. Nie koloryzuje, przedstawia nam bardzo prawdopodobne wydarzenia. Jeden z wielu scenariuszy jak człowiek radzi sobie z życiowym problem. Często odsuwając od siebie bliskich, otaczając się kokonem lęków i żyjąc w przeświadczeniu że zawsze będzie źle. Ta książka ukazuje również, jak człowiek może się zmienić pod wpływem odpowiednich osób i ich zachowania.
To opowieść o dwójce osób, które znalazły siebie w momencie, gdy tego najbardziej potrzebowały.
Podoba mi się relacja pomiędzy Meg a John’em. Oboje są osobami, na których życie kładzie cień wydarzeń z przeszłości. Radzą sobie z tym na swój sposób, co nie jest do końca dla nich dobre, ale w jakiś sposób dzięki więzi jaka rodzi się między nimi zaczynają sobie pomagać nawzajem.

Kiedy tylko książka „Dziewczyna, która chciała zbyt wiele” wyszła na rynek, wpisałam ją na swoją prywatną listę must have. Później jednak zajmowały mnie inne pozycje, to egzemplarze recenzyjne, to polecone przez znajomych „mega wciągające książki”. Zakup książki Echols odkładałam wciąż i wciąż na kolejny miesiąc. Bo jaki jest sens kupować książkę, skoro na półce walają się jeszcze dziesiątki nieprzeczytanych? Wiem, dla mnie też to m a s e n s, ale normalni ludzie tego nie rozumieją (m.in. moja mama), dlatego za każdym razem, kiedy akurat natrafiałam na księgarnie musiałam wziąć głęboki oddech i głośno powiedzieć do siebie, że jeszcze nie pora na nią. Do dziś tak robię, kiedy mam chętkę jakąś kupić.

Skoro tyle czekałam na tę książkę, to jak mogłabym odmówić sobie możliwości zrecenzowania jej?

Meg. Na pierwszy rzut oka buntowniczka, dziewczyna z rebeliancką duszą, uzależniona od adrenaliny, szalona nastolatka, która łamie prawo tak często, że nie sposób tego już zliczyć. Nie przywiązuje się do nikogo, ma gdzieś poważne związki czy poważne zachowanie. Carpe diem i tak dalej. Ale kiedy czyta się książkę, poznaje się bohaterkę z zupełnie innej perspektywy, co znacznie ułatwia narracja pierwszoosobowa. Meg zaraz po ukończeniu szkoły chce wyjechać na studia, wyrwać się ze szpon rodzinnego miasta, nadopiekuńczych rodziców, zostawić ich z podupadającą restauracją. Zacząć własne życie. Ale choćby nie wiadomo jak mocno próbowała, nie może oszukać samej siebie. Powody, dla których chce wyjechać są zupełnie inne niż się wszystkim wydaje.

Odnosi się wrażenie, że nic nie jest w stanie nakłonić upartej dziewczyny do zmiany zdania. Jednak któregoś dnia wpada w ręce gliniarza. Gliniarza, który nie ma zamiaru puścić płazem jej nieodpowiedzialnych wybryków, który planuje dla niej nauczkę, którą zapamiętać ma do końca życia.

Oboje mają swoje motywy, swoje priorytety. Każde z nich inaczej patrzy na świat. Każde chce czegoś innego, a jeszcze innego potrzebuje. Co się stanie kiedy dwa tak odmienne światy zderzą się ze sobą?

Po raz kolejny zetknęłam się w twórczością Jennifer Echols. W sumie przeczytałam już cztery jej książki. Mogę więc z łatwością wywnioskować, j a k i e są jej książki. Pani E. w niezwykle ujmujący sposób opisuje historie, relacje, zdarzenia, które mogą się zdarzyć w życiu każdego człowieka. Nie są to jednak głupie i puste bajeczki dla panienek. Każde z bohaterów Echols skrywa jakąś tajemnicę, coś co nadaje postaci unikalności, co sprawia, że książki posiadają drugie dno, czy to z bardziej tragicznym wątkiem w tle, czy mniej, czy w ogóle bez niego.

