Chłopcy, których kocham (okładka twarda)

Nie każdy lubi czytać poezję, nie każdy się w niej odnajduje. Znacie do uczucie kiedy czytając każde słowo odnajdujecie tam siebie? Na książkę Anny Ciarkowskiej trafiłam przez przypadek, z wizytą w salonie empik. Rozglądałam się za jakąś książką, która zajmie mi głowę, będąc w niefajnym stanie złamanego serca (życie). Łatwo było ją znaleźć, kolor przyciągnął mój wzrok no i przede wszystkim tytuł - chłopcy, których kocham. Od razu po nią sięgnęłam wyrywkowo otwierając przypadkowe strony i każdy wiersz mnie ujmował. Mogłam przydzielić każde trafione słowo w punkt do mojej obecnej sytuacji. Od razu jej nie kupiłam, i w sumie nie wiem na co czekałam. Aż w końcu doszło do zakupu. Usiadłam więc w kawiarni, sama ze sobą i zaczęłam czytać. Kartka po kartce, słowo po słowie, aż w końcu doszłam do ostatnich stron gdzie zapisane zostały listy. Szczerze? Ta metaforyczna poezja przemówiła do mnie bardziej niż najprostszy wiersz abecadła. A kiedy czytałam ostatnie zdania łzy napłynęły mi do oczu - po prostu się wzruszyłam. Sztuka Pani Anny trafiła do mnie w 100%, i na pewno sięgnę po jej następne dzieła.

Zakochałam się. Piękna poezja. Wiadomo, nie wszystkie wiersze we mnie "trafiają" ale jak usiadłam do tej książki-nie mogłam sie oderwać! Pobudza emocje wrażliwców.

Czysta poezja

Cudowne wiersze. Każdy wieczór dzięki tej książce staje się miły. Szkoda tylko, że jest trochę zniszczona. Nie było zbyt dużego wyboru w sklepie, więc zamówiłam internetowo, a przyszła również zniszczona. No ale ważny jest środek!

To nawet koło poezji nie leżało. Banalne i infantylne wyznania 14-latki. Wiersze, jakie piszemy pierwszy raz się zakochując, a później mamy niezły ubaw, kiedy czytamy po latach.

Przepiękne wiersze. Zakochałam się w tej książce. Jest idealna na samotne wieczory z kubkiem (a najlepiej z dzbankiem) herbaty i kocykiem.

Tomik jest bardzo intymny i prywatny. Ukazuje miłosne problemy i w wielu częściach tego utwory możemy dotrzeć do naszych codziennych problemów.

Miód na serce taki powinnna mieć tytuł. Niespotykana jak dotąd forma poezji i pożegnania bliskiej nam osoby.

Zabierając się za wiersze Anny Ciarkowskiej nie chciałam niczego oczekiwać, ani niczego sugerować, by bez rozczarowania przyjąć to co daje mi autorka. Te wiersze, to nic innego jak współodczuwanie. Wraz z autorką przeżywamy jej wzloty i upadki, tęsknoty i żądania, miłość i nienawiść. Niektóre wiersze trafiły w mój najczulszy punkt, powodując kotłownie myśli w głowie. A zdarzyły się i takie, które były dla mnie niezrozumiałe, lub po prostu bez sensu. Czasami miałam wrażenie, że autorka poprzez takie byle jakie wiersze chciała zapełnić więcej stron, co nie wypadło za ciekawie. Wizualnie tomik wygląda idealnie, rysunki połączone z odpowiednim tematem wiersza sprawiały, że bardziej się to wszystko przeżywało i zachwycało nad treścią. "Co to znaczy zapomnieć?Smak, którego nie czujesz.Zapach, którego nie możesz sobie przypomnieć.Głos wymawiający moje imię, którego nie słyszę.Zatoka skuta lodem. Nie widzę dna za mleczną szybą.Tylko migotanie, szumi poczucie, że tam zdarzyło się coś ważnego." Z poezją jest różnie i sami dobrze wiecie, że każdy odbiera ją inaczej, na swój indywidualny sposób. W moim odczuciu wiersze wypadły dobrze, ale zdarzały się takie, których nie zrozumiałam. Muszę tutaj wspomnieć o tym, że nie należy czytać poezji w pośpiechu. Trzeba do niej podejść spokojnie, z wyczuciem, by w pełni oddać się lekturze i przyjąć to co daje nam autorka. Sama nie wiem co mogę więcej napisać. Polecam Wam sięgnąć po tomik poezji Anny Ciarkowskiej i przekonać się jak wypadną wiersze w waszym odczuciu. Być może poprzez tę książkę pokochacie poezję i zapragniecie więcej. A może się również przekonacie o tym, że poezja nie jest dla was. I nie bójcie się, że będzie to strata czasu, bo zapewniam was, że nie będzie. Wiersze zapewnią wam mnóstwo emocji i to tylko od odbiorcy zależy czy będą one pozytywne czy smutne.

Wciąga się jednym tchem. Polecam każdej wrażliwej duszy ;) Wspaniała!