Po raz pierwszy na swojej długiej drodze znajomości z bohaterami powieści spotkałam Jacka Reachera. Pierwsze wrażenie? Trochę dziwny, tajemniczy i zawsze chodzący swoimi ścieżkami jak dziki kot. Ale im dalej znajomość się rozwijała, tym bardziej zmniejszał się dystans między nami i zaczynaliśmy się lepiej rozumieć. Akcja najnowszej powieści Lee Childa toczy się na na dwóch płaszczyznach. Para kanadyjskich przyjaciół Shorty i Patty zmierzają przed siebie, aby rozpocząć nowe życie. Wszystko zostawiają za sobą, całą przeszłość. Po długiej i męczącej podróży, na przekór losowi, z zepsutym autem, znajdują odpoczynek w przypadkowym motelu. Czy naprawdę przypadkowym? Jak się okaże później, nie będzie to przypadek, lecz dokładnie i precyzyjnie zaplanowane działania. Właściciele motelu wydają się być bardzo dziwni i tajemniczy. Za wszelką cenę, używając rozmaitych sztuczek psychologicznych, jednak nie używając żadnej przemocy fizycznej, starają się zatrzymać ich w motelu. U bohaterów zaczynają się rodzić dziwne przypuszczenia i myśli, coś im nie pasuje, ale nie wiedzą jeszcze co. A na dodatek do motelu zjeżdżają się dziwni goście. Czy życie Shortego i Patty będzie zagrożone? Czy właściciele chcą ich zamordować? Ale jaki mieliby powód? Przecież ani nie są bogaci ani nie dysponują żadną tajemną wiedzą. Tak naprawdę para zostanie wkrótce uczestnikiem gry, niebezpiecznej gry, w której może być tylko jeden zwycięzca … Kilkadziesiąt kilometrów dalej poszukiwania swoich przodków, a zwłaszcza ojca, rozpoczyna Jack. Odwiedza miejscowe archiwa, przegląda spisy ludności, chwyta się równych sposobów, aby trafić na ślad swojego ojca. On też wkrótce będzie w niebezpieczeństwie, jego życie będzie zagrożone. Prowadząc mozolne i czasochłonne prywatne śledztwo dowiaduje się zaskakujących rzeczy o przeszłości swojej rodziny. Czy wiedza, którą posiądzie, zmieni jego stosunek do rodziny, a zwłaszcza ojca? A może utwierdzi go w przekonaniu, że ojciec to bohater? Czy zrozumie postępowanie ojca i zaakceptuje wybory ludzkie, które miały miejsce kilkadziesiąt lat wcześniej? Początkowo akcja tej powieści toczy się dość mozolnie, brakuje w niej zrywu i porywających wydarzeń. Jednak już po kilkudziesięciu stronach totalnego spokoju wszystko nabiera rumieńców, tempo przyśpiesza, wydarzenia nabierają blasku i się krystalizują, otrzymujemy to, czego możemy się spodziewać po autorze. Aura sprzyjająca tajemniczości, elektryzujące opisy scenerii, dziwni i zaskakujący bohaterowie i ich niespodziewane przygody przyprawiają o nieustanne palpitacje serca. Ja byłam uczestnikiem tajemniczej gry, uciekałam razem z bohaterami, walczyłam, z każdym kolejnym krokiem byłam coraz mocniej uwikłana w całą sytuację, momentami byłam bezsilna i bez pomysłu na zwycięstwo. Targały mną różnie skrajne emocje w zależności od sytuacji, w jakiej się znajdowałam. Ciało przeszywał dreszcz podniecenia i strachu, cały czas krążyło wokół mnie pytanie: przecież mogą mnie dogonić i zabić, co robić? Naprawdę, sami musicie spróbować zaczerpnąć choć szczyptę emocji, które zapewnił nam Lee Child. Obok tych wydarzeń nie można przejść obojętnie, zostawiają w nas swój ślad, trwały ślad. Z jednej strony mamy Jacka, bohatera – według mojej oceny – nie do końca realnego. Samotny wilk, pokonujący wszystkich, którzy staną na jego drodze, zawsze wychodzący zwycięsko z każdej potyczki. A z drugiej strony całkiem normalnych, z przyziemnymi i codziennymi problemami, doświadczonych przez życie bohaterów - kanadyjską parę. Ale ta celowa kompilacja bohaterów o zróżnicowanym stopniu realności nadaje powieści smaku, pikanterii i utwierdza w przekonaniu, że pomimo piętrzących się trudności i niepokojów, zwycięży dobro. „Czas przeszły” mistrza kryminału Lee Childa to wyniesione na wyżyny kunsztu literatury sensacyjnej dzieło. Utwierdza nas w przekonaniu, że warto walczyć o poznanie swojej przeszłości, ale uczy też, nie powinno się kwestionować wyborów najbliższych i ich decyzji, trzeba mieć świadomość, że były one podejmowane kiedyś – w przeszłości, w