Dwa królestwa, jedna krew (okładka  miękka, 09.2021)

Jak wszystkie książki Pani Renaty i tą przeczytałam jednym tchem . Świetnie przybliżony kawałek historii , z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.

Piękna książka polecam

Miłe zaskoczenie.

Książek historycznych nie tworzy się łatwo. Bywają one trudne, naszpikowane dużą ilością postaci autentycznych i wydarzeń, które mogą sprawić, że czytelnik się gubi, a czasami nawet czuje się znudzony, czy zmęczony lekturą. I często ma się wrażenie czytania zwykłego podręcznika szkolnego. Potrzeba więc niesamowitego kunsztu pisarskiego, polegającego na połączeniu prawdziwych zdarzeń historycznych z fikcją i niesamowitej wyobraźni, żeby nadać postaciom znanym nam z kart historii cech, czy emocji przybliżających te osobistości czytelnikowi. Pisarz musi też pamiętać o rozwadze, żeby nie przerysować takich postaci. I Pani Renata Czarnecka posiada ten talent umiejętnego wplątania fikcji w historię i kreowania postaci historycznych bez zbędnego przekoloryzowania ich osobowości. Jej najnowsza książka „Dwa królestwa, jedna krew” to niesamowita lektura. Wciągająca, z wartką akcją, z barwnie opisanym życiem dworskim, naszpikowana intrygami, spiskami i zdradami, tak charakterystycznymi dla tamtej epoki, a to tylko kilka z atutów tej książki. Znajdziecie w niej również świetnie przedstawione postacie kobiece, tak często pomijane, a mające ogromny wpływ na wydarzenia historyczne, znane nam z lekcji historii w szkole. Pani Renata wybrała na swoją powieść dość trudny okres. Przenosimy się do 14 wieku, gdzie w Europie prym wiedzie jedna z największych dynastii Andegawenów, wywodząca się z czasów Karola Wielkiego. Akcja rozgrywa się równoległe na dwóch dworach rządzonych przez Andegawenów, węgierskim i neapolitańskim. Mamy więc od razu pewne porównanie pomiędzy dwoma królestwami. Spokojne, pobożne Węgry, gdzie władza króla jest niepodważalna są przeciwieństwem dla Neapolu, gdzie rządzi przekupstwo, rozwiązłość, trucizna i liczne rody, kierujące tak naprawdę królem, czy królową. Mamy rok 1320. Elżbieta Łokietkówna z rodu Piastów opuszcza Kraków, by poślubić pierwszego Andegawena na tronie węgierskim- Karola Roberta. Niegrzesząca urodą, ale za to niesamowicie ambitna, inteligenta, a przy tym skromna i pobożna, zdobywa serce starszego o prawie 20 lat króla. Szybko uczy się węgierskiego, świetnie zarządza dworem. Królowa, jak prawdziwa kobieta, pragnie być kochana i podziwiana, a najważniejsze dla niej jest szczęście jej dzieci i zapewnienie każdemu z nich pewnej przyszłości. Czasami niestety bywa okrutna, porywcza, nie lubi słuchać innych, a miłość do jej bliskich przysłania jej właściwe postępowanie. Tymczasem w Neapolu umiera następca tronu, pochodzący również z rodu Andegawenów. Zgodnie z prawem, przy braku następcy, korona należy się Węgrom. Król Robert, wuj węgierskiego króla, aby uniknąć rozlewu krwi wymyśla związek księcia węgierskiego ze swoją wnuczką- Joanną. Elżbieta niechętnie przystaje na takie rozwiązanie, godzi się jednak na wysłanie swojego młodszego syna do Neapolu. Niestety gruby, zakompleksiony Andrzej nie zyskuje aprobaty u swojej przyszłej żony Joanny. Do ślubu jednak musi dojść. Joanna lubiąca przygody, zdradza męża, pogardza nim wręcz. A po śmierci swojego dziadka, upokarza Andrzeja, nie informując, że zgodnie z testamentem dziadka, tylko ona zostaje królową Neapolu. Dodatkowo jej siostra, Maria, obiecana drugiemu z synów króla Węgier, oddaje się z miłości swojemu dalszemu wujowi Karolowi Durazzo i tak zhańbiona nie może już zostać żoną Ludwika. Wywołuje tym zachowaniem skandal, ale udaje jej się poślubić ukochanego. Węgrzy przebywający na dworze są niesamowicie wzburzeni. Wiadomość o tych wydarzeniach dociera także na Węgry, gdzie rządy po śmierci męża sprawuje Elżbieta. Wrogość między obiema nacjami narasta. Czu dojdzie do rozlewu krwi? Czy uda się go jakoś powstrzymać? Czy wyprawa Elżbiety do Neapolu i konfrontacja z synową uchronią kraje od wojny? Czy królowa Joanna opamięta się i pokocha męża? Czy jednak jej porywczy charakter, zamiłowanie do licznych miłostek i uciech ziemskich doprowadzą do tragedii? Może niektórym te wydarzenia nie są obce, ale przedstawione w tak rewelacyjny sposób, że i tak warto sięgnąć po książkę. Dla tych, co nie znają historii tak dokładnie, powieść dostarczy niesamowicie dużo wiedzy. Pani Czarnecka z gracją prowadzi nas przez dwory obu królestw. Zaprasza do świata dążącego do władzy za wszelką cenę, gdzie króluje intryga i spisek, ale także namiętność, przepych i pieniądz. Jest to świat, w którym zaaranżowane małżeństwa w celu wzmocnienia sojuszów są na porządku dziennym, a los kobiet zależy od kaprysu, czy potrzeby mężczyzn. To jednak kobiety stają się siłą napędową większości wydarzeń przedstawionych w książce. To kobieca mądrość, spryt i inteligencja sprawiają, że są one w stanie sterować wieloma zdarzeniami, będąc nawet w cieniu swoich mężów, ojców, czy wujjów. Obok Królowych Elżbiety i Joanny, mamy Królową Sancie- babkę Joanny- niesamowicie silną osobowość, jest Katarzyna de Valois, której chęć posadzenia na tron Neapolu swojego syna pcha ją do licznych intryg, a nawet zbrodni i wiele, wiele innych kobiet, które nie wahają się walczyć o swoje. Nawet j

