Cień i kość. Trylogia Grisza. Tom 1 (okładka twarda)

Po szale, jaki wywołała we mnie dylogia "Szóstki wron", nabyłam niedługo po premierze nowego wydania całą trylogię Grisza. I choć trochę czekała na półce na odpowiedni moment, gdy w końcu nadszedł, pierwsza część "Cień i kość" kompletnie zawróciła mi w głowie! Od samego początku poczułam się jak w domu, ten sam świat (choć pokazany kilka lat wcześniej) i bohaterowie, których losy łapią za serce. Alina od początku stała się moją ulubienicą, z jej ciętym charakterem, zaprawionym czarnym humorem. Patrzy na siebie negatywnie, ale robi, to co trzeba. Postacie męskie - Mal i Zmrocz - mogą przyprawiać o zawrót głowy, jednak początkowe zachowanie Mala i późniejsze Zmrocza sprawiły, że żaden nie skradł mojego serca. Nie zmieniło to jednak odbioru książki, bo obaj w jakimś sensie byli dla mnie ważni. Cała opowieść wywołała we mnie emocje, wielkie emocje, nie mówiąc już o łzach. Były momenty wzruszające i takie, mające duże znaczenie. Były chwilę pełne uśmiechu i takie, przy których serce aż krwawiło. Właściwie, było wszystko, czego oczekuję od idealnej książki. Naprawdę, Bardugo tworzy jedne z najlepszych fantasy, jakie czytałam.

W relacjach czy w postach spotykałam się samymi pozytywnymi opiniami na temat tej książki. W dodatku jeszcze jak dowiedziałam się, że będzie z niej serial na Netfliksie to nie zastanawiałam się już dłużej i od razu kupiłam całą trylogię mając nadzieję, że skoro tak dobra ona jest to od razu rzucę się na wszystkie książki i dosłownie je pożrę jedna po drugiej. Niestety... Tak bardzo się napaliłam na "Cień i kość", że jak szybko złapałam zajawkę to tak szybko ją straciłam. Chociaż nie powiem, bo przeczytałam tę pozycję dość szybko, więc nie jest aż tak zła. Mamy tutaj historię jakich pełno i mimo to sprawdzają się one bardzo dobrze - zwykła dziewczyna w dodatku sierota, która odkrywa, że ma w sobie potężną moc i tylko ona jest w stanie uratować kraj i jego mieszkańców. No wszystko okej, fajnie, bo do fabuły nie mam nic na zarzucenia. Wszystko przemyślane, Bardugo stworzyła własny świat i doskonale go wykreowała. Fajne jest to, że w jej każdej książce akcje dzieją się w obrębie tego jej światka. Duży plus. Niestety, ale jak fabuła jest okej tak pojawiają się tutaj schody. Jest za mało opisów dotyczących postaci, otoczenia a w szczególności akcji. Wszystko dzieje się zbyt szybko i ja czytając miałam wrażenie dużych przeskoków i czułam, że czegoś brakuje. Nie ma tej płynności w scenach, w których jest ucieczka, walka czy polowanie. Kolejnym minusem jest narracja, która tutaj występuje w pierwszej osobie. Na ten moment Bardugo powinna zostać przy pisaniu w trzeciej, bo przez całą książkę miałam wrażenie, że nie umie się odnaleźć jako główna bohaterka. Tutaj "Szóstka wron" to w tym momencie najlepszy majstersztyk spod jej pióra. Resumując: książka jest dobra, szybko się ja czyta, ale za szybko ze względu na brak płynnych przejść w scenach, w których toczy się rozwinięta akcja. Autorka nie poświęciła zbyt wiele czasu na dokładniejsze przedstawienie nam postaci choćby z wyglądu. Większości musimy domyślać się sami. Podane przeze mnie wady nie przeszkodzą mi w czytaniu kolejnych części. Mam nadzieję, że będę miło zaskoczona, kiedy po nie sięgnę.

Trylogia Grisza - Cień i kość. Życie sieroty nigdy nie jest łatwe, ale na szczęście Alina nie jest sama. Zawsze ma przy sobie swojego najlepszego przyjaciela i kompana w niedoli, Mal’a. Razem od dziecka, najpierw w sierocińcu, a potem na wojnie. Albowiem świat, w którym przyszło im żyć został podzielony. Za sprawą plugawego wyczynu Czarnego Heretyka Ravka została rozdarta, a przez niegdyś urodzajne ziemie rozciąga się fałda cienia pełna krwiożerczych potworów. Legenda głosi że jedynie potężny Grisza, przywoływacz słońca mógłby zniszczyć fałdę i zjednoczyć państwo, które po latach zmagania się z klątwą jaką jest fałda i pod rządami słabego i nieudolnego króla jest jak nigdy dotąd słabe i podatne na ataki z zewnątrz. Historia nabiera rozpędu kiedy Alina i Mal mają przeprawić się wraz z oddziałem przez fałdę, a ich piaskołódż zostaje zaatakowana przez Volcry. Wtedy właśnie kiedy życie obojga wisi na włosku zdarza się cud na który wszyscy ravkańczycy czekali z utęsknieniem. Wnętrze fałdy rozbłyska światłem albowiem objawił się pierwszy w historii przywoływacz słońca. Okazuje się że Alina Starkov, oprócz swych uczuć do Mal’a ukrywała coś jeszcze, coś w co sama zdaje się nie dowierzać. Ukryta w niej moc jest pierwotna i nieokiełznana, a ona sama cherlawa i naiwna. Jako nowo odkryty Grisza trafia pod skrzydła Zmrocza, generała drugiej armii ravkańskiej, a równocześnie najpotężniejszego przywoływacza mroku. Jego moc ją pociąga, a urok zdaje się topić wszelki opór. Czy rozdzieleni Alina i Mal odnajdą się jeszcze w tej historii i czy uda się wreszcie zniszczyć fałdę, a może dziewczyna ulegnie pokusie mocy i potędze Zmrocza? Polecam nawet jeśli oglądaliście już pierwszy sezon serialu, książka jak to zwykle bywa daje poznać bohaterów dużo lepiej niż film. Pozwala nam wyrobić sobie o nich własne zdanie zamiast dzielić to, które ma na ich temat reżyser. 😉

