Co by było, gdyby (okładka  miękka)

Tragiczna! Historia w ogóle bez fabuły. Nudna i bez życia. Bohaterka ma nierealne problemy - który przystojny mężczyzna jest lepszy? Ten co jest w separacji, czy ten co z nim zerwała….

Bardzo dobrze czytało mi się tą książkę. Porwała mnie od samego początku

Uwielbiam książki, których akcja rozgrywa się w Anglii

Książka była uszkodzona

„Co by było, gdyby” to książka autorstwa Holly Miller wydana przez Wydawnictwo Muza. Lucy mieszka w Shoreley, właśnie rzuciła pracę w agencji reklamowej i nie ma pojęcia, co dalej powinna zrobić ze sobą i swoim życiem. Dziewczyna zastanawia się, czy pozostać w swojej nadmorskiej miejscowości, wykorzystać oszczędności, pracować na pół etatu i zrealizować marzenie o byciu pisarką, czy może jednak wyjechać do Londynu i rozpocząć karierę copywriterki? To niejedyny dylemat Lucy. Gdy dziewczyna siedzi w barze, poznaje intrygującego fotografa Caleba, a chwilę później spotyka Maxa, który swego czasu był miłością jej życia. Co zabawne – tego dnia Lucy dowiedziała się z horoskopu, że spotka swoją miłość. Tylko o którego z mężczyzn chodziło? Dwie miejscowości, dwie ścieżki kariery, dwóch mężczyzn. Co wybierze Lucy? Pod koniec trzeciego rozdziału siostra Lucy, Tash, zadaje pytanie „Co zamierzasz, Luce? Zostajesz czy jedziesz?” i to jest właśnie ten moment, w którym musimy zadecydować, co robi główna bohaterka. Oczywiście przeczytałam dwie wersje – zarówno „zostaję”, jak i „jadę”. Pierwsza była dość spokojna i mam wrażenie, że życie Lucy byłoby wtedy takie wystarczające, w porządku, ale czegoś by jej brakowało. Druga wersja wydarzeń jest bardziej szokująca, ale mam wrażenie, że mimo wszystko – lepsza. Sporo elementów w dwóch wersjach wydarzeń było wspólnych, więc niezależnie od wyboru Lucy, niektóre kwestie pozostałyby bez zmian i można byłoby to traktować jako przeznaczenie, ale reszta pozostała tak skrajna i różna, że życie głównej bohaterki wyglądało inaczej o 180 stopni. Przerażające było dla mnie to, że wszystko, co się wydarzyło, było działaniem wynikającym z odpowiedzi na jedno pytanie – zostajesz czy jedziesz? Zaczęłam zastanawiać się, jak ogromne znaczenie dla naszej przyszłości mają nie tylko podjęte te większe i bardziej znaczące decyzje, ale też i te mniejsze. Dotarło do mnie to, że każdy wybór, każda podjęta decyzja może mieć znaczenie. I jak bardzo jestem osobą, która zbyt często nie może się zdecydować na cokolwiek, tak teraz wydaje mi się, że jeszcze bardziej będę starała się analizować własne wybory, choć wiadomo, że ich konsekwencji bliższych czy dalszych, nie będę w stanie przewidzieć. „Co by było, gdyby” jest książką bardzo refleksyjną, skłaniającą do myślenia i zadawania sobie tytułowego pytania – co by było, gdyby? Tutaj wydaje mi się, że warto pomyśleć nad tym, zacząć próbować szerzej patrzeć na świat, otoczenie i własne wybory życiowe, ale z drugiej strony – nie zapętlać się w tym negatywnym aspekcie gdybania. Co się stało, to się nie odstanie. Podobało mi się to, że książka była napisana lekkim językiem, a i autorka była w stanie zaciekawić mnie i sprawić, żebym chciała odkrywać sekrety bohaterów. Z chęcią śledziłam ich losy, angażując się w działania. Mało co było odkrywane od razu, więc trzeba było się trochę pomęczyć, nim dostało się odpowiedź na nurtujące pytania, ale z drugiej strony – utrzymywanie w tajemnicy tych sekretów nie było męczące. Świetne było też to, że wielu kwestii naprawdę się nie spodziewałam. Co prawda niektóre zachowania Lucy były dość absurdalne, ale nie zrażało mnie to. Ciekawość zwyciężyła. Książka momentami jest też zbyt cukierkowa, ale z drugiej strony są takie