Czyjaś córka (okładka  miękka, 02.2020)

Wciągająca, z zaskakującym zakończeniem, gorąco polecam 👍

Pojawienie się Eriki na progu domu Michaela może oznaczać tylko jedno- kłopoty. Kobieta jest byłą żoną Fraziera i choć od ich rozwodu minęło sporo czasu, to wciąż pamięta, jak była małżonka uwielbiała dramatyzować. Teraz stoi tu, na werandzie jego domu dzielonego z drugą żoną, Angelą i paląc papierosa za papierosem prosi o pomoc w odnalezieniu córki, Felicity. Ponoć wyszła do parku, zostawiając dziewczynkę w samochodzie, a po jej powrocie już jej tam nie było. Ponoć policja robi wszystko co może, ale jak na razie idzie im jak po grudzie. Ponoć to on, Michael, jest ojcem jej córeczki... Michael pragnie mieć dziecko z Angelą; jak na razie nie ustają w próbach. Nie do końca jest przekonany co do tego, że Erica urodziła jego córkę i przez te dziesięć lat nie powiedziała mu ani słowa. Mimo tego postanawia ruszyć z eks małżonką na poszukiwania- dobro dzieci zawsze leżało mu na sercu, no i wciąż istnieje maleńki procent szans na to, że Erica mówi prawdę odnośnie jego ojcostwa... Rozpoczyna się wyścig z czasem- "tik tak" brzmi teraz jak wyrok. Nie wiem, jakie to uczucie, gdy rodzice z sercem w gardle poszukują swojego zaginionego dziecka; mogę się tylko domyślać, jak straszne uczucia nimi wówczas szarpią. Miałam nadzieję na ciekawą emocjonalnie lekturę i te obiecywane dwanaście godzin śledztwa pełne adrenaliny. I rzeczywiście, po części je dostałam. Choć Michael przyłapuje się na sentymentalnym myśleniu o swoim poprzednim małżeństwie, to gdy słucha historii Eriki po raz kolejny przypomina sobie, dlaczego postanowił się z nią rozwieść- kobieta była totalnie niepoukładana, żyła z dnia na dzień, nie przejmowała się niczym. Zwykłe zapłacenie rachunku wychodziło poza jej możliwości. Co prawda teraz wie, że eks małżonka postanowiła wziąć się za siebie dla córeczki, aczkolwiek Frazier wciąż nie wie, jak można zostawić dziesięcioletnią dziewczynkę w samochodzie? Przecież obecnie na dzieci czyha tyle niebezpieczeństw... Niezależnie od tego, czy jest ojcem Felicity czy nie, postanawia pomóc Erice w poszukiwaniach. Po części czuje, że jest to kobiecie winny- on znalazł swoją bezpieczną przystań u boku Angeli, podczas gdy jego była wciąż starała się pozbierać po ich rozwodzie. Ludzie się zmieniają, czasami niestety na gorsze. Czy Michael może mieć stuprocentową pewność, że eks małżonka mówi mu całą prawdę... ? Angela, pozostając sama w ich domu, postanawia poprowadzić prywatne śledztwo. Poniekąd impulsem do działania były odwiedziny policjantów, którzy dość enigmatycznie wypowiadali się o Erice. Angela za grosz nie wierzy pierwszej pani Frazier i wydaje się, że kolejne, pozbierane elementy układanki tylko to potwierdzają. W jak dużym niebezpieczeństwie znalazł się Michael? I co tak naprawdę stało się z Felicity? Muszę przyznać, że pan Bell potrafi zbudować napięcie; śledztwo samo w sobie może nie było aż tak wciągające, ale kolejne fakty z życia Eriki już tak. Do ostatnich stron nie byłam pewna, czy ta bohaterka na pewno nie ma czegoś za uszami. Wszystko zdawało się zbyt nieprawdopodobne, a jak się później okazało, rodzina Frazier wiedziała o wiele więcej, niż chciała początkowo przyznać. Tylko Michael był odsunięty od sprawy gdzieś na bok, choć jako prawdopodobny ojciec powinien wiedzieć wszystko jako pierwszy. Nie dziwię się Angeli, że czuła zazdrość. Każda kobieta na jej miejscu miałaby podobne odczucia. Nagła zmiana haseł? Zdjęcie ze ślubu z byłą, ukryte gdzieś na komputerze? Gdyby małżonkowie ze sobą nie rozmawiali, mogłoby to doprowadzić do różnych niedopowiedzeń... na szczęście ta dwójka to potrafi. Michael