Dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych (okładka miękka)

Polecam wszystkim. Można poznać siebie, zrozumieć pewne mechanizmy

poruszająca książka dużo wiedzy, porad, normalnego spojrzenia

Ciekawa pozycja.

„Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych” to książka założycielki Fundacji Kobiece Serca oraz psychoterapeutki. Autorka szczegółowej analizie poddaje negatywne skutki wychowywania się dziewczynek w rodzinach dewiacyjnych czy nawet patologicznych. Jednak nie każdemu tematyka dysfunkcji jest bliska, pojawia się więc pytanie: kim w zasadzie są Dorosłe Dzieci z Domów Dysfunkcyjnych? Są to dojrzałe już osoby, które wskutek doznanych w okresie dzieciństwa odstępstw od norm, a nawet traum, obarczone są ciężkim bagażem deficytów, co uniemożliwia im prawidłowe funkcjonowanie nawet w momencie, kiedy weszły już w dorosłe życie. Powszechnie znanym już syndromem jest DDA- Dorosłe Dzieci Alkoholików. Jednak należy pamiętać, że patologie w rodzinach nie kończą się na nadużywaniu alkoholu. Dlatego też wprowadzono osobną kategorię - DDD, która uwzględnia wszystkie dysfunkcje, które mogą destrukcyjnie wpłynąć na osoby doświadczające ich od najmłodszych lat. Na rozwój syndromu wpłynąć może „przemoc fizyczna lub psychiczna , nadużycia seksualne, brak wystarczającej opieki lub nadopiekuńczość, niestawianie dziecku żadnych granic albo poddawanie go surowej dyscyplinie, choroba lub śmierć w rodzinie, rozwód.”. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe dewiacje – zdecydowana większość ludzi mogłaby siebie określić jako Dorosłe Dzieci z Domów Dysfunkcyjnych. W końcu nie ma rodzin idealnych. Jednak nie każda osoba, która w okresie dzieciństwa doświadczyła patologii – przekazuje ją dalej. Podobnie jak nie każde dziecko wychowane w rodzinie z problemem alkoholowym w przyszłości zostaje alkoholikiem. Z uwagi na to, że kobiety znacząco różnią się od mężczyzn pod względem fizjologicznym, jak i kulturowym – autorka rozgraniczyła DDD na żeńską i męską odmianę. Stąd też tytułowe Dorosłe Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych. Książka podzielona jest na kilka rozdziałów, gdzie krok po kroku omawiane są sfery szczególnie zaburzone u kobiet wywodzących się z rodzin dysfunkcyjnych. Są to: poczucie bezpieczeństwa, kobiecości, własnej wartości oraz bezwarunkowej miłości. Autorka ostatni rozdział poświęca pojęciu psychoterapii. Wskazuje ją jako metodę leczenia lub metodę, która wspomaga rozwój osobisty. Bez wątpienia przepracowanie własnych deficytów DDD za pomocą terapii może odnieść zbawienny skutek, jednak może także zaszkodzić. Autorka doradza w jaki sposób odnaleźć właściwego dla siebie psychoterapeutę oraz obala popularne mity dotyczące psychoterapii. Książka ta jest dedykowana nie tylko tytułowym Dziewczynkom z Rodzin Dysfunkcyjnych, ale i osobom szczerze zainteresowanym psychologią i patologiami społecznymi. Przy czym należy podkreślić, że po tę pozycję powinny sięgnąć osoby, które już przejawiają ciekawość wskazaną tematyką, a nie te, które dopiero chcą jej nabrać za sprawą tej książki. Należy mieć na uwadze, że jest to pozycja trudna i to nie tyle z uwagi na tematykę, co naukowe słownictwo. Mimo, że format jest dość mały, a ilość stron niewielka – tej książki nie przeczyta się jednym tchem. Nie oznacza to, że treści w ogóle nie da się zrozumieć, jednak język, jakim autorka się posługuje nie jest szczególnie przystępny. Głęboko zakorzenionych dysfunkcji nie da się wyleczyć za pośrednictwem poradnika psychologicznego czy nawet najobszerniejszej książki. Do „uzdrowienia” i wyzbycia się swoich dysfunkcji potrzeba przede wszystkim świadomości, a ta książka niewątpliwie pozwala tę świadomość uzyskać.

Sięgnąć po tą książkę to nie jest wstyd. To, że wyszłyśmy z takich domów i zdajemy sobie sprawę, że posiadamy pewne dysfunkcje i zamierzamy coś z tym zrobić to już jest nasz mały sukces. Bo właśnie od tego musimy zacząć- od świadomości. Sięgnęłam po tę książkę, by dowiedzieć się jakie mam dysfunkcje i czy je mam. Czasami sama zdawałam sobie sprawę, że w relacjach z innymi ludźmi nie do końca radzę sobie tak jak powinnam. Niektóre sytuacje w związku też pokazały mi, że sytuacje z dzieciństwa nadal wpływają na moje zachowanie. Nie jest tego dużo i nie zdarza się to często, ale to jednak jest. Ta książka pomaga nam to zauważyć. Autorka podała zestawienia cech, zachowań czy sposobu myślenia, który jest charakterystyczny dla kobiet z dysfunkcjami. Zabrakło mi jednak jeszcze jednego zestawienia, pokazania jak powinno to prawidłowo wyglądać. Autorka pokazała za to czego się wystrzegać jeśli chodzi o specjalistów, bo nie każdy pomoże nam z naszymi problemami. Po książkę zdecydowanie warto sięgnąć. Jest dosyć cienka i konkretna. Zawiera najważniejsze tematy, które szybko można przyswoić.

Biorąc pod uwagę, że w realu w swoich poradniach AUTORKA stosuje zapisy w umowach z terapeutami niezgodne z etyką — która mówi o tym, że nie mogą oni kontynuować pracy z żadną klientką rok od zakończenia wszystkich procesów w ramach Kobiecych Serc. BRAWO, patetyczne książki, pełne wzruszenia hasła, a na końcu, nic — nie ma człowieka, jego problem się nie liczy, nie ma go. Pewna braku, jakichkolwiek konsekwencji Pani właścicielka Kobiecych Serc, nie przejmuje się losem pacjentów, tzw. "NASTĘPNY PROSZĘ". ALE SIĘ KRĘCI