Wasze największe zaskoczenie czytelnicze tego roku :D? Miłego czwartku ;* Dziś recenzja książki Renaty Czarneckiej “Dwa królestwa, jedna krew”, powieści na motywach biografii dwóch królowych - Elżbiety Łokietkówny, królowej Węgierskiej oraz Joanny Andegaweńskiej, królowej Neapolu. Książka mocno historyczna, fabularyzowana - w życiu bym nie pomyślała, że tak mnie wciągnie! Bardzo podoba mi się, że jest to powieść w zasadzie o średniowieczu (XIV wiek), a mimo wszystko jej głównymi bohaterkami są silne, waleczne kobiety u władzy, na przekór tamtym zwyczajom, nie czytamy o kolejnym bezwzględnym królu i cichej małżonce. Autorka bardzo sprawnie przeprawia nas przez meandry historii, zawiłości zwyczajów i mezalianse społeczne. Realistycznie oddaje ducha średnich wieków, a więc oczywiście nie brak tu wymyślnych tortur, przedmiotowego traktowania kobiet, ale i w ogóle ludzi, zbędnej brutalności - takei tam uroki historii (ale te nieletnie żony to hit). W związku z tym chwilę zajęło mi się wczucie w historię, co nie zmienia faktu, że wzburzałam się co kilka stron, ale też doceniłam w jakich czasach aktualnie żyjemy. We wdrożeniu się w fabułę nie pomógł również fakt, że co drugi mężczyzna ma na imię Robert, Karol lub Ludwik - jednak po kilkudziesięciu stronach było to już do ogarnięcia. To takie małe trudności do przebrnięcia przy chwili skupienia, a potem się już płynie :D Język z dbałością oddaje klimat XIV wieku, pani Renata Czarnecka zdecydowanie potrafi opowiadać historię taką jaka była, ale nie w suchy, nudny sposób. Czytałam kilka książek na raz, a jednak to do tej chciałam wracać. I mimo tego, że po przeczytaniu zarysu historycznego, jaki daje nam autorka przed pierwszym rozdziałem powieści, wiedziałam jak pewne postaci skończą, nadal byłam ciekawa jak historia się rozwinie, jak do pewnych zdarzeń dojdzie. Była to dla mnie zaskakująco emocjonująca lektura! Aż nie mogę doczekać się na drugą część! Tak tylko na koniec dodam, z technicznego punktu widzenia, że literki na stronach są dość małe, więc pamiętajcie o tym, jeśli ma to dla Was znaczenie! Za możliwość przeczytania dziękuję @publicatsa <3 #dwakrólestwajednakrew #renataczarnecka #historia #publicat #książnica #wydawnictwoksiążnica #książka #powieśćhistoryczna #królowie #królowa #graotron #koronakrólów #średniowiecze #rycerze #bookstagrampl #bookmorning #bookstagram #bookphoto #vintage #retro #flowers #dress #legs #czytaniejestfajne #czytambolubię #bookstagramtopasja #recenzja #polecam

