Dobry chłopak. Tom 5 (okładka  miękka, 08.2021)

Seria o Agacie Brok znalazła dla siebie miejsce w moim czytelniczym sercu i jest jednocześnie jedną z niewielu serii, przy których czuję się tak swobodnie i niemalże swojsko - choć może to zabrzmieć śmiesznie. Coś jest w tych książkach, co mnie do nich przyciąga i zatrzymuje moją uwagę na dłużej. Kiedy więc w moje ręce trafił Dobry chłopak, który jest jednocześnie piątym już tomem - zapragnęłam odwlec moment lektury w czasie. Ostatnio jednak spontanicznie naszła mnie ochota na zapoznanie się z tym tytułem i tak oto dziś mogę Wam opowiedzieć o swoich wrażeniach. Przed Agatą kolejny twardy orzech do zgryzienia – pewna osoba z jej bliskiego otoczenia nagle podejmuje poważną decyzję, która rani całą rodzinę. Wkrótce okazuje się, że osoba ta - choć pozornie niezwiązana z innymi podobnymi zdarzeniami – jest zamieszana w coś, co miało miejsce w przeszłości. Teraz ktoś usilnie pragnie wyrównać rachunki i zniszczyć życie wszystkich tych, którzy mieli styczność z tamtymi wydarzeniami. Do akcji wkracza Agata. Czy uda jej się rozwiązać tę trudną zagadkę? Kto stoi za tym wszystkim? Myślę, że na samym początku muszę wspomnieć o jednej rzeczy – po Dobrego chłopaka sięgnęłam akurat w momencie, gdy moja mama z mojego polecenia zabrała się za pierwszy tom. Ciekawostka: zaśmiałam się do niej wtedy, że muszę szybko przeczytać piątą część, bo pewnie szybko mnie dogoni. Niewiele się pomyliłam. Dwa dni po skończeniu tego tytułu przeze mnie – jest on aktualnie namiętnie czytany właśnie przez nią. Także ten, mam w domu drugą miłośniczkę pióra Iwony Wilmowskiej. Przechodząc już do samej książki. Główna bohaterka, tak samo, jak w przypadku poprzednich części ponownie wzbudziła moją sympatię i zauroczyła mnie swoją osobą. Agata bez wątpienia należy do grona moich ukochanych bohaterek powieści kryminalnych i prędko się to nie zmieni. Uważam, że autorka wykonała bardzo dobrą pracę, jeśli o kreację tej postaci. Mam też wrażenie, że z tomu na tom jest coraz lepiej – Agata przybiera coraz bardziej realnych kształtów i cech, więc nie zdziwię się, jeśli pewnego dnia będę czytać kolejny tom z tego cyklu i pomyślę sobie, że ta Agata to chyba jednak jakaś prawdziwa i realna postać jest – tak będzie, mówię Wam. 😀 Co do akcji – jak zawsze, autorka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Przyznaję, że początek mnie nie wciągnął, ale to z powodu pracy, która zaprzątała moją uwagę w ostatnim tygodniu. Kiedy jednak na spokojnie przysiadłam do tego tytułu - nie potrafiłam się oderwać. Autorka zadbała o to, by oprócz wątku kryminalnego, znalazł się tutaj niezwykle ważny i wartościowy wątek - dotyczący znęcania się nad drugim człowiekiem. Nie będę się tutaj bardziej zagłębiać, ale uważam ten ruch za bardzo dobry - zwłaszcza w kontekście tego, co dzieje się coraz częściej. Dobry chłopak to kolejna świetna książka Iwony Wilmowskiej, która zagościła na mojej półce. Żałuję, że skończyłam ją tak szybko i mam ogromną nadzieję na ponowne spotkanie z Agatą, Kermitem i resztą bohaterów w jak najszybszym czasie. Jeśli szukacie dla siebie lub być może dla kogoś dobrej i ciekawej serii kryminalnej, która jednocześnie nie jest zbyt zagmatwana - powinniście zainteresować się serią o Agacie Brok.

