Dziadek do orzechów (okładka twarda)

Powoli tradycją staje się, że w okolicach świąt Bożego Narodzenia czytam książkę związaną z Gwiazdką. W poprzednich latach były to opowieści wigilijne Charlesa Dickensa, których autor napisał w sumie kilkadziesiąt. A w tym roku mój wybór padł na Dziadka do orzechów. Siedmioletnia Klara i jej braciszek Fred czekają na świąteczne prezenty. Najwspanialszy prezent dostają od sędziego Droselmajera, zegarmistrza i wynalazcy, ich chrzestnego ojca. W tym roku jest to wspaniały zamek z poruszającymi się figurkami, ale dzieci wolą inne zabawki od mechanicznych cudów, ponieważ nie można się nimi tak po prostu bawić. Klara dostaje nowe lalki i śliczną sukienkę, natomiast Fred pułk ołowianych huzarów oraz konia na biegunach. Pod choinką jest jeszcze jeden prezent – dziadek do orzechów, w postaci małego człowieczka o dużej głowie i cienkich, krótkich nóżkach. Figurka, mimo że jest brzydka, to bardzo przypada do serca Klarze, jej więc zostaje oddana pod opiekę i w ten sposób rozpocznie się jej niezwykła przygoda… Są w naszym życiu takie historie, które zdawałoby się dobrze znamy, a kiedy zaczynamy je czytać, poznawać bohaterów i ich losy, to okazuje się, że tylko wydawało nam się, że wiemy o czym jest to opowieść. Takie właśnie miałem odczucie czytając powieść Hoffmanna, która z każdą kolejną stroną zaskakiwała mnie czymś nowym i nieznanym, choć rok temu widziałem balet o tym samym tytule. Dziadek do orzechów jest powieścią krótką, liczącą niecałe dwieście stron, ale skrywającą przepiękną i baśniową historię. Jest to zarazem prosta opowieść, ale niosąca ze sobą uniwersalne przesłanie o akceptacji i dostrzeganiu prawdziwego wnętrza drugiego człowieka. Klara, za sprawą Dziadka do orzechów, zostaje wciągnięta w świat pełen magii i niebezpieczeństw. Będzie świadkiem zażartego boju zabawek z myszami pod dowództwem złowrogiego Króla Myszy, który chce się zemścić na Dziadku do orzechów. Mamy tutaj przepięknie opisaną bitwę, pełną napięcia i patosu, choć chwilami może wydawać się trochę za brutalna, jak na książkę dla dzieci. Nie powinno to jednak odstraszać, nawet młodszych czytelników, ponieważ w ten sposób autor pokazuje dreszczyk grozy i niebezpieczeństwa, jakim jest Król Myszy i jego armia. Na osobną uwagę zasługuje wydanie. Twarda oprawa z piękną grafiką i wklejkami, które od razu na myśl przywodzą Boże Narodzenie. Ponadto, w książce znajdziemy dziesiątki czarno-białych ilustracji, które obrazują wydarzenia z książki i pozwalają jeszcze lepiej poczuć niezwykły urok opisywanej historii. Nie sposób przejść obojętnie obok tak pięknego wydania! Dziadek do orzechów to piękna i baśniowa historia, która pomimo upływu ponad dwustu lat, jest wciąż jak najbardziej aktualna i zachwyci zarówno starszych, jak i młodszych czytelników. Polecam!

