Szybko i sprawnie

Świetna lektura.

Intrygujące

Rewelacyjna

Polecam.

Polecam.

Polecam

Polecam

To już jest czwarta książka z detektywistycznej serii J.K.Rowling, pisanej pod pseudonimem Robert Galbraith. Moje doświadczenie z książkami J.K.Rowling jest minimalne. Kiedy Harry Potter był na topie, ja czytałam inne książki, a kiedy po latach próbowałam go nadrobić, to okazało się, że to nie dla mnie. Czuje się trochę za stara i takim sposobem przeczytałam tylko tom 1. W tej serii pokładałam spore nadzieje, bo to przecież J.K.Rowling w wydaniu dla dorosłych. Prywatny detektyw Cormoran Strike i jego wspólniczka Robin Ellacott podejmują się rozwiązania sprawy niezrównoważonego psychicznie i zubożałego człowieka, Billy'ego Knighta, który twierdzi, że w dzieciństwie był świadkiem morderstwa. Dodatkowo w londyńskim biurze detektywów zjawia się minister kultury Jasper Chiswell. Wynajmuje ich do znalezienia brudów na swojego prześladowcę, którym jest mąż minister sportu. Książka jest bardzo obszerna, a akcja rozkręca się powoli. Fabuła jest rozbudowana, z mnóstwem wątków, które niekoniecznie są potrzebne. Osobiste problemy bohaterów odgrywały tuż obok głównej zagadki bardzo ważną rolę. J.K.Rowling stworzyła postacie, które są prawdziwe. Głębia różnorodnych postaci, ich emocje, a także stan relacji międzyludzkich jest prawdziwą atrakcją. Jednak mimo ogromnej liczby wątków, które przewijają się przez karty tej książki, czytelnik nie czuje się zagubiony. Autorka nie mąci, a sprawnie prowadzi od jednego zwrotu akcji do drugiego. Tłem dla tej powieści jest brytyjska arystokracja, która dla wielu jest owiana jakąś tajemnicą. Nie wiem na ile, opisane zachowania były prawdziwe, ale wiem, że autorka pozwoliła mi we wszystko wierzyć. Muszę przyznać, że J.K.Rowling ma naprawdę dobry warsztat pisarski. Doskonale zachowała proprcje między dialogami, akcją i opisami. Fabuła ma pewne momenty przestoju, które dają wytchenie, chociaż mogą również trochę nudzić. Autorka nie boi się wgłębiać w psychikę głównych bohaterów i stawiać trudne, choć życiowe, pytania. Fani kryminałów będą zachywceni tą pozycją. Jest ciekawa zagadka, zaskakujące zwroty akcji i śmiertelne niebezpieczeństwo. Razem z bohaterami będziemy przybierać fałszywą tożsamość, przebierać się i śledzić osoby. Bohaterowie tej książki urzekają mnie swoją niedoskonałością. Cormoran nie jest przystojnym, młodym detektywem, który dzięki swojemu wyglądowi zdobywa potrzebne informacje. Jest to weteren wojenny bez jednej nogi, który przeszedł w życiu wiele. Z kolei Robin to twarda wojowniczka, która ma więcej niż ładną buźkę. To przebiegła kobieta, która ma duszę wojownika. Jest samowystarczalna, nie czeka na księcia na białym koniu, który wybawi ją z opresji, a sama działa. I jak tu nie lubić tych postaci? Lektura "Zabójczej bieli" to również poznawanie Londynu. Autorka zabiera czytelnika do znanych turystycznie miejsc, eleganckich resteuracji czy Parlamentu. Z drugiej jednak strony odwiedzamy ciemne zaułki czy podejrzane puby. Mimo wielu mocnych punktów, ta książka ma również słabsze chwile. Partnerstwo Cormorana i Robin jest bardzo dobrze opisane, a sceny kiedy wspólnie pracują nad rozwiązaniem sprawy są świetne, tak aspekt romantyczny w ogóle mi się nie podobał, a który został znacząco rozbudowany. Myślę, że J.K. Rowling powinna się skupić na czymś innym niż romans, bo to jej nie do końca wychodzi. Uważam, że ponad 650 stron powieści krymianlnej to trochę za dużo. I pewnie niektórzy będą zadowoleni, bo to zawsze trochę więcej czasu z lubianymi bohaterami, ale wydaje mi się, że ta książka mogłaby być jakieś 150 stron krótsza i nic by na tym nie straciła. Zbytnie rozwleczenie akcji nie działa na korzyść tej pozycji. Mimo, że to czwarta książka z serii, to można się z nią zapoznać bez znajomości poprzednich tomów. Oczywiście warto znać poprzednie książki, jednak dzięki temu, że w każdej z nich jest zupełnie nowe, oddzielne śledztwo, to nieznajomość historii bohaterów nie jest ogromną przeszkodą. Sama nie czytałam innych książek z tej serii, ale mimo wszystko z wielką radością przeczytałam "Zabójczą biel". "Zabójcza biel" jest bardzo dobrze skomponowaną książką ze skomplikowaną fabułą, która ma bezbłędny finał.

