Claude i Camille (okładka miękka)

Powieść autorstwa amerykańskiej pisarki Stephanie Cowell to książka nie tylko o miłości Claude Moneta i Camille Doncieux, ale przede wszystkim opowieść o prawdziwej miłości francuskiego malarza i jego najbliższych kolegów do malarstwa. Odnajdziemy tu również fascynujące spojrzenia na XIX - wieczny Paryż, życie bohemy artystycznej, borykającej się nieprzerwanie z brakiem pieniędzy i walkę impresjonistów o uznanie malarstwa na paryskich salonach.

Powieść jest pełna impresjonistycznego uroku i czaru. Każdy rozdział ma swoją datację lat, o których jest mowa. Poprzedzony jest także odpowiednim cytatem słów, których autorami byli sam Monet lub jego towarzysze. Poznajemy młodego Moneta, ale co jakiś czas Autorka przedstawia nam życie starego moneta w Giverny, malującego nenufary i piszącego listy do siostry Camille. Moneta poznajemy w Hawrze jako siedemnastolatka, który zarabia rysowaniem karykatur. Dzięki okolicznemu malarzowi Eudene’a Boudinowi, zaczyna interesować się malowaniem pejzaż

Opis widniejący z tyłu oprawy skupia się przede wszystkim na romansie między malarzem i Camille. Taki sam wniosek wysnuć można chociażby z tytułu dzieła pani Cowell. Nic bardziej mylnego- owszem, mamy piękną i nieco zakazaną miłość, jednak nie jest ona wysunięta na pierwszy plan, a raczej stanowi swoiste „spoiwo” splatające pozostałe wątki. To od uczucia do Camille zależy życie i sztuka Moneta. Obawiam się, że fanki płomiennych romansów z „szerokim w barach, wąskim w biodrach” mężczyzną w roli głównej mogą poczuć się zawiedzione ;)
Moją większą uwagę przykuł świat bohemy artystycznej nakreślony przez autorkę. Pisarka kreuje świat zubożałych malarzy połączonych iście „muszkieterowską” przyjaźnią. Notabene powszechnie znana fraza „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” parokrotnie pojawia się na kartach powieści. Artyści mogą liczyć na lojalne wsparcie, dzięki czemu udaje im się przetrwać w wymagającym paryskim środowisku w tych trudnych czasach. Pomimo talentu impresjonistom [...]

jestem oczarowana tą książką,zachęcam do przeczytania wszystkich,którzy interesują się impresjonizmem i sztuką,którym bliskie są obrazy Moneta
książka warta uwagi!!

[...] często brakuje na czynsz lub chleb, a tworzone przezeń obrazy okazuję się nie być łatwo chodliwym towarem. Niestety, geniuszy zazwyczaj docenia się po śmierci (żeby nie szukać daleko wystarczy spojrzeć na nasze rodzime podwórko i sylwetkę Norwida, który zmarł w przytułku).
Przyznaję, że na początku nie pochłonął mnie styl autorki- nieco toporny, czasem niechlujny czy niedbały. Wrażenie to zniknęło po kilkudziesięciu stronach. Sama nie jestem w stanie stwierdzić, czy wyniknęło to z poprawy stylu czy też na tyle wsiąknęłam w przedstawioną historię, że przestało mi to przeszkadzać.
Na byłabym sobą, gdybym na koniec nie zamieściła zachwytów nad okładką. Umieszczenie dzieła Moneta nie wydaje się oryginalnym ani innowacyjnym pomysłem, a mimo to okładka cieszy oko pastelowymi barwami i zachęca do lektury.