„Dziadek do orzechów” jest klasyką gatunku z najwyższej półki. Ernst Theodor Amadeus Hoffmann znany między innymi z rewelacyjnej „Opowieści wigilijnej” ma na swoim koncie inne równie ciekawe pozycje. Niniejsza książka została utrzymana w fantastycznej stylistyce i opowiada o przygodach małej Klary. Świat wykreowany przez autora pełen jest zabawek, które ożywają, a księciem królestwa może zostać nawet Dziadek do Orzechów. Siedmioletnia Klara dostaje pod choinką wiele przepięknych prezentów, nowe lalki czy przepiękną sukienkę, a jej braciszek Fred pułk ołowianych huzarów oraz konia na biegunach. Jednak najbardziej frapującym prezentem okazuje się tajemniczy dziadek do orzechów. Postać małego człowieczka o nieproporcjonalnie dużej głowie i rachitycznych, krótkich nóżkach wzbudza od razu ciekawość dziewczynki. Figurka nie jest może najładniejsza to i tak od razu przypada Klarze do serca. Niecodzienny wybór sprawia, że mała dziewczynka przenosi się w niebezpieczny, magiczny świat pełen niezwykłości. Książka niebywale przypadła mi do gustu i od razu wciągnąłem się w wykreowaną przez E.T.A. Hoffmana fabułę. Baśniowa opowieść potrafi wciągnąć, a realistyczni bohaterowie z krwi i kości sprawiają, że ich losy nie są nam obojętne. Podczas lektury niezwykle spodobał mi się moment, gdy Dziadek do orzechów i inne zabawki ożywają, aby stoczyć zażarty bój ze wstrętnymi myszami pod przywództwem złowrogiego Króla Myszy. Mała dziewczynka zostaje wciągnięta w pełen magii i niebezpieczeństw świat Dziadka do orzechów. „Dziadek do Orzechów” jest porywającą lekturą, która powinna przypaść do gustu nieco starszym, jak i młodszym czytelnikom. E.T.A. Hoffman spisał się świetnie i oddał w ręce czytelników pozycję dopracowaną, którą czyta się jednym tchem od pierwszej do ostatniej strony. Jest to świetna opowieść, prosta, a zarazem niosąca uniwersalne przesłanie. Miejscami natkniemy się na nieco brutalniejsze sceny, jednak nie na tyle drastyczne, aby odstraszyć młodszego czytelnika. Jest to prawdziwy rarytas, w szczególności dla miłośników klasycznej literatury, która pomimo upływu wielu lat nadal potrafi zaskakiwać i poruszać. Serdecznie polecam. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2018/01/dziadek-do-orzechow-ernst-theodor.html

Święta to zdecydowanie magiczny okres. Wypełniony rodzinną atmosferą, zapachem ulubionych potraw i melodią rozbrzmiewających wkoło kolęd. Jest to jednak również czas podarunków, na które najszczególniej wyczekują ci najmłodsi. W dzień Wigilii siedmioletnia Klara oraz jej brat Fred z wielkim podekscytowaniem otwierali wszystkie otrzymane prezenty. Wśród nich dziewczynka znalazła lalki oraz piękną sukienkę z kolorowymi wstążkami, jej brata z kolei pod choinką wyczekiwał pułk huzarów oraz wymarzony kasztanek. Kolejnym podarunkiem był ten od ich ojca chrzestnego, sędziego Droselmajera, niezwykłego wynalazcy i zegarmistrza, a mianowicie był to cudowny zamek wypełniony poruszającymi się zgodnie z mechanizmem figurkami. Prezent ten nie zyskał niestety aprobaty dzieci, które rozczarowały się jego ograniczeniami. Jednak pod świątecznym drzewkiem wkrótce znalazły coś jeszcze, drewnianą figurkę o nieproporcjonalnie dużej głowie i dziwnie szerokich ustach, która była w stanie po pociągnięciu za jej płaszcz rozłupać skorupkę orzecha. Dziadek do orzechów staje się ulubieńcem Klary, której to zostaje podarowana pod opiekę. Dziewczynka nie wie jeszcze wówczas, co czeka ją nadchodzącej nocy, gdy wszyscy inni już zasną... "Zegar, zegar, zegar, zegary, Mruczcie cichutko, nowy i stary, Nowy i stary, Król Myszy, Dobrze słyszy, Co się dzieje wkoło, Szurum - burum, Zanućcie