Chirurg (okładka miękka)

Jest to moja pierwsza książka autorstwa Michała Larka, lecz się nie zawiodłam. Opowiesc jest pelna zwrotów akcji przez co wciąga i zaskakuje czytelnika zakończeniem.

świetna. fajnie się czyta. :)

Ok

Martynka, w dzień swoich dwunastych urodzin, zostaje brutalnie zamordowana i okaleczona w pobliżu cmentarza. . Rozpoczyna się śledztwo, które odkrywa wstrząsające tajemnice. . Ogólnie historia świetna, tzn. przerażająca i oparta na faktach. Ale... Gdzie była osoba odpowiedzialna za korektę?! Myślę, ze ostateczny druk NIE POWINIEN zawierać błędów typu "choć" zamiast "chodź". I nie jestem gramatycznym nazistą, ale przez takie byki moja ocena niestety spada.

Wstęp Thriller „Chirurg” autorstwa Michała Larka to opowieść, która porywa od pierwszej strony i trzyma Czytelnika w napięciu do samego końca. Nie mogłam się od tej historii oderwać. Autor ukazał obraz ludzkich żądz, stworzył doskonały portret mordercy, który kocha śmierć. Dodatkowym atutem jest to, że akcja rozgrywa się w Polsce Ludowej. Autor doskonale ukazał realia wtedy panujące i sposoby prowadzenia milicyjnego śledztwa. Komisarze próbują za wszelką cenę schwytać zwyrodnialca, grasującego po poznańskich cmentarzach. Dodatkowo mamy tutaj wiele poszlak, na jaw wychodzi kilka zapomnianych spraw, Autor odsłania sekrety ludzkiej duszy. Porywa, zwodzi, by na koniec połączyć wszystkie wątki i dać nam zakończenie, które daje wiele do myślenia. Mroczne żądze W swoje dwunaste urodziny Martynka wychodzi na przycmentarną łąkę, by narwać trawy dla swojego królika, którego sprezentowali jej rodzice. Już nigdy nie wraca do domu… Zostaje zamordowana, a jej zwłoki są okrutnie okaleczone. Jak się okazuje nie jest to jedyny taki przypadek. Wcześniej ktoś ukradł z kaplicy zwłoki młodej kobiety i jej ciało również zbezcześcił. Cmentarz na Naramowicach jawi się mieszkańcom Poznania jako mroczne i przerażające miejsce. Jednak jest człowiek, który wręcz obsesyjnie je kocha: „Bo czyż jest coś milszego niż cmentarz? Oddzielona od gwaru ulicy, zamknięta przestrzeń, w której można odetchnąć, ukoić skołatane nerwy.” Wkrótce na cmentarzu dochodzi do kolejnych przerażających wydarzeń. Ktoś nocą rozkopuje świeże groby i okalecza kobiece zwłoki. Kim jest sprawca? Czy to morderca małej dziewczynki, czy tylko osobnik o wypaczonym umyśle i nekrofilskich ciągotach? Wszyscy są zniesmaczeni i przerażeni tym, co dzieje się w ich mieście. „Śmierć jest piękna – myślał wtedy i czuł, że serce zaczyna mu szybciej i mocniej bić. Gdy w trumnie leżała młoda dziewczyna, wyobrażał sobie, że zostaje z nią sam na sam, podchodzi do niej, przytula się, potem rozpina bluzkę, ściąga biustonosz i chłonie niesamowite piękno jej zimnych piersi.” W sprawę zaangażowani zostają komisarze zwani „zabójczą trójką:” Porucznik Dagmara Madej zwana „Zbójem” oraz dwaj jej koledzy: Harry i Freddy. Autor wprowadza nas w arkana śledztwa, które ma miejsce w czasach Polski Ludowej, gdy nie było telefonów komórkowych, Internetu, nowoczesnych metod w pracy kryminalistycznej. To świat już miniony i niektórym zupełnie nieznany. Michał Larek doskonale przybliżył Czytelnikowi klimat tamtych czasów. Cudownie czytało się o pracy milicjantów, która często łączyła się z paczkami wypalonych papierosów i morzem wypitej wódki. Na tropie sprawcy Komisarze organizują zasadzkę na cmentarzu. Godzinami stoją ukryci pomiędzy nagrobkami, czekając na miłośnika zwłok. Zbój jest bardzo zdeterminowana, by jak najszybciej ująć sprawcę i zapobiec panice: „Rozglądając się po okolicy, poczuła, że