Coletti (okładka  miękka)

Druga część gorrąccej opowieści o mafijnej rodzinie!Zwroty akcji,niebezpieczeństwo czające się za rogiem i dzika namiętność! Gorąco polecam na wakacyjne wieczory!

Książka jest niesamowita wciąga od samego początku i chwyta za serce jest nieodkladalna gorąco polecam ❤️❤️❤️

Gorąco polecam i czekam na kolejną część

“Coletti“ Czytaliście Dona ? Pierwszy tom serii Famiglia autorka zakończyła w taki sposób, że gdyby nie to, że bardzo chciałam poznać ciąg dalszy, to bym chyba kobietę udusiła 😅 no i może fakt, że nie znam jej adresu i nie mam pewności czy wydawnictwa wysyłają książki do więzienia, miało na to jeszcze jakiś wpływ 🤭 Ale tak na poważnie - mimo, że jestem świadoma, że nie każdemu ten debiut zaimponował, mi spodobał się niezmiernie i wyczekiwałam niecierpliwie na kolejny tom. Nie wierzyłam, że Monika byłaby zdolna do wykończenia Rosy po tym wszystkim co przeszła. No przecież tu musi być szczęśliwe zakończenie z nią i Tommaso. Ale ! Teraz to ja na miejscu Rosy bym chyba gada sama udusiła 😅 "Lis kiedy jest sam i wpadnie w pułapkę, odgryzie sobie łapę żeby uciec." Cytat, który jeśli nie zna się tej książki, nijak do niej nie pasuje, a jednak jest tu bardzo istotny. Dlaczego? Warto się przekonać. Kto będzie tym lisem i o jaką pułapkę chodzi? Ten tom zaczął się spokojnie. W rodzinnej atmosferze, wśród Colettich małych i dużych, oraz ich przyjaciół. W pierwszym tomie, niejeden czytelnik miał zastrzeżenia do relacji jaka panuje pomiędzy Tommaso i jego żołnierzami. Chyba autorka wzięła to do serca, bo jest nie raz temat poruszony i wyjaśnione dobitnie wg mnie skąd takie nastawienie dona do jego ludzi. Mi się ono podoba i uważam, że zarówno typ bossa który rządzi i się nie spoufala ze swoimi ludźmi jaki i taki jak Coletti , ma swoje zalety. Nie może być wszystko w romansach mafijnych jednakowe. Książki przyciągają właśnie innością. Co też tu wg mnie jest zaletą to pokazanie Rosy jako matki i kobiety nie wyidealizowanej. Urodziła troje dzieci, przybrała na wadze, ma rozstępy i pewne kompleksy. Ale! Nie myślcie, że zgubiła pazury. Wręcz przeciwnie. W tym tomie Pani Coletti stanowi wręcz zagrożenie dla pozycji dotychczasowego dona i czy będzie w stanie przejąć jego stanowisko? A może wręcz będzie musiała ? Jedno jest pewne - dzieje się tu dużo. Mimo, że książka zaczyna się spokojnie i uroczo, później już akcji nie brakuje. Ktoś zagraża rodzinie Colettich. Ale kto i dlaczego? Ciężko tego dociec. Gdy już wydaje się, że wróg został namierzony, don ryzykuje własnym życiem by go wyeliminować i…sam potrzebuje ratunku. Między Rosą i Tommaso, zbiera się coraz więcej żali i pretensji, tajemnic. Niektóre z nich Rosa poznaje i oddalają one tych dwoje od siebie coraz bardziej. Czy będą w stanie w końcu wszystko sobie szczerze wyjaśnić i wybaczyć ? Czy Tommaso pozwoli Rosie wejść w pełni w ten mafijny świat? No teraz jeszcze się nie dowiemy, bo ten tom to jeszcze nie koniec. Ciąg dalszy nastąpi i znów trzeba czekać 😩 obym wytrzymała 🤭 Czytając odniosłam wrażenie, że autorka ma słabość do Harrego Pottera. Jest w tej książce sporo odniesień do znanej chyba wszystkim serii o młodym czarodzieju. Mamy Gwardię Dumbledora , "komnatę jeba**ch tajemnic" i inne takie smaczki 😂 więc znów było zabawnie , tym bardziej , że nie tylko Rosa daje się mężczyznom we znaki, Camilla jej pomaga wykończyć i Tommasa i Pabla. Do tego trójka małych Colettich nie daje się nudzić i nie raz wywoła uśmiech na twarzy. Świetna książka , naprawdę podoba mi się ta seria. Szkoda tylko, że tak krótka i tak długo trzeba czekać na każdy kolejny tom 😏 dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe za egzemplarz do recenzji, polecam Wam gorąco i ...Moniko Madej - ja znów czekam 😉

