Dom soli i łez (okładka miękka)

Wspaniała książka polecam

Daje 3 gwiazdki tylko dlatego, że strasznie nie podobał mi się Cassius. Tak bardzo dla mnie nie powinien istnieć. Nadal mam po nim uraz. Gdyby nie on historia byłaby dla mnie jedną z najlepszych.

Gdy kupiłam tą książkę, To spodziewałam się Fantasy, która wciąga od pierwszych stron, tak też się stało! Niesamowita książka, styl napisania jest cudowny!! Polecam!❤

Świetna książka, wciąga od pierwszej strony i szybko się ją czyta. Zdecydowanie polecam!

„Dom soli i łez” to fantasy w którym nie brakuje magii. Jest także klątwa oraz miłość. Jak dla mnie niemal wszystkie elementy które muszą być w powieści fantastycznej są. I na szczęście udało mi się przełamać kryzys. Przeczytałam ją od pierwszej do ostatniej strony. Czyli już wiecie że mi się podobało. 💜😂 Naprawdę polubiłam się z bohaterami, ale byli też tacy których znienawidziłam.No i nie wybaczę autorce, że zabiła jednego z moich ulubionych😂🙈. Ale więcej Wam już nie zdradzę. No może jeszcze tylko tyle, że to historia o dwunastu siostrach, które uważane są za przeklęte. Giną po kolei. A jedna z nich, Annaleigh chce dowiedzieć się co tak naprawdę się dzieje. Jest pewna, że za tym wszystkim stoi zabójca, a na jej rodzinie nie ciąży żadna klątwa. I mamy tu do czynienia z balami,dworem, niespełnioną miłością oraz taką która zapiera dech w piersiach, ale jest także zła i okrutna macocha i ten ktoś - zabójca którego trzeba odnaleźć.

Książka pisana jest w mrocznym klimacie, mimo to czyta się ją bardzo przyjemnie i lekko. Historia jest ciekawa i wciągająca. Dwanaście sióstr, tajemnicza klątwa, nietypowe rozwiązanie. Książka naprawdę godna polecenia

„Dom soli i łez”, to opowieść o dwunastu przeklętych siostrach, tajemniczych balach i klątwie, która niczym widmo gości w pałacowych murach, czyhając na kolejne księżniczki. Niezwykle klimatyczna i mroczna baśń, dokładnie zaplanowana i pełna urzekających detali. Autorka zachwyciła mnie bogatą mitologią stworzonego przez siebie świata i zaskoczyła ilością ważnych szczegółów. Było ich o wiele za dużo, by udało się wszystkie dokładnie rozwinąć, a naprawdę zasługują na kolejną opowieść. Choć w trakcie lektury zdarzyło się kilka nudniejszych momentów, wątek romansowy nie usatysfakcjonował mnie tak jak powinien, a finał (choć kapitalny) nie do końca wyjaśnił mi wszystkie kwestie i tak jestem zachwycona książką. Czekam niecierpliwie na kolejne historie Pani Craig i oby były równie mroczne i baśniowe, co „Dom soli i łez”. http://beauty-little-moment.blogspot.com/2020/04/dom-soli-i-ez-erin-craig.html