określonych okolicznościach, o których możemy się dowiedzieć tylko z opowieści. Nie powinno się nikogo za to potępiać, wielką sztuką jest zrozumieć postępowanie i wybory najbliższych z przeszłości i wybaczyć. To tylko potrafią nieliczni, ludzie o wielkim sercu i ogromnej pokorze. Nie oceniaj nigdy innych, nie wiesz, dlaczego postąpili tak, a nie inaczej. Emocjonująca i pochłaniająca gra ludzkimi emocjami, dostarczająca niezapomnianych wrażeń i wzruszeń. Cała kompozycja przemyślana, oryginalny i nietuzinkowy pomysł na fabułę. Grad emocji zagwarantowany do samego końca. Polecam szczególnie osobom o zdrowych nerwach, osoby chorujące na serce zalecam trzymać jak najdalej od tej powieści. Małgosia
Uważaj, gdzie się zatrzymujesz O tym, że przeszłość powraca, mogliśmy przekonać się wielokrotnie. Szczególnie, jeśli zostawiliśmy za sobą nierozwiązane sprawy, zranionych ludzi czy też niewyjaśnione wcześniej tajemnice. Gorzej jest w sytuacji, kiedy tej tajemnicy nie byliśmy nawet świadomi, a jej odkrycie, przypadkowe nawet, determinuje naszą przyszłość, zmienia nasz sposób postrzegania rzeczywistości. Czy Jack Reacher, były funkcjonariusz żandarmerii, żałował że postanowił rozwiązać rodzinną tajemnicę? Przekonamy się o tym dzięki lekturze powieści pt. „Czas przeszły”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Albatros. To najnowszy tom serii „Jack Reacher”, autorstwa Lee Child, którą pokochały rzesze czytelników poszukujących w książkach silnych emocji i sprawnie toczącej się akcji. I mimo iż przygody Reachera mogą wydawać się niekiedy zbyt wydumane, zbyt fantastyczne, to jednak każdym kolejnym tomem przybywa zwolenników tego zblazowanego nieco mężczyzny. Tym razem kochający pakować się w kłopoty Reacher postanawia wyruszyć w podróż z Maine do Kalifornii, jak zwykle bez bagażu i autostopem. Ten znany ze stoickiego spokoju były stróż prawa (nawet po godzinach) przez przypadek trafia na rozstaje dróg, gdzie widzi napis Laconia. To tu, w New Hampshiere urodził się jego ojciec, zatem – skoro i tak nigdzie mu się nie spieszy – postanawia on wyruszyć w sentymentalną podróż śladami rodzinnych tajemnic. Jack nigdy nie poznał rodziny ze strony ojca, a jedynym wyznacznikiem tego, że ojciec miał za sobą jakąś przeszłość, były przychodzące w okolicach urodzin kartki. Postanawia zatem wykorzystać przypadek i zobaczyć dom rodzinny swojego ojca, a także poznać swoich krewnych, jeśli istnieją. Mężczyzna nie spodziewa się jednak, że małym miasteczku będą takie trudności z odnalezieniem rodziny. Niegdyś tętniące życiem okolice, po katastrofie ekologicznej i zamknięciu huty cynku, stały się wymarłe, a ludzie nawet nie pamiętają o istnieniu robotniczego osiedla, gdzie prawdopodobnie rodzina Jacka mieszkała. Jedyne wyjście to analiza spisu ludności, a także rozmowa z pewnym ekscentrycznym starszym panem, który pomoże Reacherowi w poszukiwaniach. W czasie, kiedy Jack poszukuje śladów ojca, burząc przy okazji spokój miasteczka i wymierzając na własną rękę sprawiedliwość, zaledwie pięćdziesiąt kilometrów dalej para młodych ludzi wpada w poważne kłopoty. Wybierającym się w podróż do Nowego Jorku z zamiarem rozpoczęcia nowego rozdziału życia Shorty`emu i Patty, psuje się samochód, co jest ewidentną winą mężczyzny. Decydują się zatem na nocleg w okolicznym motelu nie wiedząc jeszcze, że popełniają największy błąd w życiu. Nieco mroczny stary dom, przerobiony na motel, wydaje się jednak idealnym schronieniem do czasu, kiedy nie znajdą oni mechanika zdolnego naprawić ich pojazd. Na miejscu okazuje się, że dostępny jest jeden pokój, zaś pracownicy zatrudnieni w motelu chętnie zajrzą też pod maskę samochodu, usuwając usterki. Tyle tylko, że następnego dnia samochód jest w jeszcze gorszym stanie niż był, zaś z motelu praktycznie nie można się wydostać o sprowadzeniu mechanika z uwagi na nieczynny telefon nawet nie mogąc marzyć. Niepokój pary potęguje niecodzienna atmosfera, jaka ich otacza, a także szereg dziwnych wydarzeń i słów wypowiedzianych przez pracowników motelu. Czy są po