budzi się w niej instynkt tropiciela czy nawet łowcy. Dopadnę tego zbokola – pomyślała. Dopadnę go. Kimkolwiek jest.” Jednak sprawa nie jest łatwa. W toku śledztwa pojawia się kilku podejrzanych. Okazuje się, że morderstwo Martynki otworzyło przysłowiową „puszkę Pandory,” a Poznań skrywa wiele sekretów. W czasie śledztwa komisarze trafiają na ślad mężczyzny, który sprofanował zwłoki w kostnicy jednego ze szpitali. Jednocześnie udaje się im rozwiązać umorzoną sprawę sprzed kilku lat. Sprawa sięga zdecydowanie głębiej. Milicjanci docierają do wielu faktów z przeszłości, dotyczących kilku podejrzanych. To trudny orzech „do zgryzienia” dla „zabójczej trójki:” „Ta sprawa nas przeczołga…” Dodatkowo władza pragnie, by sprawa morderstwa i profanacji zwłok została jak najszybciej zakończona, a sprawca ukarany. Czy uda się z gąszczu poszlak i wielu faktów wyłonić tego, który dokonał bestialskiego mordu? Czy za wszystkie wydarzenia, do których doszło w Poznaniu, odpowiada ta sama osoba? A może osób o mrocznych upodobaniach jest więcej? Jeśli chcecie poznać pracę zdeterminowanych komisarzy, lubicie być zwodzeni i kierowani na różne tropy, chcecie poznać mroczne tajemnice mieszkańców Poznania i kochacie wartką akcję i dobrze skonstruowaną fabułę, to gorąco wam polecam „Chirurga” Michała Larka! Podsumowanie Thriller „Chirurg” Michała Larka to moje pierwsze spotkanie z tym Autorem. Stworzona przez niego historia porwała mnie bez reszty. Dodatkowym jej atutem jest to, że inspiracją były prawdziwe wydarzenia, do których doszło w latach 80. XX wieku w Poznaniu. Autor obrazowo oddał ducha tamtych czasów. Doskonale przedstawił pracę milicjantów. Stworzył nietuzinkowych komisarzy. Każdy z nich ma inny charakter, inne doświadczenia. Dagmara, Harry i Freddy doskonale się uzupełniali i tworzyli zgrany zespół, dzięki czemu ich śledztwo przebiegało sprawnie. Akcja jest tu bardzo wartka, fabuła wielowątkowa. Autor zwodzi Czytelnika, kieruje na różne tropy. Powieść pełna jest poszlak, a odkrycie prawdziwego sprawcy nie jest łatwe. Nic tu nie jest oczywiste. W mojej głowie zrodziło się wiele podejrzeń i domysłów. Uwielbiam takie historie,

ANATOMIA ZŁA Nakładem wydawnictwa Oficynka ukazała się najnowsza powieść Michała Larka „Chirurg”. Książka rozpoczyna nową serię fabularyzowanych opowieści opartych na prawdziwych zdarzeniach. Poznań, 1982 rok, Martynka w dniu swoich dwunastych urodzin dostaje od rodziców wymarzonego królika. Dziewczynka wychodzi narwać dla niego trawy. Z tego spaceru już nie wróci. Ciało dziewczynki, potwornie okaleczone i zbeszczeszczone, zostanie znalezione w pobliżu cmentarza na Naramowicach. Rusza milicyjne śledztwo, które ujawni szokujące zdarzenia.Czy w Poznaniu grasuje wampir? Grupa śledcza zwana „Zabójczą trójką” odkryje sekrety, które zmrożą im krew w żyłach. Okrutna zbrodnia, bestialski nekrofil, śledztwo, które toczy się wielowątkowo, czyli wszystko to, co doceniają miłośnicy kryminalnej intrygi. A wszystko to osadzone w ponurych realiach stanu wojennego. Larek skupia się na detalach prowadzonego dochodzenia i opisuje je w sposób bardzo skrupulatny. To duży atut tej powieści. Pozwala czytelnikowi podejrzeć pracę milicji od kuchni. Rozterki i problemy funkcjonariuszy uzupełniają całość. Przybliżają nam te postaci i pozwalają lepiej wczuć się w klimat lat osiemdziesiątych. Duży nacisk położony jest właśnie na ten aspekt. To po części taka powieść milicyjna. Dobrze wkomponowuje się w nurt klasycznych już książek z serii „jamnik” i „z kluczem”. Podobają mi się ci śledczy : Dagmara, Harry