Tomasso i Rosa jak na świat mafijny, w którym przyszło im żyć, są szczęśliwi. Od narodzin trojaczków minęło już sześć lat a każdy dzień wspólnie spędzony jest dla nich niezwykle cenny. Rosa ma obok siebie zaufaną przyjaciółkę. Camilla Moreno to kopia Rosy. Tak samo temperamentna i równie zadziorna. Nic więc dziwnego, że pokochały ją dzieci dona. Zresztą nie tylko one ją zauważyły. Jeszcze jedna osoba jest nią zauroczona. Spokój bywa złudny. Czujność zostaje uśpiona i już wkrótce dochodzi do wydarzeń, które ponownie postawią wszystkich w stan najwyższej gotowości. A to dopiero początek nadchodzących zmian. Przed Rosą niebywale ciężkie wyzwanie. Czy podoła? Czy będzie na tyle silna na tą próbę, którą ześle jej los? Kto i dlaczego zagraża rodzinie Coletti? Pierwszy tom serii był dla mnie strzałem w dziesiątkę. Lekturą satysfakcjonującą i ogromnie się cieszę, że mogłam poznać tę pasjonującą historię. Dlatego też z ogromną niecierpliwością wypatrywałam kontynuacji. Od razu zaznaczę, że jest to bezpośrednia kontynuacja, więc początek historii raczej pasowałoby znać, zanim zaczniecie czytać tom drugi. Szczególnie, że nawiązania do pierwszego są. Usiadłam wygodnie, zaczęłam czytać i ... nawet się nie spostrzegłam, kiedy doczytałam do końca. Przepadłam. Zostałam wessana i przemielona. Moje biedne serce i moja biedne nerwy. To, co tutaj zaserwowała autorka było gorące jak w piekle u samego diabła, totalnie przewrotne i jednocześnie przerażające. Autorka doskonale połączyła ze sobą słodycz, żar i sensację. Stworzyła powieść elektryzującą, przejmującą i wyzwalającą skrajne emocje. Elementy zaskoczenia już od pierwszej strony odnosiły zamierzony skutek. Podsycały ciekawość i ładnie budowały napięcie. Główni bohaterowie. Och, jak ja ich ich uwielbiam. Tę charyzmę, ten temperament, tę odwagę. To, jak sobie przyjemnie skakali do oczu walcząc o dominację a jednocześnie zachowując symbiozę idealną. Obraz przedstawionej rodziny był miodem na moje serce. Szczególnie trojaczki, które skradły moje serce. Był humor, nutka wesołości, która w tej powieści cudownie wzbogacała fabułę. Nawet w tych poważniejszych sprawach była ta wesołość, właściwie ta zadziorność pokazana w taki sposób, że aż się prosiło o więcej. I to dostawałam na kolejnych stronach. Wspomniane wyżej sceny uniesień zdecydowanie oddziaływały na zmysły. Zostały opisane z wyczuciem i ze smakiem. Odważne i niegrzeczne. Ostre, pełne pasji, pełne uczucia. Autorka w drugim tomie postanowiła wstrzymać pracę mego serca. Kilka razy podczas czytania, gdy dynamiczna akcja zmieniała klimat powieści, wstrzymałam oddech a oczy robiły się ogromne z przerażenia. W kluczowej scenie wewnętrznie krzyczałam. OMG! Zawał murowany. Tak mnie sponiewierać! Tak mnie wyprowadzić w pole! Ale za to teraz przebieram nóżkami w oczekiwaniu na kolejną część. Rozdzielanie serii w czasie, to oczekiwanie na premiery kolejnych części powinno być zakazane, hehe. Najlepszym rozwiązaniem jest premiera całego pakietu serii na raz. Także jak widzicie, mnie powieść porwała, zachwyciła i dostarczyła wielu wrażeń. Było zło, było dobro. Było wszystko co niezbędne dla romansu mafijnego. Dla mnie to kolejny raz satysfakcjonująca lektura. Idealna. Zdecydowanie w moim czytelniczym guście. Polecam Współpraca: Wydawnictwo NieZwykłe

