Nowe pensjonariuszki trafiają do Zacisznego kącika - domu opieki dla seniorów. Dom od kilku lat prowadzi Justyna, kobieta która jest w trakcie rozwodu. Zarówno Justyna jak i jej podopieczni sądzą, że wszystko co najlepsze dawno już za nimi. Maria nowa mieszkanka domu jest żywiołowa i ma nieszablonowe pomysły. Dzięki niej w domu wiecznie coś się dzieje, a pensjonariusze nie czują się jak starsi, schorowani ludzie u schyłku życia. Kiedy wybucha wiadomość że dom może zostać zamknięty, wszyscy angażują się w ratowanie domu. A ich pomysły… „ – I nikt go na tym nie złapał?! - Owszem, złapał. Kontrola wewnętrzna. Tyle że po kilku latach. Gdy zorientowali się, ile zdążył nakraść, to włodarze ZUS-u przerazili się, że będzie z tego afera stulecia i że prasa znów będzie się nad nimi pastwiła. Postanowili więc załatwić sprawę po cichu. Ponoć ten aferzysta miał też znajomych w prokuraturze i w ministerstwie sprawiedliwości. Był nie do ruszenia. Wiesz, jak to u nas jest. Jeśli masz przyjaciół wśród aktualnie rządzących, to każdy szwindel ujdzie ci na sucho. Tak właśnie było w jego przypadku. Mało tego, ZUS wypłacił mu nawet jakaś wielką odprawę, gdy go wyrzucał z pracy, to znaczy rozwiązywał umowę za porozumieniem stron. No i teraz trafia się okazja, żeby go trochę skubnąć.” Cała książka pełna jest zabawnych powiedzonek, gagów i komicznych sytuacji W świątecznym klimacie duet Anna Kasiuk i Alek Rogoziński bawi do łez. Czytając zaśmiewałam się w głos. Dom (nie) spokojnej starości to nie tylko dobra zabawa. To też romantyczna opowieść, że nigdy nie jest za późno aby znaleźć miłość lub przeżyć ognisty romans. Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska. Zdecydowanie polecam tę dawkę poczucia humoru. Wydawnictwo: Skarpa Warszawska Ilość stron: 303 Data premiery: 27 października 2021

Jeśli wybieram książki to te o tematyce kryminalnej z nitką niepewności i zagadek. Pierwszy raz sięgnęłam do książki o innej tematyce. Byłam sceptycznie do niej nastawiona i obawiałam się nudy i nieciekawej fabuły. I się mile zaskoczyłam. Książka skradła moje serce całkowicie. Jest cudna, zakochałam się w jej treści. Humor na poziomie, nie ma w niej ani grama „chamskiej” treści. Wszystko jest na swoim miejscu. Fabuła pięknie napisana. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Nawet łezka w oku się pojawiła. Polecam gorąco.

Dosyć zabawne to było - tylko znowu za krótkie. Co jest z tymi książkami, że są poniżej 300 stron? Ledwo człowiek zacznie czytać i już "the end"... Tutaj dodatkowy plus za miejsce akcji i ukazanie problemów osób starszych. Rewelacja. Nie dość, że zabawne, to jeszcze wrażliwe, empatyczne 😉 Warto sięgnąć 😉

Jeżeli masz doła i jest Ci smutno to polecam tę książkę do przeczytania. Ja się przy niej uśmiałam do łez. Jest napisana lekko i bardzo dowcipnie. Jej minusem jest to, że tak szybko się ją czyta :)

Śmieszna, interesująca , z dobrym zakończeniem i wątkiem nieco kryminalnym książka pokazująca, że emeryci są też ludźmi : żyją, kochają, marzą, nienawidzą...

Może być