i Zbój to takie trio nieco w amerykańskim klimacie. Są zawzięci, sprawni i nie przebierają w środkach. W tej historii wódka leje się strumieniami, papierosowy dym zasnuwa twarze, a ulice skąpane w szarości PRL-u ociekają brudem. Michał Larek stworzył mocną, bardzo dosadną i szokującą opowieść, a gdy uświadomimy sobie, że te zdarzenia miały miejsce naprawdę, zimny dreszcz przebiegnie nam po plecach. „Chirurg” bazuje na prawdziwej historii Edmunda Kolanowskiego ( 1947-1986), seryjnego mordercy i nekrofila, którego sprawa wstrząsnęła kryminalistyką. Głowna oś powieści oparta jest na morderstwie dziewczynki, ale autor wokół tej historii snuje swoją luźną opowieść. I ten zabieg uważam za niezwykle udany. Bazując na faktach pisarz stworzył realistyczną, dosadną i krwistą opowieść nie trzymając się kurczowo faktów. Narracja „Chirurga” poraża precyzją i pewną szorstkością. Trudno nam pojąć zdarzenia, o których czytamy. Jeszcze trudniej wpuścić je do swego umysły, gdy dowiadujemy się, że to nie była fikcja. Zło, które mieszka wśród nas, czasem obnaża swą szokującą twarz. Śledząc historię opowiadaną w powieści dostrzegamy jak wiele pobocznych wątków, które wypływają kreuje obraz pełnej przemocy rzeczywistości. Zaskakująco wielu podejrzanych, cała paleta deprawacji i brudu. Michał Larek bardzo umiejętnie zaprezentował to, jak to, co ukryte, wypływa na powierzchnię tworząc na niej kożuch zła. Tu nie ma prostych spraw i łatwych odpowiedzi. Larek namalował mroczną i pełną napięcia opowieść, która swoim realizmem potrafi zaszokować. W świecie najeżonym przemocą, gdzie ludzkie życie staje się towarem, stajemy się odporni na krzywdę. Śmierć staje się dla nas czymś oczywistym, czymś powszechnym i mało interesującym. Sprawy takie jak morderstwo na Naramowicach powracają z przeszłości ponurym echem. Mało co potrafi wywrzeć na nas takie wrażenie jak śmierć dziecka. Dewiant, który zamordował i okaleczył ciało nastoletniej dziewczynki, urasta w naszych umysłach do rozmiarów bestii. Historie seryjnych zabójców nie tracą na swej mrocznej atrakcyjności. Chłoniemy je, wzbudzają w nas szereg emocji, próbujemy wniknąć w pokrętną logikę sadysty. I wciąż pozostajemy bez odpowiedzi. Nadal nie rozmumiemy jak to się dzieje, że wśród nas pojawiają się jednostki spaczone, moralnie przegniłe, doszczętnie złe. „Chirurg” to fabularna interpretacja prawdziwej sprawy. Wyjątkowo wstrzasającej i budzącej zgorszenie. Bardzo istotne jest, moim zdaniem, to że autor nie liczy na tanią sensację odkurzając tę mroczną opowieść. Ksiązka utrzymana w konwencji kryminału przybliża nam pewne fakty, ale pozostaje przede wszystkim zgrabnie napisaną i wciągającą lekturą. Jeśli lubicie rzetelnie opowiedziane historie kryminalne, które pozwalają uczestniczyć w toku prowadzonych czynności dochodzeniowych i poznać dużo aspektów pracy służb, to „Chirurg” jest idealną pozycją dla Was. Krymialnie wciąż glodna, spragniona mocnych wrażeń, jestem tą lekturą zaspokojona. Powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie mogłam spocząć dopóki nie przeczytałam jej do końca. Właściwie to ją pożarłam. Bardzo dobrze napisana, mocna i elektryzująca powieść. Zabierze Was w podróż do mrocznej epoki, do miejsc pełnych zła, do ludzkich umysłów ogarniętych szałem. Perfekcyjna i nie pozwalająca się odłożyć. Diabelska ocena może być tylko jedna i najwyższa, czyli 6. Życzyłabym sobie więcej takich lektur.Pasjonujących, pełnych mroku i jakże prawdziwych. Michał Larek to doskonały przewodnik po świecie zbrodni. Nie wahajcie się powędrować wraz z nim.

