Była sobie dziewczynka (okładka twarda)

Kupiona jako prezent dla najstarszej córki, ale widzimy, że posłuży i następnym... Swoją drogą to ciekawe, że dwóch facetów napisało książkę, pokazującą dziewczynkom, na jak wiele zasługują i czego powinny się domagać.

Zaburzę nieco tak dobry wynik tej książeczki, ale również wyjaśnię dlaczego. Wg mnie ta książka jest zbyt negatywna. I proszę, nie zrozumcie mnie źle. Rozmawiam z dziećmi o wszystkim, również na tematy trudne, smutne lub straszne. Mamy książkę o wojnie na Ukrainie, rozmawiamy o Syrii i uchodźcach, uwielbiamy książkę "buntowniczki" i dzięki niej często zgłębiamy się w tematy nietolerancji, miejsca kobiet w społeczeństwie w naszej historii oraz w innych częściach świata. Wszystko na ich poziomie (5 lat i 6,5) ale szczerze, bez lukrowania. Różnica między "Buntowniczkami" a tą książeczką - buntowniczki, nawet gdy mówią o postaciach historycznych, ostatecznie skupiają się na pozytywach. Pokazują waleczność kobiet niezależnie od kontekstu, który ich otacza. Historie dają siłę i nadzieję. Empower (nie ma idealnego odpowiednika po polsku wg mnie). Ta książeczka jest po prostu... dołująca. Prawie każda historia kończy się tragicznie, smutno. Ja wiem, rozumiem, że życie takie jest, ale wolę moim dzieciom pokazywać, że można i warto walczyć, że wprawdzie czasem jest trudno, czasem koszty są wysokie, ale zmiany są możliwe. Ta książka, w swej depresyjności, jest może skierowana do starszej publiki, ale jednocześnie sposób opowiedzenia historii jest wg mnie skierowany do młodszych dzieci. Nie pasuje mi. Jak ją czytałam, to prawie płakałam, niestety ze śmiechu, bo wydało mi się absurdalne, żeby aż TYLE negatywności zawrzeć w książeczce dla dziewczynek. Naliczyłam 5 historii, które nie kończą się tragedią, i cztery mniej więcej neutralne. Zostaje 16... Każda historyjka zajmuje jedną stronę, dla zobrazowania o co mi chodzi, zacytuję kilka zdań końcowych. To są dosłownie ostatnie słowa kilku historii. "W dniu ślubu dziewczynka udała się do świątyni Artemidy, gdzie złożyła w ofierze swoje lalki i zabawki. W ten sposób jej dzieciństwo na zawsze się skończyło." "Jedyną osobą, która nie bawiła się dobrze na weselu, była panna młoda. Dziewczynka miała bowiem świadomość, że jej skryte marzenie o projektowaniu prawdziwych domów na zawsze legło w gruzach." "Tylko czy ona naprawdę była szczęśliwa, skoro przez całe życie nie mogła o niczym decydować sama?" "To był definitywne koniec dzieciństwa Dobromiły." "Poślubiła go tuż po swoich dwunastych urodzinach. I już nigdy nie była tak szczęśliwa jak przez pierwsze siedem lat swego życia." "A potem, jak jej mama, została sprzedana nie wiadomo komu i gdzie." "Dziewczynka była już na tyle duża, by zrozumieć, że tata, którego przecież tak bardzo kochała, po prostu ją sprzedał." Itd itd itd. Książeczkę trzymam, i być może będę dozować czasem po jednej historii z długim czasem na rozmowę. Zobaczymy. Jakbym ją przeglądnęła w sklepie, to nie sądzę, żeby wylądowała w moim koszyku. Nie chcę nadinterpretować, ale wg mnie ta książka tylko umacnia kobiety w pozycji ofiar, zamiast dawać im siłę...