Książka napisana jest prostym językiem, czytelnik bez problemów może wczuć się w sytuację bohatera. Postacie są świetnie wykreowane, niemal mogę sobie wyobrazić jak zachowałyby się w innych sytuacjach, niż przedstawiono w książce.

Z biegiem czasu zarówno Meg, jak i Johnafter przechodzą diametralną zmianę, do której przyczynia się to drugie. Nawet nie zdają sobie sprawy, jak szybko się od siebie uzależniają.

Dawno nie spotkałam się z tak fajnymi bohaterami, z bohaterami, których mogłabym polubić, pomimo ich licznych wad. Podczas tego jednego wieczoru i jednego poranka, podczas którego czytałam książkę, bardzo się zżyłam z z Meg i Johnafterem, trochę żałuję, że nie będzie kontynuacji książki.

Echols trzyma poziom i mam nadzieję, że przy kolejnych książkach go nie obniży, co najwyżej podwyższy sobie poprzeczkę. :)
6/6
5,5/6

Za książkę serdecznie dziękuję empik.com!

Podchodziłam do tej książki bardzo pozytywnie. Miała być dla mnie wytchnieniem po całym dniu pracy, czymś w rodzaju odprężającej lektury. I pod tym względem spisała się znakomicie! Relacje zbuntowanej nastolatki i chłopaka strzegącego prawa były ciekawym motywem. Obawiałam się schematyczności, ale autorce sprytnie udało się stworzyć coś zupełnie innego. Nie tylko poprowadziła akcję nietypowo, ale i to co czują do siebie bohaterowie ukazała oryginalnie i przez pryzmat ich niełatwej przeszłości. Zarówno dziewczyna, jak i policjant bowiem skrywają swoje własne tajemnice, mają coś do ukrycia lub zmagają się z różnymi dylematami. Powoli odkryjemy przyczynę ich zachowania. Wszystko opisane ciekawie, barwnie i prostym językiem, przez co książkę pochłania się w szybkim tempie. Nie brakuje tu emocji, humoru, swoistego napięcia i oczekiwania na dalszy rozwój wydarzeń. Choć sama historia jest prosta, to jednak podobała mi się,:). Polecam!!

W życiu każdego nastolatka przychodzi taki moment, gdy "starzy" nic nie rozumieją, a My wiem wszystko najlepiej. Z punktu widzenia "starszej" nastolatki bez jakiegokolwiek zawahania mogę polecić tą książkę. Czasem, aż można utożsamić się z bohaterką, co pozwala nam pochłonąć książkę w mgnieniu oka. Czy, aby tylko dla nastolatka? Nie byłabym tego aż taka pewna. Rodzice pewnie niechętnie zagłębią się w tą lekturę, aczkolwiek myślę, że pokazałaby ona wiele ciekawych aspektów na które warto zwrócić uwagę, a które w dzisiejszym zabieganym świecie umykają dorosłym. Warta uwagi i przemyśleń.

Myślę, że jest to bardzo dobra książka na zbliżające się chłodne, jesienne wieczory. Opowiada niezwykle wciągającą historię o nastolatkach i ich niełatwych problemach. Autorka w taki sposób przedstawiła perypetie głównych bohaterów, że trudno mi było oderwać się od czytania. Jednocześnie jest to lekka lektura, przy której na pewno można odpocząć. Polecam.

Mimo, że do młodzieży nie należę to chętnie sięgnęłam po książkę po przeczytaniu tylu przychylnych opinii. I rzeczywiście zgadzam się, że to obowiązkowa pozycja dla rodziców, którzy nie potrafią zrozumieć swoich dzieci. Świetna historia o dojrzewaniu, problemach nastolatków i dorastaniu. Wciąga się jednym tchem. Dla mnie mocne 10/10!

Bohaterowie tej książki dobrani zostali na zasadzie kontrastów : Ona - niepokorna, problematyczna, na bakier z prawem, On - z zasadami i praworządny. Z tak dobranego duetu musiała wyjść książka wyjątkowo interesująca. Zaletą jest lekki styl, autentyczność oraz przewrotność. Zdecydowanie godna polecania lektura.