Czarny telefon (okładka  miękka, 06.2022)

fajne potem w kinie oglądałam wiec serio mi się podobało. ciekawe ,trzyma w napięciu slay.

Gorąco polecam. Nie trzeba tej książki czytać na raz. Można ją sobie dozować po kawałku, a odbiór i tak będzie taki jak trzeba.

Upiory pośród nas. Premiera filmu pt. "Czarny telefon" to dobra okazja do tego, aby przypomnieć sobie książkowy pierwowzór kinowej historii, a zaczerpnięto ją ze znakomitego zbioru opowiadań Joe Hilla pt. "Upiory XX wieku". Zbiór ten dokładnie dziewięć miesięcy temu (15.09.2021) doczekał się pięknego i przez wiele lat wyczekiwanego przez fanów wznowienia od Albatrosa - teraz dostajemy do rąk jeszcze jedno wznowienie, tym razem z filmową okładką i pod zmienionym tytułem (pochodzącym od jednego zamieszczonych w książce tekstów). Przepiękne wznowienia książek Joe Hilla to od strony graficznej klasa sama dla siebie. Ale nie tylko - nie mniej ważna jest bowiem ich zawartość! "Upiory XX wieku" to pierwsza wydana książka Joe Hilla, na której wznowienie czekaliśmy naprawdę sporo czasu (jeśli się nie mylę, to coś około 12 lat!). To pierwsze opowiadania syna Mistrza Grozy, które są w swej istocie zapowiedzią skali talentu Joe Hilla oraz niezapomnianą podróżą przez ogrom lęków i strachów, które mogą towarzyszyć każdemu z nas - i to nie tylko w (minionym już) XX wieku. "Upiory..." to znakomita antologia opowiadań grozy. Dużo sobie obiecywałem po tym zbiorku autorstwa Joe Hilla i, co tu dużo mówić: NIE ZAWIODŁEM SIĘ :) Opowiadania są naprawdę dobre, klimatyczne, wyważone, skończone dokładnie w tym momencie, w którym skończone być powinny; po prostu kawał świetnej roboty. Książka zostawia do tego po sobie pewien niedosyt, a to oznacza jedno: była naprawdę dobra. Najlepsze opowiadania ze zbioru to zdecydowanie "Najlepszy nowy horror" (ależ klimat!, zwłaszcza pod koniec), "Synowie Abrahama" (Van Helsing po latach plus jego synowie plus sekrety jego "praktyki lekarskiej"... mocne), "Usłyszysz śpiew szarańczy" (nietypowe, a przez to ciekawe), "Ostatnie tchnienie" i "Maska mojego ojca" (na tyle dziwne, że po prostu niepokojące...). Małe perełki, dla których warto sięgnąć po całą książkę :) Jak każda antologia, tak i niniejsza ma pewne wady i niedociągnięcia. Nie jest ich wiele i dotyczą głównie prowadzenia fabuły (najczęściej) oraz - czasami - średnio sprawnie wykreowanych bohaterów (choć czy z drugiej strony trzeba wymagać nie wiadomo jak dobrych postaci stworzonych na potrzeby, co by nie było, krótkich opowiadań?). Można chyba zrzucić te niuanse na karb tego, że pisząc opowiadania z "Upiorów XX wieku" Hill stosunkowo niedawno okrzepł jako autor tego rodzaju tekstów. Także wszystkie ewentualne zarzuty są tu chyba do wybaczenia. Samo wydanie prezentuje się fantastycznie - zwłaszcza na tle innych wznowień książek Hilla, które od ubiegłego roku sukcesywnie ukazują się nakładem Wydawnictwa Albatros. To ozdoba każdej półki w każdej domowej biblioteczce! Ponadto, co tu dużo mówić, aktualne wydanie "Upiorów..." bije pod kątem jakościowym i graficznym poprzednie wydanie z 2009 roku na głowę. Aczkolwiek... ustępuje ono niestety wznowieniu z 2021 roku. I ogromna szkoda, że tym razem nie pokuszono się o twardą oprawę... Ale i tak jest nieźle ;) Cóż można rzec więcej? POLECAM. Chwilami Hill jako autor opowiadań wypada lepiej od własnego ojca, a wypaść lepiej od Stephena Kinga, to naprawdę COŚ. Takie jest przynajmniej moje skromne zdanie. A że nie jestem ani żadną wyrocznią, ani tym bardziej alfą i omegą, to tym bardziej zachęcam do lektury. Sprawdźcie, czy nasuną się Wam podobne wnioski do moich :)

