Cień i kość. Trylogia Grisza. Tom 1 (okładka  twarda, 07.2019)

Ładna książka

Książka fajna ale uważam że troszeczkę gorzej napisana od szóstki wron które uwielbiam i polecam👍🏼

Pierwsza czesc trylogii jest zdecydowanie najlepsza!

Wciągająca od pierwszych stron! Uwielbiam!

Życie w świecie dosłownie rozdartym nienaturalnym mrokiem, czyli Fałdą Cienia, nie jest proste. Alina Starkov, młoda żołnierka i kartografka, przypadkowo uwalnia ukryte w sobie moce - promień światła, który może całkowicie zmienić sytuację w kraju. Pozostaje pytanie, komu można w tej chwili zaufać i co jeszcze skrywa jej przeszłość... Czytelnik do razu jest wrzucony na głęboką wodę. Na szczęście wszystko jest zrozumiałe i klarownie wyjaśniane, więc z radością i bez zbędnego wysiłku można po prostu obserwować losy głównej bohaterki. Akcja nie zwalnia, historia jest raczej jednotorowa i prosta. Powieść nie jest długa, ale za to wypełniona po brzegi ważnymi wydarzeniami. Tempo i tak jest spokojniejsze w porównaniu do produkcji Netfliksa, w której wprowadzono jeszcze wydarzenia z innej serii tej autorki. Przyznaję, że najpierw obejrzałam serial, po którym byłam trochę skołowana, dopiero później otworzyłam książkę. Dzięki temu w wyobraźni widziałam aktorów i obrazy zapamiętane z ekranu, a jednocześnie wszystko lepiej ułożyło mi się w głowie. Na pewno warto sobie dopełnić tę historię lekturą, jeśli ktoś tego jeszcze nie zrobił. Występuje tutaj ciekawy system magiczny, który bohaterowie określają formą nauki. Odpowiednio obdarzone osoby potrafią manipulować materią wedle swojego uznania i tak każdy grisza ma sobie przypisaną rolę w armii. Dodajmy do tego militaria, mundury, szczyptę rosyjskości i wychodzi świat niby nowatorski, a jednak zbudowany na dobrze znanych i lubianych fantastycznych schematach. Alina jest niepokorna, niedoświadczona, nie raz zdarzy jej się postąpić głupio. Równoważy ją Zmrocz, który jest opanowany, tajemniczy i pociągający. Drugi najpotężniejszy mężczyzna w kraju i sierota, z którą nikt się nigdy nie liczył, co za duet. Ja jestem ciekawa ich dalszych losów i na pewno będę czytać kolejną część. Powieść polecam i na koniec zostawiam cytat, który pięknie opisuje życie wśród arystokracji. "- Jak wypadło spotkanie z królową? - zapytał. - Pojęcia nie mam - odparłam zgodnie z prawdą. - Mówiła bardzo miłe rzeczy, ale przez cały czas patrzyła na mnie takim wzrokiem, jakby jej pies mnie wyrzygał. Genya parsknęła śmiechem. Usta Zmrocza drgnęły w czymś, co prawie, prawie mogłoby ujść za uśmiech".

Książka cień i kość to największe rozczarowanie tego roku. W porównaniu z "Szustak Wron" która oceniłam na 5 gwiazdek⭐ tą książke oceniam na minusie. W opisie jets napisane że dziewczyna pracuje w wojsk🪖u. Okazało się że główna bohaterka robi map🗺️y. Była to jedna z tych wielu rzeczy które mnie rozczarowała. Jednak największe rozczarowanie było to że "szkoła Griszów " to mieszkanie w zamku🏰 we własnej komnacie i plotkowanie z innymi kobietami. I chodzenie raz w ciągu dnia do chaty na prywatne lekcje na których przez większość czasu nic się nie działo. Świat który w "Szustak Wron" był niezwykle rozwinięty i ciekawie opisany. Tutaj jets wręcz żałośnie mały. Wątek romantyczny💞 też jest jedną z najgorszych rzeczy. Jest bardzo nudny i absurdalny. Nie polecam.(przepraszam za wszytskie błędy gramatyczne i ortograficzne😅)

Książka z potencjałem... Jednak zmarnowanym. Alina Starkov już od pierwszych stron denerwuje. Złości się, gdy jej przyjaciel flirtuje z dziewczynami, jednak sama nie widzi problemu, gdy prawie wskakuje do łóżka Zmrocza. Pomimo mocy, której nie potrafi używać, pokonuje wroga, który jest o wiele silniejszy i doświadczony... Coś się chyba jednak nie zgadza, prawda ? Dziewczyna ledwo potrafi panować nad mocą, ledwo potrafi ją przywołać, jednak udaje jej się pokonać kogoś, kogo nie tak łatwo zniszczyć. Jej charakter pozostawia wiele do życzenia. Denerwująca... wiecznie niezadowolona i niezdecydowana. Ta książka to rozczarowanie 2022 roku. Mam nadzieję, że ,, Szóstka wron" nie będzie tak okropne jak to...

Książka jest momentami monotonna. Jako że jest to high fantasy wiele stron zajmie opis świata przedstawionego, akcji natomiast jest o wiele mniej. Mnie jednak urzekł ten świat, co więcej jest to moje ulubione uniwersum. Autorka stworzyła świetnie wykreowane miejsca i postacie z których każda jest bardzo oryginalna i wyjątkowa. Jednym wielkim minusem dla mnie jest główna bohaterka, której nie polubiłam. Książka jest również pisana pięknym językiem i stanowi skarbnicę cytatów które chwytają za serce.

Bardzo słabe fantasy. Czytając tą książkę ma sie odczucie, że autor ewidentnie nie wie jak poprowadzić historię, więc pisze o byle czym. Akcja rozwija się jak papier toaletowy. Praktycznie nic tutaj się nie dzieje oprócz ploteczek, spacerów i prób ćwiczeń... dopiero końcówka zawiera jakąkolwiek akcje, która i tak jest poprowadzona byle jak.

Pozostałe dwie książki oceniam na 5, tom pierwszy natomiast na 4. Przez pierwszą część książki musiałam przebrnąć z małym wysiłkiem ale gdy już faktycznie wkręciłam się w całą historię to czytałam ją nawet w tramwaju jadąc do pracy. Mimo, wszystko książkę czyta się szybko i przyjemnie.