Dziesięciu Mulatków (okładka  miękka)

Świetna lektura ironiczna zabawna mistrzowska czekam na kolejne

Właśnie skończyłam czytać „Dziesięciu mulatków” Jacka Getnera i w ten sposób zakończyła się moja przygoda z Jackiem Przypadkiem. Jest to siódma część opowiadająca o perypetiach detektywa-jasnowidza i jego bliskich. Oprócz rozwiązania nowych śledztw, wiele dzieje się też w wątkach obyczajowych dotyczących nie tylko samego Jacka, ale też jego przyjaciół i rodziny. Tak jak i w poprzednich tomach, tak i teraz „Przypadek chodzi po ludziach”. Tym razem bohater musi rozwikłać trzy sprawy dotyczące autorów kryminałów. Pierwsza dotyczy uwolnienia z aresztu niedoszłego pisarza Jana Kowalskiego, studenta polonistyki o afrykańskich korzeniach, który jest oskarżony o morderstwo znanej kolekcjonerki sztuki nowoczesnej Eleonory Pahl, wynajmującej mu pokój. Do rozwiązania zagadki wynajmuje Przypadka Arnold Niedobijczuk, personal manager Polskich Książek – jednego z największych wydawnictw w Polsce. Druga historia opowiada o Kordianie Zamoyskim, uznanym autorze, który zgubił pomysł na książkę, gdy z okna kamienicy na jego głowę spadłą sąsiadka. Przypadek znajduje pomysł na wątek kryminalny, przy okazji rozwiązując zagadkę śmierci pani Schabowskiej. Ostatnie zdarzenie odnosi się do plagiatu książki Cesarzowej Kryminału, do której swoje roszczenia wysnuwają Caryca i Sułtan Kryminału. Jak zwykle, wszystkie trzy sprawy Jacek Przypadek rozwiązuje ze swoim „ironiczno-dobrotliwo-pobłażliwym wyrazem twarzy” i z przekonaniem, że „ludzie są banalnie przewidywalni”. W każdej z opowiedzianych historii występuje kilku podejrzanych i nie jest łatwo wytypować sprawcę, co detektywowi nie sprawia najmniejszych trudności. W rozwiązywaniu zagadek pomagają mu współpracownicy, których mogliśmy poznać w „Żołnierzu Królowej Zanzibaru” – wierni i pomocni za piątaka. Wątki obyczajowe niektóre zostają wyprowadzone na prostą, a inne się komplikują. Wiele motywów zostaje jakby zakończonych. Niezawodnie, uśmiech na mej twarzy wywołał konflikt Panu Sakowiczów i podejście Pani Heleny i Ani Sobani do swoich mężczyzn. Bardzo podobało mi się rozwiązanie małżeństwa Pani Felicji i Fryderyka Przypadków. Ciekawie została poprowadzona sprawa Agnieszki Storczyk. Z jednej strony nie przypadło mi do gustu rozstrzygnięcie spraw z Panią Bamber – trochę szkoda mi, a z drugiej strony starszej kobiecie też coś się należy od życia. Wydaje się, że Marzena też doczeka się szczęśliwego zakończenia. Jednak pewne kwestie – sprawa z Basią, później z Małgosią Urbanek, Klempuch, książka Pani Felicji, coraz większy pesymizm Jacka – są dla mnie wręcz smutne. Domyślam się, że są te motywy specjalnie tak poprowadzone i w następnej części (następnych częściach) będzie weselej. Ogólnie całokształt oceniam pozytywnie. Bardzo dobrze się bawiłam podczas czytania tej części. Aczkolwiek był to bardziej poważny i smutniejszy tom od poprzednich. Z zapartym tchem śledziłam losy Jacka Przypadka. W ciekawy sposób jesteśmy prowadzeni do rozwiązania zagadek. Bardzo wciągnęłam się w wątek obyczajowy i szczerze, chyba czekałam przede wszystkim na rozwój akcji dotyczący życia prywatnego naszego detektywa. Liczyłam strony do kolejnego akapitu o perypetiach jasnowidza. I niestety, pod tym względem, przeżyłam ogromne rozczarowanie. Panie Autorze, ile jeszcze w stanie jest udźwignąć jeden bohater? Bardzo odpowiada mi humor Pana Jacka Getnera oraz ironia i sarkazm, z którym jest opisany (piętnowany) otaczający świat, poszczególne środowiska. Jest to (jak i pozostałe części) lektura łatwa, lekka, przyjemna i dowcipna. Zgadzam się z Panem, Panie Autorze, „królowa jest tylko jedna i jest nią Joanna Chmielewska, a wszelkie mniej lub bardziej utytułowane autorki współczesnych kryminałów mogłyby, co najwyżej robić porządki w jej kuchni”. Teraz zabieram się za inne książki Pana Jacka Getnera i czekam na kolejny tom – mam nadzieję, że bardziej optymistyczny dla głównego bohatera.

