Zawiodłam się tak bardzo na tej książce, że mogłoby się okazać, że za bardzo opisuję ją subiektywnie. Całość jest napisana bardzo dosadnie, brutalnie, krwiście i pewnie ci, którzy mnie znają powiedzieliby, że przecież ja tak lubię! Lubię, ale kurcze, nie przeciągając każde zdanie ile się da, nie dosłownie lejąc wodę na siłę i później nic dziwnego, że wyszło z tego ponad siedemset stron... Jak na laureata nagrody przystało, ciężko stwierdzić co autor miał na myśli, co chciał czytelnikowi opowiedzieć, co uświadomić, czego nauczyć. Język jest skomplikowany, często zastanawiałam się, o co chodzi i musiałam czytać w ogromnym skupieniu, bo nie jest to książka, przez którą się mknie i co dziwne, maksymalnie po pięćdziesiąt stron i fajrant, do czegoś lżejszego musiałam uciekać. Ze względu na to, o czym wyżej pisałam uważam, że nie każdemu spodoba się "Czarny lampart, czerwony wilk" i pewnie wręcz będzie więcej negatywnych ocen ze względu na to, jaka jest specyficzna. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Echa :)

Dlaczego to było trudne. Bo książka napisana jest trudnym językiem, jest to książka fantasy i do tego dzieje się Afryce. Toczy się specyficznym rytmem, w który nie każdy będzie umiał/chciał się wtopić. Książka naładowana emocjami, język jest brutalny, a nawet wulgarny. Nie brakuje też ostrych scen, które opisane są bardzo dosadnie.) Zdarzało mi się wypaść z rytmu tej książki, ale wracałam do niej i chociaż moja cierpliwość była wystawiona na próbę, to nie żałuję, że ją przeczytałam. Ta książka jest afrykańskie plemienne tańce, hipnotyzuje swoim rytmem i zatapia nas w swojej rzeczywistości. Jednak nie jest to lekka i przyjemna lektura. Sami oceńcie jeśli się odważycie 😂 750 stron ❤️❤️❤️

Niezła fabuła, rewelacyjna narracja. Sposób w jaki odkrywamy tajemnice świata jest dość satysfakcjonujacy. Za dużo jest jednak scen seksualnych, które są zbyt częste i zbyt obrzydliwie dokładnie opisane.