Zrobiłam sobie ostatnio przegląd książek otrzymanych z różnych wydawnictw dziecięcych i wyszło mi, że jestem bardzo tadamowa. Owszem, jak w każdym przypadku jedne publikacje podobały mi się bardziej, inne mniej, ale ten poziom nigdy nie spadał poniżej „naprawdę ok”, a kilka cudownych perełek już teraz zdobi moją biblioteczkę, mimo że Zosia dorośnie do nich dopiero za kilka lat. Nie mam serca schować ich jednak do pudła, aby tam czekały na moją córę, bo to nie jest dla nich odpowiednie miejsce. Niech cieszą oko na półce, na widoku. I jednym z takich literackich skarbów jest publikacja „Była sobie dziewczynka”. Współczesnym dzieciom czasem trudno wyobrazić sobie, że kiedyś żyło się inaczej. W końcu coraz częściej za największe zło uważa się brak najnowszej zabawki z TV w pokoju malucha. Dzieci mają teraz coraz większą decyzyjność w domu i to jest w moim odczuciu dobre, choć niestety nie zawsze dobrze wykorzystywane. Niemniej uważam za ważny element w edukacji najmłodszych pokazywanie, jak żyło się dawniej – bez komputera, plazmy na ścianie i smartphone’a w ręce. Doskonale do tego celu nadają się opowieści dziadków, ale jeśli chcemy sięgnąć jeszcze dalej w przeszłość, potrzeba nam już odpowiedniej publikacji, dostosowanej w dodatku do możliwości poznawczych młodego człowieka, a tych sensownych nie ma wcale na rynku tak wiele. Naprzeciw potrzebom młodszych Czytelników wyszli Piotr Dobry i Łukasz Majewski. Dzięki ich książce możemy pokazać dzieciom, jak wyglądało życie dziewczynek w różnym czasie i w przeróżnych miejscach na ziemi. Zaczynamy swoją przygodę już w czasach prehistorycznych, wędrujemy przez Grecję i Rzym, by w końcu spotkać także dziewczynkę z wojowniczego ludu Scytów. Nie zabraknie zajrzenia do domu Amiszów, mieszkańców Korei Północnej i Afryki. Dowiemy się, jak wyglądało życie płci pięknej od narodzin aż po zamążpójście, często wbrew woli dorastających dopiero dziewcząt. Książka kończy się rozdziałem poświęconym… Tobie, czyli tej, która właśnie trzyma publikację w dłoni. Przesłanie jest budujące i dobrze, że kiedyś przeczyta je moja córa – nie musisz robić tego, czego oczekują od ciebie inni, ale możesz robić wszystko. Z autorami tej książki miałam już do czynienia przy okazji oryginalnej serii o Ancyklopku. Cóż, ci panowie chyba powinni współpracować jak najczęściej, bo mogą stworzyć wiele dobrego dla młodych Czytelników. zaczytana.com.pl

Niezwykła lektura, która zaintrygowała mnie okładką i wciągnęła mnie od pierwszej strony. Wyjątkowa książka i absolutna nowość Wydawnictwa TADAM. Tytuł może sugerować propozycję dla dziewczynek, jednak uważam, że chłopców również zainteresują losy bohaterek na przestrzeni wieków. Od prehistorii, przez starożytną Grecję i Rzym, epokę Średniowiecza, po epokę gregoriańską, aż do współczesności. Czy kiedykolwiek zastanawiałam się, jak wyglądało życie dziewczynek na przełomie epok? Raczej nie. Książka uświadomiła mi, że bohaterki, które żyły dawniej, nie miały beztroskiego dzieciństwa, jak to bywa współcześnie. Choć i w XXI wieku zdarzają się trudne przypadki, kiedy małe dziewczynki nie spędzają swojego dzieciństwa na zabawach, lecz na ciężkiej pracy, mają trudne życie, a ich losy nie zawsze bywają szczęśliwe, ponieważ do tej pory są takie miejsca na świecie, gdzie dziewczynki nie mają żadnych praw. Dlatego tym bardziej należy doceniać to, co się posiada... W książce znajdziemy 26 krótkich opowieści z życia dziewczynek, pochodzących z różnych stron świata, żyjących w różnych czasach. Cała przedstawiona treść przedstawiona została w formie beletrystycznej, przy świadomej rezygnacji z dat. Na początku przeczytamy o dziewczynce, której przyszło żyć w okresie prehistorii. Tak, jak inne dzieci, uwielbiała się bawić, a jej zabawkami były kamienie, liście i patyki. Uwielbiała też malować po ścianach jaskiń. Nie znała języka, a z rodzicami posługiwała się za pomocą gestów i okrzyków. Gdy miała dziesięć lat, założyła własną rodzinę i przeniosła się do innej jaskini... Dalej poznamy losy Inanny z Mezopotamii, Izydę z Egiptu, Safonę ze starożytnej Grecji, Chinkę o imieniu Yao, waleczną Dejanirę ze Scytii, wojowniczą córkę Wikinga, Halldorę. Przeczytamy też historię Wilczycy, która prawdziwe imię otrzymała dopiero gdy skończyła 7 lat i przeszła obrzęd zaplecin. Będzie również opowieść o dziewczynce imieniem Jane, która żyła w czasach gregoriańskich w Wielkiej Brytanii, a która została znaną na całym świecie i podziwianą pisarką. Książkę kończy rozdział, dotyczący czasów współczesnych, w których żyje ostatnia bohaterka...być może jest nią właśnie Wasza córeczka?Historii jest więcej. Wywierają one na czytelniku ogromne wrażenie. Wiele z nich przedstawia smutne losy bohaterek, wydają się one takie prawdziwe i jednocześnie