momenty, gdzie jest naprawdę grubo, więc to się równoważy. Jak dla mnie to było tak w punkt. Z minusów książki – w książce powinny znajdować się odnośniki do „zostaję” i „jadę”. Czytając „zostaję” było mi łatwo, bo wiedziałam, że ta część będzie na początku rozdziału, a czytając „jadę” musiałam szukać, gdzie zaczyna się ta część. Dodałabym oznaczenia, jakieś pogrubienie, oddzielenie, czy numery stron, do których trzeba przejść, a byłoby łatwiej. Nie jest to coś strasznego, ale jest minusem. Ja ponaklejałam sobie niebieskie i fioletowe znaczniki, żeby się nie irytować i problem zażegnany, niemniej poszłabym bardziej w stronę książek paragrafowych. Drugi mały minus – rozdziały zaczynają się tak, że ciągle miałam wrażenie, jakbym pominęła coś w akcji. Po paru zdaniach wszystko stawało się jasne, ale autorka ma taki styl, że pisze naprawdę dobrze, ale rozdziały zaczyna tak, że nie wiemy przez chwilę, gdzie jesteśmy. Podsumowując – polecanko, ponieważ autorka potrafi zaciekawić, zainteresować i zaangażować czytelnika na tyle, że przeżywa on losy bohaterów. Podział na dwa możliwe scenariusze również jest czymś oryginalnym i interesującym. Jeśli chcielibyście poznać historię Lucy, a w zasadzie dwa scenariusze jej życia, sięgnijcie po „Co by było, gdyby”. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Muza.

Chyba nie ma dorosłego człowieka, który choć raz nie zastanawiałby się co by było gdyby. Gdyby wybrał inną ścieżkę kariery, gdyby postawił na związek z innym partnerem, gdyby spróbował swoich szans w innym miejscu na ziemi. Bo może byłoby lepiej? Z pewnością inaczej. Lecz czy pomimo wszystko przeznaczenie finalnie, choć innymi ścieżkami, nie doprowadziłoby nas do tego samego miejsca? A może przeznaczenie nie istnieje, a życie składa się tylko i wyłącznie z naszych wyborów? Lucy znajduje się na rozdrożu. Rzuciła pracę, która nie dawała jej możliwości rozwoju, mieszka z siostrą i jej rodziną i nie do końca ma pomysł na to co dalej. Choć minęło 10 lat nie poradziła sobie z nagłym rozstaniem z mężczyzna, którego uważała za miłość swojego życia. Splot wydarzeń sprawił, że trudno jej komukolwiek zaufać, a jej dawne marzenia pokrył kurz. Kiedyś chciała pisać, miała już nawet szkic swojej książki, ale potem doczesność ją pokonała. Obecnie staje przed wyborem życia w dwóch odmiennych miastach i spróbowania poukładać go sobie u boku dwóch skrajnie różnych mężczyzn. Która decyzja będzie dla niej lepsza? Max miał być tym jedynym i pomimo upływu lat Lucy nadal tak czuje. Wyprowadzka do Londynu sprawia, że wraca do przeszłości, choć pewnych drzwi nie powinno się na nowo otwierać. Nowa praca w korporacji może kosztować ją wiele wyrzeczeń ale i wynieść jej poziom życia na zupełnie inny poziom. Podobnie jak ponowny związek z Maxem, który nie jest już tym samym ubogim studentem, jakim go pamięta. Caleb to przypadkowo poznany w pubie mężczyzna, fotograf, żyjący skromnie i posiadający swój bagaż doświadczeń. Przyszłość z nim wiąże się z pozostaniem w Shoreley. A to także otwarcie możliwości do spróbowania swoich sił w pisarstwie i niejako spełnienie dawnych pragnień. Ale czy ten wybór nie sprawi, że Lucy będzie patrzeć na utracona perspektywę mieszkania w Londynie z żalem? "Co by było gdyby" to książka naprawdę wyjątkowa, wyróżniająca się spośród wszystkich romansów sposobem poprowadzenia fabuły. Bowiem każdy rozdział składa się z dwóch części i opowiada o tym, jak potoczyło się życie Lucy, zależnie od jej wyboru- pozostania w Shoreley lub wyjazdu do Londynu. W obu tych wariantach istotną rolę odgrywa jej siostra- Tash, a uwagę przykuwają także losy jej przyjaciółki Jools. Nie będę ukrywać, że ta powieść