Miłośnicy powieści historycznych doskonale wiedzą, że książki Renaty Czarneckiej doskonale odzwierciedlają ducha danej epoki, w której toczy się akcja. „Dwa królestwa, jedna krew” to pierwsza część nowej serii o kobietach z dynastii Andegawenów, która uważana była za najpotężniejszą w średniowiecznej Europie. Na kartach tej powieści nie tylko poznajemy jej historię, lecz Pani Renata przybliża nam losy kobiet niezwykle silnych, walecznych, które nie stoją biernie u boku swoich mężczyzn. Co ważne dzielnie stawiają czoła, jak i również odgrywają znaczącą rolę w rodzie. Lekturę najnowszej powieści Renaty Czarneckiej rozpoczynamy od poznania wydarzeń z początku XIV wieku. A dokładniej wydarzeń z lata 1320 roku, kiedy to Elżbieta Łokietkówna opuszcza Kraków, wyruszając do Węgier, aby poślubić króla Karola Roberta Andegaweńskiego. Jest on pierwszym królem na tronie w Budzie. Młoda piętnastoletnia Elżbieta planowała pozostać w ascezie. Jednak nie było jej to dane, bowiem szybko urodziła synów. Autorka przybliża nam również losy Joanny, córki zmarłego władcy, która poślubia Andrzeja, syna Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. To dopiero początek konfliktu, który wisi w powietrzu. „Dwa królestwa, jedna krew” to powieść historyczna dokładnie odzwierciedlająca losy rodu Andegawenów. Autorka doskonale oddaje ducha tamtych czasów. Realistycznie odzwierciedla klimat, który niezmiennie towarzyszy nam podczas lektury tej książki. Renata Czarnecka posiada dar opowiadania historii. Czyni to w pięknym stylu, z dbałością o język tamtej epoki, tworząc jednocześnie opisy nadzwyczaj realne. Jeśli chcecie wejść za kulisy dynastii Andegawenów, to koniecznie sięgnijcie po tę powieść. Jeśli pragniecie być świadkami intryg na królewski dworze, to „Dwa królestwa, jedna krew” jest powieścią, którą koniecznie musicie przeczytać. Ta książka to moje drugie spotkanie z twórczością Renaty Czarneckiej. Drugie i nie ostatnie, gdyż z nieskrywaną przyjemnością sięgnę po wcześniejsze książki autorki, jak i również z niecierpliwością czekam na premierę kolejnej części o historii najpotężniejszej dynastii w średniowiecznej Europie. „Dwa Królestwa, jedna krew” to powieść, którą polecam miłośnikom powieści historycznych oraz czytelnikom, którzy pragną podróży w odległe czasy, by poczuć iście królewski klimat. Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje! Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Książnica https://www.czyt-nik.pl/recenzje/potega-kobiecej-sily/