niesprawiedliwe. Jednak w czasach, w których przyszło im się urodzić i żyć, tak właśnie było. Niektóre bardzo wcześnie (jeszcze jako dzieci!) musiały wyjść za mąż i opuścić rodzinne domy, nie miały w tej kwestii nic do powiedzenia. Jeszcze inne musiały wykonywać ciężką pracę ponad siły i to na ich barkach ciążyło utrzymanie całej rodziny. Z kolei w historii były też takie dziewczynki, które swoją odwagą i walecznością mogłyby zawstydzić nie jednego wojownika! Prowadziły swoje wojska do bitwy, w których osiągały zwycięstwo Wspaniale było zaczytać się w tej lekturze. Była wzruszająca, czasem smutna, ale pojawiło się wiele optymistycznych historii. To bardzo mądra książka, z której współczesne dziewczynki mogą wynieść wiele informacji. Lektura skłania do przemyśleń i dyskusji na temat ich rówieśniczek, które żyły dawno temu i które żyją dziś w krajach, w których prawa dziewcząt i kobiet nie są respektowane. Opowiadania czyta się lekko i szybko, a towarzyszące im ilustracje zwracają uwagę. Sami musicie przyznać, że są dość nietypowe? Na ogół książki dla dziewczynek są bardzo kolorowe i hmmm... urocze? Tu dominują ciemne barwy. Przyglądając się każdemu obrazkowi zauważyłam, że żadna z namalowanych postaci dziewczynek nie uśmiecha się, a przecież nie wszystkie bohaterki miały smutny żywot. Gdybyście zadali mi pytanie, co w książce podoba mi się najbardziej, odparłabym, że zdecydowanie treść. Podsumowując, książka pt. "Była sobie dziewczynka" wywarła na mnie ogromne wrażenie i jestem nią zafascynowana. Myślę, że najlepszym przedziałem wiekowym jest 8 może 9 lat. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby dorośli czytelnicy zaznajomili się z książką. Polecam! Cała recenzja na: mamatosiaczka.blogspot.com

LADYMARGOT.PL Tak rzadko mam możliwość zrecenzowania książki dla dzieci, nad czym ogromnie ubolewam, gdyż pozycje te są niezwykle urokliwe, a często też wyjątkowo wartościowe dla maluchów. Na naszym rodzimym rynku wydawniczym znaleźć możemy całą masę książek przeznaczonych dla najmłodszych, jak jednak wybrać te, które nie tylko spodobają się naszym milusińskim, ale także będą niosły ze sobą element edukacyjny, przekazany w delikatny i zabawny sposób? Każdy rodzic zapewne stwierdzi, że łatwo nie jest. Dlatego postanowiłam stanąć na wysokości zadania i zaprezentować Wam pozycję, która po prostu MUSI znaleźć się w biblioteczce Waszego dziecka. Przedstawiam Wam książkę „Była sobie dziewczynka” autorstwa Piotra Dobrego i Łukasza Majewskiego, twórców dziecięcego przeboju, czyli serii o Ancyklopku. KSIĄŻKA „Była sobie dziewczynka” to pozycja, która przedstawia losy małych bohaterek na przestrzeni poszczególnych epok historycznych, od kamienia łupanego po czasy współczesne. Znajdziemy w niej historie, między innymi, dziewczynki z czasów prehistorycznych, Joanny z epoki Średniowiecza, Wiktorii z czasów wiktoriańskich i całe mnóstwo małych bohaterek, aż do teraźniejszości, której najważniejszą postacią jest… Wasza córeczka 🙂 To, co uderzyło mnie w trakcie czytania książki, to jej mądrość. Autorzy znakomicie, jednak w delikatny, czasem zabawny sposób, zobrazowali (także dosłownie), jak wiele trudności czekało na dziewczynki w zamierzchłych czasach, z jakimi przeciwnościami musiały się mierzyć. Jednocześnie ukazali w jak łaskawych czasach przyszło nam żyć. Jak ważne jest, by to doceniać 🙂 Nie jest to łatwa bajeczka o księżniczkach i rycerzach na białych koniach, o nie. Nie obawiajcie się jednak, że przestraszy Wasze dzieciaczki, bowiem każdy maluch, w zależności od wieku, zrozumie te historie inaczej i na swój indywidualny sposób. DLA KOGO Pozycja obowiązkowa dla każdej dziewczynki w wieku 6+, jednak po pokazaniu Wam książki na Instagramie, otrzymałam kilka wiadomości od mam, których… synowie (!) byli tą pozycją zachwyceni! Dlatego też chciałabym uniknąć generalizowania. Myślę, że mali chłopcy będą zaintrygowani możliwością poznania losów dziewczynek na przestrzeni konkretnych epok. Warto również i ich uświadomić, a autorzy zrobią to w sposób fenomenalny 🙂 PODSUMOWANIE Było mi niesamowicie miło recenzować tę niezwykłą książeczkę. Jej stworzenie zajęło autorom półtora roku, co uwierzcie mi, widać na każdej kolejnej stronie. To przepięknie wydana pozycja, z wyjątkową treścią, zaś czytanie jej sprawiało mi ogromną frajdę, mimo że dzieckiem nie jestem już od jakichś dwudziestu pięciu lat. Dzięki tej perełce mogłam znowu poczuć się jak mała, dociekliwa Gosia – cudowne doświadczenie. Cóż mogę Wam, Kochani, rzec? Jeśli jesteście szczęśliwymi rodzicami małych dziewczynek, bądź ciekawych świata chłopców, biegnijcie do księgarni czym prędzej! Książka będzie też wspaniałym prezentem. Sama, będąc dzieckiem, o takim bym marzyła 🙂 Przeogromnie polecam, jestem zakochana!