Okładka tej książki przedstawia kubek z jakimś specyfikiem w środku. Ogólnie szata graficzna nie odbiega od pozostałych tomów, jedynie tutaj mamy zdecydowanie dużo ciemniejszych kolorów, dominuje na grzbiecie brąz. Nie posiada skrzydełek, więc nie mamy dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Gdzieniegdzie pojawiły się literówki, ale nie przeszkadzały one jakoś bardzo podczas czytania. Odstępy miedzy wersami i marginesy zostały zachowane. Została podzielona na rozdziały, nie za krótkie, nie za długie. Moje kolejne spotkanie z twórczością pisarki wyszło całkiem nieźle. Już wiem, czego się po niej spodziewać i jak dotąd nie zaskoczyła mnie jeszcze czymś ekstra. Tym razem również było dobrze - czytało się szybko, lekko i przyjemnie. Nie napotkałam jakichkolwiek blokad podczas lektury (te literówki nie przeszkadzały aż tak bardzo). Nie wiem, czy czytaliście moje poprzednie recenzje, czy pamiętacie to, na co się tak uskarżałam... Na przeciąganie niektórych wyrażeń, na przykład "Taaaak" i uwaga, tego tutaj nie było, w ogóle! I jestem z tego powodu bardzo zadowolona. :) Spotykamy tych samych bohaterów głównych, co w ostatnich częściach - Kermita i Agatę, jej siostrę, dzieciaki i męża. Mamy również ofiary i potencjalnych morderców. Miło było wrócić do losów postaci, o których kiedyś już się czytało i obserwować, co tym razem im się przytrafi. Nie mam jednak jakoś ulubionej postaci w tej części. Niby wszystkich znam, a tu się okazuje, że jednak nie do końca i sami siebie nie znają... Żadne z nich nie podbiło mojego serca do tego stopnia, bym była naprawdę pod wielkim wrażeniem. Są dobrze wykreowani, ale nie powalają swoim charakterem na kolana. Powiem Wam szczerze, że ta zagadka była całkiem niezła, momentami nieźle zaplątana, ale to akurat dobrze. Akcja też jest w miarę dynamiczna, więc na nudę narzekać nie możemy. Może to też nie była nie wiadomo co za zagadka, która dostarczyłaby mi miliona rożnych emocji - bo tak nie było. Czytało mi się dobrze, ale bez emocji. Może wartałoby coś zrobić w tym kierunku, droga autorko? ;) Czułam zaciekawienie, ale to jeszcze nie to, czego oczekiwałabym po kryminałach, w tym przypadku dosyć lekkich. Jest tutaj historia z przeszłości, która ma ciekawie skonstruowaną treść, ale to jednak jeszcze za mało, wiem, że jestem zbyt wymagająca... Ale i takie lekkie książki też czyta się całkiem nieźle, ale i tak oczekuje się od nich więcej i więcej. Wierzę jednak, że wszystko idzie w dobrym kierunku i kiedyś autorka powali mnie dosłownie, na kolana. ;) Reasumując uważam, że jest to niezła historia, dobra kontynuacja, ale zdecydowanie należy do dużo luźniejszych powieści kryminalnych, z wątkiem obyczajowym. Nie ma w niej emocji, które chciałabym czuć, nie jest to doskonała powieść, jakiej mogłabym oczekiwać. Jeżeli jesteście bardzo wymagający, może Wam się nie spodobać lub po prostu nie sprosta oczekiwaniom. Do poczytania przed snem, czy na odprężenie po ciężkich dniach - nadaje się świetnie. Polecam czytać od pierwszej części - nie są to grube książki, więc pochłoniecie je w dosyć szybkim tempie. ;)

