Nie sądziłam, że spodoba mi się książka, której akcja dzieje się w tak odległych czasach... zatem jakże ogromne było moje zdziwienie gdy już po kilkunastu stronach nie mogłam się od niej oderwać! Nietypowy pomysł autorki, która dzieli swoich bohaterów według kolorów krwi - na srebrnych i czerwonych. Jakie są tego konsekwencje? Przekonajcie się sami! :)

Książka ,,Czerwona Królowa " jest bardzo ciekawą w ew bym sensie silną opowieścią o młodej dziewczynie która próbuje przeciwstawić się tam temu światu lecz oszukana przez młodszego księcia nie wie komu wierzyć.sama z utęsknieniem czekam na kontynuację tej książki i jestem bardzo ciekawa jak to się skończy

No cóż starzeje się. Nie podobało mi się. Nie kupię kolejnej części. Kolejne Państwo podzielone na lepszych i gorszych i dziewczyna która się wyróżnia. Rozterki sercowe między jednym a drugim, z czego wątek jednego był do przewidzenia. Bohaterka wkurzająca. Po prostu nie wciągnęło mnie to.

Świetna lektura od której ciężko się oderwać a zarazem szkoda szybko skończyć. Pełna akcji, intryg i również szczypta romansu. Książka dla fanów trylogii "Igrzysk śmierci", "Niezgodnej" a także każdego fana dobrej fantasy. Nie zawiodłam się i polecam każdemu z osobna.

Na początku myślałam, że będzie to kolejna "książka dla nastolatków". Byłam miło zaskoczona, przeczytałam jednym tchem i wpadłam w depresję, gdy okazało się, że na kontynuację będę musiała sobie trochę poczekać :D

czekałam na tą premiere dość długo..nie okazała sie niestety az tak dobra jak oczekiwalam, pierwsze 100 stron wolno sie czytalo, na szczescie pózniej akcja nabiera tempa.

Wyśmienita historia. Doskonale utkane intrygi, genialna kreacja postaci. Niespotykana dotąd fabuła, która ma odniesienia w teraźniejszości. Czekam na kontynuację !

Zdecydowanie książka warta polecenia, historia wciągająca i ciekawa. Na pewno spodoba się każdemu fanowi książek z dziedziny fantasy/przygoda.

Książka wpadła mi w ręce przez przypadek... i muszę przyznać, że mam dużego farta. Przeczytałam w jeden weekend, serdecznie polecam.

Dobrze że was mam......... Nic dodać, nic ująć, szybka wysyłka, super prezent, a książka super, czytam kolejny raz ;-)

Bardzo gorąco polecam, jest to niesamowita książka, godna zwróceniu jej uwagę

Uwielbiam tą książkę i serie! Polecam, bardzo szybko i lekko się czyta.

Jako prezent spisala sie idealnie. Prezentobiorca szczerze ucieszony :P

świetna wciągająca czyta się jednym tchem, Polecam

Fanom "Rywalek" z pewnością przypadnie do gustu

polecam

„Czerwona Królowa” już od jakiegoś miesiąca górowała na mojej liście książek do przeczytania. Może dlatego, że było o niej tak głośno (dosłownie), może przez to, że poleca ją wiele osób. Jednak z powodu braku czasu i presji lektur zostawała przekładana na niższe pozycje. Udało mi się po nią sięgnąć ze względu na Dyskusyjny Klub Książki, do którego należę, ponieważ „Czerwona Królowa” miała zostać omawiana na następnym spotkaniu, co mnie bardzo ucieszyło, bo w końcu miałam okazje ją przeczytać! Nie żałuję, ponieważ ta powieść zawładnęła moim sercem i już nie mogę się doczekać następnego tomu, który ma się ukazać w lutym 2016 ☺. Mam nadzieję, że będzie równie wspaniały.

Z Vicotrią Aveyard spotkałam się po raz pierwszy. Jej styl pisania bardzo przypadł mi do gustu. Pisze prosto i przejrzyście. W sam raz dla mnie!

„Czerwona Królowa” to dystopijna wizja świata w czasach nowej ery. „Ten świat jest równie piękny, co niebezpieczny”. Powieść ta opowiada o losach Mare – głównej bohaterki, która urodziła się jako czerwona w świecie, gdzie priorytetem jest tylko kolor krwi. Szlachta (srebrni) i chłopi (czerwoni). Podział niczym w średniowieczu, nie sądzicie? Rodzina królewska oraz szlachetne domy żyją pod dostatkiem. Nie brakuje im niczego, mają władze, jedzenie, pałace. Do tego w wyniku modyfikacji biologicznej są obdarzeni nadprzyrodzonymi mocami. Jedni umieją czytać w myślach, a jedni władać wodą. Jak dla mnie bardzo niesprawiedliwe. Nie dość, że tyrani, to jeszcze nie do pokonania?