jawił mi się jako takie trochę duże dziecko. Niby miał bardzo dobrą pracę i poukładane życie osobiste, ale miałam wrażenie, że istotne sprawy, toczące jego bliskich, jakoś do niego nie docierały. Każdy chciał go chronić, może przez to, co stało się z jego młodszą siostrą Robyn. Wszyscy wiedzieli, jak bardzo ta sprawa nie daje mu żyć i przez to otoczyli go szczelnym kokonem niedomówień i półprawd. I to chyba nie do końca była dobra decyzja. Wydarzenia toczą się gładko, a ja nie mogłam się oderwać od lektury. Ze wszystkich sił chciałam dotrzeć do końca i poznać wreszcie odpowiedzi na coraz liczniejsze pytania. Spodziewałam się troszkę większej emocjonalności -w końcu zaginęło dziecko- lecz z drugiej strony do tej pory Michael nie zdawał sobie sprawy, że ma córkę. Widać po nim, jak bardzo stara się przyzwyczaić do myśli o ewentualnym ojcostwie. Dla fanów adrenaliny w literackim wydaniu Czyjaś córka będzie świetnym wyborem na te (jeszcze) deszczowe dni.

Kiedy w drzwiach Michaela pojawia się jego była żona, mężczyzna nawet nie wyobraża sobie, jak złe mogą być wieści, z którymi do niego przyszła. Jedno zdanie w mig zmieni całe jego życie, stawiając go w obliczy ogromnego wyzwania i konieczności podjęcia niezwykle ryzykownych decyzji. Gdyby ktoś zapytał mnie w tej chwili o polecenie dobrego thrillera, chętnie podsunęłabym mu „Czyjąś córkę”. Świeżo po lekturze, pamiętając o wszystkich zaletach tego tytułu, mam pewność, że to książka, która może się podobać, wzbudzić refleksje, zaskoczyć, a przede wszystkim przynieść wiele frajdy osobom ceniącym powieści wypełnione napięciem i tajemnicami. Sama świetnie odnajduję się w takich klimatach, a powieść Davida Bella towarzyszyła mi nieustannie przez dwa dni. Książka rozpoczyna się mocnym akcentem i do samego końca nie zwalania tempa. Przez cały czas sporo się dzieje, a akcja rozgrywa się w kilku miejscach na raz. Bardzo podoba mi się takie rozwiązanie, bowiem mamy okazję podglądać rozwój wydarzeń z różnych perspektyw i lepiej poznać wszystkich bohaterów. Temat zaginięcia dziecka daje autorowi wiele możliwości, a Bell wykorzystał je wszystkie. Kolejne rozdziały to kolejne tajemnice. Szybko przekonujemy się, co ukrywają bohaterzy tego mrocznego przedstawienia. Każdy z nich chowa trupy w szafie, nikt nie jest bez winy. Podczas lektury nasuwają się pytania, na które trudno znaleźć sensowne odpowiedzi. Jak dobrze znamy swoich najbliższych? Czy wiemy o nich również te rzeczy, jakimi nie chcieliby się z nikim podzielić? Jak zachowają się w kryzysowych sytuacjach? Czy możemy na nich liczyć zawsze i wszędzie? Z tymi dylematami na kartach powieści zmagają się również bohaterzy. Nieprzewidywalność stała się w mojej ocenie drugą obok tajemniczości wielką zaletą tego tytułu. Autor nie pozwala, by czytelnik poczuł się zbyt pewnie. W „Czyjejś córce” nie ma miejsca na banały i oczywistości. A kiedy tylko pozwolimy sobie na przekonanie, że wiemy, co się wydarzyło, Bell szybko wyprowadza nas z błędu poprzez zwrot akcji lub zasugerowanie nowego podejrzanego. Lubię, kiedy autorzy chowają w rękawie asy i nie zdradzają zbyt wiele na początku. Pozwala to czytelnikowi czuć się zaintrygowanym i zaciekawionym przez cały czas poznawania powieści. „Czyjaś córka” to także dobra kompozycja i dobry styl. Umiejętne przedstawienie wydarzeń idzie w parze z dopracowanym i przyjaznym czytelnikowi stylem. Książkę czyta się dobrze i szybko, z pewnością w dużej mierze właśnie za sprawą takiego połączenia. To powieść, którą można przeczytać jednym tchem. Interesująca fabuła, prowadzone równolegle wątki, zwroty akcji oraz dramaty przedstawionych postaci składają się na ciekawą i dobrze napisaną książkę.

