Czasami kłamię (okładka miękka)

Mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawa perspektywa, lecz nie do końca łapie za serducho.

Czyta się ją przyjemnie, jednak czuje się lekki niedosyt przy zakończeniu. Czegoś brakuje.

Alice Fenney – Czasami kłamię 9/10 13/2018 Są trze rzeczy, które musicie wiedzieć o tej książce: 1. Nic nie jest takie, jakie mogłoby się wydawać. 2. Jest mega wciągająca! 3. Nie dacie rady tak po prostu jej odłożyć i wrócić do rzeczywistości. Czasami kłamię to thriller psychologiczny, jakich mało. Genialny to mało powiedziane. Mimo wielowątkowości i nagłych zwrotów akcji, opowieść jest bardzo spójna i dopracowana. Cały czas przeplatają się rozdziały z teraz, sprzed kilku dni i sprzed kilkunastu lat, dzięki czemu aż do ostatniego rozdziału powoli dostajemy małe dawki nowych informacji, które z każdym rozdziałem całkowicie zmieniają nasze podejście do całej historii. Amber, główna bohaterka znajduje się w szpitalu, w śpiączce po wypadku samochodowym. Mimo śpiączki i braku możliwości poruszenia czymkolwiek, jest całkowicie świadoma. Słyszy wszystko, co dzieje się dookoła niej i czuje każdy dotyk. Jej dni upływają na przemyśleniach i próbie przypomnienia sobie jak tutaj trafiła, co się tak naprawdę wydarzyło i co się stało, że znajduje się w śpiączce. Oprócz niej poznajemy również historię jej rodziców, rodzin, męża, siostry oraz przełożonej. Tylko.. Amber czasami kłamie, jak więcej odróżnić fikcję od rzeczywistości? W momencie, gdy już „wiemy”, o co tutaj chodzi, okazuje się, że nie wiemy nic. Cała akcja rozgrywa się w trzech płaszczy znasz czasowych – Teraz – czyli czas przebywania Amber w szpitalu, Wtedy to relacja sprzed tygodnia od wypadku aż do dnia wypadku oraz Przedtem, czyli zapisy z pamiętnika 25 lat temu. Każdy z tych rozdziałów przeplata się ze sobą dawkując nam małymi kawałkami cenne informacje. Nie dostajemy wszystkich informacji na raz, jak na tacy, wszystko jest dawkowane tak, że do końca nie wiemy, o co tutaj tak naprawdę chodzi i chcemy zagłębiać się w historię dalej. To historia z wieloma wątkami, postaciami, które nie mają zdobyć naszą sympatię, ale nasze zainteresowanie. Książka ta jest genialna nie tylko pod kątem wielowątkowości, historii i nagłych zwrotów akcji, ale również ze względu na styl. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Nie ma momentów, w których chciałoby się ziewać. Z pewnością czekam na kolejną książkę tej autorki.

Właśnie skończyłam czytać i jestem w ciężkim szoku. Pozytywnym, ale z drugiej strony nie wiem co mam myśleć. 3 fakty: 1. Nie mogłam oderwać się od książki. 2. Nie jest to łatwa lektura. 3. Zdecydowanie powinniście ją przeczytać. Amber (cierpiąca na nerwicę natręctw 35-cio letnia kobieta) ulega wypadkowi i zapada w śpiączkę, podczas której nie do końca jest pewna co dzieje się naprawdę, a co jest fikcją. Dokładnie tak - w książce poznajemy relację osoby, która jest w śpiączce! Amber słyszy i czuje co się z nią dzieje, jednak nie może się poruszać ani mówić. Książka napisana jest z 3 perspektyw: 1. Teraźniejszość. 2. Przeszłość (wydarzenia sprzed wypadku). 3. Daleka przeszłość. W książce podążamy z biegiem 3 historii: 1. Amber. 2. Amber i jej rodziny oraz przyjaciół. 3. Dwóch małych dziewczynek. "Czasami kłamię" jest lekturą z wieloma wątkami psychologicznymi. Pod koniec tak złapała mnie w swoją "sieć", że nie mogłam się zorientować co tak naprawdę się wydarzyło i nadal nie mogę uwierzyć w zakończenie.

KSIĄZKA EKSTRA BARDZO MI SIĘ PODOBAŁA -)

