Klasyka, warto przeczytać.

Super książka.

Klasyka 👌🏻

:)

.

D. Salinger (1919-2010) to amerykański pisarz, któremu rozgłos przyniosła jedyna, opublikowana w 1951 roku, powieść „Buszujący w zbożu”. Przetłumaczoną ja na wszystkie języki świata w około sześćdziesięciu pięciu milionach egzemplarzy. Znalazła się także na liście stu najlepszych anglojęzycznych książek XX wieku. Obecnie jest pozycją obowiązkową wśród lektur licealnych i szkół wyższych w krajach anglojęzycznych. Jednak na samym początku powieść ta wzbudziła wiele kontrowersji w Stanach Zjednoczonych, gdyż zawierała kontrowersyjne treści, jak na przykład wulgaryzmy czy wątki o charakterze seksualnym.

Głównym bohaterem książki jest nastolatek, szesnastoletni Holden Caulfield. Poznajemy go w niezbyt sprzyjających okolicznościach – właśnie został wyrzucony z prestiżowej szkoły średniej Pencey Prep w Pensylwanii. Holden nie przykładał się do nauki i nie zaliczył czterech z pięciu przedmiotów obowiązkowych. Jego położenie nie jest godne pozazdroszczenia, ponieważ zbliża się koniec semestru. Wszyscy uczniowie powrócą do domu na święta bożonarodzeniowe, a rodzice Holdena dowiedzą się o kolejnym niepowodzeniu swojego syna. Podminowany sytuacją, a także dodatkowo rozdrażniony kłótnią ze współlokatorem, postanawia uciec ze szkoły i wrócić samotnie do rodzinnego Nowego Jorku.

Muszę przyznać, że zanim przeczytałam książkę, zastanawiało mnie dlaczego znalazła ona aż tylu czytelników na całym świecie. Akcja powieści nie jest bardzo rozbudowana – buntowniczy nastolatek błąka się przez kilka dni po mieście. Odwiedza dobrze znane mu miejsca. Spotyka się z dziewczyną, dzwoni do znajomych, myśli o rodzinie. Jest samotny. Czuje się niezrozumiany. Nie wie jak ma wyglądać jego przyszłość ani nie ma na nią sprecyzowanych planów. Jego dylematy podzielają młodzi ludzie na całym świecie. Jednak sposób narracji, a zwłaszcza język, którym posługuje się główny bohater sprawiają, że książka jest wciągająca, a opisana historia wydaje się zbyt krótka i zdecydowanie ponadczasowa.
Jola, lat 18

Fajnie było powrócić po latach do tej powieści. Pamiętam, że jak czytałem ją po raz pierwszy, kiedy byłem jeszcze młodym chłopakiem to zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Gdy zobaczyłem ją w Empiku to postanowiłem raz jeszcze po nią sięgnąć. Nie żałuje swojej decyzji, ponieważ powieść ta w ogóle się nie starzej. Jak była dobra kilkanaście lat temu tak dobra jest i teraz.

Buszujący w zbożu to książka, która ma jedną ogromną zaletę - bez względu na to, w jakim wieku jest czytelnik, jaki ma cel w życiu, pozycję zawodową, może doskonale utożsamić się z głównym bohaterem. Salingerowi udało się w jednej postaci zawrzeć wszystkie lęki i pragnienia większości ludzi, dlatego ta książka na długo pozostaje w pamięci,

Wstyd się przyznać, że książkę przeczytałem dopiero w wieku trzydziestu lat. Szkoda, bo kiedyś pewnie bym ją odebrał nieco inaczej i fajnie byłoby do niej wracać po latach... Niemniej jednak uważam, że to świetna powieść, ponadczasowa i dla każdego. Na pewno podsunę ją moim dzieciom nieco wcześniej, niż ja sam się za nią zabrałem!