"Czyjaś córka" to powieść, która skręca czytelnikowi trzewia. Zaczyna się niewinnie, jednak - strona po stronie - czytelnik czuje, jak bardzo słowa tej książki owijają się wokół jego serca. W pewnym momencie czułam się wręcz osaczona nie wiedząc, w którą stronę to wszystko się potoczy. Michael jest młodym szczęśliwym mężczyzną. Dawno temu pozostawił za sobą nieudane małżeństwo; teraz ma piękną żonę, wygodny dom i dobrą pracę. Do szczęścia brakuje mu tylko i wyłącznie dziecka, o które z żoną wytrwale walczą. Jakież jest zdziwienie Michaela, kiedy pewnego dnia do drzwi jego domu puka była żona oznajmiając mu, że porwano ICH córkę. Tak właśnie - okazuje się, że Michael od dziesięciu lat jest ojcem, tyle że nikt go o tym fakcie nie poinformował. Michael postanawia pomóc byłej żonie w poszukiwaniach. Im dalej brnie w sprawę, tym więcej pytań się pojawia, a Michael jest coraz bardziej zagubiony. Do głosu dochodzą koszmary dzieciństwa, kiedy to w wypadku zginęła jego siostra. Michael obwinia się o jej śmierć, a jej duch coraz mocniej wpływa na Michaela w trakcie prowadzonych poszukiwań. Na jaw wychodzą mroczne sekrety i rodzinne tajemnice, które prowadzą do rozwiązania zagadki porwania dziewczynki. A rozwiązanie jest naprawdę zaskakujące. Wielkim plusem książki są postacie wykreowane z wielką starannością. Każdy bohater ma swoje zalety i wady. Każdy jest jedyny w swoim rodzaju, a powiązania między postaciami przypominają gęsto tkaną, pajęczą sieć. Jeżeli dodamy do tego fakt, że prawie wszyscy uwikłani są w tajemniczą zagadkę kryminalną, która wcale nie jest łatwa do rozwiązania - otrzymamy mieszaninę iście wybuchową. Minusem jest spora ilość wątków prowadzących w ślepy zaułek. Rozumiem, że autor w ten sposób chciał rozpalić ciekawość czytelnika i pokazać mu, jak wiele mogło się zdarzyć, ale jak dla mnie to tylko zaciemnia historię, która i tak sama w sobie jest mocno skomplikowana. Cała fabuła została zamknięta w ciągu jednej doby jednak zapewniam Was, że wydarzeniami można by obdarzyć co najmniej tydzień. Ten natłok zdarzeń powoduje wrażenie nierealności zdarzeń, co przeszkadzało mi w odbiorze książki. Teraz mamy dobry czas na czytanie książek. Dlatego polecam "Czyjąś córkę" wszystkim, którzy lubią śledzić zagadki kryminalne. Ta powieść na pewno trafi w wasze gusta.