mu piosenkę wesołą! Szurum - burum, Zadzwoń, dzwonku, zadzwoń cicho, Bo go wkrótce porwie licho!" Zapewne większość z Was zna tę historię, która jest klasyką literatury dziecięcej. Ja przyznam szczerze, nie miałam wcześniej z nią styczności. Raz w dzieciństwie wraz z kuzynami zaczęłam oglądać bajkę na jej podstawie, jednak była ona dla mnie wtedy na tyle przerażająca, że nie byłam w stanie jej dokończyć. Dlatego też sięgnęłam po tę pozycję właśnie w Święta Bożego Narodzenia, gdyż nic nie poprawia klimatu tak jak dobra, nastrojowa książka. W pozycji tej prowadzona jest narracja trzecioosobowa, jednak nie jest ona całkowicie zwyczajna, gdyż momentami narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Jest to dla mnie naprawdę spory plus, gdyż dzięki temu ma się wrażenie, że jest się częścią tej niezwykłej historii. Główną bohaterką jest oczywiście Klara, która w przeciwieństwie do jej brata niemal od razu kupiła mnie swoją uprzejmością, roztropnością i przede wszystkim niezwykłą odwagą oraz poświęceniem. A sama historia? Myślę że przymiotnik 'magiczna' opisuje ją najlepiej. Ożywające w nocy zabawki, wielka bitwa, tajemnicza historia księżniczki Pirlipaty i kraina stworzona z najróżniejszych słodyczy to tylko niewielka część tej książki. Autor posługuje się prostym, ale wciąż czarującym językiem, tworząc niesamowicie barwne i szczegółowe opisy, które przenoszą nas do całkiem innego świata. Nie byłabym również sobą, gdybym nie wspomniała o okładce, która naprawdę cieszy oko. Twarda oprawa, nietypowy materiał, cudowny wzór i przede wszystkim wysoka jakość, czego chcieć więcej? Zawartość jest równie piękna, niemal na każdej stronie widnieje ilustracja przedstawiająca poszczególne sceny z książki, a co za tym idzie w znacznym stopniu pomagają one naszej wyobraźni. Podsumowując, "Dziadek do orzechów" to pozycja, która w okresie świątecznym (ale równie dobrze i po) sprawdzi się idealnie. Jest to klasyka, która przypadnie do gustu zarówno tym najmłodszym, jak i osobom, które swoje dziecięce lata mają już dawno za sobą. Klimatyczna, czarująca, wciągająca (i dodatkowo pięknie wygląda na półce) - polecam!

Mała Klara nie może się doczekać świąt i odpakowywania bożonarodzeniowych prezentów. Dziewczynka i jej brat są mocno podekscytowana, gdy wreszcie podczas Bożego Narodzenia dostają od swojego chrzestnego dwa prezenty. Jeden z nich szybko przestaje być w centrum zainteresowania, za to drugi, niezbyt urodziwy Dziadek do Orzechów budzi zachwyt Klary. Dziadek zauroczył ją do takiego stopnia, że zasypia z nim w ramionach. Gdy wszyscy już smacznie śpią w swoich łóżkach, wszystkie zabawki ożywają, żeby stoczyć niebezpieczną walkę z okrutnym Królem Myszy i jego żołnierzami. Nieoczekiwanie dziewczynka zostaje wciągnięta w tę niezwykłą i pełną magii przygodę. Zacznijmy od czegoś, czego dosłownie nie da się przegapić. Już sama szata graficzna książki jest bajeczna. Utrzymana w świątecznym klimacie, płócienna oprawa wzbudza zachwyt. Papier z jakiego zostały wykonane kartki sprawia wrażenie, jakbyśmy przewracali strony jakiejś starej księgi. Samo trzymanie w dłoniach tego dzieła sprawia niebywałą przyjemność. To pełne uroku wydanie z duszą. Ernst Theodor Amadeus Hoffmann stworzył piękną i ponadczasową historię. Ta klasyczna historia znana jest pokoleniom. Zdobywa uznanie dorosłych i zachwyt dzieci. Autor posługując się przystępnym językiem czaruje czytelnika swoją opowieścią. Ciężko do czegokolwiek się przyczepić. Doceniam wszystko co stworzył Ernst- postacie, świat, fabułę – wszystko jest na odpowiednim poziomie. Książka objętością nie powala, ale ilością zawartej w niej treści już tak.