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2020/03/dom-soli-i-ez-erin-craig.html SIOSTRY TAŃCZĄ, ŚMIERĆ PRZYGRYWA... Dom soli i łez czyta się niczym niezwykle wciągającą baśń z prawdziwego zdarzenia. Lekko mroczną, ze zwrotami akcji i ciekawą kreacją czarnego charakteru. Już od pierwszych stron autorka porywa czytelnika do świata Ludzi Soli i angażuje w sprawę tajemniczych śmierci sióstr Thaumas i plotek o ciążącej na rodzinie klątwie. Czy plotki są prawdziwe? Czy dziewczęta faktycznie są przeklęte? A może za śmiercią dziewczynek stoi coś zupełnie innego? Annaleigh jest zdania, że jej siostra Eulalie została zamordowana i za wszelką cenę próbuje rozwiązać zagadkę jej śmierci. Jednocześnie, cała rodzina próbuje wrócić do normalności mimo nieustannej żałoby, a tajemnicze bale, na które wymykają się dziewczęta w pewien sposób w tym pomagają. Jednak Annaleigh zauważa w nich coś niepokojącego. Czy słusznie? Czy Thaumasównom coś grozi? Erin A. Craig zgrabnie i z wprawą namieszała nam w głowach, podsuwając różne rozwiązania głównej zagadki i zwroty akcji zmieniające nasz tor myślenia. W czasie lektury nie dało się nudzić, a umysł ciągle pracował na pełnych obrotach, próbując domyślić się zakończenia jeszcze przed główną bohaterką. Zdecydowanie nie mogę się doczekać wersji serialowej! STRUKTURA Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których narrację powierzono głównej bohaterce - Annaleigh. Całą historię poznajemy jej oczami, dzięki czemu nie od razu rozwiązujemy wszystkie zagadki i pojawia się kilka ciekawych zwrotów akcji. Styl pisania autorki był przyjemny i łatwy w odbiorze, a jednocześnie pomagał budować tajemniczy klimat, spowijający całą powieść. Podsumowując więc całość - jestem zdecydowanie na tak! PODSUMOWUJĄC Dom soli i łez to niesamowita opowieść utrzymana w klimacie mrocznych baśni braci Grimm. Ciekawy pomysł na historię, udana kreacja bohaterów i liczne zwroty akcji - czego chcieć więcej? Zdecydowanie polecam wszystkim miłośnikom retellingów oraz historii w morskich klimatach. Jestem zdecydowanie zadowolona z lektury i z pewnością sięgnę po kolejne książki autorki, gdy takowe się już pojawią. Tymczasem, z niecierpliwością czekam na wersję serialową, a Wam serdecznie polecam lekturę debiutanckiej powieści Erin A. Craig!

Cudowna książka, przeczytałam ją w ciągu dwóch dni, wciąga niesamowicie.

Kiedyś po całym pałacu roznosił się śmiech dwunastu dziewcząt, teraz kiedy zostało ich już tylko osiem, śmiech i radość zastąpił ból i tęsknota. Całe królestwo pogrążone jest w żałobie po niedawnym pogrzebie. Siostry jednak znajdują sposób, by nie pogrążyć się w rozpaczy i chociaż w nocy móc żyć innym życiem, życiem w którym prym wiedzie nie żałoba, a taniec. . "Mówiła, że twoje oczy kojarzą jej się z morzem tuż przed wielkim sztormem." "Zaufać? Nie powinnam. Ale chciałam." "Widziałam, że te niebieskie oczy rozpoznałabym wszędzie. Ciemne niczym morze, z kropeczkami srebra." Z tego co udało mi się dowiedzieć, szukając informacji o książce, do jej stworzenia Autorkę zainspirowała baśń Braci Grimm "Stańcowane pantofelki". Baśni nie czytałam, więc nie jestem Wam w stanie powiedzieć, jak wiele Autorka zaczerpnęła z dzieła Braci Grimm, ale to co mogę Wam powiedzieć, to to, że ta książka to CUDO. Książka od samego początku ma swój specyficzny klimat. Autorka powoli zapoznaje nas z historią sióstr Thaumas. Opowiada nam także o tradycjach i zwyczajach rządzących Ludźmi Soli, które nieoderwalnie związane są z morzem. Muszę Wam powiedzieć, że dwie bohaterki od samego początku nie przypadły mi do gustu, jedną z nich była jedna z sióstr Thaumas Camille, imienia drugiej osoby nie mogę Wam zdradzić, bo okazuje się, że o ile Camille okazała się być dla mnie tylko lekko mnie irytującą bohaterka, o tyle co do drugiej postaci miałam nosa. Bo okazało się, że wcale nie jest taka wspaniała, jak to się wszystkim mogło wydawać. Parę razy nie byłam pewna czy to co właśnie przeczytałam, to było coś co się wydarzyło, coś co się danemu bohaterowi przyśniło, czy może był to jakiś rodzaj przewidzenia.. Natomiast ostatnie 50 stron książki.. No to już była istna jazda bez trzymanki.. Co tam się działo, to głowa mała.. czytałam te strony z wytrzeszczonymi oczami lub zatykając rozdziawione w zdziwieniu usta (tak, tak: takim właśnie dziwnym typem czytelnika jestem 😁). Nie żałuję ani jednej minuty, spędzonej na czytaniu tej książki, bo to co w niej otrzymałam od Autorki, to coś czego się nie spodziewałam, co było rewelacyjne i co nie pozwoliło mi już tego dnia, w którym skończyłam ją czytać, wciągnąć się w jakąś inną historię. Muszę też przyznać, że czytanie jej w nocy, budziło we mnie lekki niepokój. Ale zdecydowanie było to coś warte przeczytania i przeżycia.