Dark One. Vicious Lost Boys. Tom 2 (okładka  miękka)

„Vane jest jak fala oceanu, która wciąga mnie coraz głębiej pod powierzchnię” Druga część „Vicious Lost Boys” zaczyna się w momencie, który zakończył pierwszy tom. Mamy kontynuację poszukiwań Cienia, bo przecież od samego początku było wiadomo, że nie może pójść za gładko. Do głosu dochodzi tutaj więcej postaci, mamy perspektywę Winnie, Pana, Bliźniaków, Haka, Cherry, przez co momentami było to dla mnie zbyt chaotyczne. Bardzo ubolewam nad tym, że wciąż nie mamy możliwości zobaczenia, co w swojej mrocznej głowie ukrywa Vane. Sporym minusem jest dla mnie sprowadzenie roli Winnie do zaspokajania naszych bohaterów. W pierwszej części dziewczyna miała jakiś pazur, dążyła do realizacji własnych celów, ale tutaj jedyne o czym myśli to to, z którym bohaterem wyląduje dzisiaj w łóżku. Winnie jest dla mnie postacią bez charakteru, bez żadnego wyrazu i zastanawia mnie, czym ona tak naprawdę przekonała do siebie bohaterów. Znaczy wiem czym, nawet z ust Pana padło określenie, że to nie Winnie jest czarodziejska, a raczej pewna część jej ciała…. Chodzi mi jednak o to, że w tej części nie dostaliśmy żadnych jej przemyśleń. Żadnych rozważań, kwestionowania swojego życia, czy wyborów. Zastanawia mnie, co by się z tą dziewczyną teraz stało, jakby Pan, Bliźniaki i Vane nagle stracili nią zainteresowanie. Wtedy ta dziewczyna dosłownie byłaby nikim, bo pozwoliła by do tego doszło. Może jestem naiwna, ale zakończenie daje mi malutką iskierkę nadziei na to, że w trzeciej części będzie kimś więcej niż dziewczyną do łóżka. Moją ulubioną postacią jest Vane, który mimo swojego mroku jest chyba jedyną osobą, która ma chociaż minimalny szacunek ( chociaż może to nie jest najlepsze określenie) do Winnie i nie ukrywam, że ich relacja jest dla mnie najbardziej interesująca. Dziewczyna i Vane mają coś, co ich do siebie ciągnie i chociaż by tego nie przyznali, są do siebie podobni. Podobało mi się to, jak rozkłada się fabuła. Przez wszystkie możliwe komplikacje odkrywamy kolejne zagadki. Nie mogę się już doczekać, aż poznamy brata Vane, bo jestem ciekawa w jakim kierunku pójdzie jego postać i jak potoczy się relacja z głównymi bohaterami. Trzecia część wyjdzie u nas niebawem i jestem ciekawa, jak potoczą się losy naszych bohaterów. Mam pewne oczekiwania i liczę, że się nie zawiodę.

Kusząca i grzeszna Nibylandia - zabawa się rozkręca! •Zacznę od tego, że w tej części jest duużo więcej seksu. DUŻO. WIĘCEJ. Bardzo obrazowego. BARDZO. Gęsia skórka, twarz płonie, palce się podkurczają. Ja właśnie tego chcę i oczekuję od tych książek. Ach, słodka tortura. •Już w poprzedniej części pisałam, że moim ulubieńcem jest Vane. Podbijam po 1000 kroć. Gdzieś w kościach przeczuwałam, że okaże się słodkim dziubkiem. No, może nie do końca słodkim...i na pewno nie dziubkiem. Ale taki bad boy pełną gębą, który cię sponiewiera, a ty prosisz o więcej. Uwielbiam, jak odkrywamy kolejne warstwy i zupełnie nowe oblicze Mrocznego. Oczywiście uwielbiam wszystkich Zagubionych Chłopców, ale ten jeden ma specjalne miejsce w serduszku. I jeszcze jednym miejscu. •Sceny Vane'a i Winnie są moimi ukochanymi. Chciałabym ich jeszcze i jeszcze. Oboje mają w sobie mrok i jakiś rodzaj przejmującej desperacji, dzięki którym są dla siebie idealnym uzupełnieniem i oparciem. •Mam mały zarzut do dwóch aspektów. Po pierwsze - niektóre zwroty były...niefortunne. Trochę cringe. Wydaje mi się, że to kwestia fantazji tłumacza, ale przeczytam całość w oryginale i dopiero ocenię. Ale "kakaowa dziurka"? NOPE. Po drugiej wątek z Cherry poprowadzony w bardzo niefeministycznym duchu, co uszczknęło moją sympatię do głównej bohaterki. Ale tylko trochę i tylko na chwilę. •Fabuła nadal jest totalną petardą. Intryga goni intrygę, kolejne tajemnice, mroczne cienie, KROKODYL. A to ostatnie zdanie! Taki suspens i cliffhanger, że musisz się zbierać z podłogi, czekając na kolejną część. Nawet nie potrafię wyrazić, jak świetnie się bawię i relaksuję przy tej serii!

