Fajne

Sztos

Po bardzo dobrym pierwszym i równie dobrym drugim tomie, w trójce Wasilij Machanienko pokazuje nam, co potrafi zrobić z czytelnikiem. W "Tajemnicy Mrocznego Lasu" Machan nadal rozwija swoją postać i nieźle mu to idzie, a że ma szczęście do rzadkich questów, stał się już dość rozpoznawalną osobą w świecie Barliony. Ma to oczywiście swoje konsekwencje... Przy okazji Etapu Drugiego wspominałam, że autor dodaje sporo bohaterów, z którymi szaman wikła się w różne interakcje. W Etapie Trzecim można tamte umowy potraktować jak przedszkolne intrygi. Tutaj spisek goni spisek, dla zysku bohaterowie zmieniają strony, zdradzają towarzyszy, licząc na korzyści w postaci przedmiotów i złota dostępnych z zadań. Przekupywanie członków klanów, wydawanie wyroków na innych graczy, intrygi o zasięgu kontynentalnym... chciałam, żeby autor wyrwał mnie z kapci, no i mam! Dostałam też więcej twistów, których brakowało mi w jedynce. W tej części dostajemy ich naprawdę sporo. Sukcesywnie budowane dotąd wątki rozwiązują się w nieoczekiwany sposób, owocując szokującymi scenami. Są to zarówno osobiste sprawy Machana (co zabawne, również bardzo interesujące relacje z płcią przeciwną, których się nie spodziewałam w książce tego typu, a okazały się naprawdę świetnie napisane, nienachalne i emocjonujące), powiązane z jego rozwojem (wow), a także z ukrytymi elementami świata Barliony (dwa razy wow). Programiści zaprojektowali scenariusz, przez który gracze zbierają szczęki z podłogi (a ja wraz z nimi). W tej części mamy dużo walk, od wewnątrz poznajemy zasady rządzące rajdem (liczni gracze razem realizujący szalenie trudny i złożony łańcuszek zadań) i całe mnóstwo bohaterów. Momentami w bitwach panuje totalny chaos, a czytelnik ledwo nadąża z połykaniem kolejnych stron. I mimo, że śmierć avatara nie jest niczym nadzwyczajnym, Machanienko potrafi tak napisać pewne sceny, że wywołują prawdziwe emocje. Mroczna tajemnica lasu to prosta historia, gdy już poznać jej zakończenie, ale po drodze rodzi się wiele pytań i ogromne zaciekawienie. Bohater popełnia dużo więcej błędów - cóż, gdy w jego otoczeniu pojawiają się dużo bardziej doświadczeni gracze, wreszcie zaczyna odczuwać, że jest płotką. Wyjaśnia się jego zdolność do przeczuwania pewnych rozwiązań, lecz nadal odnoszę wrażenie, że ktoś celowo popycha naszego szamana w stronę najrzadszych, najdziwaczniejszych zadań, jakby prowadząc go za rączkę. Gdzie Machan, tam draka. Czekam na rozwiązanie, bo autor dał już do zrozumienia, że nic w grze (i w powieści) nie dzieje się przypadkowo. Chwilami wciąż brak mi opisów otoczenia, choć Machanienko stara się wplatać ich coraz więcej. Sam Mroczny Las opisany jest świetnie i t właśnie dzięki opisom czuć jego niepowtarzalną, ponurą atmosferę. Finał tego tomu wbił mnie w podłogę. W dodatku autor podpowiedział, czego mam się spodziewać w kolejnej części. Szczerze, nie mogę się doczekać. Ta seria to moje odkrycie roku! Recenzja powstała dla grupy dyskusyjnej i bookstagrama Fantastyka na luzie. ~amenarhi