Po raz siódmy spotykamy się z "detektywem z przypadku" czyli Jackiem Przypadkiem. Życie, jak to życie, toczy się swoim torem i przynosi mniej lub więcej zaskakujące niespodzianki. Tym razem sensacyjne wydarzenia rozgrywają się w środowisku wydawniczo- literackim , które okazuje się tyglem pełnym intryg, knowań i prywatnych rozgrywek. Tytułowych dziesięciu Mulatków, jest ironiczno uszczypliwym obrazem tego, co wzbudza obecnie wiele emocji i kontrowersji w społeczeństwie. Boom na poprawność polityczną prowadzi do scen zabawnych ,a nawet wręcz śmiesznych. Mam wrażenie ,że celowo zostało tu przeciwstawione "oświecenie" i uświadomienie z prymitywnymi wierzeniami zahaczającymi o zabobony ,bo przecież powrót do natury i pierwotnych rytuałów też stał się ogromnie popularny. Dodatkowym "smaczkiem" jest osoba Jana Kowalskiego, który jest podejrzany o morderstwo ...I teraz robi się ciekawie... Jacek Przypadek, jakkolwiek uroczy, trochę zblazowany, może odrobinę leniwy, ma jednak cechy charakteru twarde jak granit. Jedną z nich jest bezgraniczna miłość do matki. Ponieważ pani Felicja posiada ogromne aspiracje twórcze, kolejna sprawa jest doskonałą drogą do spełnienia jej pragnień. Bo tak znakomity detektyw podejmie się każdej sprawy, nawet odnalezienia zaginionego pomysłu... Zwłaszcza, że efektem końcowym może być wielotysięczny nakład "Detektywa w meloniku" i top pozycja na liście bestsellerów EMPIK-u. Czy pisarze, twórcy poczytnych powieści mogą się przyjaźnić? Kwestia sporna. Jeśli jeszcze dojdzie podejrzenie plagiatu, może być bardzo ostro, a w tym środowisku wszystkie chwyty są dozwolone. Walka o tytuł, króla, księcia ,cesarza czy carycy kryminału przyprawia o ból głowy. Namnożenie tytułów i idąca za tym popularność zdaje się być albo nie być w światku literackim. Kto ukradł? Komu ukradziono ? Winni są ....A....To już wyjaśni nasz Jacuś P. Siódma część jest zabawna, ironiczna, lekko złośliwa i ...nostalgiczna. Jacek wierny swoim rytuałom ,musi naginać przekonania i przyzwyczajenia. Wokół dzieje się dużo: Sakowicz się żeni, Irmina Bamber śmiertelnie się obraża, Marzena oczekuje dziecka...Z Himalajów wraca Malwina z Basią... A Jacek kolejny raz przekonuje się, że ludzie są banalnie przewidywalni. Zastanawiam się w czym tkwi fenomen Przypadka?? Przecież to kobieciarz, lekkoduch płynący na fali, złośliwy i bezwzględny facet nie liczący się innymi...A jednak da się lubić. Jest prawdomówny, lojalny, wierny przekonaniom(gorzej z kobietami), nie jest materialistą ,a rodzina i przyjaciele są zawsze na pierwszym miejscu, choćby ich dobro wywalczone było groźbą i malutkim szantażem. I słowo do autora: panie Jacku, oby Przypadek rozwiązywał zagadki jak najdłużej... Może jednak w kolejnych częściach będzie więcej uśmiechu, chichotu, no...humoru. Sprawa Basi chyba zamknięta, czas więc na kolejny, bardziej optymistyczny rozdział w życiu detektywa jasnowidza.... Książka udostępniona w akcji dla mikrorecenzentów przez Autora i Wydawnictwo Lira, za co bardzo serdecznie dziękuję.