Druga część tak jak pierwsza dała mi dużo radości z czytania.

Obłędna historia, czekam na odbiór 3 części z paczkomatu

❗️Recenzja może zawierać spojlery do Never King❗️ „Dark One” to kontynuacja mrocznej historii o Piotrusiu Panie. Pierwszy tom był genialny, a zakończenie sprawiło, że musiałam jak najszybciej sięgnąć po następny. Już na wstępie zaznaczę, że mocne treści tam zawarte są przeznaczone dla dorosłych czytelników. Jeśli szukacie słodkich i ckliwych momentów, to w tej książce tego zdecydowanie nie znajdziecie. Przed jej przeczytaniem koniecznie zapoznajcie się z ostrzeżeniami. Po wizycie u matki Winnie, dziewczyna decyzuje się wrócić na wyspę wraz z Peterem Panem, Vanem oraz bliźniakami Bashem i Kasem. Peter próbuje połączyć się ze skradzionym mu cieniem, ale występują pewne komplikacje i ten mu ucieka na terytorium Haka. Mężczyzna próbuje za wszelką cenę go odszukać i odzyskać swoją moc. W międzyczasie jego wrogowie jednoczą się przeciwko niemu. Czy Król Nibylandii, choć osłabiony, wygra wojnę i odzyska swój cień? Winnie stała się jeszcze bardziej pewna siebie i dążyła do swojego celu, by zaspokoić swoje pragnienia. Chciała całą czwórkę zdeprawowanych i perwersyjnych Zagubionych Chłopców, wliczając w to Vane’a i Petera Pana, wyłącznie dla siebie. Kas i Bash, wygnani książęta z krainy wróżek, opiekowali się nią mimo swojej groźnej postawy. Nawet Peter Pan w pewnym momencie zrozumiał, że ma do niej słabość i że nie chce jej wypuścić. Vane przez oba tomy stanowił największą zagadkę. Dopiero pod koniec drugiego wyjaśnia się, dlaczego tak usilnie odtrącał dziewczynę. Winnie zrozumiała, jak do niego dotrzeć i pomóc kontrolować jego cień. Obydwoje są tak samo zepsuci i się rozumieją. Vane już w „Never King” mi zaimponował, ratując Winnie przed królową wróżek Tilly. Teraz jednak sprawił, że jest moim ulubionym bohaterem. Każdy z mężczyzn jest tam czarnym charakterem i ich zachowań nie powinno się romantyzować. Są pełni mroku i brutalności, ale zrobią wszystko, by dziewczyna była bezpieczna. Winnie owinęła sobie ich wszystkich wokół palca. Klimat tej historii jest fenomenalny, pełen mroku, tajemnic i intryg. Przez całą książkę czytelnikowi towarzyszy napięcie spowodowane tym, że nie jest on w stanie przewidzieć, co się zaraz wydarzy. Nie wiedziałam, czy Peterowi uda się odzyskać skradziony mu cień, ani czy Vane ulegnie głównej bohaterce. Wątek magii jest naprawdę bardzo dobrze rozbudowany, a wprowadzone nowe postacie bardzo ciekawe. Największą zagadką był cień śmierci, który posiadał Vane. W niektórych momentach ciężko mu było utrzymać kontrolę, ale znalazł się pewien sposób. Fabuła jest wciągająca i pochłania czytelnika już od pierwszych stron. Przeczytałam tę pozycję jednym tchem. Nie byłam w stanie się od niej oderwać. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej i zanim się zorientowałam, przeczytałam ostatnią stronę. To, że książka jest krótka oraz interesująca sprawia, że czyta się ją błyskawicznie. Ten tom zdecydowanie jest brutalniejszy i bardziej namiętny. Występuje tu więcej scen erotycznych i są dużo mocniejsze niż w poprzedniej części. Nie do końca wpasowały się one w mój gust, ponieważ były bardzo kontrowersyjne. Nie zepsuły one jednak całokształtu historii. Zakończenia się totalnie nie spodziewałam i muszę jak najszybciej sięgnąć po kontynuację. Jeśli lubicie mocne i mroczne książki z elementami horroru, to ta pozycja jest zdecydowanie warta uwagi. Pamiętajcie jednak o przeczytaniu ostrzeżenia oraz o tym, że nie należy romantyzować zawartych tam treści. ig: comfortplacewithbooks