"Dziadek do Orzechów", autorstwa E.T.A. Hoffmana, to świetna opowieść. Genialna w swej prostocie, a jednak magiczna i ponadczasowa. Nieco też mroczna i brutalna. Jednakże, nie ma co się oszukiwać. Jeżeli, drogi rodzicu, pragniesz zainteresować swoje dziecko książkami, musisz zaoferować mu takie, które będą konkurować z kreskówkami. Książki pozbawione kontrastów, nie będą tego potrafić. Dzieła dawnych autorów, na pewno takie będą, a szczególnie omawiana publikacja.

Zbliżają się święta, więc warto w tym czasie już czytać świąteczne powieści i oto jedna z moich propozycji! Jest Wigilia. Klara i Fred czekają na prezenty, które ma im przynieść ich ojciec chrzestny. Gdy już dzieci odpakowały swoje prezenty, pod choinką została jeszcze jedna paczka. W środku był dziadek do orzechów o wielkiej głowie i cienkich, krótkich nóżkach. Mimo swej brzydoty bardzo spodobał się małej Klarze, więc jej zostaje on powierzony pod opiekę. Tylko jaka jest prawdziwa historia dziadka do orzechów? Zawsze lubiłam dziadki do orzechów. Były dla mnie zabawne a zarazem unikalne. Dlatego tak chętnie sięgnęłam po tę powieść. No i muszę powiedzieć, że zostałam miło zaskoczona. Historia jest króciutka, bo nie ma nawet 200 stron. Czyta się to bardzo szybko, ponieważ w środku są jeszcze śliczne obrazki. Styl jest lekki, przyjemny i jeżeli każdy klasyk był tak pisany, bo chętniej bym po nie sięgała :D Bardzo zainteresowała mnie historia dziadka do orzechów i legenda, która się z nim wiąże. Czytałam książkę z zapartym tchem i chciałam wiedzieć tylko, co będzie dalej. Bohaterów nie ma tu dużo i nie chce za bardzo o nich opowiadać by nie psuć Wam zabawy, ale powiem, że ja w wieku Klary byłam bardzo podobna :D Fred bardzo mnie śmieszył, a chrzestny trochę przerażał. W książce jest z całą pewnością zachowany świąteczny klimat. Na święta to idealna pozycja, która doda jeszcze tego uroku. Krótka, miła i przyjemna. Moim zdaniem warto się z nią zapoznać, a poza tym jest prześlicznie wydana i pięknie prezentuje się na półce :D

Pewnego wigilijnego wieczoru, rodzeństwo Fred i Klara siedzieli skuleni w kąciku i czekali jak co roku na prezenty. Ojciec chrzestny Freda i Klary był niski, chudy i zupełnie łysy, ale bardzo dobrze znał się na zegarach. Przypomnij sobie teraz Drogi mały czytelniku swoją ostatnią Gwiazdkę i podarunki, które otrzymałeś. Chłopiec zawsze bardzo marzył o żołnierzykach, a dziewczynka- jak myślicie? Tak, tak oczywiście-lalki. Jakież było zdziwienie dzieci, gdy ujrzały małego, karłowatego człowieczka, którego zadaniem było rozgryzać twarde orzechy. Już wiecie kto to był? Tak, właśnie Dziadek do orzechów. Dziadek spodobał się Klarze i dziewczynka postanowiła starannie go przechowywać i chronić, a do tego wybierała dla niego orzechy najmniejsze, żeby człowieczek nie musiał ust otwierać za szeroko, ponieważ uznała, że nie jest mu z tym do twarzy. Jakież było dzieci zdziwienie, gdy Dziadek do orzechów, żołnierzyki i wszystkie zabawki, nagle ożyły. I oto jaki potworny widok ukazał się oczom dzieci. Cegły pod ich stopami zaczęły się kruszyć i spod podłogi ukazało się siedem głów mysich, ozdobionych siedmioma błyszczącymi koronami. Co się działo dalej.... wojna! Nie opowiem Wam wszystkiego-sami przeczytajcie . Zapewne Wasi rodzice, czy starsze rodzeństwo dobrze znają tę bajkę, bo to oczywiście KLASYK literatury dziecięcej, ale