kolejne śledztwo Cormorana Strike'a i jego partnerki Robin zaczyna się od opowieści chorego psychicznie mężczyzny, który widział, jak ktoś zabił dziecko. Z pozoru głupie bredzenie okazuje się łączyć z osobami na samym szczycie władzy i kolejnym prowadzonym przez Cormorana śledztwem. Pomysł na historię i wyjaśnienie jak dwie z pozoru odległe sprawy się z sobą łączą nawet fajny, ale szczerze mówiąc całość czytało mi się ciężko. Śledztwo mozolnie posuwa się do przodu i w pewnym momencie już odczuwałem zmęczenie tym wolnym tempem i lekturą

KOLEJNE ŚLEDZTWO CORMORANA Po trzech latach od wydania „Żniw zła”, J.K. Rowling powraca jako Robert Galbraith z nowym kryminałem o przygodach Cormorana Strike’a. Wszyscy, którym podobały się poprzednie części, mogą zacierać ręce, bo autorka utrzymała ich poziom. Tych jednak, których nie kupiły trzy wcześniejsze tomy, nie kupi także i ten. Jedno jednak trzeba powiedzieć: mimo swoich minusów, powieści z tej serii to całkiem udana literatura rozrywkowa, która miłośnikom gatunku potrafi dostarczyć niezłej zabawy na kilka długich popołudni. Od wydarzeń opisanych w „Żniwach zła” minął rok. Cormoran obawiał się, jak zyskanie rozgłosy wpłynie na jego pracę, jak się bowiem nie raz już przekonał chwilowa popularność nie idzie w parze z zyskami. Co gorsza, się teraz jeszcze bardziej rozpoznawalny, a jak ma sobie radzić w zawodzie prywatny detektyw, który powinien pozostać anonimowy? Jednakże popularność Cormorana nie słabnie, jego firma rozrasta się, przybywa pracowników i wszystko zmierza w dobrym kierunku. Aż wkrótce sprawy zaczynają się komplikować. Kiedy w agencji zjawia się Billym, młody mężczyzna twierdzący, że był świadkiem morderstwa dziecka, wszystko wskazuje na to, że detektywom trafił się wariat. Stan psychiczny mężczyzny też nie pozostawia żadnych złudzeń. Jednakże w jego historii jest coś, co sprawia, że Strike postanawia zająć się tą sprawą. Nie ważne, że rzekomej zbrodni dokonano, kiedy Billy był dzieckiem. Zaangażowanie się w tą zagadką ściąga jednak na Cormorana uwagę wyższych sfer, a on sam wplątany zostaje w o wiele bardziej skomplikowaną sprawę, niż mógłby sądzić. Na niego i Robin czeka trudne zadanie, które zaprowadzi ich w nieoczekiwane miejsca… Tam, gdzie kończą się inne książki, ta się zaczyna. W rozpisanym na blisko trzydzieści stron prologu trafiamy bowiem na ślub Robin, gdzie jednocześnie ważą się losy jej przyszłej kariery. Jak się możecie jednak domyślić, wielkich zaskoczeń nie ma. Powiedziałbym nawet, że wątek ten jest zbędny, bo – i nie trzeba tego podkreślać sprzeczkami małżeńskimi, jak robi to Rowling – od samego początku serii nie wierzyłem w ten związek ani w to, że autorka mnie tu zaskoczy, skoro swoją twórczość oparła na oczywistych schematach. Ale czy to wyklucza dobrą zabawę? Wszystko zależy od czytelniczego podejścia, choć dla mnie wątek ten można było pominąć. Ale skupmy się na tym, co najważniejsze, czyli kryminale. Jak zwykle mamy tu do czynienia ze zbrodnią, zagadką, którą trzeba wyjaśnić i rzeszą ludzi w to zamieszaną. Rowling, która swoje opus magnum, cykl o Harrym Potterze, oparła na schematach thrillera, powinna się pod tym względem czuć jak ryba w wodzie. I w pewnym sensie czuje, ale jednocześnie podąża dość utartymi ścieżkami, stawiając nie na świeżość, a dobre odtwórstwo. Przy okazji w pewnym sensie kopiuje także konstrukcję fabularną znaną fanom przygód jej nastoletniego czarodzieja. Jednakże wszystko to jest udane. Książkę, choć liczy sobie ponad 650 stron i ma sporo leniwych momentów, bo pisarska lubi tworzyć rozbudowane opisy, czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Styl Rowling co prawda wciąż korzeniami tkwi w literaturze młodzieżowej, ale nie na tyle, by miało to kogokolwiek odrzucić. Owszem, czasem przydałoby się więcej ciężaru i mroku, ale i tak jest dobrze. Nieźli są też bohaterowie. To nie psychologicznie frapujące kreacje na miarę prozy Rotha, Irvinga czy Flanagana (że wymienię tylko współczesnych autorów), ale nie są też szczególnie płaskie i uproszczone. W tle zdarzają się schematyczne postacie, ale kto by się nimi przejmował. Podobnie, jak pewnymi oczywistościami fabularnymi. I chociaż wolałbym, żeby Rowling darowała sobie pisanie powieści dla dorosłych i wróciła do świata Pottera, miłośnikom jej twórczości i współczesnych kryminałów serię o Cormoranie Strike’u polecam z czystym sercem. To niezła, niewymagająca rozrywka w sam raz na długie, zimowe wieczory. Tym bardziej, że „Zabójcza biel” nie traci poziomu, do jakiego przyzwyczaiła nas autorka w poprzednich tomach.