"Dobry chłopak" to piąty tom serii kryminalnej, w której śledztwa przeprowadza Agata Brok. W tym tomie mamy do czynienia z przeszłością, która powróciła do życia szwagra głównej bohaterki. Kobieta chce uchronić rodzinę przed jej rozpadem i próbuje dowiedzieć się, jakie są powody rozstania siostry z mężem. Ktoś z młodzieńczych lat mści się za wydarzenia, które doprowadziły do tragedii. Niestety nie znam poprzednich tomów o Agacie Brok, więc nie mam jak na nich się posiłkować, ale miłym zaskoczeniem było dla mnie właśnie przeprowadzane przez nią śledztwo. Co prawda w prawdziwym życiu trudno o taką odwagę jaką ma główna bohaterka, która dąży do poznania prawdy, narażając się na niebezpieczeństwo, jednak jest to ciekawa odmiana od policjantów, którzy albo są twardzielami niczym Bond, albo "ścioranymi" życiowo. Autorka przedstawiła bohaterkę jako spełnioną, sympatyczną kobietę, która dobro rodziny przedkłada nad własne. Odwaga ma tutaj również duże znaczenie, choć miejscami zastanawiałam się, kiedy napatoczy się na osobę, która będzie chciała mocno uprzykrzyć jej życie za to wściubianie nosa w nie swoje sprawy 😉 Nie znajdziemy tutaj scen mrożących w żyłach, krew się nie leje co także pozytywnie wpływa na odbiór książki, jeśli ktoś chce odpocząć od mocniejszego kryminału. Bohaterowie bardzo życiowi, mogliby to być nasi znajomi, którzy prowadzą całkiem normalne życie, a dosięgające ich problemy mogłyby przytrafić się każdemu z nas. Poruszone zostały ważne tematy takie jak samobójstwo wśród nastolatków przez prześladowanie, jak takie wydarzenie wpływa na członków rodziny i ogólnie otoczenie. Do czego może doprowadzić chęć zemsty i jakie są jej dalsze skutki. Jak ważna jest rodzina i do czego posunie się człowiek, by móc ją chronić przed niebezpieczeństwem. Pani Iwona ma lekki styl, który sprawia, że książkę można przeczytać w jeden wieczór 😉 Nie jest to obszerna powieść, ma trochę ponad 200 stron, ale nie jest przegadana i skupia się na ważnych sprawach. Dla mnie to była ciekawa przygoda z piórem autorki i miło mi, że dzięki niej mogłam poznać tę historię 🙂

Ile to razy w swoim życiu słyszałeś/aś o tym, że czas sprawia, że ludzie zapomną, że po latach nikt nie będzie przywoływał tego co było ileś lat temu. Według mnie zawsze pamięć jest obecna, zawsze będą ludzie, którzy pamiętają. Z autorką spotkałam się pierwszy raz i wiem, że to będzie miłość na lata. Zapraszam na serie książek „Prywatne śledztwo Agaty Brok” tym razem T5 „Dobry chłopak” w którym nasza główna bohaterka razem ze swoim przyjacielem/partnerem odkrywają zagadkę, która dotyczy jej szwagra. Paweł sprawił, że Agata nie może usiedzieć w miejscu i nie godzi się na takie rozwiązanie, tym bardziej że sprawa poniekąd dotyczy jej siostry Aśki. Jeżeli nie czytałeś wcześniejszych przygód to możesz śmiało przystąpić do tej części, ale wiadoma sprawa, że zawsze lepiej zacząć od początku wiec na pewno będę nadrabiała. Książka nie należy do przesadnie grubych, bo ma zaledwie 227 stron więc można powiedzieć, że taka przyjemna odskocznia w niedzielne popołudnie. Jeżeli bliska tobie osoba prosi o uszanowanie własnej decyzji, a tobie nie mieści się w głowie to co chce zrobić co byś zrobił/ła? Temat jaki porusza ta część jest jakże na czasie, a mianowicie poniżanie kogoś kto jest odmienny od przyjętych norma społecznych. Wystarczy, że zrobisz coś co nie spodoba się innym i pozawalają sobie na poniżanie danej osoby, ale czy słusznie? Jak bardzo przemoc psychiczna może wpłynąć na innych przekonasz się min. w tej książce. Czasem na poważnie, ale i z lekkim przymrużeniem oka całą sprawa skończy się….?? Kochani zostawię was z ta niewiadomą. Za swój egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Axis Mundi a autorce gratuluje z całego serca. Na pewno wrócę.