Czarne Miasto (okładka twarda)

Wciągająca opowieść. Świetnie się czyta. Piękne wydanie. Rewelacyjny debiut! Gorąco polecam 😊

Liczyłam się z tym, że "Czarne miasto" może być dobrą powieścią. Mam zaufanie do Wydawnictwa Lira i wiem, że kiedy decydują się na daną  publikację, nie jest to pozycja banalna, a coś absolutnie wyjątkowego na tle współcześnie wydawanych książek. Nie przypuszczałam jednak, że będę miała do czynienia z jedną z najlepszych powieści tego roku. W zasadzie mogę spokojnie stwierdzić, że JEST to najlepsza pozycja, jaką do tej pory przeczytałam w 2020 roku i istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie zejdzie już z podium do jego końca. Jak wspomniałam na wstępie "Czarne miasto" to książka kompletna. Jednak nie tylko ze względu na piękną, dopełniającą fabułę oprawę. Tym razem chodzi mi o samą historię, jej klimat, styl, w jakim autorka przeniosła ją na papier. Ta powieść nie ma niedociągnięć. Marta Knopik porwała się na niełatwą rzecz, napisała bowiem książkę, która nie daje się zamknąć w żadnych ramach, gatunkach. Nie trafi też zapewne na pierwsze miejsce list bestsellerów (a szkoda), nie "wstrzeli się" w gust masowego, niewymagającego czytelnika, który zadowoli się lekką, przyjemną opowiastką (które jak najbardziej są potrzebne, proszę nie czepiać się słówek :) ), jakie królują na rynku wydawniczym.  Autorka mierzyła wysoko. I dzięki jej za to, bo talent ma ogromny - szkoda byłoby zmarnować go na przeciętność. I choć "Czarne miasto" prawdopodobnie nie otrzyma tytułu bestsellera pewnej znanej księgarnia, to zdecydowanie zasługuje na miano "najlepszej z najlepszych", najpiękniejszej, magicznej - dosłownie i w przenośni. Chylę czoła przed autorką i wydawnictwem.  Dziękuję.

"Czarne miasto" jest powieścią piękną, wymykającą się ramom gatunku. Oplata słowami, otula. Jest jak poezja, jak mgła. Cicha, delikatna, ciepła - z odrobiną niepokoju i obaw o bohaterów. I choć losy ich nie są łatwe, to dominuje w ich życiu dobro i życzliwość ze strony obcych, a traktowanych jak rodzina, osób. Jest jakaś błogość w tej historii.. Co absolutnie nie oznacza w żadnym stopniu naiwności, o nie! Ta historia jest piękna i mądra. Jest metaforą, delikatnym moralitetem, baśnią. Przypomina, jak ogromną wartością jest dobro, uczciwość, bliskość drugiego człowieka, w którym mamy wsparcie, jak silna i bolesna jest tęsknota, jaki spokój wewnętrzny daje pogodzenie się z losem i jak potrzebna jest wiedza, która pozwala na zamknięcie bolesnych rozdziałów życia, by móc w pełni żyć dalej. 🖤 Opowiadana historia ma istotny punkt zwrotny - Rok Zaćmienia. Wcześniej wszystko było lżejsze, weselsze. Ten przełom przynosi rozpacz i rozpad miasta, z którego - kto tylko mógł to uciekł. Pozostali zmuszeni byli ukrywać się w tunelach, które stały się niezwykle oryginalną przestrzenią życia kulturalnego i towarzyskiego. Ale zanim do tego dojdzie poznamy rodzinę Bobrów, ich sąsiadów, zwykłe, a jednak szczęśliwe życie bohaterów, które rozpada się wraz z miastem. Nieszczęście potrafi jednak też scalać.. 🖤 Historia mieszkańców kamienicy przy ul. Szerokiej, ich przodków, fikcja i rzeczywistość mieszają się, a z nich powstaje - niczym eliksir - opowieść pełna emocji, nostalgii, wzruszenia. "Czarne miasto" jest odbiciem kontrastów, jakich pełne jest życie. Jest metaforą lęków, rozterek, wyborów. Jest zapewnieniem, że dobro wraca. Gwarancją, że można odnaleźć spokój - wbrew wszystkiemu. 🖤 Dałam się oczarować, wzruszyć i była to niezwykła przyjemność.