Córka wiatru. Przebudzenie. Część 2 (okładka miękka)

Sny każdy z nas jakieś ma. Śnimy o rzeczach przyjemnych ale także zdarzają się i te mniej przyjemne, przyprawiających nas o szybsze bicie serca. Te, po których boimy się opuszczać nasze cztery ściany w obawie nad tym, co może się przytrafić. Ale czy sny mogą być prorocze? Czy to w nich czai się prawda? Przed Americą nie lada wyzwanie. Jej sny napędzają koło jej życia. Tylko dlaczego śnią jej się osoby, od których wszystko tak naprawdę się zaczęło? Córka wiatru Leanice i jej wybranek Rinari. A także ten, któremu się to nie podoba - Airen. Nasza bohaterka musi w tej części stawić czoła nieuniknionemu. Tęskni za rodziną, z która nie ma kontaktu. Nawet za matką. W Szkole im. Ursula Cannerowe'a panują zasady, których należy się wystrzegać. Nesrai i Caerai choć na co dzień sie tolerują, tak wystarczy tylko jedna zadra, by cały spokój zmienił się w pożar. Magowie są potężni ale wampiry także stanowią zagrożenie dla zabłąkanych duszyczek. Ami nie dość, że musi na nich uważać to jeszcze na wrogów wśród swojego "gatunku". Tak jak w normalniej, "ludzkiej' szkole. No bo czym różnią sie oni od nas? Tylko magicznymi zdolnościami. Zajęcia w szkole wiele uczą. Wydobywają wszystko to, co uczniowie powinni przyjąć i przyswoić. Nauczyć się z tym żyć. Choć wszystko przebiega spokojnie zbliża się wielkimi krokami Święto Luny. Czy przepowiednia dobiegnie końca? Czy nastąpi przebudzenie? O jakie przebudzenie chodzi? Pierwszy tom nakreślał mi obraz dla całej historii. Poznawałam magiczny świat i uczniów tejże placówki. Powolutku krok po kroczku wkraczałam do magicznego świata Ami i Zandera. Choć są przedstawicielami różnych gatunków to powoli łączy ich uczucie. NA dokładkę ona jest uczennicą a on opiekunem - łamanie zasad? Zbuntowane dziewczę łaknęło uczucia, akceptacji i zrozumienia. Tylko czy Zander to ten właściwy? A może lepsza partia byłby Dorian? W tej części akcja od razu rusza z kopyta. Mając rozeznanie w terenie, placówce jak i uczniach mogłam od razu przejść do tego, co najważniejsze. Skupiłam się na bohaterach i wszystko tym, co ich tyczy. Ami na zajęciach odkrywa drzemiącą w nią moc. Dziewczyna przechodzi metamorfozę. Z przyjemnością obserwowałam tę zmianę. A tytułowe przebudzenie wbiło mnie w fotel. To czym się okazało być totalnie mnie zaskoczyło. Ta część była zdecydowanie bardziej zaskakująca w wydarzeniach. Już nie mogę się doczekać kontynuacji by dowiedzieć się, co jeszcze spotka głównych bohaterów. Bo jak wiadomo - zło nigdy nie śpi. Ono tylko udaje i czeka na odpowiedni moment, by zaatakować ze zdwojoną mocą. Polecam

Przeznaczenia nie da się uniknąć zwłaszcza w świecie magii i tajemnych zaklęć. Chociaż taki czarodziej posiada niesamowitą wiedzę a wampir żyje od zarania dziejów nie zdołał odkryć leku na obejście czegoś, przed czym uciekać nie można. Pewnych przepowiedni nie da się wyminąć, kiedy uznaje się je za nieodpowiednie, czy niechętne do zrealizowania. Nie są przeszkodą na długiej drodze, a etapem, bez którego się ona nie zrealizuje. Tylko, czy mamy na to jakikolwiek wpływ? Czy powinniśmy się wobec tego godzić z naszym losem? Czy taka kolej rzeczy ma prawo odebrać nam wolę walki i chęć zmian? Czy przez złowrogą nić przeznaczenia nie mamy najmniejszych szans, aby przechylić szalę na naszą korzyść? Zapadamy się w naszej rutynie starając się nie wychylać i nie rzucać nikomu w oczy. Nie mamy jednak pewności, czy proroctwo nie zaczęło się wypełniać w chwili, kiedy zwyczajnie otworzyliśmy oczy kierując się do kuchni, aby nalać sobie kawy. Rzuciłam Wam na dzień dobry drobną zagwozdkę, prawda? Czy jesteście gotowi walczyć z wiatrakami? Wciąż nie mogę wyjść z podziwu nad tym, jak Cherie Dale uzależniła mnie od magii, którą wplotła bezwstydnie w każde zdanie, jakby była nieświadoma swojej