Wy Drogie dzieci, musicie z uwagą przeczytać Dziadka do orzechów, bo to przepiękna bajka i bardzo wzruszająca. Jeśli zdarzyło się Wam kiedyś Drodzy mali czytelnicy, skaleczyć szkłem, to sami wiecie najlepiej, jak bardzo to boli i jak przewlekłe jest gojenie. Tak było i też z naszą Klarą: przez cały prawie tydzień musiała leżeć w łóżku, bo dostawała zawrotów głowy, kiedy tylko próbowała się podnieść. A jak to się stało, że Klara się skaleczyła? Jakie jeszcze inne przygody i niespodzianki czekają dziewczynkę? Książka przepięknie wydana. W twardej oprawie, wydana w szacie świątecznej, czyli cała w choinki, bombki, cukierki, czyli to co lubicie najbardziej. Drodzy rodzice-książka w tym wydaniu świetnie sprawdzi się jako prezent pod choinkę. Zachęcam Was rodzice i dzieci-nie przegapcie okazji, bo ta książka jest wspaniałym klasykiem dziecięcej literatury. Zapraszam Was do wspólnego czytania i miło spędzonych razem chwil

O wielu książkach dla dzieci mówi się, że są magiczne. Często jest to związane po prostu z pierwiastkiem magii występującym w nich. Ale jest jeszcze jeden rodzaj publikacji dla najmłodszych, które nazywamy magicznymi i ten właśnie cenię sobie najbardziej. Słowo magiczny możemy tu zastąpić innymi, także oddającymi wyjątkowy nastrój chwili, w której po nie sięgamy. Te słowa to: niezwykłe, genialne, po prostu wybitne. Większość z Was pewnie czytała już „Dziadka do orzechów”, ja postanowiłam wprawić się jego lekturą w nastrój świąteczny trochę wcześniej niż zazwyczaj. W Wigilię Bożego Narodzenia Klara, Fred i Ludwika, trójka sympatycznego rodzeństwa, oczekuje wizyty swojego ojca chrzestnego, który każdego roku zachwyca ich prezentami zrobionymi własnymi rękoma. Nie inaczej było tym razem, jednak na młodszej z sióstr, Klarze, najbardziej do gustu przypada drewniana figurka pokracznego dziadka do orzechów. Ojciec chrzestny, widząc zainteresowanie dziewczynki komiczną postacią, opowiada dzieciom historię rodziny dziadunia o brzydkiej twarzy, nie szczędząc szczegółów, skąd owa brzydota się wzięła. Od tej pory Klara jeszcze troskliwiej opiekuje się nim, a jednocześnie odkrywa, że opowieść chrzestnego mogła mieć więcej wspólnego z rzeczywistością, niż wydaje się dorosłym… Uwielbiam Dziadunia do orzechów – uwielbiałam go w dzieciństwie i uwielbiam go teraz. Za jego ponadczasowość (bajka ma już ponad 200 lat!), za wartości, które niesie, za altruistyczną postać Klary i jej odważnego, drewnianego ulubieńca. Za narrację, w której autor zwraca się bezpośrednio do drogiego Czytelnika. Po prostu za całokształt. „Dziadek do orzechów” to klasyk, którego nie powinno zabraknąć na półce w żadnym pokoju dziecięcym. zaczytana.com.pl

Zbliża się czas Wigilii i Bożego Narodzenia, pieczenia słodkich pierniczków, lasek cukrowych, ubierania pachnącej choinki i prezentów. Pod choinką nie może zabraknąć książek i wspaniałych opowieści w nich zawartych. Na ten grudniowy czas polecam opowiadanie Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna ,,Dziadek do orzechów" które po raz pierwszy ukazało się w 1816 roku. Wieczór wigilijny. Siedmioletnia Klara i jej braciszek Fred czekają niecierpliwie na prezenty. Najwspanialsze podarunki otrzymują zawsze od sędziego Droselmajera, który ma jedno oko przesłonięte wielkim czarnym plastrem i nosi kunsztownie wykonaną perukę ze szkła, by ukryć łysinę. Choć ojciec