Dziennik łowcy przygód. Madagaskar. Klątwa pasiastego lemura (okładka twarda)

kupiłam na prezent chłopiec ma jeszcze inną część i jest bardzo zadowolony

Czytanie książki o przygodach Szymona było samo w sobie super przygodą. Znam wszystkie części „Dziennika łowcy przygód”, ale Madagaskar jest najlepszy. Szymon jak zwykle wciągająco opisuje obcy kraj, pisze o ludziach którzy w nim żyją i dużo opowiada o zwierzakach. Niektóre historie są zabawne, niektóre do końca trzymają w napięciu. Bardzo polecam wszystkim, którzy lubią podróżowanie.

To już trzecia świetna książka z serii, do tej pory moja ulubiona. Szymon i jego rodzice po raz kolejny zabierają nas w pełną przygód podróż, tym razem po Madagaskarze, królestwie lemurów. Jest ciekawie i zabawnie, a niektóre sytuacje mogą wywołać dreszczyk emocji. „Klątwa pasiastego lemura” to z jednej strony szczegółowa relacja z podróży, a z drugiej porywająca powieść przygodowa. Ma w sobie też coś z praktycznego poradnika podróżniczego. Dużym plusem jest oprawa graficzna książki: oprócz dużych zdjęć, na niektórych stronach znajdują się utrzymane w komiksowym stylu ilustracje i kolorowe informatory, z których możemy dowiedzieć się więcej o tytułowych zwierzętach. Czytanie „Madagaskaru” to nauka poprzez zabawę, w której można uczestniczyć całą rodziną, tak jak Radzimierscy w podróży. Czekamy na więcej.

„Madagaskar” to pierwsza książka Szymona Radzimierskiego, jaką przeczytałam, ponieważ zwykle nie sięgam po taki rodzaj literatury, i jestem mile zaskoczona. Młody autor pisze bardzo interesująco i zaraża swoją szczerą fascynacją światem. Czytając o jego kolejnych przygodach, czułam się prawie, jakbym w nich uczestniczyła. Szymon, czy raczej – Simon, jest spostrzegawczy i otwarty, wiele się uczy i chętnie, ale nie nachalnie, dzieli się tą nauką z czytelnikami. Chociaż zachowuje się bardzo dojrzale i robi coś, o czym większość jego rówieśników może jedynie zamarzyć, wciąż pozostaje nastolatkiem. Przejawia się to w języku Szymona i jego anegdotkach o mniej i bardziej zabawnych sytuacjach (czasem bywa bardzo niebezpiecznie), w których uczestniczył z podróżującymi z nim rodzicami. Poza tym w „Madagaskarze” zauroczyły mnie… lemury! Wątek tych cudownych zwierząt przewija się przez całą książkę, również w formie graficznej. Autor opisuje kolejne gatunki lemurów, umieszczając przy każdym z nich informacje o wyglądzie, supermocy, występowaniu i – najważniejszym – poziomie słodkości. Szymon zwraca również uwagę na to, czy i jak poszczególne gatunki są zagrożone. Uświadamia i sugeruje, jak można pomóc bezbronnym zwierzętom. I tutaj warto wspomnieć, że Szymon, prócz podróżowania i pisania, działa na rzecz ochrony środowiska, więc jego książki to dobre źródło wiedzy przyrodniczej i sposób na zachęcenie nastolatków do dbania o naszą planetę. Chociaż wyrosłam już z docelowej grupy odbiorców „Dziennika łowcy przygód”, z pewnością chętnie poznam wcześniejsze części serii i przekażę je dalej, młodszym czytelnikom.

Kupiona na prezent dla dwunastolatka, bardzo się podobała. Atrakcyjne wydanie pełne kolorowych fotografii i równie interesująca treść. Polecam :)

Fantastyczna książka dla wszystkich zainteresowanych podróżami. Autor opisuje Madagaskar z punktu widzenia ciekawego świata nastolatka w swobodnym literackim stylu, dzięki czemu książka jest atrakcyjna, także pod względem językowym. To nie tylko dziennik z podróży, ale też interesująca powieść przygodowa. Syn nie mógł się od niej oderwać. Polecam!