potęgi i uroku. W szarej otaczającej czytelnika rzeczywistości, niejednokrotnie brakuje takiego bodźca, silnego powiewu wiatru, który rozbudzi w nas emocje, których nie sposób będzie od tak zapomnieć, czy wyłączyć. Autorka zdaje sobie z tego sprawę, dlatego otwarła przed nami drzwi do magicznego świata, który nie ocenia, nie wygania, a zaprasza nas do przeżycia swoich własnych przygód. Czy jesteście na to gotowi? Jak długo można się opierać magii, którą można wyczuć w powietrzu? W pierwszym tomie „Przebudzenia. Córka Wiatru” mamy okazję się przekonać, że są zasady, które można łamać, bowiem niosą za sobą konsekwencje, w których odkryjemy wiele dobrego. Niestety wiąże się także z ryzykiem sparzenia i sprowadzenia na siebie kłopotów, na które nie jesteśmy gotowi. America Dunsey także nie była przygotowana na to, co w krótkim czasie zawładnęło jej nastoletnim życiem. Była przekonana, że przewinienie, którego się dopuściła nie zostanie przez nikogo dostrzeżone. Niestety stało się coś zupełnie przeciwnego. To nie było niewielkie, rzucone przypadkiem zaklęcie, a coś, co nie może zostać wybaczone i zapomniane. Potwierdziło to przymusowe wysłanie do znajdującej się w ukrytym wymiarze Szkoły dla Nersai i Careai (wampirów oraz magów) im. Ursula Cennerowe’a , gdzie ma się w niej nauczyć, jak ważne jest przestrzeganie panujących w świecie zasad, ale nie tylko. Nauczyciele zadbają o to, aby udoskonaliła swoje umiejętności magiczne. Taka wiadomość dla każdego z nas byłaby nie małym ciosem, nie ma się czemu dziwić, że dziewczyna z początku nie potrafi się tam odnaleźć, zwłaszcza, że całe swoje życie spędziła w ludzkim świecie. Nikt na jej miejscu nie byłby zachwycony, nie zdawała sobie wtedy sprawy, że to początek nowego etapu w jej życiu. Wraz z rozwojem wydarzeń zaczynamy coraz bardziej darzyć sympatią tą wyjątkową czarownicę. Jej nastoletnim sercem targają wątpliwości, dwóch chłopców, jednak każdy z nich niesie za sobą pewne komplikacje, kogo wybierze? W drugim tomie przygód czarownicy nie można nie zauważyć tego, że zaczęła się odnajdywać w miejscu, do którego, jakby nie patrzeć została zesłana za karę. Ma swoich przyjaciół, większość ją zaakceptowała, a pozostali drobnymi kroczkami zaczynają się do niej przekonywać. Nie wszystko jednak idzie tak gładko, przepowiednia nie napawa nikogo optymizmem, sny zaczynają się mieszać z rzeczywistością, co jest prawdą, a co tylko marą? Kto w tym świecie pociąga za sznurki? Kto manipuluje czarownicą? Czy przepowiednia przyniesie ze sobą tylko zło? Cherie Dale zadbała o to, aby w drugiej części „Przebudzenia. Córka Wiatru” nie zabrakło nam zaskoczeń, które czasami wbijają czytelnika w fotel. America ma twardy orzech do zgryzienia, nie ma pojęcia komu tak naprawdę powinna ufać. Pomimo wielu niebezpieczeństw, wyzwań i problemów wciąż tęskni za domem i jej ludzkimi przyjaciółmi. Nie dostaniemy wszystkiego od razu podanego na tacy, na rozwiązanie poszczególnych zagadek musimy trochę poczekać. Cherie postanowiła nam stopniowo wszystko wyjaśniać. Jest interesująco, dynamicznie, a przede wszystkim zaskakująco. Jeśli obawiacie się przesytu lub, że zwyczajnie na świecie będzie nudno i nijako, możecie być spokojni. W tej książce tego nie spotkacie. Zapomnijcie o błędach logicznych, naciąganej fabule i dramatach, przy których przewracacie oczami. Dale wyraźnie pracuje nad swoim stylem, nie próżnuje i doskonali swój warsztat. Bierze sobie do serca rady i patrzy na świat nieco inaczej niż podczas tworzenia pierwszego tomu. Książka bardzo mi się podobała, widać, jaki ogrom pracy został włożony w jej kreację. Mam nadzieję, że pozna ją o wiele więcej czytelników decydując się po nią sięgnąć, zwłaszcza Ci, dla których magia jest pięknym aspektem literatury. Jestem przekonana, że jeśli sięgniecie po tą powieść to będziecie n