„Kiedy założy królewską koronę, będzie musiała nabrać szorstkości, stać się twarda jak skała, czasem bezlitosna, być może okrutna.” Jest rok 1320 młodziutka Elżbieta Łokietkówna opuszcza Kraków, ma poślubić króla Węgier Karola Roberta. Początkowo nieśmiała i pełna rezerwy Elżbieta szybko aklimatyzuje się w nowym miejscu. U boku swojego męża staje się prawdziwą królową. Wkrótce na świat przychodzą ich kolejni synowie. W Neapolu umiera następca tronu, według prawa korona powinna przypaść Węgrom. Córka zmarłego władcy zostaje obiecana synowi Elżbiety i Karola - Andrzejowi. To aranżowane małżeństwo ma zapobiec rozlewowi krwi. Wrogość Neapolu, wobec Węgrów jest coraz silniejsza. Nad królestwo nadciągają czarne chmury, widmo wojny jest coraz bliższe… Powieść jest bardzo autentyczna. Akcja powieści toczy się dynamicznie i niezmiennie intryguje. Autorka napisała ją z dużą wnikliwością, czuć ogromną wiedzę historyczną. Czytanie od początku do końca, było przyjemnością i przygodą. Specyficzny język nawiązujący do tamtych czasów, bardzo mi się podobał. Dwie kobiety, Elżbieta i Joanna, teściowa i synowa, obie wydane za mąż dla umocnienia władzy, sojuszu. Jakże różne były ich losy, jedna znalazła szczęście w małżeństwie, druga przeciwnie. Obydwie są silne, wytrwałe w dążeniu do celu, bywają bezwzględne. Intrygująca i pełna pasji opowieść, wiernie oddany klimat średniowiecznych czasów. Autorka dała nam rewelacyjną pełną zawirowań, pokomplikowanych relacji międzyludzkich fikcję literacką z umiejętnie połączoną prawdą historyczną. Świat wielkiej polityki, aranżowane małżeństwa zawierane dla wzmocnienia sojuszów, dworskie intrygi, życie na zamku, piękne stroje, przepych, zwyczaje, polowania, alkowa. Miłość, zdrada, tajemnice, władza, ambicje. Pobożność, wręcz ascetyzm, a obok rozpusta, wyrachowane, okrutne kary, tortury, brak litości. Trudna rola kobiet całkowicie zależnych od woli mężczyzn. Ich ogromna siła, mądrość, odwaga, spryt, czasami przebiegłość i wyrachowanie. Piękna powieść! Nowe, intrygujące, przejmujące i bardzo prawdziwe spojrzenia na tamte, tak bardzo odległe już czasy. Jeżeli choć trochę interesujecie się historią, to ta powieść jest zdecydowanie dla Was. Lekko, przejrzyście, klimatycznie i emocjonalnie. Na końcu książki umieszczone zostało drzewo genealogiczne, bardzo ułatwia rozeznanie się w koligacjach rodzinnych. Czekam na kolejny tom, serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Przeczytałam wszystkie książki napisane przez panią Renatę Czarnecką. Jej powieści historyczne to dla mnie skarbnica wiedzy. Nowa seria skupia się na losach kobiet z rodu Andegawenów. Pierwszy tom nosi tytuł "Dwa królestwa, jedna krew" Jak pisze autorka w słowie wstępnym jej najnowsza powieść to fikcja literacka oparta na motywach życiorysów historycznych postaci i zdarzeń. Węgrami włada Karol Robert. Jego żoną zostaje Elżbieta Łokietkówna. Rodzi mu synów. W Neapolu umiera następca tronu. Zgodnie z prawem, władza należy się Węgrom. Żeby nie dopuścić do wojny, zostaje zaaranżowane małżeństwo. Ślub bierze Joanna, córka zmarłego władcy, z Andrzejem, synem Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. Niestety nie jest ono szczęśliwe. Nad Neapolem zbierają się czarne chmury. Czy dojdzie do rozlewu krwi? To powieść o intrygach, knowaniach, miłostkach, romansach. O odwadze, sile i lojalności. Autorka ze znawstwem opisuje życie codzienne na królewskim dworze. Możemy wyobrazić sobie przepych, bogactwo, ubrania, fryzury, potrawy. Zajrzymy za kulisy najbardziej intymnych wydarzeń z życia władców oraz będziemy uczestnikami ślubów, pogrzebów, polowań i uczt. "Dwa królestwa, jedna krew" to książka o silnych władczyniach, które potrafiły być sprytne, przebiegłe i często współrządziły z mężczyznami. Walczyły o władzę, ważna była dla nich przyszłość królestwa. Nie cofały się przed niczym, bywały okrutne. Decydowały o życiu poddanych, służby. Podwładni często narażali życie za swoich władców. Trzeba też pamiętać, że to były czasy, w których ludzie szybko musieli dojrzewać. Królewna wychodziła za mąż mając kilkanaście lat i nikt nie pytał jej, czy ma na to ochotę. To był jej obowiązek, który musiała wypełnić. Tak samo jak rodzenie następców tronu. Na młodą dziewczynę czekało też wiele niebezpieczeństw. "Dwa królestwa, jedna krew" to powieść, którą czytałam z wielką uwagą i ciekawością. Duża ilość postaci sprawiła, że początkowo trochę się gubiłam, ale z każdą stroną, opowieść coraz bardziej mnie wciągała. Bardzo lubię poznawać życiorysy silnych kobiet, które zmieniały bieg historii. To porywająca lektura, którą serdecznie Wam polecam.

