Na samym wstępie zaznaczę, że jestem ostatnią osobą na świecie, która z własnej woli sięga po reportaże. Jednak ten tytuł całkowicie mną zawładnął. 🍃Genialne poprowadzona narracja, że ciężko się od niej oderwać, na szczególną uwagę zasługuje fakt, że elementy biograficzne autorki są odpowiednio dawkowane. Trochę prywaty, a trochę faktów historycznych, ciekawostek kulturalnych, gospodarczych, ekonomicznych i społecznych. „Wraz z bogaceniem się Korei Południowej zauważyłam, że dzieci tej samej płci coraz rzadziej trzymały się za ręce”. ⚡️Korea Południowa NIE jest cukierkowa, bajeczna i wiecznie głośna oraz wesoła. Autorka to dobitnie pokazuje, nie zakłamując rzeczywistości. Wydaje mi się to wyjątkowo ważne w kontekście tak szerokiego fenomenu tego państwa. Bardzo łatwo jest pokazać to jedynie jednostronnie, jednak wyrządzi to więcej krzywdy czytelnikowi niż zapoznanie się z bolesną prawdą. „Koreańczycy wkładają tyle samo wysiłku we wszystko, niezależnie od tego, czy jest to egzamin wstępny na uniwersytet, czy praca w biurze. Korea równa się ciężka praca”. ✨Bardzo ciężko ocenia mi się reportaże, ponieważ czyjeś przeżycia nie podlegają najmniejszej ocenie. Przez nikogo. Powiem więc: „Cool po koreańsku” to świetnie przeprowadzona narracja o cieniach i blaskach Korei Południowej. Dobór faktów dokonany przez autorkę wydaje mi się odpowiedni, żeby chociaż w części zrozumieć mentalność nie tylko Koreańczyków, ale i nasze podejście do tego tematu.

Ostatnio wpadła mi w ręce książka z @wydawnictwo.szelest ,,Cool po koreańsku". Euny Hong jako dziecko przeprowadziła się z rodzicami z USA do dzielnicy Gangnam w Seulu i osobiście mogła oglądać przemiany w Korei Południowej. Z kraju zacofanego, z karami cielesnymi w szkołach, korupcją i ogromną nienawiścią do Japonii, po kraj liberalny, z błyskawicznym rozwojem technologii i popkultury. W swojej książce próbuje nam wyjaśnić sukces PSY i jego ,,Gangnam Style" ( nie miałam do tej pory pojęcia, że to nazwa dzielnicy miasta😂), który nie był przypadkowy. Ten utwór to jedno z narzędzi perfekcyjnie dopracowanej i skutecznej strategii wypracowanej przez Koreę po to, aby zostać największym eksporterem popkultury. To tutaj zanim wypuści się na rynek zespół muzyczny ustala się jego skład, promocję, wygląd i od małego ćwiczy przyszłych wokalistów pod okiem specjalistów. Wszystko musi bowiem być idealne! Autorka opowiada też szczegółowo o konflikcie z Japonią i dlaczego praktycznie w każdym domu są produkty firmy Samsung. A to wszystko napisane zrozumiale, luźno i z humorem. Dla mnie, jako osoby, która wcześniej niezbyt mocno interesowała się tym krajem, książka była ciekawa i dowiedziałam się z niej wielu interesujących informacji. Jeśli więc i Wy chcecie wiedzieć, co w Kolei jest naprawdę cool, to zapraszam do czytania.

Moim zdaniem książkę bardzo polecam ja o półwyspie koreańskim wiem wszystko z pierwszej ręki prosto od mojej Koreańskiej żony poza tym mieszkam i Polsce i w Korei tak więc każdy ma inne doświadczenie natomiast kwestia na przykład kar cielesnych jest według nas bardzo etyczna jedna Korea zmienia się z dnia nadzień każde nowe pokolenie ma inne wymagania i Koreańczycy zmieniają się też są i konserwatywni i liberalni tak samo jak w Polsce ale zdecydowanie bardziej cywilizowani wychowani i kulturalnie z zdyscyplinowani to społeczeństwo Polskie było by bardziej wychowane i kulturalne niż obecnie jest pokolenie Z czytałem też Nunchi sekret koreańskich relacji i Cool po koreańsku i wiele innych książek i każde wydanie przestaje być z dnia na dzień tak więc żeby być obiektywnym trzeba codziennie aktualizować więdzę na temat Korei

Przeczytałam w dwa wieczory - bardzo wciągająca historia kraju, który jeszcze niedawno był biednym rolniczym państwem, a dziś dociera wszędzie ze swoją kulturą. Zaskakująca!

Książka posiada dużo informacji jednak według jest za dużo opiń autorki, czasem po prostu pomijałam i czytał tylko to co mnie ciekawiło.