Duńczycy. Patent na szczęście (okładka  twarda, 07.2017)

Książka kupiona na prezent. Obdarowani powinni byc zadowoleni :)

Świetnie napisana. Polecam serdecznie

Dania to najmniejsze z państw nordyckich. Od 1973 roku należy do Unii Europejskiej. Z czym kojarzy nam się ten niewielki kraj? Z piwem Carlsberg, ruchem hygge, klockami Lego, Metallicą. Przede wszystkim jednak w opinii wielu ludzi, Dania to ucieleśnienie szczęścia, kojącego nic nierobienia, wszechogarniającego relaksu, błogości, ciszy i spokoju. Poza tym, od kilku lat prowadzi w rankingach ONZ dotyczących poziomu szczęścia u obywateli. Od pewnego czasu, jest moda na ten kraj. Jego kulturę, pożywienie, design, poczucie solidarności i szczęścia. Chcemy być jak Duńczycy, ale czy potrafimy? Patrick Kingsley, autor książki „Duńczycy. Patent na szczęście” jest korespondentem dla The New Yourk Timesa, a także laureatem British Journalism Awards w kategorii najlepszy dziennikarz w 2015r. Publikacja, którą poczynił nie jest w żadnym razie książką – poradnikiem. Jest reportażem, z jego miesięcznej wizyty w tym kraju i dziennikiem drogi. Przez ten czas przemieszczał się od Kopenhagi po zachodnią Jutlandię. Spotykał się z ludźmi znanymi i tymi zupełnie anonimowymi. Zwiedzał meczety, szkoły, kościoły i farmy. Główne tematy, które autor porusza w książce to: edukacja, nordycka rewolucja w jedzeniu, design, ekologia, rzeczywistość po serialu „The Killing”, ale także tak złożone sprawy jak problemy, z którymi boryka się państwo opiekuńcze, jak dylematy imigrantów i ich trudności z budowaniem tożsamości z krajem, w którym żyją, jak fenomen Kopenhagi – miasta, które po głębokim kryzysie, zostało ożywione w zjawiskowy i klimatyczny sposób, a także specyficzne i spektakularne budowanie szczęśliwości i solidarności. Moim zdaniem, to temat na głębszą refleksję. Myślę, że osoby, które interesują się tym krajem, nie znajdą tu odkrywczych informacji, jednak dla kogoś, kto chciałby poznać mentalność mieszkańców tego państwa, to wspaniała pozycja. Szczególnie, jeśli silnie wierzą w jego utopijność…Autor nie gloryfikuje bowiem ani Duńczyków, ani państwa jakie tworzą. Nie namawia też do odkrywania w sobie duńskości, ponieważ jak sam twierdzi, nie da się tego wyuczyć. Duńskość wpajają już dzieciom rodzice, od małego w trakcie wychowania, potem utrwala to szkoła i społeczeństwo. Trzeba mieć także na uwadze, również fakt, że na poczucie szczęścia u Duńczyków, wpływa również kontekst historyczno – kulturowy, który w naszej słowiańskiej duszy, jest czymś, co może kształtować sposób postrzegania świata, jak nic innego. „Duńczycy. Sposób na szczęście” to bardzo ciekawa, prosta, jednak wymagająca refleksji książka. Polecam. www.kochamciemojezycie.blogspot.com