wielokrotnie mnie zaskoczyła, głównie w narracji prowadzonej z londyńskiego życia głównej bohaterki. Nie sposób nie przeżywać rozterek Lucy, jej prób odnalezienia się we własnych wyborach ale i tym, co dyktuje jej serce. Ona tak uparcie wierzyła w znaki od losu, przeznaczenie, ale czy nadal tak pozostanie, gdy skończy już swoją opowieść? Ogromnie spodobał mi się sposób zakończenia obu wariantów życia Lucy, choć nie obyło się bez wzruszeń i ścisku w gardle, ale taka właśnie jest ta historia- mocno uderzająca w uczucia czytelnika. Ta książka jest wielowymiarowa, pokazuje nam, jak dotkliwy wpływ na koleje życia mają nasze wybory ale też nieśmiało wskazuje, że jeśli coś jest nam pisane, to prędzej czy później nas dosięgnie. To trudna i bolesna podróż w przeszłość, to próba zmierzenia się z teraźniejszymi wydarzeniami, na które nie zawsze się jest gotowym. To pozwolenie na odejście tym, którzy powinni zniknąć już dawno ale także wyrażenie zgody na dopuszczenie do siebie nowych osób. To stoczenie walki z samym sobą, z własnymi pragnieniami i uczuciami, to weryfikacja przyjaźni, miłości, więzi rodzinnych. Lecz przede wszystkim to chyba nauka dla każdego z czytelników, że nie warto roztrząsać i zastanawiać się nad tym, co mogłoby się stać, bowiem trzeba żyć teraźniejszością i doceniać to, co nam przynosi, w odpowiedzi na nasze wybory. A jeśli coś ma się zdarzyć? W końcu i tak się zdarzy. Ze swojej strony polecam tę powieść, zapada w serce ale także i w myśli i trudno ją stamtąd wyrzucić na długo po zakończeniu lektury.

„Kiedy życie daje ci możliwość wyboru swojego przeznaczenia...” Czy żałowaliście kiedyś podjętej decyzji? Czy teraz pewne sprawy załatwilibyście zupełnie inaczej? Taki właśnie problem poruszyła Holly Miller w swojej najnowszej książce „Co by było, gdyby”. Pierwszy raz miałam do czynienia z książką, w której poznałam dwie alternatywne wersje jednej historii - to głównie ta cecha zmusiła mnie do zapoznania się z najnowsza powieścią Holly. Może i dla niektórych z Was fabuła tej lektury nie jest niczym odkrywczym, ponieważ jest wiele filmów, które poruszają ten wątek, to ja jednak uważam, że „Co by było, gdyby” przez swój klimat, jak i styl autorki wyróżnia się spośród innych dzieł z tego gatunku. Hej, jestem Lucy i moje życie nie jest ostatnio usłane różami... Rzuciłam pracę i stanęłam na życiowym rozdrożu: powinnam wykorzystać wszystkie oszczędności, by zrealizować swoje marzenia o byciu pisarką, czy przeprowadzić się do Londynu i spróbować swoich sił w pracy jako copywriterka, o czym marzyłam od lat? A że życie nie jest takie proste, na jakie wygląda - los rzucił pod moje nogi kolejne kłody w postaci fotografa Caleba oraz Maxa - mojej byłej miłości. Co powinnam zrobić? Jaką decyzję powinnam podjąć? U boku którego z mężczyzn powinnam zostać? Miller stworzyła pełną ciepła powieść, która idealnie nadaje się na zimne, jesienne wieczory. Niestety troszeczkę ubolewam nad sposobem przedstawienia tej historii - liczyłam, że tytuł ten zostanie podzielony na dwie części, które opowiedzą mi dwie alternatywne wersje życia Lucy. Jak już pewnie zdążyliście się domyślić, Miller stworzyła dzieło, w którym obie historie dzieją się zamiennie - co początkowo powodowało u mnie złość oraz lekkie zagubienie, ponieważ potrzebowałam chwili by ogarnąć, z którą wersją mam teraz do czynienia. Na szczęście dość szybko poradziłam sobie z tym problem i mogłam w pełni delektować się historią, która obudziła we mnie duszę romantyczki - motyw przeznaczenia kupił mnie w zupełności. Spokojnie, „Co by było, gdyby” nie jest ckliwym, czy kiczowatym romansem. W obu związkach na Lucy czekają wzloty i