''Dziesięciu mulatków '' Jacka Getnera miałam przyjemność poznać dzięki Wydawnictwu Lira. Jest to siódma już odsłona przygód genialnego detektywa - jasnowidza Jacka Przypadka . Przypadek musi zmierzyć się z trzema sprawami, w które zamieszani są autorzy kryminałów. Środowisko literackie okazuje się środowiskiem pełnym intryg i prywatnych rozgrywek. W pierwszej sprawie Przypadek musi ustalić kto zabił znaną kolekcjonerkę dzieł sztuki Eleonorę Pahl. Wśród podejrzanych na pierwszy plan wysuwa się jej współlokator, młody pisarz o afrykańskich korzeniach - Jan Kowalski. Tym razem, to nie klient przychodzi z prośbą o pomoc do detektywa, ale on sam postanowił zaoferować mu swoje usługi. Przypadek musi uwolnić go od ciążącego na pisarzu zarzutu zabójstwa. Kto zatem jeżeli nie Jan Kowalski jest mordercą? Czy jest nim wnuk Eleonory? A może zakochany w niej sąsiad podpułkownik w stanie spoczynku? A może jeszcze ktoś inny? To zadanie należy do Jacka Przypadka, a co ustalił dowiemy się z kolejnych stron książki. W drugim śledztwie detektyw szuka zaginionego pomysłu znanego autora – Kordiana Zamoyskiego, aktualnie przeżywającego blokadę twórczą. W momencie, gdy doznał olśnienia, gdy pojawił się wreszcie pomysł na książkę tak genialny, że powinien powstać hit nad hity, na głowę spada mu problem w postaci wścibskiej sąsiadki Schabowskiej. I to dosłownie! Czy detektyw-jasnowidz poradzi sobie i z tym zadaniem? Ostatnie śledztwo dotyczy autorstwa bestselleru „Cesarski blef”, do którego napisania przyznają się jednocześnie Cesarzowa, Caryca i Sułtan polskiego kryminału. W rozwiązywaniu kryminalnych zagadek Jackowi pomagają niezawodni bezdomni zbieracze złomu oraz policjanci Łoś i Smańko. Jednak tym razem zapłatą za ich rozwiązanie dla Przypadka nie są pieniądze a możliwość wydania komedii kryminalnej „Detektyw w meloniku” autorstwa jego matki wraz z pozytywnymi rekomendacjami uznanych autorów, jeszcze przed jej wydaniem. W tej części cyklu dużo się dzieje także w życiu osobistym Przypadka. Śmiertelnie obrażona sąsiadka Irmina Bimber, z którą zawsze omawiał prowadzone śledztwa a tym odsunął od prowadzonych spraw, z Himalajów wraca zaginiona ukochana Basia... Trochę lekkoduch, kobieciarz, ale jednocześnie kochający syn, lojalny przyjaciel, Przypadka nie da się nie lubić. Gwarantuję, że detektyw Jacek Przypadek skradnie Wasze czytelnicze serca . Lubicie ciekawe intrygi, doskonały homor? Zatem „Dziesięciu mulatków”, to książka dla Was. Gorąco polecam – ja uzależniłam się od Przypadka.

Czy dobrze zrobiłam zaczynając znajomość z detektywem, czy też jasnowidzem Jackiem Przypadkiem od tomu siódmego, czyli „Dziesięciu Mulatków”? Z pewnością nie, bo jednak część wątków osobistych bohatera przewija się przez kolejne tomy, a ta wiedza dałaby szerszy ogląd nie tylko na postać głównego bohatera, ale też lepsze zrozumienie całości. Na szczęście nie przeszkodziło mi to zupełnie w cieszeniu się zabawną i ironiczną fabułą pozwalającą zajrzeć za kulisy świata literacko-wydawniczego. Odrobiłam też wcześniej lekcję i wiem, że podobnie jak w poprzednich, tak i w tej części Przypadkowi przyjdzie się zmierzyć z trzema zawiłymi sprawami kryminalnymi, które rozwiąże z właściwym sobie polotem wykorzystując inteligencję, ponadprzeciętne umiejętności logicznego myślenia i moc drzemiącą w bezdomnych zbieraczach złomu. Nie omieszka skorzystać z okazji i drobnym szantażem wymusić nie tylko wydanie, ale też najwyższe miejsca w rankingu Empiku pewnego kryminału. Czego się nie robi dla ukochanej matki? Spodobał mi się ten niedoskonały, a przez to tak autentyczny bohater. Podobnie jak ironiczne podejście autora do tematu choćby poprawności politycznej, czy rywalizacji wśród pisarzy. Widać tu nie tylko zdrowe podejście do wielu kwestii, ale również dystans do samego siebie i umiejętność czytania ludzkiej natury. Czy wrócę do poprzednich tomów? Chciałabym napisać, że tak, ale czas ostatnio nie jest moim sprzymierzeńcem, a ich kilka jest.

23/100/23 „Dziesięciu Mulatków” (7-a część serii: Detektyw Jacek Przypadek), Jacek Getner- komedia kryminalna. Co tym razem będzie się kryło za ironicznodobrotliwopobłażliwym wyrazem twarzy detektywa Przypadka? Czy z podkomisarzem Łosiem będę sobie utrudniali, czy współpracowali w śledztwie? Czy młody bóg seksu zostanie „ujarzmiony”? Trzy irracjonalne zagadki przedstawione w niebanalny sposób wciągają, budzą „przemieszane” emocje i skrywają nie jedną prawdę życiową. Nad tematami poruszanymi zastanowisz się, przemyślisz i inaczej spojrzysz- daje do myślenia. A perypetie życiowe Jacka w tej części doprowadzają do łez ehhh, czy ze śmiechu, czy ze „ściskającego” serca?- sięgnij i przekonaj się sam/a. Nudy brak- bardzo polecam i czekam na kolejne części.

Nowa część o detektywie Przypadku. Bardzo fajna, chociaż nie wiem, na ile jestem obiektywna. Głównie dlatego, że uwielbiam komedie kryminalne - a w tym tomie Pan Przypadek prowadzi śledztwo w branży autorów komedii kryminalnych. Do tego - kwestia zupełnie poboczna - pod koniec powieści wypowiada się negatywnie o recenzentach. Ja sama zastanawiam się czasem, skąd się biorą takie., a nie inne recenzje i oceny książek... Do tego dalej toczą się wątki osobiste... Ja polecam i czekam na kolejny tom!