„Rosa natomiast omal nie zabija mnie wzrokiem. Milczy. Milczenie jest gorsze. Jak kobieta milczy, to zło pierdolnie znienacka. Lepiej jak krzyczą i się wściekają. Ciche baby są bardziej niebezpieczne niż żmije.” I powracamy do szalonej rodzinki Coletti. Od porodu minęło już 6 lat, a nasi bohaterowie wiodą w miarę spokojne życie. Bo przecież w mafii nie ma czegoś takiego jak spokój, nie mówiąc już o tym że gdy ma się trojaczki, to w domu wszystko jest postawione do góry nogami i kręci się wokół dzieci. Rosa nie jest typem kobiety która się podporządkowuje i nie można jej rozkazywać. O czym Tommaso już nie raz się przekonał, ale teraz Rosa będzie całkowicie się zmieniać. Bo dla matki nie ma nic ważniejszego jak bezpieczeństwo dzieci i rodziny. I gdy ktoś im zagrozi, to w obronie ich będzie w stanie posunąć się do rzeczy o których kiedyś nawet nie była w stanie myśleć. Odnajdzie w sobie również tą ciemną i niebezpieczną stronę. Odważna, silna, pyskata nie zamierza być ozdobą męża, a jego partnerką z którą musi się liczyć. Niestety mężczyzna nie zawsze chce to robić i knucie za jej plecami może skończyć się tragedią. Czy dowiedzą się kto im zagraża? Czy to co zaplanuje Tommaso nie obróci się przeciwko niemu? Bo wojna która się rozpętała może wygrać tylko Rosa. Kobieta kontra kobieta. Do tego rodzinne tajemnice wyjdą na jaw i okaże się, że była cały czas okłamywana. „Kiedy poznałem Rosę miałem trzy fazy postrzegania jej. Pierwsza, że Rosa to walnięta furiatka, która łamie każdemu nos. Druga, że Rosa to dobrotliwa matka Włoszka, która wzbrania się od przemocy, wulgaryzmów i gardzi złem. Pomaga biednym i chce naprawić mafijny świat. Trzecia, że Rosa to antychryst wcielony, który doprowadzi Tommasa do zawału. A teraz mam czwartą fazę. Antychryst to przy wersji czwary mały szczeniaczek. Ona wykończy całą mafię, a nie tylko dona.” Cóż mam wam powiedzieć… Jestem zakochana w tej książce, w jej fabule, w jej bohaterach a w szczególności w Rosie i w jej charakterze. Pierwsza część podbiła moje serce, była świetna i byłam ciekawa czy kolejna okaże się równie dobra. Ale ta część jest jeszcze lepsza! Nie potrafiłam się oderwać od niej. Zatraciłam się w niej. Monika ma świetne pomysły, humor które od samego początku przypadł mi do gustu. Śmiałam się jak wariatka z tych ich tekstów i ciętych ripost. Miałam łzy w oczach, a strach łapał mnie w swoje szpony. By za chwilę przyspieszyć moje serce. Emocje we mnie szalały od początku do końca. Co chwile mieszając się sprawiając, że popadałam ze skrajności w skrajność. Ogromnym plusem są rozdziały poświęcone Pablo i Camilli. Pokazujące co myślą i czują. Zakończenie mało nie złamało mi serca, ale tak coś czułam, że on jednak coś wywinie. Tylko nie sądziłam, że to będzie taki kaliber. Nie chciałabym być w jego skórze, gdy Rosa go dorwie w swoje ręce. Gorąco wam polecam tą serię i już czekam na kolejny tom.

