Cry baby (okładka miękka)

Bardzo dobra młodzieżówka.Muszę powiedzieć że sprawiła że prawie się popłakałam. Uważam że historia tutaj przedstawiona jest naprawdę tragiczna. Lody głównych bohaterów ukazują nam cierpienie i mękę nastoletniego życia i radzenia sobie z demonami przeszłości. W książce prawie na końcu pojawia się element który mnie kompletnie zaskoczył i jest on związany z bohaterem drugoplanowym dlatego czytajcie uważnie. Generalnie bardzo szybko przeczytana powieść na którą nie narzekam ale też się nią nie zachwycam.

Książka bardzo fajna i młodzieżowa. Jest przeznaczona dla starszej młodzieży biorąc pod uwagę że znajdują się tam przekleństwa. Pokazuje nam sytuacje nastolatków w pewnych zakontkach swiata. Cry Baby pokazuje nie tylko rzeczywisty świat ale też dzięki niej doceniamy własną sytuacje , i zdajemy sobie sprawę jak mamy dobrze. Polecam

typowa powieść dla nastolatków

Recenzja pochodzi z bloga https://www.whothatgirl.pl/2019/11/cry-baby-ginger-scott.html Tristan przez całe swoje siedemnastoletnie życie jest członkiem gangu, który w przeszłości został założony przez jego ojca. Mężczyzny już dawno nie ma w jego życiu, a on został naznaczony przez jego zastępcę - czy tego chciał, czy nie, na zawsze będzie w gangu. Riley musiała się przeprowadzić wraz z ojcem do dzielnicy, gdzie rządziły gangi. Kiedy spotyka Tristan'a, jest nim zaintrygowana i wydawałoby się, że on tak samo. Ale kiedy spotyka go po raz drugi, ten po prostu ją olewa, co nie podoba się dziewczynie. Nie spodziewają się, że wylądują razem w tej samej klasie, a potem na boisku szkolnym. Riley bardzo chce się z nim przyjaźnić. Tristan również ma na to nadzieję, ale wie, że byłby samolubny, gdyby pozwolił sobie na tę relację. Odpycha ją, a ona za każdym razem wraca do niego. Powoli przedziera się przez jego mur, staje się jego marzeniem... Ale czy Tristan zaryzykuje swoje i jej życie, by spełnić to swoje marzenie? *** Wbrew pozorom Tristan i Riley to nieszablonowi bohaterowie. Nie mamy tutaj typowego przystojniaka i piękności. Rzekłabym, że to przeciętne postaci, które potrafią wiele nam pokazać. Riley zafascynowana jest koszykówką i pragnie grać na szczeblu zawodowym. Nie ma do tego okazji, ale stara się sobie je stwarzać i walczyć o swoje marzenia. To też taka szalona dziewczyna. Nie przypuszczałabym, że zrobi TO, by wdać się w łaskę chłopaków na boisku, tylko po to, by móc z nimi zagrać - specjalnie nie spojleruję, co takiego zrobiła, ale uwierzcie mi, porządnie Was zaskoczy :D Jest też bardzo uparta i uczuciowa, choć stara się tego nie pokazywać. Wspiera swojego ojca, odkąd zostawiła ich matka. Tristan to nie taki typowy bad boy. Rzekłabym, że jest tym złym z nie własnego wyboru. Chodzi do szkoły, ale się w niej nie stara, a nauczycielka widzi w nim ogromny potencjał. Bo Tristan nie jest głupim chłopakiem. Jest naprawdę mądry. Po prostu obraca się w nieodpowiednim towarzystwie. Ma na swoim koncie kilka złych rzeczy, ale nigdy nie przekroczył wyznaczonej przez siebie granicy i nie zamierza tego robić. Jest wierny przyjaciołom i stara się, aby ci, co nie są zamieszani w gangi, nigdy nie byli. Dba o ich bezpieczeństwo. Relacja Riley i Tristan'a jest dla nich skomplikowana. Chociaż bardziej upierałabym się, że jest skomplikowana dla Tristan'a. Riley wie, z czym się je jego życie i nie boi się. Bo wie, że pod tą skorupą jest normalny chłopak, mający swoje marzenia i potrzeby. Mimo że ją odpycha od siebie, ona zawsze wraca, choć wiele razy powtarza, że ma dość. Rosnące uczucie jest jednak silniejsze. Sam Tristan bardzo powoli otwiera się również na dziewczynę. Zaczyna dzielić się swoimi emocjami, które tyle lat dusił w sobie. To, co dzieje się między bohaterami, jest naprawdę piękne i warte lektury. Nie mamy tutaj typowego happy end'u, co mnie też bardzo zaskoczyło. Mam wrażenie, że Autorka dała wolną rękę bohaterom. Czas na życie i na uczucia, by nadgonili to, co stracili przez te kilka lat. Książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Język jest przystępny, nie ma długich opisów, ale dość sporo mamy rozmyślań bohaterów - nie jest to jednak wada. Cry baby to historia o trudnym życiu, wielu wyrzeczeniach, ale i o walce o ucieczkę ze szponów świata gangów. To ryzyko, które warto podjąć, bo nagroda za nie jest bezcenna.