Mare, jej rodzina i cały lud czerwonych muszą żyć w biedzie, służyć srebrnym oraz walczyć za nich w wojnie, którą prowadzą między sobą już 10 lat. Czerwoni nie posiadający żadnych mocy, ponoszą na niej pewną śmierć. Kiedy do poboru, do wojska posyłają trzech braci Mare, dziewczyna zaczyna używać swojego sprytu i przebiegłości do okradania ludzi, by choć trochę materialnie pomóc swojej rodzinie. Do czasu kiedy okrada niewłaściwą osobę…

W między czasie wybucha rewolucja „Szkarłatnej Gwardii”, którzy sprzeciwiają się tyranii srebrnych. Akcja książki toczy się szybko jest wartka, nie przynudza. Tutaj ogromny plus, ponieważ nienawidzę książek, przy których omijam kartki, bo są tak bardzo nudne.

Fabuła według mnie ciekawa, ale mało oryginalna. W ubiegłych latach co chwilę spotkamy się z takim schematem: Młoda dziewczyna przeciwko rewolucji z ukochanym chłopakiem u boku itp. Mimo, że tak jest jak dla mnie książka na plus, ponieważ nigdy chyba nie znudzą mi się takie tematy. Uwielbiam czytać dystopię przeplataną z rewolucjami, a do tego nie zabrakło mojego ulubionego wątku miłosnego! (Jane taka romantyczka haha) Od czasu „Igrzysk Śmierci” oraz „Niezgodnej” w moje ręce nie trafiła tak dobra książka, która wciągnęłaby mnie od razu. Zachęcam do przeczytanie tej książki każdego młodego, a może i dorosłego?

www.dziewczynamiedzyregalami.blogspot.com

"Zacznijmy od tego, że autorka już pierwszą stroną potrafi wciągnąć czytelnika w świat Czerwonych i Srebrnych, nie trzeba czekać kilka rozdziałów czy, nie daj Boże, połowy książki, żeby polubić historię stworzoną przez panią Aveyard. Rany, to jest takie świetne! Ani gorący kaloryfer obok mojego łóżka, ani mroźny śnieg na zewnątrz nie są w stanie osłabić emocji jakie kłębią się we mnie po przeczytaniu ,,Czerwonej Królowej". Żadne słowa nie są w stanie wyrazić tego, co teraz czuję. Jeszcze nie nadeszła premiera pierwszej części, a ja już chcę następną. Teraz, zaraz, J U Ż!!! Próba opisania moich uczuć jest absolutnie niemożliwa. Nie ma szans, żeby udało mi się ubrać w słowa geniusz Aveyard. Autorka powala na kolana swoim profesjonalizmem, aż dziw bierze, że to debiutantka. Jeśli wszystkie debiutujące autorki pisałyby tak perfekcyjnie, to w krótkim czasie zaobserwowalibyśmy znaczny wzrost liczby moli książkowych. Fantastyczna, niesamowita, magiczna, czarująca, zachwycająca, poruszająca do głębi, mogłabym w nieskończoność wymieniać zalety ,,Czerwonej Królowej". Nakręciłam się. Bardzo. Ohohohoho, z tego nie wyjdzie nic dobrego. Chyba, że pusty portfel.

Przepadłam. Czułam się jak latawiec. Victoria trzymała mnie na sznureczku, spacerując ze mną po piaszczystej plaży, a ja frunęłam na wietrze w błogim stanie. Nagle poczułam jak ,,dziewczynka" zaczęła mnie ciągnąć za sznureczek ku ziemi, a kiedy chwyciła za moje krawędzie nie zrobiła tego delikatnie, jak wcześniej, ale w sposób sprawiający mi ból, brutalnie zginając mnie wpół, następnie rzuciła mnie na ziemię, zaczęła po mnie skakać, wbijając w ziemię, pozostawiając na pastwę losu. Tak właśnie się teraz czuję. Z szarganym z emocji sercem, czekając na ukojenie, które przynieść mi może tylko kolejna część, tylko więcej Victorii, tego potrzeba mi do przeżycia.

Nietuzinkowi bohaterowie stali się jednym z moich ulubionych. Początkowo relacja Mare i Kilorna przypominała mi tę Katniss i Gale'a z ,,Igrzysk Śmierci", ale z czasem jasne się stało, że się myliłam, że postacie stworzone prze Victorię są niepowtarzalne. Tak samo później, kiedy Mare trafiła na zamek skojarzyło mi się z ,,Rywalkami", lecz Mare nie ma w sobie ani krzty infantylnej Americi."

Jeśli ktoś jest fanem Igrzysk Śmierci pokocha tę książkę tak samo jak ja. Książka ukazuje nam jak skomplikowana może być władza i jak bardzo się jej pragnie. Polecam