Kolejna ciekawa, trzymająca w napięciu książka z gatunku thrillerów, gdzie wątki rodzinne, zarówno małżeńskie, jak i rodzicielskie stają się areną do rozgrywek psychologicznych. Dwa pierścionki zaręczynowe, dwie obrączki, dwa małżeństwa – żadnego dziecka, a jednak po czasie w życiu Michaela pojawia się upragniona córka. Dziewczynka, według relacji byłej żony jest jego dzieckiem, ma 10 lat, zaginęła i zrozpaczona Erica nie może jej znaleźć. Naprędce wdrożony alarm Amber, przewidziany w sytuacjach zaginięcia dzieci, poruszeni bliscy, jak i postawiona na nogi lokalna policja – wszyscy pragną jak najszybciej odnaleźć Felicity. Obecna żona, jak i sam zainteresowany jeszcze wczoraj wiedli normalne życie, starali się o dziecko, a również unikali bolesnego tematu śmierci siostry Michaela. Dziś natomiast odkładają na bok konflikty, tajemnice i łączą się we wspólnym celu. Thriller ten z rozdziału na rozdział trzyma czytelnika w coraz większych emocjach. Bardzo podoba mi się kończenie rozdziału tak, że nie jestem w stanie oderwać się od książki, by nie poznać urwanego wątku w dalszej części, więc brnę i brnę nie będąc w stanie odłożyć rozpoczętej historii na później. Lubię ten zabieg, a jednocześnie przepadam, bo ani się obejrzę, niemal cała książka już za mną, nie wiadomo kiedy. To, co spaja główny wątek, czyli zaginięcie dziecka to kilka pobocznych wątków – przyświeca im jeden cel, ale dzieją się niezależnie od niego. Niemal cały czas utrzymane jest tak mile widziane w thrillerach napięcie, aż tu nagle koniec… który w mojej opinii jest rozczarowujący, wręcz słaby, jakby nie pasujący do całej książki. Można poczuć się tak, jakbyśmy z mozołem odpakowywali solidnie zabezpieczone pudełko czekoladek mając nadzieję na rozpływającą się w ustach rozkosz, a w efekcie buzię zamyka nam wyrób czekoladopodobny. Ja się pytam, co tu się zadziało? Nie mówiąc już o w dalszym ciągu nie wyjaśnionej jednej bardzo istotnej kwestii… Panie Bell, nieładnie, bardzo nieładnie. Gdyby nie zakończenie, książka spokojnie otrzymałaby ode mnie mocną „ósemkę”.

Michael i Angela to małżeństwo, któremu bardzo dobrze się wiedzie. Obydwoje mają świetną pracę, piękny dom. Do pełni szczęścia brakuje im tylko tak bardzo upragnionego dziecka. Pewnego dnia pod drzwiami domu małżeństwa pojawia sie była żona Michaela i prosi go o pomoc w odnalezieniu swojej zaginionej córki, twierdząc jednocześnie, że to on jest ojcem. Mężczyzna nie mając pewności czy kobieta mówi prawdę postanawia pomóc w poszukiwaniu. Głęboko skrywane pragnienie bycia ojcem bierze górę. Tymczasem na jaw wychodzą tajemnice rodziny Michaela i obecna żona zaczyna się martwic o bezpieczeństwo męża. Zaczyna sie walka z czasem. Komu można ufać, a kto ukrywa szokującą prawdę? Porwanie lub zniknięcie dziecka to największy koszmar dla rodzica. Erica, matka dziewczynki, postanowiła wziąć sprawę w swoje ręce i zaczęła szukać córki sama. Nie mając u boku nikogo bliskiego poprosiła o pomoc byłego męża, wyjawiając mu, iż ma 10- letnią córkę. Mężczyzna nie mógł uwierzyć, że to może być prawda lecz widząc w jakim stanie jest jego była postanawia pomóc w poszukiwaniu dziecka. Choć nie wiedział czy dziewczynka jest jego, bardzo chciał dziecka. Los stwarzał mu ku temu okazję. Na jaw wychodzi tajemnica jaką od dłuższego czasu ukrywali przed mężczyzną najbliżsi, a głęboko skrywana trauma z dzieciństwa daje mocno o sobie znać. Pisarz bardzo realnie przedstawia sytuację, serwuje nam bohaterów z krwi i kości o różnych charakterach. Tajemnice, kłamstwa to tylko ziarenko tego, co czeka na głównego bohatera. Autor ciągle miesza lecz robi to bardzo sprawnie. Czytelnik nie jest w stanie nikomu zaufać. Czyjaś córka to dobry, wciągający kryminał z tragiczną historią rodziny w tle, która zmaga sie z demonami i winą przez cały czas. Ciągłe zwroty akcji, niespodziewane zachowania bohaterów i śledztwo prowadzone przez policję przyspieszają akcję serca i nie pozwalają się nudzić. Jest to moja pierwsza powieść tego autora i myślę, że nie ostatnia. Polecam fanom lubiącym zagadki, sensację i thriller oraz mocną akcję. https://obydwiezaczytane.blogspot.com/