4 gwiazdki to wcale nie jest znak, że książka nie jest dobra. Przeciwnie - czytając pierwszą część trylogii grisza, nie byłam nastawiona na niewiadomo jak świetną fabułę czy bohaterów, gdyż po obejrzeniu wpierw serialu (czego żałuję i powinnam była dokonać tego w odwrotnej kolejności) nie byłam zachwycona jej postacią. Dla jednak fanów serialu, bądź czytelników z którym obca jest ta seria muszę stwierdzić, że książka prezentuje się znacznie lepiej niż serial. Bohaterka, Alina Starkov ma wyraźną osobowość, którą naprawdę da się lubić. Owszem, jak każda popełnia błędy i podejmuje niezbyt dobre decyzje, ale za każdą taką decyzją jest historia, która tłumaczy dany wybór i wszystko nabiera sensu. Przyjemna lektura, którą czyta się sama. Wystarczy parę wolnych wieczorów i już niebieska wstążka lub inna zakładka znajduje się na samym końcu. Z wielką przyjemnością będę śledzić losy Aliny w dalszych częściach serii. Muszę jednak wspomnieć, tak jak naprawdę podoba mi się książka i uniwersum, tak powieść nie jest wybitna i często nawet przewidywalna. Podsumowując? Warta przeczytania lektura, która przyjemnie umili czas i zachęci do zakupienia lejnych części

Naprawde nie wiem czym sie wszyscy zachwycają. Może świat wykreowany przez Bardugo jest niesamowity ale bohaterzy juz nie maja tego szczęścia Alina jest tak irytujacą postacią że chyba bardziej się nie da (a po Hazel wood myślałam ze nie może byc gorszej bohaterki). Po pierwsze najpierw jest żołnierzem i sprzeciwia się temu co próbują jej zrobic a potem nagle ni z tego ni z owego jej charakter to samolubna, chichoczaca dziewczyna zachwycajaca sie plotkami i balami jest po prostu głupiutka a jej rozmowa pod koniec z Baghą jest poprostu źle poprowadzona i pokazuje kolejny raz jak bardzo ta dziewczyna jest naiwna. Ogólnue kolejny genialny konspekt ktory zostal poprostu źle wykonany.

Zaczęłam tą trylogię po skończeniu "Królestwa Kanciarzy", spodziewając się równie tak samo świetnej historii. Historia, faktycznie, jest ciekawa, lecz rozwija się dopiero pod koniec książki. Spowodowało to, że prawie ją odłożyłam na półkę, ponieważ czytanie kolejnego rozdziału o tym jak Alina uczy się używać swoich mocy, zaczynało się robić nużące. Mimo mojej oceny, książkę polecam, lecz jedynie jako wstęp do Trylogi Grisza. Ps: Jestem pewna, że gdyby nie moja motywacja, żeby zrozumieć serial, książki bym nie dokończyła, więc polecam brać moją recenzje z przymrużeniem oka ;)

Opinie tej książki nie są jakieś wysokie. Sama kiedyś zapierałam się przed kupieniem i przeczytaniem tego, jednak stwierdziłam że spróbuję się zagłębić w jej historię. Co mogę powiedzieć? Mogę powiedzieć że nie żałuję pieniędzy wydanych na to oraz czasu poświęconego przeczytaniu. Powieść ta momentami wywołała u mnie fale płaczu czy nawet złości. Aż po sam koniec opowieści czytelnik jest trzymany w napięciu. Akcja się ciekawie rozwija, co chwilę coś się dzieje. Teraz jedynie z niecierpliwością czekam aż będę mogła przeczytać dalsze części tej historii.

Nie polecam robić długich przerw. Ten świat jest bardzo rozbudowany, mnóstwo nazw, imion, różnych znaczeń. Na bieżąco notowałam co znaczą poszczególne słowa aby nie cofać się kilka stron dalej. Fantastyczny świat pełen niesamowitych zwrotów akcji. U bohaterów widać drugie dno a nawet i trzecie. Na ,,podstawie" jest serial ale książka kończy się w połowie serialu. Książka nie jest obszerna co jest jej wielkim plusem, gdyby miała więcej po jakimś czasie nie pamiętałoby się o czym ona jest. Leigh umie pisać i dowodem na to jest rozbudowany świat Griszy.

Książkę czyta się dość szybko, czasem trudno jest się od niej oderwać, jednak dostaje ona ode mnie 3 gwiazdki ze względu na niektóre decyzje autorki, jeżeli chodzi o przebieg akcji. Miejscami niezwykle irytujące były zachowania bohaterów, gdzieniegdzie brakowało słów, niepoprawna była budowa zdań. Uważam, że "Szóstka Wron" to zdecydowanie lepsze zaprezentowanie umiejętności literackich Leigh Bardugo i, choć historia zbudowana jest w tym samym uniwersum, ma ona w sobie więcej charakteru.

Od książki oczekiwałam dość wiele, słyszałam dość dużą ilość opinii pozytywnych w takim stopniu, że z wielką przyjemnością przymierzałam się do przeczytania. Finalnie książka była okej, ocena byłaby wyższa gdyby nie słabe wątki romantyczne które są okropnie płytkie oraz to, iż cała akcja dzieje się dość szybko, przynajmniej zbyt szybko dla mnie.