Ten rok z wiadomych względów wzbudza we mnie krwawe instynkty. Dlatego też na nowo rozkochałam się w kryminałach i thrillerach. Z tego powodu też sięgnęłam po Chirurga Michała Larka. Czy książka spełniła moje oczekiwania? W dzień swoich dwunastych urodzin Martynka dostaje króliczka. Postanawia wybrać się na łąkę, by nazrywać dla niego trawy. Nikt jednak nie przewidział, jaki finał będzie mieć ta z pozoru krótka wycieczka. Potwornie okaleczone ciało dziewczynki odnajduje jeden z mieszkańców. Kim jest osobą, która dopuściła się tego straszliwego czynu? Komisarz Dagmara oraz jej koledzy, Harry i Freddy spróbują odpowiedzieć na to pytanie. Jak zawsze zacznę od tego, co sądzę na temat właściwie głównej bohaterki. Dagmara, zwana przez znajomych Zbójem, to bardzo sympatyczna i empatyczna kobieta. Choć może wydawać się dość kruchą dziewczyną, która niekoniecznie nadaje się do pracy w milicji, to jest w rzeczywistości bardzo odważną, zawziętą i silną bohaterką. Tutaj więc za stworzenie tej postaci Michał Larek otrzymuje ode mnie pierwszego plusa. Z kolei komisarze Freddy i Harry byli również całkiem sympatyczni, ale nie udało mi się niestety zżyć z nimi za bardzo. Z tego też powodu nie pamiętam ich cech, czy charakterów: po prostu rozmyli się w mojej pamięci. Wiem jednak, że przyjaźnili się właściwie z Dagmarą, a wątek takiej relacji jest zawsze na plus. Początek książki był fenomenalny. Nie mogłam nachwalić się tego, w jaki sposób autor rozpoczął prowadzenie akcji. Nie potrafiłam się również oderwać, więc pierwsze sto stron pochłonęłam praktycznie jednym ciągiem. Zaskoczyła mnie brutalność, z jaką Michał Larek opisywał kolejne zdarzenia, choć z drugiej strony nie powinno, gdyż autorzy kryminałów zazwyczaj piszą bardziej krwiste opisy niż autorki. Powiedziałabym, że wszystko doprowadziło do zaskakującego finału, który całkowicie rozwalił mi mózg i nie mogłam się pozbierać. Jednak wyszło trochę inaczej... Historia w Chirurgu była dla mnie niczym balonik. Dmuchano ją przez cały czas, ale ktoś nieopatrznie ją wypuścił, przez co balonik odfrunął w dal. Nie twierdzę, że zakończenie mnie nie zaskoczyło, bo faktycznie rozwiązanie sprawy było ciekawe. Jednak według mnie stało się to za szybko. Tak naprawdę potem zostało kolejne kilkadziesiąt stron, które, no cóż, nie były dla mnie czymś ciekawym. Odpowiadając na pytanie z początku opinii, czy Chirurg sprostał moim oczekiwaniu, odpowiem: i tak i nie. Fenomenalny styl pisania ciekawi bohaterowie, wiarygodna opisowość, ale zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało. Niemniej, jednak jeśli lubicie kryminały, w których nikt się z nikim nie cacka - musicie sięgnąć koniecznie po tę właśnie powieść i przekonać się na własnej skórze, czy jest to dobra lektura. Ja na pewno wrócę jeszcze do twórczości tego autora.