„Zabójcza Biel” to czwarta część z Cormoranem Strikem w roli głównej. Trzy wcześniejsze części dostarczyły mi wiele czytelniczych atrakcji. Tak samo było również tym razem. Robert Galbraith to pseudonim J.K. Rowling, autorki cyklu o Harrym Potterze. Cormoran oraz Robin Ellacott, która była jego asystentką, a obecnie jest wspólniczką, mają za zadanie rozwikłać zagadkę sprzed lat. Do ich biura przychodzi Billy. Mężczyzna zwierza im się z tajemniczej historii. Prosi o wyjaśnienie zbrodni, którą widział w dzieciństwie. Był świadkiem morderstwa. Widział również jak ukryto zwłoki dziewczynki. Po opowiedzeniu historii ucieka z ich agencji. Mężczyzna cierpi na zaburzenia psychiczne. Jednak opowiedziana historia nie daje spokoju śledczym, spędza im sen z powiek. Wspólnie postanawiają rozwikłać tę zagadkę. Czy grozi im niebezpieczeństwo? Jaką cenę będą musieli zapłacić, by odkryć kulisy tajemniczej zbrodni? Czy ich renoma wystawiona jest na próbę? Czy uda im się poukładać w całość wszystkie elementy tej układanki? Pytanie zasadnicze, czy faktycznie doszło do zbrodni, czy nie jest ona wymysłem Billy’ego? Starając się dociec prawdy będą musieli wkroczyć do brytyjskiego parlamentu oraz do ponurej wiejskiej rezydencji. Trafią na ślad brata Billy’ego, despotycznego polityka, który w tym świecie czuje się jak ryba w wodzie. Wielki świat polityki skrywa tajemnice. Czy śledczy dotrą do ich zakamarków? Znając ich upór z wcześniejszych śledztw, możemy być pewni, że tak szybko nie odpuszczą. Robert Galbraith przykuł moją uwagę zawiłą intrygą, która nie pozwoli oderwać się od książki, dopóki wraz ze śledczymi nie poznamy skrywanej prawdy. Nie tylko zagadka przykuwa naszą uwagę, lecz również relacja między Cormoranem i Robin, która poprzez cały cykl karmi naszą ciekawość. W tej części pojawi się była partnerka Strike’a. Przyznaje, że ten duet należy do grona moich ulubionych, które poznałem czytając powieści kryminalne. Autor(ka) „Zabójczą bielą” rozpali nas do czerwoności. Przemierzając Londyn poznajemy sekrety osób zamieszanych w sprawę sprzed lat. Robert Galbraith umiejętnie miesza szyki, sprawiając, że nie prędko wpadniemy na trop prawdziwego mordercy. A ja mam nadzieję, że Autor(ka) prędko uraczy nas kolejną częścią z Cormoranem i Robin. Nie wiem, jak Wy, ale ja czekam z niecierpliwością. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu http://www.czyt-nik.pl/recenzje/kolejne-sledztwo-cormorana-strikea/