„Czerwona królowa” to debiut młodej autorki, Victorii Aveyard. Typowa dystopia skierowana dla młodzieży, gdzie społeczeństwo uległo podziałowi na Czerwonych i Srebrnych. Srebrni uważają się za lepszych, rządzą Czerwonymi, którym w udziale przypadła jedynie ciężka, chwilami wręcz niewolnicza praca. Bunt jest niemożliwy, bowiem Srebrni są niczym pół-bogowie – posiadają niewyobrażalne i niezwykle potężne umiejętności, dzięki którym czują się wyjątkowi. Dla siedemnastoletniej Mare Barrow życie wydaje się być czymś bezcelowym i ma się wrażenie, że to nigdy nie ulegnie zmianie. Ale ta dziewczyna jeszcze nie ma pojęcia o tym, jak ogromna moc w niej drzemie…
Książka ta zainteresowała mnie już od pierwszej chwili, gdy o niej usłyszałam. Nieziemska okładka znakomicie przykuwa uwagę czytelnika i nie pozwala o sobie zapomnieć, a sama treść prezentuje się równie zachęcająco. Pomysł pani Aveyard doskonale wpasowuje się w moje gusta, ponieważ zawsze chętnie sięgam po powieści dystopiczne, ale wiadomo jak to jest – z debiutami różnie bywa, z wykonaniem również. Pomysł to jedno, ale zdolność przelania tego w umiejętny sposób na papier to drugie. Na szczęście autorka nie miała tutaj większych trudności i spisała się naprawdę dobrze. Nie tylko bardzo dobrze pokazała nam to, co kotłowało się w jej głowie, ale również jej styl nie pozostawia wiele do życzenia.
„Zdaje się, że tak można po krótce opisać mój świat – na wszystko brakuje już sił.”
Główna bohaterka, Mare Barrow, początkowo nie zyskała mojej sympatii. Wydała mi się osobą bardzo zamkniętą w sobie, nierozważną, chwilami wręcz głupią i prymitywną. I wiecie co? W tym przypadku sprawdza się powiedzenie, żeby nie oceniać książki po okładce, a pozory mylą, bo już po krótkim czasie spędzonym z nią zmieniłam zdanie. Ta dziewczyna skrywa w sobie potężną moc, a jak przyjdzie co do czego to uaktywniają się w niej takie cechy jak inteligencja, spryt i przebiegłość. Coś czuję, że jeszcze nie raz zadziwi nas swoim zachowaniem i wróżę jej świetlaną przyszłość.
Czerwona dziewczyna trafia do świata Srebrnych i zostaje jej ofiarowane nowe życie – lepsze, ale niezwykle ryzykowne i pełne niespodzianek, smutku oraz strachu. Życie wśród społeczeństwa, którego do tej pory nie znała okazuje się być nie lada doświadczeniem. Pojawiają się czarne charaktery, które najchętniej widziałyby ją martwą, ale Mare spotyka też na swojej drodze ludzi, na których może liczyć – jednak nikomu nie powinna w pełni ufać. Ten świat jest pełen intryg i spisków, zagrażających nie tylko jej, ale również jej rodzinie, przyjaciołom, a także całemu systemowi i społeczeństwu. Muszę przyznać, że książkowy świat został przedstawiony całkiem nieźle – być może chciałabym go zgłębić jeszcze bardziej, ale liczę na to, że uda mi się to w kolejnych tomach serii. W każdym bądź razie nie miałam najmniejszego problemu, aby na własne oczy zobaczyć to, co autorka nam zaserwowała.
„Jedno kłamstwo stworzyło moje nowe życie, drugie kłamstwo może mi je odebrać.”
Początkowo w sumie nie spodziewałam się, że ta książka okaże się być tak bardzo dobra. Właściwie chciałam już zarzucić autorce powielanie schematów, trzymanie się stereotypów i byłam lekko zdezorientowana, gdyż widziałam nawiązania do wielu książek, które kiedyś czytałam – mimo tego, że każdą z nich wspominam wyjątkowo dobrze, to zawsze czuję pewien niesmak, gdy dochodzi do powielania czegokolwiek. Zwracam jednak honor, bowiem druga połowa książki naprawdę mnie urzekła. Akcja miała odpowiednie tempo, pani Victorii udało się stopniowo budować napięcie, a dodatkowo wprowadzić zaskakujące zwroty owej akcji oraz chwile pełne niedopowiedzeń i niepewności, która powoli zżerała mnie od środka. No i oczywiście ciekawość – jak to wszystko się skończy? Jak Mare sobie poradzi? Co się stanie z pozostałymi bohaterami? W końcu zdołałam się przekonać, że autorka nie stroni od rzucania im kłód pod nogi czy też idzie o wiele kroków dalej – po prostu ich uśmierca.
„Czerwona królowa” to powieść pełna pasji, emocji, nadziei, ale i smutku oraz rozczarowań. Wszystko, co spotyka główną bohaterkę ma w sobie te elementy i nie da się ukryć, że nawet w czytelniku chwilami budzą się podobne odczucia. Victorii Aveyard udało się świetnie zadebiutować i stworzyć dystopiczną wizję świata, któremu z łatwością dajemy się porwać. Fabuła jest wyjątkowo wciągająca, a bohaterowie jak żywi – nic dziwnego, że ciężko choćby na chwilę oderwać się od czytania. Lektura tej pozycji mnie naprawdę mile zaskoczyła i nie poczułam ani odrobiny rozczarowania – fakt, początkowo targały mną sprzeczne odczucia, ale po zapoznaniu się z całością mogę śmiało stwierdzić, że to znakomita powieść zapowiadająca cudowną serię, która pociągnie za sobą rzesze czytelników. Panno Aveyard, prosimy o więcej!