Wydawnictwo Lira ma na swoim koncie wiele pięknych książek, Czarno Miasto jest jedną z nich. Powieść Marty Knopik ujęła mnie swoją atmosferą i urzekła stylem. Na początek - przyciągająca wzrok okładka - już ona sama jest odpowiednią zachętą do sięgnięcia po książkę. W Czarnym Mieście realizm miesza się z magią i ma to swój niezaprzeczalny urok, doprawdy niełatwo o bardziej intrygującą i napisaną z równą starannością i smakiem książkę. Jest to debiut tej autorki, więc mam większe uznanie za przygotowanie tak niebanalnej, potrafiącej utkwić w świadomości pozycji poświęconej ziemi śląskiej.

KLIMATYCZNA, ALE OSPAŁA. Powieść jest napisana przepięknym językiem, ma cudowne parabole. Jest empiryczna, ulotna, baśniowa. Chciałoby się jej dotknąć, ale ulatnia się gdzieś we mgle. Jest na pewno niepowtarzalna. Jednak oczekiwałam tutaj więcej akcji, więcej sagi, więcej życia w ludziach. Miałam inne oczekiwania wobec tej powieść. Sądziłam, że zagłębie się w ludzkie losy, że będę dorastać z siostrami Bebe a dostałam niekończące się opisy, które choć urocze w nadmiarze mnie znużyły. Niestety nie jest to moja forma, nie jest to moja bajka.