upadki, jednak niektóre gesty czy to Maxa, czy Calaba roztopiły moje serduszko. Nie sadziłam, że tak prosta w odbiorze historia zmusi mnie do wielu przemyśleń. Wcześniej zdawałam sobie sprawę, że prawie każda decyzja ma wpływ na moją przyszłość, jednak dopiero historia Lucy uświadomiła mi, że każda jedna, nawet głupia decyzja jest w stanie zmienić moje życie o sto osiemdziesiąt stopni. Miller stworzyła barwnych bohaterów - każdy z nich spowodował u mnie negatywne, bądź pozytywne uczucia. To głownie przez nich bardziej zżyłam się z tą historią, co sprawia, że przeżyłam tę przygodę całą sobą, a nie tylko za pomocą oczu. Lucy jest postacią, której nie da się nie lubić - to bardzo pozytywna postać, która udowodniła mi, że warto podążać za marzeniami i warto robić w życiu to co sprawia nam radość. Natomiast jeśli chodzi o zakończenie... Pomimo, iż wiem w jaki sposób skończyła się ta lektura to nadal nie potrafię ocenić, która ścieżka byłaby odpowiednia dla Lucy - obie wersje były na swój sposób słodkie, lecz też brutalne. Finał spowodował u mnie duże wzruszenie, przez co tytuł ten na długo pozostanie w mojej pamięci. Czy książkę polecam? Pomimo, że do tej pory nie jestem pewna którą drogą powinna podążyć Lucy - czy zostać z Calabem, czy jednak odbudować relację z Maxem, to zakończenie złamało mi serce. Holly Miller stworzyła powieść pełną przemyśleń głównej bohaterki, której nie da się nie darzyć sympatią. Jeśli moja recenzja nie zachęciła Was do sięgnięcia po ten tytuł, to spójrzcie na okładkę - czyż nie jest na swój sposób piękna? Świetnie współgra z piórem autorki, co sprawia, że tej książce nie da się po prostu odmówić. IG: @zaczytana_archiwistka

Czy życie Lucy jest jej „pisane”… czy właściwie mogłoby się ułożyć zupełnie inaczej? Lucy znalazła się na rozdrożu. Tego dnia rzuciła frustrującą pracę w niewielkiej agencji reklamowej w Shoreley i nie ma pojęcia, jaki kolejny krok powinna zrobić: wykorzystać swoje oszczędności, by zrealizować marzenie i być pisarką, czy przeprowadzić się do Londynu i spróbować kariery copywriterki, o której marzyła od lat? Tego popołudnia poznaje w barze interesującego fotografa Caleba, a chwilę później wpada na Maxa, obiecującego prawnika, który swego czasu był miłością jej życia. To doprawdy wygląda na znak od losu. Czy Lucy powinna zostać w nadmorskiej mieścinie, w której mieszka, i związać się z Calebem? Czy też powinna wyjechać do Londynu i odnowić swoją relację z Maxem, choć ten dziesięć lat temu złamał jej serce? To kwestia jednej decyzji – ale właśnie ona może całkowicie zmienić bieg czyjegoś życia... To moje pierwsze spotkanie z twórczością @hollymiller, słyszałam dużo dobrego o poprzedniej książce autorki, dlatego jak tylko zobaczyłam, że napisała coś nowego wiedziałam, że będę musiała to przeczytać i samemu przekonać się skąd te zachwyty jej twórczością. Styl i język jakim posługuje się Holly jest niezwykle lekki i przyjemny w odbiorze, co przyczyniło się do tego, że pochłonęłam ją w jeden wieczór, a w zasadzie to nawet zarwałam dla niej noc. Autorka miała naprawdę ciekawy, intrygujący i nietuzinkowy pomysł na fabułę, która jest świetnie dopracowana i równie dobrze poprowadzona. Historia ta została przedstawiona z perspektywy głównej bohaterki - Lucy, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się mierzy. Największym plusem tej książki jest to, że została ona zaprezentowana w postaci dwóch alternatywnych historii, pokazujących życie Lucy, która podejmuje decyzję wyjazdu z rodzinnego miasta - "jadę" i również tych kiedy decyduje się pozostać - "zostaje", ukazujac przy tym jakie konsekwencje przynoszą nasze decyzje i wybory. Autorka na kartach