Bisy. Czarny wygon. Tom 3 (ebook)

Dobra kontynuacja cyklu o przeklętej wsi Starzyzna. Na arenie walki dobra ze złem pojawia się nowy gracz, który może przechylić szalę zwycięstwa na stronę zła. Dopiero ostatnia część cyklu odpowie na pytanie, czy mu się to uda...

Mistrzem suspensu recenzyjnego nie zostanę stwierdzając na wstępie, że mamy na świecie książki dobre, mamy też zdecydowanie przeważającą ilość niedobrych i dziś przyjdzie mi się pochylić nad niechlubną większością. Cykl Czarny Wygon autorstwa Stefana Dardy o przeklętej wiosce Starzyzna puchnie niczym świeżo nabity guz i niestety sprawia mniej więcej tyle samo przyjemności obcowaniem z kolejnym tomem, co uderzenie czołem o kant mebla, aby tej dodatkowej wypukłości ciała się nabawić. Nie ma sensu streszczać czy przypominać tu poprzednich części. Kto dotarł do trzeciego tomu ten z pewnością wie co wydarzyło się wcześniej, a o tym co właśnie się wydarza może się łatwo dowiedzieć, co serdecznie odradzam.

Pokrótce zarysowując fabułę - Witold Uchman wydostaje się ze Starzyzny z kacem i wyrzutami sumienia, po czym próbuje opuścić okolice Guciowa wraz ze świeżo poznaną niewiastą o imieniu Janka. Dodatkową zachęta do takiej ekskursji jest wejście na scenę nowego wielkiego złego przy którym ksiądz Dobrowolski i jego jedno ramię zdają się być równie groźni jak objedzony miodkiem Kubuś Puchatek. Nie pastwię się nad fabułą, jestem po prostu nieuleczalnie złośliwy, bo i nie owa fabuła jest moim głównym zarzutem względem tej książki. Nie jest nim również nieco chropowaty styl i drewniane dialogi, bo do tego zdążyłem się już w prozie pana Dardy przyzwyczaić i mimo to szczerze ją polubić po znakomitym ‘Domu na Wyrębach’. Moim zarzutem jest jednak to, że ‘Czarny Wygon.Bisy’ jest po prostu obrzydliwym zapełniaczem, spulchniaczem cyklu obliczonym tylko i wyłącznie na sztuczne przedłużenie historii, która całkiem nieźle się zapowiadała i powinna być zamknięta w góra dwóch tomach. Nic nie zostaje wyjaśnione, akcja nie posuwa się specjalnie do przodu, a nowy gracz na scenie wprowadzony jest na zasadzie wyciągania królika z kapelusza. Wątek Adama Nawrota litościwie pominę, bo jest zwyczajnie bzdurny i wepchnięty na siłę.

Podsumowując – sięgajcie po tą książkę tylko jeśli bardzo, bardzo chcecie dowiedzieć się co się stało z bohaterami opowieści i nie chce Wam się tego wygooglowywać. W przeciwnym razie jest to zwyczajna strata czasu.