❣"Najlepsze rzeczy to takie, którym dało się czas." . . Rok, w którym nastolatkowie kończą siedemnaście lat często jest dla nich czasem wyborów. Zastanawiają się, czego pragnął od życia, jaką szkołę i jaki kierunek ścieżki życiowej chcieliby wybrać. W głowie pojawiają się wyobrażenia siebie, za kilka lat, gdy będziemy już dojrzali i gotowi do dorosłego życia. Jednak, nie wszyscy mają szczęście i pieniędze, aby wybrać samodzielnie swoją życiową drogę. Niektórzy mają już z góry zaplanowaną przyszłość, co za tym idzie ciężko te plany zmienić. Tak też było w przypadku Tristana. Został wyszkolony do tego, aby za kilka lat przejąć gang, który założył jego ojciec wraz z przyjacielem. Chłopak, nie wyobrażał sobie innej przyszłości, niż życie w półświatku. Ale tak było dopóki nie poznał JEJ. Riley wraz z ojcem po ciężkich, życiowych doświadczeniach przeprowadza się na szemraną dzielnice gangów do nowego domu. Od zawsze jako dziewczyna grająca w kosza miała do czynienia z groźnymi typami, dlatego to miasto jej nie przeraża. Bardzo szybko pokazuje swoją odwagę i nieustraszenie na boisku, czym rzuca wyzwanie Tristanowi. Oboje zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Dziewczyna poznaje mroczne sekrety kolegi a mimo wszystko nie odtrąca go. Okazując mu swoją lojalność, imponuje mu. Chłopak wreszcie uświadamia sobie, że chcę się zmienić, pragnie odejść z gangu i zacząć od nowa u boku Riley. Ale czy to będzie możliwe? W końcu od przynależności do gangu może wyzwolić tylko śmierć. . Młodzieżówki to znany mi dobrze gatunek. Bardzo często mam okazję po nie sięgać. Oczywisty jest fakt, iż nie raz spotkałam się z twórczością Ginger Scott, która jest mistrzynią w książkach dla młodzieży. Powaliła mnie na kolana swoim "Chłopakiem, takim jak ja" i byłam przekonana, że "Cry baby" również skradnie moje serce. Niestety, ta powieść to jedna z największych porażek tego roku... Riley to silna, ambitna i dążąca do spełniania marzeń dziewczyna. Nie cofnie się przed niczym, nawet przed zgoleniem głowy na łyso. Jej ogromną pasją jest koszykówka, pragnie rozwijać swoje umiejętności w tym sporcie. Nie daje sobie w związku z tym w kaszę dmuchać i robi wszystko, by pokazać chłopakom z boiska, że wcale nie jest od nich gorsza, mimo iż ma inną płeć. To właśnie podczas rozgrywek poznaje lepiej Tristana. Chłopak od najmłodszych lat przynależy do gangu. Był już świadkiem tak makabrycznych czynów, iż mało co może go zdziwić. Rozpowszechnianie narkotyków, ukrywanie zakrwawionej broni to dla niego chleb powszedni. Nie miał nigdy innych, co za tym idzie lepszych wzorców. Jego matka, narkomanka po odwyku, obecnie ogromnie czcząca Boga. Ojciec dawno temu założył gang i równie szybko został zamknięty w więzieniu, po czym zamordowany. Tristan jest świadomy swojego losu. Został wychowany tak, aby przejąć w niedalekiej przyszłości gang i zostać jego liderem. Ale odkąd w jego życiu pojawiła się Riley, zaczyna zastanawiać się czy, aby tego chcę. Myśli chłopaka zajmują inne wizję przyszłości. Zaczyna coraz częściej widzieć siebie w collegu. Dla Riley chciałby się zmienić i uciec od przyszłości, która w tym mieście jest dla niego oczywista i zaplanowana od dawna. Ale to wszystko nie będzie łatwe. Na Tristana czeka długa droga i ostra walka pełna przeszkód o lepsze jutro w którym widzi siebie razem z Riley. Pierwszą rzeczą jaka rzuciła mi się w oczy czytając tę książkę był widoczny brak przecinków np. przed 'aby'. Jestem okropnie wyczulona na tego typu zasady ortograficzne, przez co ogromnie mi to przeszkadzało. Miałam też ogromny problem z fabułą "Cry baby". Były takie momenty, iż czytałam, czytałam, aż nagle stało się coś, jakby wyjęte z kontekstu. Bardzo łatwo można było zgubić się w tekście. Brakowało tu chemii oraz uczuć między bohaterami. Oni kochali siebie wzajemnie w swoich głowach, nie okazywali tego jawnie. Nie byłam w stanie wyczuć żadnego przyciągania czy nawet nie było tej młodzieńczej fascynacji między nimi. Relacji romantycznej w znajomości Riley i Tristana tu praktycznie nie znajdziemy. Przyjaciółmi mogę ich spokojnie nazwać, ale to i tak za dużo powiedziane. Wykończyły a zarazem znużyły mnie rozległe opisy gry w kosza. Już miałam w głowie tylko jedną myśl: niech ta książka się wreszcie skończy. Prześladowało mnie też wrażenie, że wszystko było takie sztuczne, sztywne, co za tym idzie nierealne. Autorka wspomniała na końcu powieści, iż są to wydarzenia realistyczne, ale mi trudno w to uwierzyć. Nie przekonała mnie do rzeczywistości tych zdarzeń kompletnie. Za mało było tu rodziców bohaterów. Ja rozumiem, że matka Tristana to była narkomanka, ale jednak teraz już pokonała uzależnienie i była dla syna wsparciem, co niestety nie było za dobrze pokazane. Wspomnę jeszcze o niektórych słowach wypowiadanych przed postacie. Miałam wrażenie, że były wyjęte niczym ze słownika z archaizmami, przez co kilka razy musiałam sięgać po słownik, aby sprawdzić ich znaczenie. @werka_books