Piotruś Pan i Zagubieni Chłopcy powracają w drugim tomie mrocznej serii „Vicious Lost Boys”, która rozpala do czerwoności. „Dark one” dostarcza nam jeszcze więcej i jeszcze mocniej. Jeżeli myśleliście, że „Never King” było pokręcone i brutalne, to zapewniam was, że drugi tom jest jeszcze bardziej pogrążony w mroku. „Dark one” rozpoczyna się dokładnie w tym samym momencie, w którym autorka pozostawiła nas w pierwszym tomie. Cieszę się, że nie musieliśmy długo czekać na kontynuację. Nie będę nic mówić na temat fabuły, bo mogę zdradzić zbyt dużo, ale powiem tylko, że otrzymujemy kilka odpowiedzi na pytania zawarte w poprzedniej części, ale tym samym ujawnione zostają nowe sekrety. Nikki St. Crowe po raz drugi udowodniła, że nie boi się pisać mrocznych i brutalnych scen erotycznych. Muszę przyznać, że bałam się trochę czytać drugi tom, ale uważam, że był lepszy niż poprzedni. Jest to bardzo mroczna opowieść o Piotrusiu Panu i jego Zagubionych Chłopcach, ale również bardzo erotyczna i brutalna oraz pełna pożądania i udręki. Ta książka zawiera dużo odważnych scen erotycznych, które niekoniecznie mogą wszystkim się podobać, a niektórzy mogą czuć się zniesmaczeni. Ale wiecie co? Mi to w żaden sposób nie przeszkadzało. Jeżeli czytaliście pierwszy tom to wiecie czego się spodziewać, a jeżeli nie, musicie mieć to na uwadze. Więc tak, w pewien sposób jest to mroczna i pokręcona wersja baśni o Nibylandii pełnej magii i różnych stworzeń. Autorka nadała swój własny, inny charakter postaciom, które mogliśmy znać z młodości. Czytając cały czas myślałam, co ona jeszcze wymyśli. Mamy tutaj bardziej rozwinięte postacie i fabułę, która wciąga do mrocznie magicznego świata. A zakończenie? Jak można po raz kolejny zostawić czytelnika w takim momencie?

Jest tutaj brutalnie i bardzo wulgarnie. Główna bohaterka ma do dyspozycji czterech partnerów seksualnych i nie będzie się im opierać. Niestety dalej przeszkadza mi to, że każdy rozdział jest z perspektywy innego bohatera i wkrada mi się tutaj bardzo dużo chaos. Mimo że czytam mroczne książki i je lubię, to tutaj czegoś mi brakuje. Nie ma chemii, jest sprośnie, Winnie jest niewyżyta, otrzymujemy same nieprzyzwoite teksty. Dalej czekam na ten dark, który był tak promowany na tiktoku. Przede mną trzecia część może się doczekam.

Naprawdę świetna książka, odbiega od innych książek wszystkim czym można, ale pozytywnie się zaskoczyłam, polecam !!!!

Super książka, naprawdę polecam!