Brzydka królowa. Elżbieta Rakuszanka żona Kazimierza Jagiellończyka (okładka miękka)

Świetna książka, nie opisuje sztywno faktów, raczej pozwala nam poznać postacie historyczne jako prawdziwych ludzi, ich uczucia, rozterki... Polecam gorąco

Polecam gorąco miłośnikom histiporii. To nie jest dokument, ale powieść historia oparta na faktach, świetnie napisana. Czytając widzi się epokę, bohaterów ich życie. Warto.

Ciekawe ujęcie postaci historycznej. To nie typowe podejście do tematyki jest naprawdę fascynujące.

Przyjemnie się i szybko czyta, polecam Warto poświęcić czas

"Brzydka królowa" jest czymś wyjątkowym wśród książek tego gatunku, które miałam okazję poznać. Podzielona została na trzy segmenty, które gładko zbiegają się ze sobą, tworząc wspólną historię Elżbiety i Kazimierza. Niestety, nie posiadam takiej wiedzy, by ocenić zgodność treści książki z faktycznymi wydarzeniami, lecz nie to jest dla mnie ważne w tym momencie. Ta książka to przede wszystkim emocje. Z początku pełna goryczy historia o tym, jak bezlitosne figle potrafi sprawiać los, przeradza się w... no właśnie? Jeżeli chodzi o styl, dla mnie bardzo przystępny. To krótka książka, dlatego czyta się nadzwyczajnie szybko. Jednakże to, co jest tutaj wielką zaletą, w pewnym sensie stało się dla mnie także wadą. Właściwie jedynym mankamentem tej historii wydaje mi się to, że pojawia się tutaj zbyt wiele niepotrzebnych scen. Owszem, opisują one wydarzenia ważne pod względem historycznym, na przykład wynalezienie druku, lecz nie mają one dużego znaczenia dla faktycznej fabuły książki. Mam wrażenie, że te fragmenty można by było spokojnie ominąć i czytelnik w ogóle nie odczułby różnicy. Równocześnie wiąże się to z tym, że ta książka jest zdecydowanie za krótka! Chciałabym, żeby historia Elżbiety i pewne związane z nią wątki zostały rozwinięte dużo bardziej.

Elżbieta Rakuszanka urodziła sie w 1436 jako córka króla niemieckiego i węgierskiego Albrehta II Habsburga. Jej dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych, po śmierci rodziców opiekę nad nią i jej rodzeństwem przejął surowy stryj Fryderyk III. Elżbieta nie była urodziwą niewiastą, a braki w urodzie uzupełniała inteligencją. Ceniła swoje pochodzenie i często dawała temu wyraz. Początki życia Elżbiety i to jak kształtował się jej charakter poznajemy z rozdziału zatytułowanego Panna. Rozdział drugi Kawaler poświęcony jest osobie Kazimierza Jagiellończyka urodzonego w 1427r. Syn Władysława Jagiełły odznaczał się mądrością, spokojem i rozwagą. Jeden z najaktywniejszych polskich władców, pod jego rządami kraj rozkwitał i poszerzył swoje terytorium. Małżeństwo Elżbiety i Kazimierza oczywiście było aranżowane, młodzi nie widzieli się przed ślubem, a cała uroczystość stanęła pod znakiem zapytania, gdy książę ujrzał narzeczoną po raz pierwszy. Powieść napisana prostym językiem a to sprawia że "czyta się sama". Są daty które kojarzymy z lekcji, postacie które znamy, ale ta opowieść jest tak skonstruowana, że aż chce się czytać. Bo tutaj nie boli wkuwanie dat i suchych faktów. Ta lektura to przyjemność. Na zakończenie powieści historycznej zawszę lubię przeczytać słowo od autora, który zdradza co w książce jest faktem, a co fikcją. Okazało się że wiek XV potrafi zaskoczyć, niekiedy brutalnością, czasem zasadami czy postawą społeczeństwa. Warto czytać takie książki, znać swoją historię i z niej czerpać siłę.