„Dwa królestwa, jedna krew” to moje pierwsze spotkanie z autorką Renatą Czarnecką i muszę przyznać, że finalnie uznaje je za udane. Nie jest to na pewno łatwa lektura i nie każdemu przypadnie do gustu, ale cofnięcie się do czasów średniowiecza stanowi tutaj ciekawą przygodę. Początkowo bardzo ciężko było mi się wczuć w tą historię, obfituje ona w dużą ilość bohaterów, często o tych samych imionach przez co dość łatwo się pogubić (pewnym ułatwieniem jest umieszczone na końcu książki drzewo genealogiczne). Całość to ciekawe połączenie prawdziwych zdarzeń historycznych z fikcją, które pozwala po części zapoznać się ze zwyczajami tamtej epoki, a także co mnie osobiście przerażało z okrucieństwem jej towarzyszącym i srogością kar. Język jakim napisana jest książka nie jest prosty, raczej bardzo historyczny i nawiązujący do opisywanej epoki, przez co w moim odczuciu lektura staje się bardziej wymagająca i może to kogoś zniechęcić. Ale dla poszukiwaczy ambitniejszych książek będzie to super propozycja. „Dwa królestwa, jedna krew” pokazuje jakimi zasadami rządziło się średniowiecze, ogromna pobożność kontrastuje tutaj z rozpustą, brakiem litości i intrygami. W ciekawy sposób pokazuje rolę kobiet tych z koroną na głowie, które co rusz musiały udowadniać godność piastowanego przez siebie stanowiska jak i tych, które służyły na dworze. Bardzo zaintrygowała mnie postać Joanny Andegaweńskiej, która mimo wyglądu anioła miała mroczny i nieustępliwy charakter. Była to dość ciekawa lektura i nie żałuję czasu, którego jej poświęciłam chociaż początki nie były proste. A Wy oceńcie sami.

Jest to powieść inspirowana prawdziwym życiem królowej Węgierskiej - Elżbieta Łokietkówny i królowej Neapolu - Joanny Andegaweńskiej. Będzie idealna dla fanów gatunku ale niech Was to nie zwiedzie, bowiem nie jest ona jedynie nudną lekcją historii, sama jestem zaskoczona, że powieść historyczna tak mnie pochłonęła. Autorka w świetny i bardzo realistyczny sposób oddaje klimat średniowiecznych czasów, znajdziemy tutaj historie o kobietach usługujących, kobietach podporządkowanych swoim mężom, o ludziach traktowanych przedmiotowo ale również o kobietach silnych, kobietach, które chciały wyjść z cienia swych mężów. Nie brakuje też tortur, które my obecnie znamy jedynie z horrorów czy filmów o psychopatach, tortur i postępowania z ludźmi w sposób jaki dziś nie mieści nam się w głowie. Nie podobało mi się to w jaki sposób potraktowana została jedna z dwórek oraz jej brat, dziewczyna niewinna, a zarazem skrzywdzona, był to moment, w którym królowa Elżbieta straciła całą moją sympatię. Do tego nieletnie żony i co gorsze sześcioletnie dzieci przymuszane do zaręczyn, dzieci, którym zabraniano zabawy, nakazywano natomiast powagę i dostosowanie się do sytuacji🤦🏻‍♀️ Nigdy tego nie pojmę🙄 Z całą pewnością jednak jest to książka warta uwagi, czytałam ją nieustannie mając ochotę na więcej, byłam ciekawa jak historia potoczy się dalej. Fajnym elementem i pomysłem jest również drzewo genealogiczne, umieszczone na końcu książki, co daje nam szerszy ogląd.