Świetna książka, czekam na następny tom

Bardzo ciekawa i interesująca historia

Jest dobra do wysłuchania

Polecam cieplutko!

Świetna książka

Jest cudowna!

„Droga Szamana. Etap 2: Gambit Kartosa” to drugi tom przygód szamana Machana. Akcja rozpoczyna się bez zbędnych wstępów: tam, gdzie skończył się poprzedni. Autor od razu zanurza nas w znajomym świecie, dorzucając garść nowych wątków na rozbieg. Czy to wywołuje chaos, poczucie przytłoczenia? Nie! Po prostu cały czas coś się dzieje, gdzie się nie obrócić – nowe zadanie, nowy wątek, nowa tajemnica. Fabuła nabiera rozpędu, a jednocześnie Machanienko rozwija skrzydła, pokazując, na co go stać. W tekście pojawia się interesujący element kryminalny, a do tego mnóstwo relacji, z graczami i z NPCami. Wątki socjalne są chyba bardziej skomplikowane i rozbudowane niż cała reszta, co dla mnie stanowi prawdziwą wisienkę na torcie. Bohater rozpoczyna w nowej lokacji bohater, zdobywając nowe zadania. Z początku wydaje się, że jego rozwój będzie polegał na tłuczeniu nudnych mobków i zbieraniu rudy. Jednak trafia na trop interesującego scenariusza. Programiści zaplanowali w tej okolicy coś bardzo interesującego, tylko niełatwo się do tego dokopać. W międzyczasie Machan nie zaniedbuje rozwoju duchowego, czyli udoskonala zdolności klasowe, realizując ścieżkę questów powiązanych z szamanizmem. Jednak wydarzenia z poprzedniej części nie zostały zapomniane, o nie. Swoim uporem i krnąbrnością szaman zdążył narobił sobie kłopotów, a choć zdarza mu się pyskowaniem zyskać szacunek, to jednak częściej wywołuje u innych irytację. W dodatku gracze, spędzający masę czasu na levelowaniu, rajdowaniu i poznawaniu gry, nie są w ciemię bici, potrafią połączyć wątki… i nagle cała armia bohaterów, przedstawicieli różnych klanów o sprzecznych interesach, żąda od naszego protagoisty przysług i lojalności. To zdecydowanie mu nie odpowiada; podległość innym Machan traktuje jako zamach na swoją wolność osobistą (i ego). Póki jednak nie ma wysokiego levelu, musi pilnować, komu odmawia. Dlatego wije się i skręca, kręcąc i naginając rzeczywistość, byle wyślizgać się z niekorzystnych interesów. Z przyjemnością czytałam te sceny, obserwując, jak tu nasz cwaniak wyślizga się z opresji. Dzięki mnogości wydarzeń z różnych linii fabularnych ani przez moment w książce nie czujemy nudy. Nie wszystkie wątki zostają zamknięte, należy ich kontynuacji oczekiwać w trzecim tomie. Inne okazują się po prostu pobocznymi questami, znaczącymi, lecz epizodycznymi. Jeszcze inne wywracają całe uniwersum do góry nogami. Styl autora ewoluuje, humor i lekkość pióra pozostały. Nadal głównemu bohaterowi większość przedsięwzięć udaje się bez wysiłku, a gdy popełnia błędy, to zwykle ze strasznego uporu lub czystej głupoty. Jego zwycięstwa i porażki są jednak na tyle malowniczo i dowcipnie przedstawione, że można patrzeć na nie z przymrużeniem oka, ciesząc się wartką akcją. Jedyne, czego mi bardzo brakowało w tej części, to opisy! Machanienko wciąż tłumaczy drobne elementy świata i bardziej zaawansowane mechaniki gry, lecz nie skupia się na opisach lokacji. W paru przypadkach jest to wyjątkowo bolesne i szczerze żałowałam, że nie zdecydował się dorzucić choćby paru zdań na temat wyglądu różnych miejsc. Powieść niesamowicie wciąga. Wszystko dzieje się tak szybko, że nie wiadomo kiedy, nagle skończył mi się tom drugi! Szczerze polecam; warto sięgnąć po kontynuację Etapu Pierwszego w poszukiwaniu rozrywkowej, lekkiej lektury. Najlepiej w dzień wolny, bo od przygód Machana ciężko się oderwać. /amenarhi

"Gambit Kartosa" jest przecudownie świetną kontynuacją. Machan na swej ścieżce wkracza w coraz to nowe niebezpieczne wydarzenia. Powoli zaczyna się ujawniać z kim przyjdzie mu walczyć w kolejnych tomach. Tych wszystkich rzeczy, które wymagają objaśnienia jest tak dużo, że aż ściska mnie z ciekawości nad tym, jak to się wszystko dalej potoczy. W tym tomie mamy wiele zwrotów akcji, wątek kryminalny (swoją drogą bardzo ciekawy i niezwykle fajnie poprowadzony, aczkolwiek można się domyślić kto za tym wszystkim stoi, lecz tego KIM tak naprawdę jest ten zły, no tu już nie do końca :P ), a nawet zagadki matematyczne (sprytne i naprawdę dość ciężkie XD ). To co tam się dzieje, zwala z nóg! Naprawdę śledziłam to wszystko z zapartym tchem, nie wiedząc jak autor z tego wybrnie. Nie można się nudzić. Jestem bardzo usatysfakcjonowana tym tomem! I ostrzę sobie ząbki na 3 tom. Jeśli ktoś się zakochał w 1 tomie, to ten go nie rozczaruje. Ja utwierdziłam tylko moją miłość do tej serii.