swojej powieści pokazała dwie zupełnie inne, skrajne relacje pomiędzy bohaterami, ich przebieg oraz to w jaki sposób w ogólnym rozrachunku wpłynęły na życie głównych postaci, ale również i tych drugoplanowych. Ta historia pomoga z pewnością w szerszy sposób spojrzeć na różne, istotne kwestie oraz udowadnia, że niezależnie od tego jakiego wyboru dokonamy, to i tak prędzej czy później los pokieruje nas we właściwym, przeznaczonym nam kierunku. Nie wiem jakiego wyboru ja dokonałbym na miejscu Lucy, jednak uważam, że cokolwiek bym nie zrobiła przyniosłoby mi to wiele pięknych i ważnych chwili, dla których warto żyć. "Co by było, gdyby" to piękna, emocjonująca, poruszająca i wartościowa powieść, po którą powinien sięgnąć każdy kto uwielbia nieszablonowe i zapadające w pamięć historię, bo ta właśnie taka jest! Polecam! Moja ocena 9/10.

„Co by było, gdyby”, nawet nie zliczę ile razy sama zadawałam sobie to pytanie. Zastanawiałam się nad tym czy dobrze wybrałam. Czy poszłam w odpowiednią stronę? Czy mogłam zrobić coś inaczej? Ale jaki ma to sens? Czy chciałabym żeby moje życie wyglądało teraz inaczej? Ta książka zrobiła coś wyjątkowego dla mojej duszy. Nie wiem czy będę w stanie słowami odzwierciedlić to, jak bardzo ją pokochałam. Podczas czytania moje serce było poddawane wielu próbom. Było wręcz przepełnione emocjami. Ta powieść była niezwykła, wyrazista i bardzo pomysłowa. Przez cały czas mogłam rozkoszować się jej pięknem. Historia opowiedziana w tej książce dotknęła mnie do głębi. Odnalazłam w niej samą siebie. Dotarła w takie miejsca w moim sercu, o których nawet nie miałam pojęcia. Sprawiła, że zaczęłam myśleć o moim życiu, moich wyborach i ich wpływie na to kim jestem teraz. „Co by było, gdyby” to rodzaj książki, którą chciałabym włożyć w ręce wszystkich dookoła, zachęcając ich do przeczytania, aby mogli tak samo jak ja, rozkoszować się jej pięknem. Lucy rzuca pracę i nawet nie wie, jak ogromne znaczenie będzie miało to na jej dalsze życie. Wybiera się do baru, gdzie spotyka Caleba, z którym od razu rozpoczyna interesującą rozmowę. Jednak los chciał, żeby tego samego dnia spotkała również swoją miłość sprzed lat, Maxa. Jeden dzień i wybory jakie dokona Lucy mogą zmienić bieg jej życia. My możemy zobaczyć jak będzie wyglądało w dwóch różnych scenariuszach. Jednak oba będą pełne wyrzeczeń, przekory i rozczarowania. A przy tym pełne miłości, nadzieii i spełnienia. Holly Miller w wyjątkowy sposób udzieliła nam odpowiedzi na pytanie, które każdy z nas chociaż raz zadał. Odkrywanie tego w tak piękny sposób było dla mnie niezwykłym i niezapomnianym doświadczeniem. Bardzo podobało mi się to, jak autorka opowiedziała historię Lucy. Po poznaniu Caleba i spotkaniu się po latach z Maxem, każdy następny rozdział skupia się na tym co będzie gdy Lucy zostanie i zacznie rozwijać relację z Calebem, a co jeśli wyjedzie i będzie chciała odbudować dawne uczucie z Maxem. Jestem pewna, że każdy czytelnik wybierze jednego z nich. Obie historie wciągnęły mnie i złamały mi serce, ale to Caleb bardziej trafił do mojego serca. Naprawdę podoba mi się, jak ta książka rzuciła wyzwanie mojemu myśleniu nawet długo po tym, jak przerzuciłam ostatnią stronę. Skłoniła mnie do myślenia czy idealne życie istnieje? Czy istnieją bratnie dusze? Czy wierzę w przeznaczenie? Naprzemienne rozdziały podążają tą samą osią czasu w całej powieści. Każdy wybór, którego dokonała Lucy, prowadzi ją na inne ścieżki, a jednak z czasem można mieć wrażenie, że przeznaczenie jej nie ominie. Myślę, że nic więcej dodawać nie muszę i mam nadzieję, że przeczytacie tę historię i chociaż w małym stopniu urzeknie Was tak samo, jak mnie.