Książki histo­ryczne ni­gdy nie były ani na­dal nie są moją mocną stroną, ni­gdy nie inte­re­so­wałam się histo­rią i zawsze wyda­wała mi się ona nudna. Kiedy otrzy­ma­łam książkę pt. „Brzydka Kró­lowa” Vic­to­rii Gische do recen­zji, zasta­na­wia­łam się jak, ją odbiorę i czy mi się spodoba. Pode­szłam do lek­tury dość scep­tycz­nie, nie ocze­ki­wa­łam po niej zbyt wiele. Szcze­rze mówiąc, zdzi­wi­łam się, kiedy po kilku stro­nach histo­ria mnie wcią­gnęła. Powieść nie jest banalna, nie jest roman­si­dłem ani kry­mi­na­łem, które mia­łam w zwy­czaju czy­tać, a urzekła mnie jak mało która. Tego zde­cy­do­wa­nie się nie spo­dzie­wa­łam. Elż­bieta wraz z rodzeń­stwem zostaje oddana pod opiekę stry­jowi, po tym, jak traci oboje rodzi­ców. Ciężki był to czło­wiek do życia, oszczę­dzał na wszyst­kim i ni­gdy nie oka­zy­wał uczuć. Dzieci nie miały kolo­ro­wego dzie­ciń­stwa w jego domu. Cią­gle zamknięte w zim­nie, noto­rycz­nie głodne, cier­piały swe męki. Elż­bieta jako młoda dziew­czyna marzyła w ciem­nych murach o lep­szej przy­szło­ści. Nie grze­szyła urodą, co w tam­tych cza­sach było dość ważne, jeśli chciało się wyjść za mąż. Wie­działa, że nie ma zbyt wiel­kich szans na poślu­bie­nie kogo­kol­wiek, ale zawsze marzyła o wspa­nia­łym mężu i gro­madce dzieci. Los w końcu nie­spo­dzie­wa­nie uśmie­cha się do kobiety i zsyła na nią uro­dzi­wego męż­czy­znę, który dodat­kowo jest księ­ciem. Zako­chani biorą ślub i Elż­bieta zostaje kró­lową, Kazi­mierz zaś kró­lem. W książce prze­wi­jają się frag­menty praw­dzi­wych zda­rzeń z tymi spe­cjal­nie ubar­wio­nymi na potrzeby powie­ści. Lek­tura jest nie­zwy­kle realna oraz lekka w czy­ta­niu. Mimo że pierw­szy raz mia­łam w rękach powieść histo­ryczną i czy­tałam o ksią­żę­tach, dwór­kach oraz kró­lach, nie znu­dziła mnie ona, jak to myśla­łam na początku. Histo­ria Elż­biety Raku­szanki – żony Kazi­mie­rza Jagiel­loń­czyka, jest naprawdę cie­kawa. Książka przy­bliża nam wizję tam­tych cza­sów, wyobraź­nia dzia­łała w mojej gło­wie nie­zwy­kle mocno. Język powie­ści jest bar­dzo pro­sty, wręcz mia­łam wra­że­nie, że czy­tam naj­pro­ściej napi­saną książkę dla dzieci, a nie lek­turę histo­ryczną, co spo­wo­do­wało, że każdą stronę prze­wra­ca­łam bar­dzo szybko. Zanim się obej­rza­łam, książka była skoń­czona. Bar­dzo lubię, kiedy w książ­kach nar­ra­to­rem jest trze­cia osoba i tutaj także to dosta­łam. Wygod­niej mi się czyta, kiedy widzę obrazy z per­spek­tywy obser­wa­tora. „Brzydka kró­lowa” nie jest lek­turą dla każ­dego. Jak już wcze­śniej wspomniałam, spo­dzie­wa­łam się, że książka mnie znu­dzi, że będzie się cią­gła w nie­skoń­czo­ność ze względu na tema­tykę. Tak się nie stało i jestem z tego powodu bar­dzo szczę­śliwa. Nie ma chyba nic gor­szego niż lek­tura, która nie speł­nia naszych kry­te­riów czy­tel­ni­czych i ciężko jest przez nią prze­brnąć. Vic­to­ria Gische stwo­rzyła naprawdę cie­kawą histo­rię. Wzru­sza czy­tel­nika, poka­zuje poprzez szcze­gó­łowe opisy detali, że świat i życie w tam­tych cza­sach nie było usłane różami. Uświa­da­mia nam, że nie trzeba być pięk­nym na zewnątrz, aby być pięk­nym w środku i ocza­ro­wać głowę pastwa. Inte­li­gen­cja Elż­biety i jej zde­ter­mi­no­wany cha­rak­ter dopro­wa­dziły ją daleko i mimo braku urody, zyskała sza­cu­nek pod­wład­nych i stała się ważną posta­cią w tam­tych cza­sach. Książka jest naprawdę warta uwagi, a osoby lubujące się w tego typu tematyce pokochają tę historię. Szczerze polecam każdemu. http://oczarowanaczytaniem.pl/recenzja-brzydka-krolowa-victoria-gische/