‘Coletti’ to romans mafijny będący drugą częścią serii ‘Famiglia’ autorstwa Moniki Madej. Na wstępie o autorce i jej kolejnej książce mogę powiedzieć jedno – bardzo lubi zostawiać czytelników z dużą dawką niepewności, pytań i szczęką na podłodze. Było tak przy jej debiucie i tak jest teraz. Zanim sięgniecie po tę pozycję musicie wiedzieć, iż znajomość poprzedniego tomu jest obowiązkowa, gdyż bez tego ciężko będzie odnaleźć się Wam w historii i relacjach między bohaterami. Ponadto znajdują się tu sceny erotyczne oraz przemocy dlatego nie jest to tytuł odpowiedni dla małoletnich czytelników, oraz tych z dużą wrażliwością. O pierwszym tomie wyraziłam się, że jest jedną ze spokojniejszych historii mafijnych, jakie miałam okazję czytać. Tutaj mamy przeciwieństwo tego. Autorka postawiła na akcję, dużą ilość akcji, chwile grozy, namiętnych uniesień czy bardzo zabawnych momentów. Tym razem nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia. Fabuła została bardzo dobrze przemyślana, przez co tak mnie wciągnęła, że nie byłam w stanie odłożyć książki nawet na chwilę. Włączył się syndrom ‘jeszcze jeden rozdział’ przez co przepadłam. Jeśli chodzi o bohaterów, to tak samo jak poprzednio są świetnie wykreowani. Jeśli myśleliście, że Rose z pierwszej części była twardą i pewną siebie kobietą to musicie przygotować się na spotkanie z istną żyletą. Twarda, stanowcza, nie do zatrzymania oraz według mnie momentami zbyt porywcza. Nie jestem pewna czy przy niej jakiś facet ma coś jeszcze do powiedzenia. Jeśli chodzi o Tommasa to jedyne co mnie w nim rozczarowuje to fakt, iż mam wrażenie, że autorka trochę go za bardzo zmiękczyła i przycięła jego… dopiszcie sobie sami. Nie zmienia to faktu, że dalej jest mroczy i pociągający jednak w moim odczuciu momentami zbyt pod pantoflem. Za to przekomarzania się tej dwójki to istny wulkan humoru. Nie mogę zapomnieć o dzieciach i ich pytaniach oraz komentarzach. Piękna kwintesencja dziecięcej szczerości do bólu. To jak Tommas tłumaczy dzieciom pewne kwestie trzeba samemu przeczytać. Dobry humor gwarantowany. Jak wspomniałam znajdują się tu również sceny erotyczne, których mamy dość sporo. Dodatkowo są to ostrzejsze sceny niż w poprzedniej części, ale i też napisane z wielkim smakiem. Autorka zapewniła sceny, które podnoszą tętno i przyśpieszają bicie serca. Styl pisania lekki, fabuła ciekawa a zakończenie zostawia więcej pytań niż odpowiedzi. Spokojnie to już było, czas zmierzyć się z dużą dawką akcji, emocji i problemami rodziny Colettich. Bardzo ciekawa seria, którą Wam polecam. Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji. Jestem bardzo ciekawa czym autorka nas znów zaskoczy.