Z czułością akcentująca przeznaczone ścieżki losu, do głębi poruszająca przebiegiem alternatywnych zdarzeń, muskająca subtelnie struny wrażliwości, których dźwięk powoduje łzy, mimowolnie sunące po policzkach. „Co by było, gdyby” to książka wyraźnie mieniąca się nietuzinkowym obliczem, wyzbyta z banalności, czasami podstępnie wkradającej się na karty powieści obyczajowych, wyjątkowa pod względem wzniecanych w odbiorcy refleksji. Nici tkanych w powieści historii przeplatają się, mimo dzielącej jej tafli lustra, odbijającej potencjalną drogę, zdeterminowaną jedną, ale szalenie ważną decyzją. Cząstka „by” zaklęta w słowach, realnie spędzająca sen z powiek, w noce snucia hipotetycznych scenariuszy życia, stanowi fundament fabuły, na którym wzniesiono konstrukcję emocjonalnych doznań. One szczelnie wypełniają myśli jeszcze długo po przewróceniu ostatniej strony, ale prawdopodobnie lokują się też w pamięci na zawsze, ich intensywności nie sposób zapomnieć! To swoista kompilacja romantycznej idei drugich połówek jabłka i świadomych wyborów, rzeczowego kierowania swoją egzystencją i kierunku już dawno zapisanego w gwiazdach – te dwie koncepcje jawnie się przenikają, jaskrawiej przybliżają wizję jednej z nich, przy jednoczesnym zapewnieniu czytelnikowi swobody interpretacji. Ta pozycja stanowi wiwisekcję rozmyślań nad niewiadomymi kolejami dni, których nie dane jest doświadczyć, tragedii, przed którymi udało się uchronić, oraz szczęściem, którego nie pozwolono zakosztować, które stało się codziennością kogoś innego – takim analizom teraźniejszości oddaje się przecież każdy z nas. „Co by było, gdyby” pozostawia po sobie literacką pustkę, którą trudno zapełnić, drąży sukcesywnie, strona za stroną, przysłowiową dziurę w sercu nieoczywistym zakończeniem, nasączonym wymowną goryczą. To nie tylko niezwykła historia miłosna, która daje iskierkę nadziei, ale i łagodnie przytłacza, a zauważalny portret traum oraz błędów implikujących dojmujące poczucie winy, nieustanie kłujące od środka, tym samym z autentycznością spowijający fragmenty, z którymi można się utożsamiać. Ta powieść intencjonalnie przyprawia o szybsze bicie serca, dostarcza całej palety skrajnych emocji, głośno wybrzmiewa machinalnym zaskoczeniem, a nieszablonowość i niesztampowość to jej trafne synonimy. Piękna w swojej twórczej kreacji, zachwycająca kompozycją barwnych eksperiencji, rozbijająca duszę na raniące dotkliwie kawałki, które zostają sklejone, esencją ustalonego gdzieś we wszechświecie przeznaczenia, odczuwalna wszystkimi zmysłami, obnażająca brutalnie wspomnienia, które tkwią uśpione pod skórą, ale potrzebna – dająca ukojenie i pozwalająca oswoić zakorzeniony w nas ból. Co by było, gdybym nie trafiła na ten tytuł? Co by było…