Głównym bohaterem książki jest weteran wojenny Cormoran Strike, oraz jego wspólniczka Robin Ellacott, którzy prowadzą razem agencję detektywistyczną. Pewnego dnia w agencji pojawia się Billy, który desperacko prosi o pomoc w rozwikłaniu zagadki z czasów jego dzieciństwa, a mianowicie morderstwa dziecka, którego był świadkiem. Mimo wątpliwości, oraz podejrzeń, że Billy jest niespełna rozumu ambitny detektyw podejmuje się tego trudnego zadania. Zabójcza biel jest kolejną, już czwartą częścią powieści napisanych pod pseudonimem Robert Galbraith, przez moją ukochaną J.K. Rowling, którą przede wszystkim znamy i kochany za napisanie serii książek z Harrym Potterem. Tym razem autorka postawiła na kompletnie inny gatunek literacki a mianowicie na powieść kryminalną. Na początku myślałam, że będzie to kompletny niewypał, gdyż byłam przyzwyczajona do innego stylu pisania autorki, ale zdecydowanie się myliłam. Główny wątek jest inny niż w trzech poprzednich tomach. Natomiast losy głównych bohaterów są kontynuacją z poprzednich części, wiec jednak warto zacząć czytać, tę serie od pierwszego tomu, który widnieje pod nazwą „Wołanie kukułki” Minęły już ponad trzy lata od wydania ostatniej części z Cormoranem i byłam przekonana, że książka będzie odbiegała od pozostałych tomów, będzie nudna i naciągana, jednak książkę czytało się przyjemnie. Nie można powiedzieć, że jest to górnolotna i wymagająca lektura, lecz polecam ją wam z czystym sumieniem. Jedynie do czego się doczepie to to, że akcja książki budowana jest stopniowo, i rozkręca się po mału, co niby jest ok, ale ja jednak zdecydowanie wolę, gdy akcja wciąga mnie po same uszy, już od pierwszych przeczytanych stron. @gusiolec

To już czwarty tom przygód o detektywie Cormoranie Strike'u. Przyznam, że zakończenie tomu trzeciego sprawiło, że z niecierpliwością czekałam na chwilę, gdy poznam dalsze losy głównych bohaterów.  Jak się okazuje Robin stała się wspólniczką Cormorana. Po kolejnej rozwiązanej sprawie detektyw, ze względu na swoją rozpoznawalność, zmuszony jest zatrudnić dodatkowe osoby do pracy. Do biura zgłasza się Billy, który twierdzi, że był świadkiem zabójstwa dziecka. Strike z pewnym dystansem podchodzi do zwierzeń Billy'ego, gdyż ten wykazuje objawy choroby psychicznej. Żeby tego było mało, zbrodnia miała wydarzyć się....przed laty, gdy klient był małym chłopcem. Corm decyduje się mimo wszystko przyjrzeć bliżej sprawie. Przed parą bohaterów nie łatwe zadanie.... No cóż.... Ta część w porównaniu z poprzednią wypada nieco słabiej. Fabuła zahacza o politykę, a to nigdy nie jest dla mnie pasjonujący temat :) Znowu pojawia się spora ilość bohaterów, czasami musiałam się zatrzymać by przypomnieć sobie kim jest dana osoba. Historia zapowiadała się bardzo intrygująco i ciekawie, jednak przyznam, że chwilami się nudziłam. Dużym ożywieniem akcji były dla mnie relacje między Robin i Cormoranem. Od samego początku kibicuję tej parze. Przyszedł moment, w którym aż klasnęłam w ręce i się uśmiechnęłam sama do siebie. pomyślałam "no to teraz będzie już z górki".... No ale, jak widać autorka wcale tej parze nie ułatwia.  Już niebawem premiera kolejnej części ich przygód i jestem ciekawa czy tym razem doczekam się przełomu w relacjach między tą parą.... Czy Wy też na to czekacie? Czy może wolicie, że ich stosunki dotyczyły stricte spraw zawodowych?

