Jaakko dowiaduje się, że umiera. Właściwie lekarz mówi mu, że ktoś od dłuższego czasu go podtruwa, a obecnie stężenie toksyny w organizmie jest na tyle duże, że zostało mu około tygodnia życia. W czasie tych kilku dni, Jaakko musi powyjaśniać wszystkie swoje sprawy i odkryć, kto usiłuje się go pozbyć. Czy to żona, która ma kochanka, czy może nowo otwarta konkurencja? Jak uratować rodzinę, siebie, firmę? Jak nie postradać w tym mętliku zmysłów? Czytując raz za czas fińską literaturę, śmiało mogę stwierdzić, że to naród o bardzo osobliwym poczuciu humoru. Właściwie chyba najbardziej lubią żartować ze swojej śmierci oraz sposobów na oryginalne pozbawienie się życia. W tym temacie serdecznie polecam Fantastyczne samobójstwo zbiorowe, ale i książka Antti Tuomainena nie odstaje na tym polu. Wydawca reklamuje ją jako kryminał, ale dla mnie to mieszkanka wielu literackich gatunków. Nie sposób jednoznacznie ją zaszufladkować, za to w czasie lektury na przemian bawi, zaskakuje i skłania do refleksji. Człowiek, który umarł to książka, którą przeczyta się szybko, ale aż tak szybko się o niej nie zapomni. Dziwna i zarazem wyjątkowa. Warto poświęcić jej chwilę.

"Człowiek, który umarł" to bardzo specyficzna książka. Bardzo też nietypowa, bo nie często trafiam na tego typu opowieści. To, co bardzo mi się w niej podobało to przede wszystkim jej czarny humor. Duży plus za to. Sama historia i bohater również ok... Książka nie raz i nie dwa zaskoczyła mnie swoimi zwrotami akcji i bardzo szczegółowymi opisami nie zawsze przyjemnych treści (aczkolwiek jak dla mnie to jest też duży plus). Skąd więc taka ocena? A stąd, że często była to historia powolna, flegmatyczna - co niekoniecznie trafia w moje gusta. Za każdym razem kiedy zaczynało się coś dziać, że z zapałem czytałam kolejne strony - historia spowalniała i momentami nawet usypiała. Nie zmienia to wszystko faktu, że nie jest to typowy kryminał. Nie spotykam się często z tego typu literaturą i jeśli chcecie zobaczyć jak można wyjść poza schemat to warto się z nią zapoznać...

Oto książka, która idealnie sprawdzi się w chwilach relaksu, gdy chcecie na jakiś czas oderwać się do rzeczywistości. Bardzo dobrze się ją czyta, jest nieźle skonstruowana, a ciekawość tego, kto zabił (niemal), zdecydowanie zachęca do zgłębiania historii Jaakko. To dowód na to, że thriller może być bardzo elastycznym gatunkiem, a elementy czarnej komedii potrafią z niego uczynić coś naprawdę niecodziennego. Całość na: www.bookeaterreality.pl