"Brzydka królowa" to czwarta z kolei powieść Victorii Gische. Posługująca się tym pseudonimem autorka pochodzi z Siemianowic Śląskich, jest historykiem z wykształcenia, interesuje się w szczególności Starożytnym Egiptem oraz Średniowieczem. Do tej pory spod jej pióra wyszły także: "Lucyfer. Moja historia", "Kochanka królewskiego rzeźbiarza" oraz "Tajemnice królów. W służbie faraona. Na tropie zaginionej księżniczki". Elżbieta Rakuszanka zdecydowanie nie miała łatwego życia. Księżniczka w młodym wieku straciła oboje rodziców i wraz z rodzeństwem - starszą siostrą, Anną, i młodszym bratem, Władysławem - trafiła do surowego i nieczułego stryja. Opiekun traktował ich z zimną obojętnością, a ponieważ był nad wyraz skąpy, oszczędzał na jedzeniu i ubiorach, przez co dzieci chodziły wiecznie głodne i zmarznięte. Jedyną osobą, która szczerze się o nie troszczyła, była niania, Helena Kottanner. Trudne warunki niekorzystnie odbiły się na wyglądzie młodej Elżbiety, czyniąc z niej osobę niską, zgarbioną, o zaokrąglonych plecach. Mijały lata, a księżniczka coraz silniej odczuwała, jak wielką wagę przykłada się w otaczającym ją świecie do kobiecej urody. Jej brak mógł całkowicie zniweczyć jej plany na przyszłość. A pragnęła jedynie mądrego, kochającego męża, który będzie jej wierny. Victoria Gische zaopatrzyła swoją powieść w godne skrupulatnego kronikarza detale przeróżnej natury. Dzięki nim czytelnik może się poczuć, jakby i on odwiedzał kolejne miejsca i współuczestniczył w przedstawionych wydarzeniach. Piękne, poetyckie opisy sprawiają, że z łatwością wyobrazimy sobie majestatyczne budowle czy zapierające dech w piersi krajobrazy. Nie przypadło mi do gustu tylko jedno, a były to sceny erotyczne. Nie spodziewałam się, że zostaną zrelacjonowane w tak drobiazgowy i... odważny sposób. Fragmenty te mocno się wyróżniały i, w moim odczuciu, niezbyt dobrze komponowały się z resztą książki. Chociaż powieści historyczne nie należą do moich ulubieńców, zapowiedź "Brzydkiej królowej" sprawiła, że zapragnęłam ją przeczytać. Zaczęłam lekturę ostrożnie, z pewnym dystansem i zanim się spostrzegłam, opowieść wciągnęła mnie bez reszty. Bogactwo wykorzystanych faktów historycznych znacznie wzbogaciło moją wiedzę. Co ważne, z noty od autorki dowiemy się, co zostało przez nią na potrzeby powieści zmienione. Mimo nagromadzenia dat i innych informacji, jej styl pozostał lekki i przyjazny w odbiorze, co uważam za ogromną zaletę. Powieść Victorii Gische pozwoliła mi miło spędzić czas, a przy tym wiele się nauczyć. Z pewnością sięgnę jeszcze kiedyś po inne książki tej autorki, a "Brzydką królową" z czystym sumieniem Wam polecam. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Książnica! ogrodksiazek.blogspot.com