Po drugą część "Drogi Szamana" sięgnąłem minutę po skończeniu poprzedniej powieści LitRPG, przez co fabuła tych książek (jak i następnej) trochę zlała się w jedność. Musiałem przez to uporządkować sobie nieco faktów, by rozdzielić akcję na poszczególne części. A akcji w "Gambicie Kartosa" nie brakuje, jest jej jeszcze więcej niż w "Początku". UWAGA! Recenzja może zawierać małe spoilery dotyczące poprzedniej części. Czytacie na własną odpowiedzialność. Tym razem Machan, świeżo upieczony Szamana, musi odnaleźć się w otwartym świecie gry, czego nie ułatwia to, że znalazł się na krańcu świata. Choć czy miejsce, gdzie diabeł mówi dobranoc, na pewno jest tak nudne i monotonne, że Machan musi levelować się pracą jak z kopalni? Co jeśli okaże się, że Szaman znów znalazł się w środku wydarzeń, a zadania oferowane przez NPC-ów okażą się początkiem wspaniałej przygody? Do tego wystarczy dołączyć Kartos, Mroczne Imperium i mamy całą fabułę drugiej części serii Witalija Machanienki. Choć może być ciężko w to uwierzyć, ale "Gambit Kartosa" jest jeszcze lepszy od poprzedniej powieści z tego cyklu. Fabuła jest ciekawsza i lepiej napisana, choć można się było tego spodziewać, gdyż akcja nie jest ograniczona murami kopalni. Ponadto, zadania, które otrzymuje Szaman są różnorodne i nie można się nudzić nawet przy pobocznych wątkach. Do tego coraz bardziej poznajemy mechanikę gry (bardzo podoba mi się to, że autor skupia się na detalach i opisuje wszystko szczegółowo) oraz zagłębiamy się w szkolenie Machana na Szamana wyższego stopnia. Na plus także smoki oraz bardzo skomplikowane działania matematyczne. Trochę bolało mnie to jak dużo szczęścia ma Machan, choć może mu sprzyja, bo jest najlepszy. Akcja jest również bardziej wciągająca od tej z pierwszej części dzięki lepiej napisanym i ciekawszym postaciom pobocznym, z których na pierwszy plan wysuwa się Anastarija, choć nie można również zapominać o innych graczach i NPC-ach. Ponadto, relacje między naszym Szamanem oraz innymi postaciami są dobrze napisane, nie ma się wrażenia, że coś jest sztuczne, jak to czasem bywa w książkach. Drugi etap "Drogi Szamana" oczywiście polecam. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, wręcz się ją pochłania i ma się ochotę na kolejne danie. Sam po część trzecią sięgnąłem od razu po zakończeniu "Gambitu Kartosa", dlatego już wkrótce zapraszam na recenzję "Tajemnicy Mrocznego Lasu". Po więcej recenzji zapraszam na Instagrama @chomiczkowe.recenzje oraz na bloga chomiczkowerecenzje.blogspot

Pierwszy tom wprowadził nas do świata gry, jakim jest Barlion. Drugi etap to dalszy ciąg przygód Machana, który rozpoczyna się dokładnie w tym samym momencie, w którym kończy się pierwszy. Nie ma tutaj żadnej przerwy, przeskoku, wręcz przeciwnie - jest to poprowadzona ciągiem jedna historia. Kolejna część otwiera przed głównym bohaterem nowe wyzwania, ale i nowe problemy. Nie jest już uwięziony w kopalni, jednak w dalszym ciągu jego dostęp do otwartego świata gry jest mocno ograniczony. Zamieszkana przez niego okolica jest pełna niebezpiecznych tajemnic, a programiści mają jeszcze kilka pomysłów jak urozmaicić grę… O ile w pierwszej części stosunkowo dużo się działo, to w przypadku kontynuacji jesteśmy wręcz zarzucani akcją. Tempo nie zwalnia nawet przez chwilę, a im dalej czytelnik pogrąża się w lekturze, tym jest coraz lepiej - więcej tajemnic, więcej problemów, więcej nowych, niezwykle ciekawych i zagadkowych graczy. Jednak w dalszym ciągu wszystko jest wyważone i nie czułam się ani przez chwilę zmęczona. Wręcz przeciwnie, błyskawicznie brnęłam do przodu ciekawa co będzie dalej. Tym co urzekło mnie w poprzedniej części i nie zawiodło w drugiej, jest postać głównego bohatera. W dalszym ciągu zaskakuje pomysłami, inteligencją i śledząc jego losy, aż samemu ma się ochotę chwycić laptopa czy pada w ręce i dołączyć do rozgrywki! A wiecie co było najgorsze? Zakończenie! To jedno z tych zakończeń, które powalają na kolana, zostawiają szczenę gdzieś na podłodze z myślą “ale co tu się właściwie wydarzyło?!” i które aż zmuszają do chwycenia za trzeci tom. Dlatego moi drodzy, uzbroicie się od razu w trzeci etap, ponieważ to jeszcze nie game over!

Ta książka od razu zwróciła moją uwagę. Widziałam, że będę musiała ja przeczytać, ponieważ jej okładka była zapowiedzią doskonałych emocji czytelniczych. Powiem Wam, że nie przeliczyłam się. Ta propozycja jest naprawdę doskonała. Przede wszystkim przenosi czytelnika do wirtualnego świata. Wspaniałe opisy okraszone szczegółami powodują, że czytelnik nie ma chwili wytchnienia, ponieważ jego wyobraźnia pracuje. Do tego wartka i dynamiczna fabuła gwarantują ogrom czytelniczych emocji. Myślę, że nie będziecie mogli oderwać się od tej książki. Zdecydowanie polecam wszystkie, bo warto.

Tak samo wciąga jak pierwsza , ale zawiera o wiele więcej informacji o tym świecie .

Bardzo mi się podoba polecam innym i nie mogę się doczekać kolejnej części