,, Kobieta jest jak herbata w torebce. Nie dowiesz się, jaka jest mocna, dopóki nie znajdzie się w gorącej wodzie.” Mija sześć lat, od kiedy na świtał przyszły trojaczki państwa Coletti, małżeństwo wiedzie szczęśliwe życie, a w świecie mafii zapanował idealny porządek i spokój. Do rodzinnego grona dołącza Camilla – przyjaciółka Rosy i staje się częścią tej rodziny. Pewnego dnia sielankowe życie i spokój zostaje zakłócony. Gdy w grę zaczyna wchodzić życie najbliższych nic i nikt nie zatrzyma rozpędzonego huraganu ze złości. Rosa staję rasową lwicą i prawdziwą kobietą mafii u boku dona. Czy jej serce przepełni mrok, a dusza zostanie sprzedana diabłu? Zacznę od tego, że zamiast zabrać się za pierwszy tom ,,Don” to wzięłam się za drugą część, czyl i,,Coletti”. Cała ja, zakręcona. Oczywiście nie przeszkadzało mi to w czytaniu, aczkolwiek z pewnością ułatwiłoby mi zrozumienie pewnych wątków. W najbliższym czasie nadrobię tą małą omyłkę. ,,Coletti” myślałam, że to będzie kolejna książka o mafii przepełniona tymi samymi wątkami i fabułą. Myślę sobie, czy można mnie jeszcze czymś zaskoczyć. I owszem, i tak się stało. Autorka odbiega trochę od norm, jakie możemy napotkać w tym typie gatunkowym, ale uwierzcie mi zrobiła to po mistrzowsku. Na wstępie dostałam niezłą dawkę humoru, która oczywiście towarzyszyła mi przez cała lekturę. A teraz przejdźmy do rzeczy! Z takim światem mafii nie miałam jeszcze do czynienia w książkach, mocne, konkretne, prawdziwe! W pełni opisany mroczny świat, bez owijania w bawełnę. Nie brakuje momentów, od których robi się gorąco, a serce zaczyna bić szybciej. Nie chcę wam zdradzać najmniejszych szczegółów, bo mam nadzieję, że wy również poczujecie tę emocję, które mi towarzyszyły w trakcie czytania. Między Rosa i Tommaso jest ogromna wieź, miłość, namiętność bez hamulców, a jedno za drugim wskoczy w ogień. Idealne małżeństwo, które w takim świecie jakim żyją jest wprawdzie nierealne, ale jednak. Pokochałam tych bohaterów za temperament, odwagę, waleczność i charaktery. Każdy z nich na swój sposób uzupełniało się nawzajem, ale Rose to szalona wariatka, chwilami diabeł z piekła rodem. I to dzięki niej ta historia jest inna. Książka wciąga bez dwóch zdań, a czyta się po prostu sama. Gwarantuję, że nie będzie mogli odłożyć jej na bok, a zakończenie powali was na ziemię. @monika.madej991 tak się nie robi! Czytam, czytam chcę przewrócić kartkę dalej, a tu nici, bo zabrakło stron! Mam nadzieję, że nam czytelnikom nie pozwolisz czekać długo, bo ta kontynuacja potrzebna na już! 

Główni bohaterowie powieści, jak na romans mafijny, okazują się być dość oryginalnymi postaciami. Dlaczego? Zacznijmy może od Rosy. Matka, partnerka, ale i kobieta poznająca świat mafii od środka. Nie mająca zamiaru trzymać się od tego z daleka. Z jednej strony opiekuńcza, wrażliwa, z drugiej – w chwili kryzysu – potrafiąca pokazać odwagę i męstwo, jakiego pozazdrościłby jej niejeden facet. Donna z pewnością zaskakuje. Siła jest kobietą i to mi się podobało. Tommaso jest donem. Poświęcający się rodzinie musi dzielić obowiązki bossa i ojca i całkiem nieźle mu to wychodzi. Przyznaję, że tym razem to Rosa zawładnęła całym pierwszym planem. Tomasso okazał się przywódcą, u którego uśmiech nie stanowi czegoś szokującego. Taki pozytywny typ, w przeciwieństwie do wielu gburowatych i mrocznych książkowych „kolegów po fachu”. Powieść rozpoczyna się od sceny niby mrocznej, sensacyjnej, a jednak nacechowanej żartobliwym tonem. To nic. Za moment dochodzi do stosunku, z którego wynika kolejna naprawdę skomplikowana dla bohaterów