chrzestny nie prezentował się zbyt pięknie, to był niezwykłym człowiekiem, bo umiał naprawiać zegary i konstruować nowe, piękne przedmioty. Dzieci zawsze dostawały od niego oryginalne podarunki, ale nie cieszyły się nimi zbyt długo, gdyż rodzice zabierali je na przechowanie. Maluchy nie miały zbyt wielkiej uciechy z tych zabawek, bo nie mogły się nimi bawić swobodnie. Zabawki od rodziców mogły zatrzymywać na zawsze i bawić się nimi do woli. Podczas Wigilii Klara otrzymuje śliczną sukienkę z kolorowymi wstążeczkami i laleczki, a Fred konia na biegunach i pułk huzarów, o którym marzył. Od ojca chrzestnego dzieci dostają wspaniały zamek z lustrzanymi szybami i złotymi wieżami, w którym spacerują mali panowie w kapeluszach z piórkami oraz panie w sukniach z długimi trenami. W osobnej sali tańczą dzieci w takt muzyki dzwonków, a z okna wychyla się pan w szmaragdowym płaszczu i macha ręką. Dzieci początkowo zachwycone zamkiem po chwili powracają do zabawy zabawkami od rodziców. ,,Fred podbiegł do stołu z podarunkami i kazał swojemu szwadronowi kłusować tam i z powrotem na srebrnych rumakach, powiewać chorągwiami, atakować i strzelać, ile dusza zapragnie." Klara znajduje jeszcze jeden podarunek, Dziadka do Orzechów, którego dostaje pod opiekę. Zabawka choć brzydka bardzo wzrusza dziewczynkę i wkrótce za jej sprawą Klara przenosi się do fantastycznego świata, w którym zabawki ożywają. ,,Dziadek do orzechów" to opowiadanie dla dzieci, ale dorośli za jego sprawą też chętnie przeniosą się do świata dzieciństwa i powspominają zabawy lalkami czy żołnierzykami. Język jest prosty i nadal zrozumiały choć autor napisał to opowiadanie w XIX wieku. Wydarzenia realne przeplatają się z fantastycznymi, baśniowymi i często trzeba się zastanawiać, czy to jawa, czy sen. Przygody Klary w słodkiej krainie i Pałacu Marcepanowym otoczone są jakby czarodziejską melodią, która wiruje wokół, jak płatki śniegu i otula wszystko białym puchem. Przepiękna opowieść na zimowy czas, polecam:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Tę świąteczną opowieść pamiętam z dzieciństwa pod postacią filmu animowanego, który w mojej pamięci wygląda fabularnie trochę inaczej niż książka, co nie odbiera geniuszu ani jednemu, ani drugiemu. Mam sporo książek, które powinnam poznać w dzieciństwie, ale z różnych przyczyn nie zapoznano mnie z nimi. Podobnie było z "Opowieścią wigilijną", którą namiętnie oglądałam w wieku dziesięciu lat, ale przeczytałam dopiero w październiku. "Dziadek do orzechów" do tej kategorii należał i niezmiernie ucieszyłam się, gdy mogłam go dorwać w swoje ręce. Wydawnictwo MG jak żadne inne wydaje klasyki w cudownej oprawie. Tutaj mamy twardą okładkę z sweterkową fakturą i przeuroczą wklejkę. Magiczna opowieść wzbogacona jest o naprawdę wiele świetnych rysunków, a rozdziały oddzielone od siebie pewnym schematem stron. Ciężko się jej oprzeć. To może być wspaniały prezent świąteczny dla dziecka, który zainteresuje i posłuży przez wiele lat. Samo wnętrze jest inne niż zapamiętałam, ale i tak wyjątkowo ujmujące. Historia porywa i można ją przeczytać (tak jak ja) na raz, ale zostaje po tym smutek, ponieważ taką opowieścią powinniśmy się powoli delektować. Wspaniała, klasyczna literatura, która wprowadzi w klimat Świąt Bożego Narodzenia i pozwoli chociaż przez chwilę poczuć się jak dziecko, którym każdy z nas kiedyś był.