Jestem jedną z tych osób, które wybierają książkę po opisie. Ta mnie do siebie przekonała, więc postanowiłam ją przeczytać. Dodam, że sam tytuł i okładka również zachęcają. Czy sama historia okazała się warta uwagi? 'Oni nie mówią, dlaczego tak się liczy te pierwsze czterdzieści osiem godzin, ale ja wiem. Chodzi o to, że zginie. Zostanie zabita. Zamordowana. Może... Zresztą łatwo sobie wyobrazić, co się może stać z dziewczynką. Z moją córką. Z naszą córką.' Michael Frazier układa sobie świat z drugą żoną. Mają piękny dom, wspólne życie pełne perspektyw. Do szczęścia brakuje im tylko dziecka, o które starają się już od dłuższego czasu. Pewnego wieczoru do drzwi ich wspólnego domu puka była żona mężczyzny, Erica. Prosi Michaela o pomoc w odnalezieniu jej zaginionej córki, przy okazji informując go, że Felicity jest też jego dzieckiem. Czy tak jest faktycznie? I przede wszystkim, czy uda im się odnaleźć dziewczynkę zanim będzie za późno? Historia rozkręca się od samego początku. Jest dynamiczna i prowadzona z perspektywy Michaela i Angeli, jego żony. Odkrywane są tajemnice, które nigdy nie miały wyjść na światło dzienne. Jednak to właśnie one krok po kroku prowadzą do rozwiązania sprawy i to ogromny atut tej książki. Krótkie rozdziały sprawiają, że całość czyta się bardzo szybko. Jednocześnie wciągająca fabuła sprawiła, że nawet nie zauważyłam kiedy przeczytałam całość. Samo zakończenie jest nieprzewidywalne. Wcześniejsze tropy wcale nie prowadziły do tego, co otrzymujemy na ostatnich stronach książki. 'Tak już jest, że wspólna rozpacz wzmacnia więzi między ludźmi.' Warto poznać tę historię. Szybka i dynamiczna akcja to tylko niektóre z jej atutów. Nie pożałujecie czasu, który spędzicie z tą książką. Polecam. 'Chciał, żeby Felicity była jego dzieckiem Chciał wypełnić tę lukę w swoim życiu.'

wyrwanastrona.wordpress.com Jest taki typ thrillerów, którym na pozór nic nie brakuje, ale po przeczytaniu zapominasz o nich w 5 minut. Do tej grupy należy właśnie „Czyjaś córka”. Pewnego wieczoru do drzwi mieszania Michaela Fraziera i jego żony puka jego była małżonka. Kobieta twierdzi, że jej córka zaginęła, dziewczynka ma być rzekomo dzieckiem Michaela, prosi więc mężczyznę o pomoc. Frazier, który bez skutecznie stara się z żoną o dziecko nie waha się ani chwili, mimo że stawia tym na szali swoje obecne małżeństwo. Rozpoczynają się intensywne poszukiwania dziewczynki. Śledztwo prowadzi policja, a równolegle na własną rękę małą Felicity poszukuje Michael z eks-żoną Eriką. Oczywiście przy okazji wychodzą na jaw rodzinne tajemnice, nieprzepracowane traumy i wciąż powraca pytanie czyją córką jest Felicity. Fabularnie nie ma tu absolutnie nic nowego, schemat goni schemat, liczyłam na jakiś twist na zakończenie, ale nie tym razem. Akcja biegnie równym tempem, poznajemy sprawę z różnych perspektyw, logika nie zawodzi, a mimo to niczym mnie ta książka nie zachwyciła. Fabuła zlewa się z kilkudziesięcioma innymi podobnymi do niej, bohaterowie są mało wyraziści, a co gorsze nie ma w tej książce emocji, nie mówiąc już o adrenalinie. To taki soft thriller z przekazem o sile rodziny itd., ale napięcia, spektakularnych zwrotów akcji i silnych wrażeń tutaj nie znajdziecie. Książkę polecam osobom, które szukają lekkiej lektury na wieczór, a nie mają ochoty na typową obyczajówkę. Tytuł nie zostaje w pamięci na dłużej, ale może być przyjemną odskocznią po ciężkim dniu w pracy.

