Jesienne pożegnanie. Duchy minionych lat. Tom 3 (okładka miękka)

Joanna Jax jest stworzona do opowiadania o historii minionych lat. W zaskakująco skuteczny sposób potrafi uwieźć czytelnika perypetiami bohaterów rozgrywających się na tle ważnych wydarzeń, które zapisały się na kartach pamięci o przeszłości. Podobnie jak w poprzednich tomach serii Duchów minionych lat, także w Jesiennym pożegnaniu oprócz postaci fikcyjnych możemy spotkać postaci historyczne. Szczególnie tę realność postaci i pokazywanie skrajnie różnych postaw bohaterów w obliczu wydarzeń dziejowych, śledzę z ekscytacją! Jesienne pożegnanie obejmuje takie wydarzenia jak wybór Karola Wojtyły na Papieża, strajki w Stoczni Gdańskiej, czy działania wojenne w Afganistanie i Iranie. Ta kolejna już w tej serii lekcja historii u schyłku lat 70. pokazuje z jakimi rozterkami, wątpliwościami i nadzieją żyli nasi rodzice. Obrazuje odradzającą się nową Polskę, śmiałe oczekiwania wobec przyszłości i poprawy warunków bytu. Jeśli lubicie podróże te odległe i nieco bliższe, na tle wydarzeń, które wyznaczają bieg historii, poruszające opowieści rodzin i jednostek, koniecznie sięgnijcie po tę sagę. Nie tylko wzbogaci Waszą wiedzę o minione lata, ale przede wszystkim wzruszy i pozwoli spojrzeć na wydarzenia sprzed dekad z dystansem.

Jesienne Pożegnanie to przedostatnia część wspaniałej, epickiej opowieści Joanny Jax. W tym tomie następuje kumulacja napięć, emocji i wydarzeń, która zwiastuje prawdopodobnie jeszcze bardziej porywające zakończenie. Nie mogłam odłożyć tej książki, byłam wręcz przyspawana do fotela, nie było ze mną kontaktu. Ta część pochłonęła mnie do tego stopnia, że przeczytałam ją w kilka godzin... Postacie są bardzo realne, ich relacje zawiłe i pełne niespodzianek. To za co kocham książki Joanny Jax, to niezwykle przystępnie przedstawione tło historyczne. Pani Joanna powinna uczyć historii, podaje fakty w taki sposób, że nawet osoby, które twierdzą że nie lubią powieści historycznych, chwycą za haczyk 😉 Nie wiem jak autorka to robi, ale każda kolejna część jest lepsza od poprzedniej. Jak tylko ukaże się ostatni tom (pewnie będę płakać jak bóbr z powodu rozstania z moimi ukochanymi bohaterami) od razu wezmę do ręki tę część, od której się wszystko zaczęło, czyli Zemstę i Przebaczenie.