To miał być cudowny dzień dla dwunastoletniej Martynki. Dziewczynka obchodziła urodziny, a otrzymany od rodziców prezent stanowił spełnienie jej marzeń. Kiedy Martynka wyszła na chwilę na dwór, nikt nie spodziewał się, że może już nie wrócić, a jej ciało zostanie znalezione w okropnym stanie na terenie poznańskiego cmentarza. “Chirurg” to opowieść mroczna, przewrotna i brutalna. To historia o tym, co w ludziach najgorsze- niepokojących pragnieniach, okrutnych żądzach, obrzydliwych popędach. Nowa książka Michała Larka została zbudowana w dużej mierze w oparciu o to, co tkwi głęboko w duszach, duszach tak brudnych i ciemnych, że strach zapuszczać się na ich dno. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że autor zdaje się w ogóle nas nie oszczędzać, oferując kolejno kilku dziwnych i budzących obawę podejrzanych. Podoba mi się, że fabułę powieści zbudowano nie pomijając emocjonalnego wydźwięku opisywanych wydarzeń. „Chirurg” to nie tylko pożywka dla tych, którzy lubią mocne klimaty, obrzydliwość i brutalność. To także okazja dla czytelników lubiących intensywne doznania psychologiczne, możliwość przemyślenia sobie wielu spraw i próba zrozumienia postępowania poszczególnych bohaterów. A do przemyślenia jest sporo, wydaje się bowiem, że każdy nowy rozdział przynosi ze sobą kolejnego dziwaka. Oprócz podejrzanych, zaskoczyli mnie również prowadzący śledztwo. Zdecydowanie nie są to mili i ugrzecznieniu funkcjonariusze, a raczej zdeterminowani, pełnokrwiści wojownicy, walczący nie tylko o rozwiązanie sprawy, ale także o własne interesy. Larek bardzo otwarcie pisze o ich decyzjach i potrzebach, czyniąc z nich ludzi zdecydowanych i skoncentrowanych na realizacji własnych celów. Dzięki temu nabierają oni bardziej ludzkiego wymiaru, stają się autentyczni. A pseudonimy dobrze te wyobrażenia o nich uzupełniają. Pewnym urozmaiceniem stało się osadzenia fabuły w czasach, kiedy policja była jeszcze milicją. Nie da się ukryć, że to duża zmiana, co decydująco wpływa na sposób prowadzenia śledztwa i szukania winnych. Bez nowoczesnej technologii, za to w oparach wódki i chmurach papierosowego dymu. Takie elementy też warto docenić, wnoszą bowiem powiew świeżości, coś innego. Larek pokazał się w tej powieści jako autor świadomy i dojrzały, co przejawiało się nie tylko w wyborze takiego trudnego tematu, ale także w narracji. Pisarz posługiwał się mocnym i dosadnym językiem, nie bał się przekląć. Wiedział, co chce przekazać i nie bał się wykorzystać odpowiednich słów by to osiągnąć. „Chirurg” to opowieść, która może się podobać. Dająca do myślenia i opowiadająca prawdziwą historię, a do tego przypominająca czasy, których wielu z nas nie miało szansy przeżyć. Warto spróbować.

Nie tak dawno temu, w sumie dzięki Malwince (@zaczytana_tak_po_prostu), miałam okazję poznać twórczość pana Michała. Nie ukrywam, że to jeden z tych autorów, po których sięgam w ciemno i wiem, że mnie nie zawiodą. Tak samo było i tym razem, szczególnie, że dla odmiany i odpoczynku od gorących romansowych klimatów z przyjemnością sięgnęłam po kryminał. Sprawa jest nad wyraz trudna, wiadomo, ciężko kiedy ginie szczęśliwe dziecko. 