W stronę lasu. Kolejna część cyklu = kolejne zadanie. Tym razem Machan w randze szamana zbiera pod swoimi skrzydłami pięćdziesięciu najlepszych na kontynencie graczy i wyrusza wraz z nimi w stronę Mrocznego Lasu. A tam… no właśnie – co ich tam czeka? Na mnie nie patrzcie, nic nie powiem - przekonacie się o tym w kolejnych rozdziałach :) Czy jest tu ktoś, kto nie pokochał jeszcze Barliony i literackiej koncepcji realizowanej w tej serii książek? Ręka do góry!... Nie widzę nikogo, kto by oponował :) I mam nadzieję, ze tak faktycznie jest, „Droga Szamana” warta jest bowiem i zainteresowania i przeczytania. To powiew prawdziwej świeżości w świecie fantastyki. Napięcie w części numer 3 cyklu ciągle wzrasta. Sądziłem, że trochę to wyhamuje, wszak tempo i napięcie w „Początku” oraz w „Gambicie Kartosa” były zawrotne. Tymczasem jednak Machanienko utrzymuje w tej materii tendencję wzrostową. I oby było tak jak najdłużej :) Zaskakujące zwroty akcji, tempo fabuły, nieustanne niespodzianki – to wszystko dostajemy w „Tajemnicy mrocznego lasu” przez cały czas. Można śmiało powiedzieć, że pęd do przodu w obliczu ciągłych zwrotów akcji jest tutaj na porządku dziennym. Nie wiem jak Wam, ale mi jak najbardziej to odpowiada. Co czeka Machana i jego towarzyszy w Mrocznym Lesie”? Tego nie zdradzę. Mogę tylko powiedzieć, że na pewno będą kolejne odsłony cyklu, a więc historia ta nie skończy się ani teraz, ani w najbliższym czasie ;) To dobra wiadomość, mało który bowiem cykl literacki zrobił na mnie w ostatnim czasie tak duże wrażenie. Fantasy w połączeniu z bajkowością ukazaną z perspektywy gry komputerowej to genialne w swej prostocie novum. Prostota nieraz jest najlepszym rozwiązaniem ażeby coś do jakiejś materii wnieść. LitRPG wnosi tego „czegoś” bardzo dużo do szeroko pojmowanego nurtu współczesnej fantastyki. Jeśli coś może w książce i w całym cyklu przeszkadzać, to pewna nieuchronna konieczność znajomości języka gamingowego i realiów gier komputerowych. Dla kogoś nieobeznanego może to być szok, ale zapewniam – wszystko da się bardzo łatwo załapać i pojąć. Później lektura jest już tylko i wyłącznie czystą przyjemnością :) Książka wciąga jak wszyscy diabli! Ten tytuł może być (i w zasadzie już można powiedzieć, że jest) hitem wśród czytelników młodego pokolenia – wszak to właśnie najmłodszym z nas najmniej obce są komputery i wirtualne gry online ;) Niemniej jednak również nieco starszy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie, a tym „czymś” będzie z całą pewnością szybka akcja i zaskakujące zwroty fabularne, ale nader wszystko będzie to sama koncepcja książki i całego cyklu, jest to bowiem swoiste novum. I to novum genialne w zamyśle oraz w wykonaniu! Nie wiem jak Wy, ale ja będę zabierał się za kolejne tomy z prawdziwą niecierpliwością :) A wiecie jaka jest na koniec najlepsza nowina z możliwych? Otóż dogrzebałem się w sieci do informacji, że historia ta ma jak dotąd… siedem tomów! :) :) :) W każdym razie siedem ROSYJSKOJĘZYCZNYCH tomów. Nic tylko czekać na polskie wydania! :) Polecam! Dziękuję Wydawnictwu Insignis za egzemplarz recenzencki. #DrogaSzamana #DmitrijMachan #WasilijMachanienko #Insignis #Barliona #TajmenicaMrocznegoLasu https://cosnapolce.blogspot.com/2020/09/droga-szamana-etap-3-tajemnica.html