Czytając mojemu Synkowi uwielbiam "ożywiać tekst", czyli zmieniać intonację, barwę głosu, wydłużać słowa zachwytu, szeptać, krzyczeć, charczeć, syczeć. I do tego gestykulować. Dlatego właśnie prehistoryczna dziewczynka miała: "Dłuuuugie włosy na caaałym ciele – na nogachnaplecach, a nawet... na twarzy!!!"; wózek, do którego grecka dziewczynka zaprzęgała kozę koloruję chichotem; a czytaniu o smarowaniu brzucha mamy oliwą i krwią kuropatwy towarzyszy głośne "bleeee". Ale im więcej stron przekręcałam, im więcej historii zaczynających się od "Dawno, dawno temu..." poznawaliśmy z Synkiem... tym mniej się uśmiechałam, mniej intonowałam, gestykulowałam nie siliłam się na dowcip i komizm... Bo w Była sobie dziewczynka poznajemy nie tylko dziwne zwyczaje, wierzenia, kulturę obcych cywilizacji, ale przede wszystkim dowiadujemy się jak wiele przeciwności i trudu musiały kiedyś (a niekiedy i właśnie teraz, w tym momencie) znosić dziewczynki. I bynajmniej nie ma w tym nic śmiesznego... Piotr Dobry przy akompaniamencie przepięknych i wyrazistych ilustracji Łukasza Majewskiego stworzył wyjątkową książkę. O ile moje pierwsze wrażenie można zawrzeć w entuzjastycznych, ociekających euforią epitetów: "rewelacyjna, fantastyczna, cudowna, wspaniała", o tyle dalsza lektura utwierdziła mnie w przekonaniu, że bajki dla dzieci to historie wielowymiarowe, wielopłaszczyznowe – i te hurraoptymistyczne przymiotniki może i pasują, ale nie oddają głębi książki. Była sobie dziewczynka jest bowiem lekturą bardzo trudną, obnażającą ludzką naturę, odsłaniającą wstydliwą prawdę o słabościach i omylności człowieka. Bo kiedy nasze dziecko zwróci uwagę głównie na to jakimi zabawkami bawiły się dziewczynki w Średniowieczu, starożytnej Grecji czy współczesnej Korei Północnej, my przełkniemy ślinę czytając o niewolnictwie, podziałach klasowych, braku możliwości edukacji czy w końcu barbarzyńskim zwyczaju obrzezania. Lektura Była sobie dziewczynka może nie tyle przejaskrawia, ale uwydatnia, jak wielkie szczęście mają współcześnie żyjące w Polsce dziewczynki. Poznając życie Esmeraldy, Samity czy Bilan uświadamiamy sobie "skalę" naszej wolności, doceniamy swobodę w podejmowaniu decyzji i możliwość kształcenia się. Żyjemy w kraju rozwijającym się i często zapominamy jak wielkim szczęściem jest pełen brzuch, kupiona w sklepie drożdżowa bułka, czy chwila relaksu w kawiarni, z książką w dłoni. Ta bajka, którą tak naprawdę ciężko określić mianem "bajki", ma nie tylko walory edukacyjne – poznajemy zwyczaje i kulturę dawnych cywilizacji oraz współczesnych państw; nie tylko walory estetyczne – każda z "dziewczynek" została w oryginalny sposób (na moje mało doświadczone oko;): noszący znamiona kubizmu i sztuki współczesnej) zilustrowana; ale przede wszystkim wydźwięk moralizatorski. No dobra – bo zrobiło się ponuro =) Lektura dostarcza nie tylko chwile zadumy ale także wiele śmiechu, tonę pytań, mnóstwo smaczków intelektualnych (losy Jane z epoki georgiańskiej=), wspomnienie o dzielnej Joannie d'Arc) i jeszcze więcej pytań. W kontekście Była sobie dziewczynka: mamy wielkie szczęście, że urodziliśmy się tu i teraz, że żyjemy tu i teraz. Doceńmy to. Moim zdaniem? Lektura obowiązkowa. Serdecznie polecam.