Clandestine (CD)

W październiku 1991 r. światło dzienne ujrzał drugi wydany nakładem Earache album ENTOMBED, zatytułowany "Clandestine". Nie umniejszając jakości materiału, nie można pominąć i tego, że zespół miał też odrobinę szczęścia – Nihilist/Entombed pojawili się we właściwym czasie i miejscu. Natomiast już zasługą ciężkiej pracy jest to, że potrafili tą szansę wykorzystać. Pod względem stylistycznym stanowił rozwinięcie pomysłów z debiutu, często wzbogaconych i urozmaiconych jednak w warstwie brzmieniowej. Po raz kolejny muzyka Szwedów udowadnia, że nie ma, jak to prosty, bezkompromisowy death metal, który kopie po twarzy aż miło. Nie jest to zdrowa płyta, szybko przekonujemy się o tym w " Living Death" – tytuł jest bardzo adekwatny do muzyki zawartej na drugim krążku Szwedów. Od pierwszych sekund Living Dead czuć, że do muzyki Szwedów wdarło się więcej przestrzeni. Utwór ten pędzi na złamanie karku od samego początku, a mimo to, łatwo zauważyć progres, jaki osiągnął przez rok zespół. Wokalami zajął się perkusista, Nicke Andersson, który fenomenalnie wypełnił lukę po odejściu Larsa. Nicke w podwójnej roli świetnie się sprawdził. Jego bębny są jeszcze bardziej powalone niż na jedynce a jego wkład wokalny w ten album sprawia, że jest to czołówka wśród chorych death metalowych płyta tamtych czasów. Drugi album Entombed przyniósł bardziej chaotyczne struktury utworów, drugi w kolejce "Sinners Bleed" mieli oj mieli długim masywnym pasażem. Zmiany tempa momentami doomowe gitary i nieznośne pauzy potęgują muzyczne pastwienie się nad słuchaczem. "Stranger Aeons" jeden z sztandarowych killerów tej grupy. Gitarowe piły bez opamiętania rżną, brutalny werbel chętnie wtóruje tej masakrze. Utwór o oryginalnej strukturze z mnóstwem technicznych popisów, przejść i ozdobników zresztą to tyczy się całokształtu tego albumu. Powstał do niego teledysk, w którym wystąpiła Camilla Henemark szerzej znana jako La Camilla ze szwedzkiego dance-popowego zespołu... Army of Lovers. Tak, tak, to ona! ;) Nicke przechodzi samego siebie różnorodnością wrzasków i ryków, które nadają realizmu. Gitarowy majstersztyk kakofoniczne wstawki wkomponowane w harmonijne solówki nie są tylko manifestem bezkompromisowości. "Clandestine" to pozycja obowiązkowa na półce każdego fana death metalu, nie tylko jego szwedzkiej odmiany. Tu w wersji full dynamic range w digipaku.

Na tym albumie ewidentnie słychać, że ponowne nagranie z płyty matki, ale w pełnym zakresie dynamiki (FDR) jest słyszalne i odczuwalne. To niby nadal ten sam materiał, ale mi osobiście sprawia przyjemność większą niż pierwsze wydanie CD. P.S. Posiadacze kolumn o większej liczbie tuneli głośnikowych niż 2 i o szerokim zakresie częstotliwości na bank powinni odczuć tę różnicę ( lub naprawdę dobre słuchawki wokółuszne).