12 – letnia Martynka chce tylko nazrywać trawy dla ukochanego pupila, a kończy jako okaleczone i zbezczeszczone do cna zwłoki. Zdecydowanie jest to pozycja dla ludzi, którzy mają mocne żołądki. Nie ma co się kryć, nie raz opadała mi kopara (nie mogę tego inaczej ująć) – szczególnie, że powieść oparta jest na faktach – co zupełnie podwajało moje emocje i doznania podczas czytania! Sprawa, którą prowadzi trójka naszych bohaterów to nie jest letni spacer. Fabuła jest prowadzona z napięciem, a persony, które napotykamy są mocno wykreowane – komisarze są gotowi po trupach iść do celu, byle by złapać tego kto śmiał podnieść rękę na dziecko. Ogromnie mi się to podoba, że nie jest to typowe szukanie winowajcy, tylko kryminał z krwią, alkoholem i bluzgami. Powieść jest wielowątkowa, co dodatkowo sprawia, że tym bardziej chcemy wiedzieć kto jest winny! Język pana Michała znam nie od dzisiaj, więc poprowadził mnie za dłoń w opowieść, której czeluści nadal trzymają mnie w okowach. Akcja jest warta, wszystko toczy się sprawnie, a zawiłość tego przypadku tylko dodaje pikanterii. W końcu nikt normalny (oczywiście, według mojego skromnego zdania), nie morduje Bogu Ducha winnego dzieciaka. Zupełnym atutem tego dochodzenia jest fakt, że autor z precyzją raz po raz wywodzi nas na manowce. Kilka razy dałabym sobie rękę uciąć, że już wiedziałam kto jest winny…. Teraz nie miałabym ręki =D Bardzo też lubię kiedy tło, otoczenie i wszystko co jest dodatkiem do historii dzieję się w latach, których ja (niestety!) osobiście nie znam. Jako dziecko lat ’90 pamiętam czasy, kiedy prostotą było życie, a środki i sposoby rozwiązywania kryminalnych spraw ani się nie umywały do tego co dzisiaj znają służby. Taka książka jest niemalże z innej epoki (nawet jeśli to raptem 40 lat temu), ma dla mnie wydźwięk, który nie każdy potrafi stworzyć. I to jest właśnie piękne! Zdecydowanie jestem na TAK!

Michał Larek - pisarz, wykładowca i autor podcastu Zabójcze opowieści. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej UAM w Poznaniu (Zakład Literatury i Kultury Nowoczesnej). Bada techniki przyciągania uwagi odbiorcy i prowadzi warsztaty ze storytellingu. Autor serii kryminalnej Dekada oraz współautor Martwych ciał i Mężczyzny w białych butach (wraz z Waldemarem Ciszakiem). Martynka Hemerska obchodzi swoje dwunaste urodziny. Już od dłuższego czasu prosi rodziców, żeby kupili jej królika. Po długich i żmudnych prośbach w końcu się doczekała i dostała go na swoje urodziny. Postanowiła, że pójdzie na łąkę i nazbiera świeżej trawy dla swojego pupila. Martynka nie wraca do domu. Rodzice zaczynają się martwić i zgłaszają zaginięcie. Milicja znajduje jej ciało. Została brutalnie zabita i zbezczeszczono ciało dziewczynki. Wycięto jej piersi i narządy rozrodcze. Sprawą zabójstwa zajęła się Dagmara Madej porucznik Wydziału Zabójstw Komendy Miejskiej wraz z kolegami o pseudonimach Harry i Freddy. Okazuje się, że zabójca musiał być nekrofilem. Sprawa jest bardzo trudna do rozwiązania, ponieważ milicjanci mają tylko same poszlaki, a na nich niczego nie udowodnią. Na dodatek śledztwo wpływa na ich psychikę. Śnią im się po nocach nekrofile i wołające o pomoc dzieci. Po długim czasie udaje się znaleźć sprawców. Czytelnik może być zaskoczony, bo w zabójstwie Martynki brały udział dwie osoby: świecka i duchowna. Książka jest thrillerem psychologicznym. Autor tak stworzył narrację, że czytelnik jest wstanie poczuć emocje: milicjantów, sprawców i osób postronnych. Fabuła nie jest nudna i trzyma czytelnika w ciągłym napięciu. Z niecierpliwością czeka się na rozwinięcie akcji i rozwiązanie zbrodni. Lektura ma duże litery, które umożliwiają szybkie czytanie. Książka będzie interesująca dla czytelników o następujących zainteresowaniach: psychologii i kryminologii. Będą mogli się poczuć, jakby to oni mieli wyjaśnić zagadkę zabójstwa. Książka bardzo mnie się podobała, choć nie przepadam za tym gatunkiem. Na pewno w wolnej chwili będę chciała przeczytać inne propozycje książkowe Pana Michała Larka. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Oficynka. Opinia pojawiła się na blogu: www.wksiazkizaklete.wordpress.com