Ta książka nazywa się "Czasami kłamię". Są trzy rzeczy, które powinniście o niej wiedzieć: 1. Pochłoniecie ją w jeden wieczór. 2. Jej autorka jest "bezczelna". 3. Tak naprawdę, to nie wiadomo, kto kłamie... Jest to jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek przeczytałam. Jeśli już zaczniecie ją czytać to nie będziecie chcieli jej odłożyć. Zapomnicie o wszystkim i zaczniecie próbować bawić się w detektywów i rozgryźć tajemnice bohaterki i jej wypadku. Ale bez obaw... Nie uda się wam... I właśnie dlatego napisałam, że autorka jest "bezczelna". Bezczelna w pozytywnym tego słowa znaczeniu (jeśli takie istnieje; jeśli nie, to właśnie je nadałam :D ). Bezczelna, bo bawi się swoimi czytelnikami. Już, już będziecie myśleć : "Ha, ale jestem cudowna/y, błyskotliwa/y i sprytna/y. Rozgryzłam/em to!!" Już, już będziecie chcieli kontaktować się z FBI i pytać czy nie mają jakichś wolnych wakatów, bo jesteście tak cudownymi śledczymi, że idealnie nadawalibyście się do tej roboty. Już, już będziecie chcieli ponarzekać, że książka przewidywalna, nudna i taka jak wszystkie. A tu BUM. Alice Feeney daje wam pstryczka w nos i następuje zwrot akcji o 180 stopni, I za to ją uwielbiam. Za tę jej "bezczelność", za to, że potrafi tak rozwinąć akcję, że z każdą chwilą zastanawiasz się, czy to, co właśnie przeczytałaś/eś nie jest kłamstwem. I tu przechodzimy do punktu 3- "Tak naprawdę, to nie wiadomo, kto kłamie". Bo tak jest. Autorka stworzyła bardzo nieoczywiste i bardzo skomplikowane, ale jednocześnie niezywkle ciekawe i barwne postaci, które bardzo trudno (że tak kolokwialnie powiem) "rozgryźć" (uwaga, bo jak zaczniecie próbować to możecie sobie połamać zęby :D ). Podsumowując. Jeśli jesteś miłośnikiem thrillerów, jeśli lubisz nagłe zwroty akcji i bohaterów o "wielowarstwowej" psychice i osobowości- to ta książka jest idealna dla Ciebie. Zakochałam się w niej i nie mogę się doczekać kolejnej publikacji Alice Feeney. I tak między nami, to mimo że przeczytałam tę pozycję już jakieś dwa tygodnie temu, to wciąż nie wiem, kto kłamał zawsze, kto czasami, a kto wcale,

Nie ruszyła mnie jakoś szczególnie. Miałam kilka momentów czytając ją aby przestać. Mało ciekawa i niezaskakujaca. Wręcz bym powiedziała można przewidzieć co się zdać i kto jest sprawca feralnego zdarzenia. Motyw bohaterki zupełnie niezrozumiały. Książka naprawdę przeciętna.

Dobra, wciągająca książka. Warto przeczytać.

,,Kłamstwa dostatecznie często powtarzane zaczynają brzmieć jak prawda." Nazywam się Amber Reynolds. Są trzy rzeczy, które powinniście o mnie wiedzieć: 1. Jestem w śpiączce. 2. Mój mąż już mnie nie kocha. 3. Czasami kłamię... Amber Reynolds budzi się ze snu. Nie wie dlaczego jest w stanie śpiączki i leży w szpitalu. Słyszy głosy ludzi przechodzących obok jej łóżka. Nie może zrobić nic, choć tak bardzo chciałaby móc coś zmienić. Pozbawiona niemal wszystkich zmysłów, może liczyć jedynie na swoją własną pamięć. Tylko wspomnienia mogą pomóc w odnalezieniu prawdy. Niestety, wyobraźnia lubi czasem płatać figle. Wszystkie fakty wydają się całkowicie niepowiązane ze sobą. Amber nie zdaje sobie sprawy, że znajduje się w niebezpieczeństwie większym, niż sama to sobie wyobraża. ,,Historia jest lustrem, a my to tylko starsze wersje samych siebie; dzieci poprzebierane za dorosłych." Wow! Właśnie tak jednym słowem opisałabym tę książkę. Muszę przyznać, że postawiłam debiutowi Alice Feeney wysoką poprzeczkę i nie zawiodłam się. ,,Czasami kłamię" to zdecydowanie nowatorski thriller, który porwał mnie już od pierwszej strony. Nie byłam w stanie oderwać się od codziennych czynności. Ta genialna książka była przy mnie dosłownie wszędzie. Po jej przeczytaniu, w głowie kłębi mi się jeszcze mnóstwo myśli dotyczących fabuły. To chyba znak, że wypadła naprawdę dobrze. ,,Wszyscy jesteśmy tylko duchami ludzi, za których się uważaliśmy i podróbkami ludzi, którymi pragnęliśmy być." Autorka stworzyła postać tajemniczej kobiety, która tak naprawdę skrywa więcej niż sądzimy. Stopniowo, Amber próbuje odtworzyć w swojej głowie sytuację z dnia, kiedy została przywieziona do szpitala. Momentami nie potrafi odróżnić, czy to, co pamięta to jawa, czy sen. Stosując zabieg retrospekcji Feeney pokazuje nam wcześniejsze losy bohaterki. Kiedy wydaje nam się, że o kobiecie wiemy już niemal wszystko, okazuje się, że jest zupełnie inaczej. Czytając książkę, kilka razy dałam się jej nawet oszukać. ,,Czasami kłamię" to z pewnością gratka dla fanów thrillerów. Napięcie zbudowane na samym początku przez Alice Feeney trwa aż do ostatniej strony. Niewątpliwie, zakończenie intryguje. Możemy je zinterpretować w taki sposób, jaki chcemy. Przeczytajcie, a nie pożałujecie. Polecam serdecznie! Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu W.A.B.! Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://blogksiazkoholiczki.blogspot.com/

Dawno nie czytalam tak zaskakujacej ksiazki. Polecam Empik jak zwykle niezawodnie, szybko