i zabawna dla czytelnika sytuacja. Autorka w świat mafijny wplata dużą porcję pozytywnej aury i humoru, a postaci wyjęte z rzeczywistości jakże odległej dla zwykłego śmiertelnika, stają się zwyczajne i ludzkie. Dlatego naprawdę fajnie było im kibicować. Historia o dozgonnej miłości zostaje skonfrontowana z przeciwnościami, które prędzej czy później musiały się pojawić. Jedna chwila mąci niezachwiany spokój, a książka znowu kończy się tak, że chcę się więcej. Na uwagę zasługują postaci z drugiego planu, choć mające w tej historii także prawo głosu. Camilla, przyjaciółka Rosy, którą uwielbiają dzieci Colettich, i Pablo. Co wniosą w treść i czy okażą się postaciami pozytywnymi dla tej książki? Kto jest wrogiem? Tego już Wam nie zdradzę i to musicie odkryć sobie sami. Pierwszy tom skończył się tak, że trzeba było sięgnąć po dalszy ciąg. Ten jest i znowu dzieje się coś nowego. Autorka proponuje czytelnikowi postaci niesztampowe, jeśli chodzi o romans mafijny, a przy tym w mroczny świat wprowadza naprawdę sporą dawkę humoru. Są zaskakujące przemiany, są sytuacje nieprzewidywalne i pojawiają się emocje. Objęłam książkę patronatem i jestem z tego dumna. Będzie trzecia część i pamiętajcie, że aby zabrać się za „Coletti” należy wpierw zapoznać się z „Donem”.

„Coletti” jest książką, która opisuje dalsze losy Rosy i Tomasso - bohaterów pierwszego tomu, który zakończył się dość niespodziewanie. Okazało się, że pomiędzy pierwszym i drugim tomem wystąpił pewien przeskok czasowy. Sprawił on, że chciało się czytać tę książkę, by dowiedzieć się, co zmieniło się u bohaterów. Jeśli kojarzycie moją recenzję pierwszego tomu tej serii, to powinniście pamiętać, że miałam ogromnie mieszane uczucia względem „Dona”. Po „Colettiego” sięgnęłam z czystej ciekawości. Chciałam się przekonać czy Autorka choć trochę pozmieniała zachowania bohaterów i jak się okazało - zmieniło się zachowanie Rosy, przez które niejednokrotnie miałam ochotę odłożyć tę książkę na bok. Rosa już w pierwszej części została wykreowana na bardzo silną bohaterkę. W tej części jej samodzielność i nieugiętość wobec pewnych spraw miała być jeszcze silniejsza, niż w „Donie", niestety w „Colettim” miałam wrażenie, że Autorka nieco za bardzo chciała zrobić z Rosy samowystarczalną kobietę, w efekcie czego zrobiła z Rosy bohaterkę, która chciała sama być mafią i niekoniecznie chciała działać z większą grupą; stawiała się na każdym kroku, denerwowała się i wszczynała kłótnie, kiedy Tomasso nie mówił jej czegoś, nawet wtedy, gdy robił to dla jej dobra i dla dobra rodziny. Jej zachowanie mocno działało mi na nerwy, bo moim zdaniem chciała być kimś ważniejszym niż sam Tomasso, a przecież to on był Donem, oczywiście ona nadal pozostaje jego żoną i powinna mieć mocny charakter, ale w tej książce poszło to w złą stronę. Natomiast jeśli o Tommasie mowa - w jakimś stopniu zrozumiałam jego tok myślenia i to, jak i dlaczego podchodził do swoich ludzi tak, a nie inaczej. Jednak nadal brakowało mi w jego postaci dominacji. Były momenty, kiedy Rosa potrafiła go uderzyć czy nawet postrzelić, a on denerwował się przez chwilkę, a później zachowywał się, jak gdyby nigdy nic się nie stało. Moim zdaniem nadal nie nadaje się na bossa mafii, tylko na szefa klubów czy winiarni. Co do samej fabuły, pomijając już bohaterów, książka wcale nie była taka zła, bo działo się dużo i sam wątek tajemniczej „Szefowej” jest genialny. Bardzo ciekawym było też pokazanie niektórych sytuacji okiem innych bohaterów, np. Pabla. I gdyby nie zachowanie Rosy i Tommasa, ta książka byłaby naprawdę bardzo dobra.