„Zabójcza biel” Roberta Galbraitha (vel. J.K. Rowling) to czwarty cyklu o detektywie i weteranie wojennym Cormoranie Strike’u. Tym razem wydarzenia powieści toczą się na tle Igrzysk Olimpijskich 2012, których gospodarzem była Anglia. Bohaterowie zostają zatrudnieni przez polityka, przez to akcja przenosi się do Parlamentu i na spotkania grupy oporu, jak i arystokratycznej rodziny ich pracodawcy. Dodatkowo sytuacja osobista bohaterów też nie należy do najłatwiejszych, szczególnie u Robin, partnerki zawodowej Cormorana. Ogólnie książka nie wzbudziła we mnie aż takiego entuzjazmu jak tom poprzedni, ale myślę, że głównie ze względu na polityczne wątki powieści – ja po prostu nie specjalnie lubię takie tematy. Trochę też moim zdaniem było za dużo powtórzeń dotyczących rozterek uczuciowych Strike’a i tych, przypominających o wcześniejszych wydarzeniach w serii. Niemniej jednak książkę czytało się łatwo i przyjemnie, a zagadka była na tyle zagmatwana, że ciężko ją rozwikłać samodzielnie. Bohaterowie jak zawsze przedstawieni z dużą uwagą i różnorodnością. Dalej uważam, że jest to naprawdę fajna seria kryminalna i już odliczam dni do premiery tomu piątego! Jestem niesamowicie ciekawa co autorka wymyśliła tym razem :) Książkę polecam tym, którzy lubią skomplikowane zagadki kryminalne, niespieszną akcję i brytyjski klimat, jednak uprzedzam – ze względu na dużą uwagę przywiązaną do wątku prywatnego bohaterów, tomy serii najlepiej czytać po kolei od tomu pierwszego.

Nie chcę zdradzać niczego na temat tej historii, ale jak wszystkie książki z tej serii są świetne. Niesamowita praca polega na wciągnięciu w historię i otoczenie żywymi obrazami, które nie wymagają wiele wyobraźni, aby je "zobaczyć". Żałuję tylko, że muszę teraz poczekać na następną z serii. Każda z powieści z tej serii to całkowicie fascynujące historie, które chciałabym zobaczyć zamienione w serię filmów. Język pasuje do postaci, a postacie pasują do języka. Wskazówki zawsze były trafne, chociaż dobrze ukryte. Kochałam każdą stronę i było mi smutno, gdy się skończyła. W rzeczywistości powróciłam do pierwszych trzech, aby utrzymać atrakcyjność tych historii, dopóki nie pojawi się kolejna książka.

Nie chcę zdradzać niczego na temat tej historii, ale jest tak samo dobra jak wszystkie książki z tej serii. Niesamowita praca polega na wciągnięciu w historię i otoczeniu żywymi obrazami, które nie wymagają wiele wyobraźni, aby je "zobaczyć". Żałuję tylko, że muszę teraz poczekać na następną z serii. Każda z powieści z tej serii to całkowicie fascynujące historie, które chciałbym zobaczyć zamienione w serię filmów. Język jest znakomity i ujawnia głęboką znajomość różnych kultur Londynu. Świetna fabuła, świetny dialog, świetny rozwój postaci. Innymi słowy, dokładnie to, czego można oczekiwać od JK Rowling. Ona nigdy nie zawodzi.

Powieść, która warta jest przeczytania ze względu na zawiłość wątków, różnorodność bohaterów i łatwy sposób prowadzenia narracji. Wszystko zostało świetnie pomyślane i połączone aby stworzyć powieść prawie tak dobrą jak dwie pierwsze części opowieści o detektywie Striku i jego wyjatkowo inteligentnej i seksownej wspólniczce Robin.

Zabójcza biel to kawał porządnej lektury wypełnionej różnymi szczególikami, które na sam koniec potrafią zaskoczyć. Może nie wciąga od pierwszej strony, ale z biegiem stron czwarta część przygód Cormorana i Robin może zostać zapamiętana jako coś niebagatelnie dobrego. Jeżeli lubicie tę serię, musicie mieć tę książkę!

Ciekawy i zaskakujący kryminał. Rowling znowu zaskoczyła pomysłowością. Minusem jest objętość książki, bo fabuła wydaje się być niepotrzebnie za bardzo rozciągnięta. Plus za ciekawe opisy znajomości bohaterów.