"Droga Szamana" to świetna seria o Szamanie Machanie i jego przygodach w Barlionie, świecie gry, w którym każdy może być kim zechce, prócz więźniów. A Machan był jednym z nich. Teraz buduje własny klan i kontynuuje tworzenie legendarnych Szachów Karmadonta, lecz jednocześnie musi zmagać się z przeciwnikami o wiele silniejszymi od niego. Etap trzeci tej serii, czyli "Tajemnica mrocznego lasu" zdecydowanie trzyma poziom całego cyklu i nie odstaje od poprzednich części. Tym razem Machan wraz z grupą innych bohaterów musi zbadać co kryje się w tytułowym mrocznym lesie i zmierzyć się z siłami, które pozostają poza jego zasięgiem. Fabuła sprawia, że powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Akcja mknie tak szybko, że czytelnikowi ciężko złapać oddech. Całość jest napisana naprawdę fajnie i obok drugiej części. ta książka może być stawiana na podium najlepszych powieści tej serii. Do tego dochodzą ciekawe postaci oraz fajne zwroty akcji. Nie ma tutaj nielogicznych i infantylnych rozwiązań, które wręcz obrażają czytelnika. Jedyne do czego można się przyczepić, to to, że Machanowi prawie wszystko wychodzi. Podobało mi się jednak zakończenie i wręcz siłą musiałem oderwać się od całej tej serii, ale o tym w drugiej części tekstu. Fajne było też wprowadzenie nowych rozwiązań i legendarnych postaci do świata gry. Ponadto, dobrze, że autor nie zapomina, że to gra i nadal skupia się na levelowaniu postaci oraz zbieraniu zasobów. Jest to trzeci to cyklu, dlatego rozumiem, że niektórzy czytelnicy mogą mieć dosyć statystyk i specjalizacji bohatera, ale bez tego, to nie byłoby to samo. Dlatego cieszę się, że Machanienko nie zmienia swojej serii nazbyt mocno. Zdecydowanie polecam tę część jak i całą serię Machanienki. Jest to powiew świeżości w fantastyce i coś naprawdę dobrego i godnego uwagi. "Tajemnica mrocznego lasu" należy do jednej z moich ulubionych części, dlatego gorąco zachęcam Was do jej przeczytania. Wiecie po co Szamana ma trzy ręce? By móc trzymać trzy książki na raz. Łapcie trzy powieści z "Drogi Szamana" i do roboty.

Jak zapewne wiecie, "Droga Szamana" jest serią LitRPG, co oznacza, że jest to pewnego rodzaju scenariusz gry fabularnej w formie powieści. Ten gatunek nie jest zbyt popularny w Polsce ale zyskał sobie dość sporą grupę fanów. Gdy pierwszy raz czytałam "Drogę Szamana" wydała mi się czymś nowym. Świeżym podejściem do gier RPG i do opowiadania historii. Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że autor pisząc swoją powieść mocno inspirował się filmami typu "Matrix", "Equilibrium" czy "Exsitenz". W pierwszym tomie poznajemy świat Barliony, która jest odskocznią od rzeczywistości. Świat pełen fantastycznych przygód i realnych zarobków kusi potencjalnych graczy. Lecz nie dla wszystkich Barliona jest rajem na ziemi. Dla niektórych jest ona miejscem walki o przetrwanie, zwłaszcza dla tych, którzy w realnym świecie popełnili jakieś przestępstwo. Jednym ze skazanych jest Dmitrij Machan, który po przetrwaniu katorżniczej pracy w kopalniach, zdrady współwięźniów, wreszcie ponowny proces dzięki któremu wypuszczono go do otwartego świata Barliony. Machan mógłby teraz się nie wychylać i cieszyć względną wolnością do końca odsiadki. Jednak Szaman nic nie powstrzyma. Szybko zostaje przywódcą klanu i zabiera pięćdziesięciu najlepszych graczy kontynentu, by odkryć tajemnice Mrocznego Lasu. W tej części dużo się dzieje. Byłam bardzo mile zaskoczona zwrotami akcji, choć nadal odniosłam wrażenie, że główny bohater tylko robi coś by zyskać pewien stopień i to wszystko. Ogólnie książkę polecam, bo jest ciekawie poprowadzona i ma w sobie dużo oryginalności. Jednak dla osób znających się trochę na grach fabularnych, może się zdawać, że bohater jest płaski i tak naprawdę nic poza zdobywaniem kolejnych skilli nie robi. Chociaż muszę przyznać, że ta część póki co najbardziej przypadła mi do gustu. Bardzo podobał mi się sposób poprowadzenia akcji a także jak bohater zmienił się od pierwszego tomu. Polecam zarówno tym, co lubią tego typu książki jak i tym, którzy chcą spróbować czegoś innego.