Buszujący w zbożu ma u mnie fory bo jako lektura szkolna wyróżnia się, jest miłą odskocznią od starszych, klasycznych książek. Przez to zboczenie moja ocena jest jeszcze bardziej subiektywna.
Tak czy inaczej uważam, że książka jest bardzo ciekawa. Niektórym nie przypadł do gustu arogancki bohater. Cóż, zdarza się. Ani w życiu, ani też w książkach nie musimy lubić wszystkich. Ale to nie jest powód, by całą książkę skreślać na straty. Posiada ona bowiem jakąś prawdę, po przeczytaniu jej byłam o jedno spojrzenie na świat bogatsza.
Szczerze mówiąc, każdy z nas, gdyby tak przelać na papier nasze myśli, uczucia do ludzi i otaczającego nas świata - też bylibyśmy, przynajmniej chwilami, aroganccy i irytujący.
Jedyne, co dotkliwie rozczarowało mnie w tej książce to bardzo delikatne, nieewidentne zakończenie.
Polecam wszystkim. Warto się przemóc i przeczytać, mimo że nie ma się jej w spisie lektur szkolnych.

Tak się złożyło że nie czytałam Buszującego w zbożu, a że akurat ktoś mi zarekomendował, zdecydowałam się na sięgnięcie. I w tym momencie zaczęlam bardziej rozumieć kult jaki wiąże się z tą niezwykłą powieścią. Główny bohater jest wielobarwny, bardzo wyrazisty w swoim charakterze i to moim zdaniem stanowi głównie o sile tej książki. Plus za bardzo szczegółowe przemyślenia bądące wyraźnym głosem młodego pokolenia.

Jedna z najlepszych powieści, która wśród powieści uniwersalnych i ponadczasowych nie ma sobie równych. Książka od lat zachwyca zarówno młodzież, jak i starszych czytelników, którzy odnajdują w niej cząstkę siebie - buntownika, który codziennie pokonuje drogę przez życie, aby poznać siebie. Gorąco polecam wszystkim tym, którzy jeszcze "nie buszowali w zbożu" :)

Książka - legenda. Została napisana tak wiele lat temu a przecież wciąż budzi tyle emocji i kontrowersji. Myślę, że w pierwszej kolejności na uwagę zasługuje postać głównego bohatera, która została zarysowana wręcz po mistrzowsku. Jego osobowość jest tak złożona, że nie można sklasyfikować go jednoznacznie, bo można go polubić lub znienawidzieć.

Buszującego w zbożu czytałam pierwszy raz w szkole jako lekturę. Teraz po latach powróciłam do książki, która głęboko wyryła mi się w pamięci. Zupełnie inne spojrzenie, po wielu latach zaczynam dostrzegać drugie dno książki. Oprócz codziennych sytuacji, które niekiedy są bardzo komiczne, odkryłam uniwersalne i ponadczasowe przesłania. Polecam!

Jeśli ktokolwiek zapytałby mnie, o książki, które najbardziej zapadły mi w pamięć, to "Buszujący zbożu" byłby w ścisłej czołówce mojej listy. Jest to jedna z tych książek, które za pozornie prostą historią skrywa tak wielką moc i przesłanie, że zostaje w pamięci na długie lata. Książka o odkrywaniu siebie zachęcająca do poznania własnego ja.

Od jakiegoś czasu zastanawiałam się dlaczego Amerykanie uważają, że to jest jedna z najlepszych książek w ich historii, więc ją przeczytałam. Jest niezła, śmieszna, choć ten śmiech kamufluje prawdę o ludziach i ich małości.. Fajna, ale czy wybitna? Europa ma dłuższą historię więc ma więcej kultowych wspaniałych książek :).

Wracam do tej książki po raz kolejny. Dopiero po ponownym przeczytaniu widzę, że do niej dorosłem. Bardzo podobało mi się, że autor pod przykrywką dobrego humoru, komizmu czy nawet sarkazmu ukrył bardzo ważne tematy. Zdecydowanie jest to książka ponadczasowa. Polecam wszystkim!

moja ulubiona lektura. zaluje bardzo, ze nie bylo ekranizacji.
jedyna prawdziwa, wciagajaca historia z tych szkolnych lektur.
polecam nawet po latach szkolnych.
ksiazka do ktorej chce sie wracac!

Mega przyjemna książka. Przeczytana w kilka godzin ;)