"Brzydka królowa" to książka z tego gatunku literatury, którego większość osób nie lubi. Zanim przejdę do recenzji, napiszę kilka słów o tym, co myślę o ignorowaniu powieści historycznych. Znaczna większość osób powieść historyczną kojarzy wyłącznie z Sienkiewiczem, ewentualnie Prusem. Nie każdy lubi historię XVII wieku i nie każdemu podoba się styl pisania Sienkiewicza! Więc zanim stanowczo stwierdzicie, że powieści historyczne są "głupie i nudne", sięgnijcie po kilka innych książek. Przecież Sienkiewicz nie jest jedynym autorem tego typu literatury! Zawsze powtarzam, że powieść historyczna to książka jak każda inna - tyle, że opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce w prawdziwym świecie. A to powinno być tylko zachętą do lektury. Podsumowując, zanim zniechęcicie się do danego gatunku, przeczytajcie kilka czy kilkanaście pozycji! Książka Victorii Gische opowiada o Elżbiecie Rakuszance - żonie Kazimierza Jagiellończyka. Bardzo się cieszę, że powstaje coraz więcej powieści historycznych, które mówią o losach kobiet. Na lekcjach historii dowiadujemy się głównie o mężczyznach - władcach, żołnierzach czy artystach. Kobiety zawsze były pomijane. Od jakiegoś czasu zaczyna się to zmieniać. Tym razem mamy do czynienia z historią o kobiecie, której życie nie było usłane różami. Przenosimy się do XV wieku. Po śmierci swojej matki, Elżbieta Rakuszanka była pod opieką swojego stryja - Fryderyka, który nie rozpieszczał swoich podopiecznych. Elżbieta żyła w biedzie, ciągle była głodna i zaniedbana. Ten trudny okres znacznie wpłynął na pogorszenie jej wyglądu. Kobieta w duchu modliła się o kochającego męża, który doceni jej wnętrze. Choć Elżbieta nie grzeszyła urodą, była kobietą oczytaną, bystrą i inteligentną. Jej zalety docenił Kazimierz Jagiellończyk, który pokochał ją całym sercem. Małżeństwo Elżbiety i Kazimierza uznaje się za jedno z najbardziej udanych małżeństw w historii. Narracja poprowadzona z perspektywy trzeciej osoby umożliwia czytelnikowi szerokie spojrzenie na wydarzenia opisane na kartach powieści. Choć opis i tytuł sugerują, że to Elżbieta będzie główną bohaterką utworu, nie zabrakło tutaj takich postaci jak Jan Gutenberg, Wit Stwosz czy Hans Memling - malarz, autor obrazu pt. "Sąd Ostateczny". Dzięki licznym ciekawostkom i smaczkom autorka stworzyła prawdziwą gratkę dla miłośników historii. Myślę, że "Brzydka królowa" przypadnie do gustu również tym osobom, które za historią nie przepadają, ponieważ książka ta napisana jest lekkim, komfortowym dla czytelnika stylem, a przedstawiane wydarzenia na pewno Was zaintrygują. Wszystkim czytelnikom serdecznie polecam "Brzydką królową". Ja sięgnęłam po tę książkę, ponieważ historia XV wieku jest moją słabą stroną i wiem, że powinnam nad tym popracować. Przeczytajcie tę historię dla siebie, nie myśląc o tym, że jest to powieść historyczna. Spróbujcie i przekonajcie się sami, czy było warto. Zachęcam do zapoznania się z opowieścią o jednej z najciekawszych kobiecych postaci.