Michael Frazier posiada prawie idealne życie. Ma cudowny dom, pracę dobrze płatną oraz żonę zakochaną w nim po uszy. Brakuje mu do pełni szczęścia dziecka. Starają się ze wszystkich sił, aby ono pojawiło się w ich życiu, jednak nie jest to takie proste. Pewnego dnia do ich domu puka była żona Michaela, oznajmia mu, że zniknęła jego córka i to dziesięcioletnia. Nie miał on zielonego pojęcia o tym, że jest ojcem, ale postanawia pomóc eks żonie i rusza z nią na poszukiwanie dziecka. Angela, czyli obecną żoną, zostaje w domu i to ona otwiera drzwi detektywom. Szybko dowiaduje się wielu ciekawych, a zarazem niepokojących informacji o byłej żonie Michaela. Czy życiu męża i zaginionemu dziecku grozi niebezpieczeństwo? 💓 💓 Książka ciekawa, ale ja mam co do niej mieszane odczucia. Po pierwsze śledztwo jest prowadzone przez 12 godzin a ja miałam wrażenie, że przez kilka dni. Po drugie zakończenie jak dla mnie zbyt długie i tak naprawdę w tym zakończeniu dzieje się zbyt wiele. Nawet wydawało się mi, że jest ono specjalnie przedłużane. Książka posiada sporą dawkę akcji, autor totalnie zakręcił tę historię. Podejrzewałam wiele osób, ponieważ występuje tu spora ilość bohaterów. Pan David w tej książce pokazuje rozpacz matek piszę w liczbie mnogiej, gdyż zetkniemy się w niej z jeszcze jedną matką, która latami poszukuje swojego dziecka, a policja jej w tym nie pomaga. Ja sama nie wyobrażam sobie być w takiej sytuacji, coś strasznego. Książka ciekawa, ale nie do końca mnie przekonała. Moja ocena 6/10

Wyobraź sobie, że od jakiegoś czasu nieustannie z żoną starasz się o dziecko. Robicie wszystko, aby wasze marzenie się spełniło, aż do dnia kiedy na progu Twojego mieszkania staje Twoja ex i mówi, że macie córkę. Córkę, którą porwano. O której istnieniu do tej pory nie miałeś pojęcia. Jak bardzo odmieni to Twoje życie? _ Michael postawi wszystko na jedną kartę, nie ważne, że do tej pory nie poznał córki. Jak wiadomo więź z dzieckiem buduję się latami, ale to jednak jego dziecko. Dziecko, którego od zawsze pragnął. Można by pomyśleć, że spełniło się jego marzenie, ale jak bardzo ucierpi na tym jego związek? Jak wiele przyjdzie mu poświęcić, aby odnaleźć córkę? Zaufanie, którym obdarza swoją byłą nie do końca jest uzasadnione, bo przecież nie ma pewności, że Córka jest Jego. Mimo tego wspólnie zrobią wszystko, żeby ją odnaleźć. Gdyby nie to, że akcja długo stoi w miejscu to książka mogła by się obronić. Jednak brakowało mi tu napięcia. Mimo iż rodzice próbują odnaleźć córkę to brakuje emocji, skupienia na losie Felicity. Całość wypadła według mnie słabo. I to zakończenie, którego chyba nie da się nie przewidzieć. Szkoda, bo jak wiecie po takie książki, gdzie akcja skupia się na zaginięciu dzieci, sięgam w ciemno. Tym razem jednak nie było chemii. Książka jednak może obronić się wśród osób, które dopiero rozpoczynają swoje przygody z thrillerami o takiej tematyce. Ja oczekuje większych wrażeń i przede wszystkim emocji. 😊