Często powtarzam Wam, że mam słabość do antologii, które doceniam równie mocno co pełnowymiarowe powieści, ale ta miłość nie narodziła się od razu. Kiedyś również stroniłam od zbiorów opowiadań, uważałam bowiem, że krótka forma nie może być równie wciągająca co powieść fabularna. A jednak z wiekiem doceniłam jakość, nie ilość stron i tym samym co raz chętniej wybieram antologie, które mogę czytać w całości lub na raty. Joe Hill wciąż jest dla mnie nie do końca odkrytym autorem, ponieważ czytałam zaledwie dwie jego powieści, ale decydując się na wznowiony zbiór opowiadań liczyłam na historie pełne emocji oraz zaskoczeń. I nie pomyliłam się! Okazało się, że książka, która przyniosła mu sławę a dziś może pochwalić się ekranizacją jednego z opowiadań, ma w sobie nie tylko sporo uroku, ale i klimat, który trzymał mnie w nieustannym napięciu. Każda historia wydaje się być indywidualną opowieścią odnoszącą się do wybranych wartości. Mamy więc do czynienia z duchami, nocnymi marami, obsesjami i problemami popartymi doświadczeniami zdobytymi w XX wieku, ponieważ to te czasy królują na łamach opowiadań. Z tym wszystkim zmieszany jest mroczny, gęsty, czasami wręcz duszący klimat, który stopniuje w rewelacyjny sposób napięcie i subtelnie pobudza naszą wyobraźnię, która przy każdym opowiadaniu pracuje na najwyższych obrotach. Trudno wybrać mi ulubioną opowieść, choć tytułowy "Czarny telefon" chyba najmocniej na mnie podziałał. Wszystkie jednak nowelki okazały się pomysłowe, oryginalne i odwołujące się do ludzkich lęków, więc szalenie działały na mój zdrowy rozsądek, ponieważ zdecydowałam się na lekturę późną nocą, tuż przed snem. To jednak tylko udowadnia jak dobrze autor radzi sobie ze słowem pisanym, jak mocno wnika do naszej podświadomości a losy wykreowanych przez niego bohaterów stają się nam bliskie, ponieważ w nieustannym napięciu śledzimy wszystkie ich ruchy. Nie było może wyjątkowo strasznie, nie tak jakby domagało się tego moje upodobanie do horrorów, ale sama atmosfera lęku została widocznie zarysowana a ja akceptuję sam ten fakt. "Czarny telefon" możecie znać pod nazwą "Upiory XX wieku", ponieważ tak na początku zatytułowany był ten zbiór opowiadań. Wznowienie jednak jest dobrym bodźcem do zapoznania się z lekturą i samą twórczością Joe'go Hilla, która ma w sobie mnóstwo uroku i bardzo dobrze oddaje emocje. Wszystkie zamknięte w zbiorze opowiadania przypadły mi do gustu a i sam Hill wywarł na mnie pozytywne wrażenie. Biegnę więc nadrobić zaległości w pozostałych jego książkach a Was zapewniam, że antologia warta jest przeczytania. Szczególnie nocą, dla klimatu!

Twórczość Joego Hilla jest bardzo specyficzna, jednak nie da się ukryć, że sporo osób widzi w nim fenomenalnego autora łączenia różnych gatunków z horrorem. Wcześniej miałam okazję zapoznać się z kilkoma wydaniami tego pisarza. Niekoniecznie wszystkie przypadły mi do gustu, jednak postanowiłam dać szansę ,,Czarnemu telefonowi". Jest to zbiór opowiadań różnej długości, który łączy w sobie horror z innymi gatunkami. Wszystkie historie są na bardzo wysokim poziomie. W pamięci zapadła mi tytułowa historia, a także ta z dwoma synami i ojcem. Wydanie jest bardzo obszerne, a opowieści tak wciągające i napisane na wysokim poziomie, że nawet niewskazane jest zapoznawanie się z nimi jednym ciągiem. Takie działanie może spowodować, że nie uchwyci się wszystkich niuansów, jakie zostały zastosowane w tym wydaniu. Joe Hill pod względem poziomu tych opowiadań wspiął się na naprawdę wysoki poziom. ,,Czarny telefon" to zbiór, który warto mieć na uwadze, jeśli lubi się takie nieoczywiste historie. Te stworzone przez autora niewątpliwie zaliczają się do tego grona.

#981 - Czarny telefon - Joe Hill - Wydawnictwo Albatros #131/52/2022 Książka ma 448 stron. Swoją premierę w tym wydaniu miała dnia 15.06.2022 roku, a od 24 czerwca 2022 roku, pojawił się w kinach film o tym samym tytule. "Korzenie złamanego drzewa jeszcze przez wiele miesięcy piją wodę; życie tak bardzo weszło im w nawyk, że nie mogą przestać." Jest to zbiór różnych, pokręconych historii. Jestem bardzo ciekawa, które z nich będzie Waszym faworytem. Jedne z nich podobały mi się bardziej, inne mniej, ale nie zdradzę Wam, które były jakie. To musicie sami sobie odkryć. Bardzo dziękuję za ten egzemplarz do recenzji Wydawnictwo Albatros i zapraszam Was bardzo serdecznie do świata grozy w wykonaniu syna Stephen Hawking. https://www.facebook.com/zaczytanaeliza/photos/a.1656801191286441/2911181805848367/