To co się działo w tym tomie, to było jedno wielkie WTF! Naprawdę autentycznie. Końcówka mnie rozwaliła. Drogi Autorze naprawdę mnie zaskoczyłeś (chociaż pewnie nigdy tego nie przeczytasz, to masz +500 do mojego Szacunku :P ) Nie wszystko było "ach" i "och", bo parę rzeczy (według mnie) nie do końca umiejętenie wytłumaczone. Szczególnie te stanowiące root scenariusza. Nie do końca rozumiem powody tych mroczniejszych bohaterów (nie będę nikomu spojlerować komu, ale jak sami przeczytacie to się dowiecie). Dodatkowo na początku nie za wiele się działo. Znaczy owszem było ciekawie, ale w porównaniu do końcówki, to tak naprawdę nic takiego się tam nie zdarzyło. Kiedy już myślałam, że wiem w którą stronę będzie szła Droga Szamana pojawiła się taka "Tajemnica Mrocznego Lasu" i kategorycznie przekreśliła moje wszystkie wizje, Jest tajemniczo, intrygująco, ciekawie. Książka idealna dla fanów gier, ale nie tylko, dla wszystkich lubiących przygodę i niesamowite sekrety. Podsumowując... kiedy kolejny tom?! XD Recenzja powstała dla grupy Fantastyka Na Luzie. ~Ilkanis

Jestem właśnie po przeczytaniu 3ciej części i szczerze moge przyznać, że polecam książke wszystkim miłośnikom fantasy. Fabuła jest interesująca i czyta się bardzo przyjemnie, mam jednak kilka zastrzeżeń, którymi muszę się podzielić. Po pierwsze nie jest to żaden nowy gatunek literacki jak jest tak książka reklamowana. Jest to najwyklejszy i sztampowy isekai których na wschodzie pełno (a i na europejski rynek coraz częściej trafiają), jedynie w rosyjskim a nie japońskim wydaniu. Ponadto świat choć ciekawy i oryginalny to jednak widać silne inspiracje Warcraftem (auto wcisnął nawet draenei i Elunę..). Tym co również może przeszkadzać jest fakt, że główny bohater wszystko dostaje podane na tacy (ale to akurat typowe dla isekaiów więc nie jest aż tak dużym minusem). Mimo tych wad książka naprawde lekka i przyjemna i nie żaluje zakupu.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej części! Bez wątpienia była to najlepsza z dotychczasowych i nie mogę się już doczekać dalszym przygód Machana. Nie będę zdradzać fabuły, jednak akcja się zapętla, wątki rozwijają, a akcja wręcz pędzi. Na prawdę nie wiem kiedy pochłonęłam całość, ale poczułam ogromny niedosyt. Pióro Wasilija Machanienko jest wręcz obłędne. Sposób w jaki potrafi wprowadzić czytelnika w swój świat jest zachwycający. W dalszym ciągu jestem zdania, że jest to obowiązkowa pozycja dla fanów gier, jednak nie tylko, ponieważ nawet totalny laik będzie mógł zakochać się w wykreowanej przez autora rzeczywistości.

Bardzo udana kontynuacja, aż chciało się czytać jednym tchem. Ciekawe rozwinięcie wątków, dużo się dzieje, pojawia się też tak typowy dla poprzednich części fajny klimat. Ta część również zasłużyła na pozytywną ocenę. Jestem pod wrażeniem umiejętności pisarskich Wasilija Machanienki, po raz wtóry pokazał że jest mistrzem, dla którego tworzenie książek jest pasją i powołaniem. Pewnie dlatego spod jego pióra wychodzą tak wciągające dla amatora powieści fantasy. Cały cykl jest jak najbardziej w porządku, polecam jako doskonałą przygodę z tego rodzaju literaturą. Zobaczycie sami że wrażeń nie zabraknie.

Akcja nie zwalnia, Machanienko stale utrzymuje poziom. Z pewnością sięgnę po czwarty tom.

Bardzo dobra seria, nie mogę się doczekać następnych części

Wspaniała książka!!!