prostu ekscentryczni czy też Shorty i Patty powinni zacząć na siebie uważać? Na te pytania odpowiemy dzięki lekturze książki „Czas przeszły”, w której te dwie opowieści splatają się ze sobą, tworząc niezwykły klimat i wzbudzając ciekawość, która nie pozwala oderwać się od książki. Doskonale skonstruowana fabuła, mimo kilku słabszych fragmentów, trzyma w napięciu, zaś pojawiający się bohaterowie prezentują pełne spektrum osobowości i charakterów, nadając kolorytu całej historii. Nie bez przyczyny mówi się, że Jack Reacher to pewnik – po książkę z tej serii rzeczywiście można sięgnąć bez wahania, za to z gwarancją dobrej zabawy i niesłabnących emocji! Justyna Gul Qultura słowa
"Licz na najlepsze, ale nastaw się na najgorsze".................................... Pojawia się znikąd, bez bagażu, konkretnego celu podróży i planu na kolejne dni. Wystarczy impuls, ciekawość, chęć zmiany, by wybrał tę a nie inną drogę, by zatrzymał się w tym, a nie innym przypadkowym miejscu. Jack Reacher, samozwańczy obrońca uciśnionych, samotny wędrowiec niczym bohater ze starych legend, pojawiający się nagle by bronić prawa i porządku, i odchodzący donikąd po skończonej misji. Zawsze w drodze. Zawsze w gotowości. To już dwudzieste trzecie spotkanie z Jackem Reacher'em. Ja niestety nie należę do tych osób, które mogą się pochwalić przeczytanymi wszystkimi tomami serii. Swoich spotkań z bohaterem powieści Lee Child'a naliczyłam zaledwie kilka, ale za każdym razem były to całkiem udane spotkania. Tym razem Reacher trafia do Laconii, niewielkiej miejscowości w stanie New Hampshire, z której prawdopodobnie pochodzi jego zmarły trzydzieści lat wcześniej ojciec. Odszukanie rodzinnych korzeni wydawać by się mogło sprawą dziecinnie prostą. Okazuje się jednak, że dotarcie do prawdy o rodzie Recherów jest bardziej skomplikowane niż Jack mógł początkowo sądzić. Tym bardziej, że na horyzoncie już zbierają się ciemne chmury zwiastujące kłopoty. Mniej więcej w tym samym czasie, dwoje Kanadyjczyków w rozklekotanym wozie i z ambitnymi planami na przyszłość, dociera do motelu niedaleko Laconii. Jak się później okazuje, są tutaj jedynymi gośćmi. Gośćmi, którzy z czasem stają się więźniami i biorą udział w makabrycznej grze o życie, której scenariusz napisali właściciele motelu. W "Czasie przeszłym" autor prowadzi akcję dwutorowo. Z jednej strony, senne miasteczko i raczej nudnawe poszukiwanie przez Reachera rodzinnych korzeni, które ostatecznie okazuję się całkiem interesujące, z drugiej tajemnica motelowego pokoju i coraz bardziej dramatyczna sytuacja dwójki Kanadyjczyków Patty i Shorty'ego. To oczywiste, ze ścieżki tych trojga prędzej czy później się skrzyżują, nim jednak to się stanie każdy z nich będzie musiał stawić czoła makabrycznej prawdzie i zmierzyć się z tą sytuacją na własna rękę. Mimo swoich 58 lat Jack Reacher, były major Żandarmerii Wojskowej Armii Stanów Zjednoczonych nadal jest w formie, a sprawności, zarówno fizycznej jak i intelektualnej, może mu pozazdrościć niejeden mężczyzna w średnim wieku. Z łatwością radzi sobie z wszelkimi przeciwnościami i rozbija wszystkie zapory stojące mu na drodze. Osobisty kodeks moralny bohatera i ogromne poczucie sprawiedliwości sprawiają jednak, że mimo brutalności jego postępowania, jesteśmy w stanie wybaczyć mu naprawdę wiele. Jack wszak nie zostawia jeńców. Mimo iż akcja powieści początkowo rozwija się bardzo powoli, to z czasem nabiera ona tempa. Ciekawa historia, tajemnicze miejsce w samym centrum lasu i walka, której stawką jest życie ludzkie sprawiały, że książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Lubie styl pisarski autora i jego konkretne, krótkie zdania. Pomysł na fabułę być może nie jest nowatorski, jednak charakterystyczne i dobrze wykreowane postacie nadają całości nowego kształtu. Książkę polecam nie tylko wielbicielom Jacka Reachera, ale wszystkim tym, którzy chcą spędzić czas w naprawdę ciekawym towarzystwie :).........................recenzja pochodzi z mojego bloga...... wrotkaczyta.blogspot.com
Więcej recenzji