Broszka (okładka miękka)

Książka dla dziewczyn czy też kobiet, lecz poruszająca ogólnie ważny problem humanitarnego traktowania zwierząt, tutaj koni skazywanych przez człowieka na rzeź. Temat, podobnie jak w przypadku tematu Dublerki, wydaje się bliski sercu autorki i dobrze przez nią poznany. Nie ma tu drastycznych scen, ale wymowa książki, walka o dobre ludzkie traktowanie tych pięknych zwierząt, jest bardzo wyraźna. Poza tym dobrze napisana książka, którą można z czystym sumieniem polecić do lektury nie tylko tak zwanym koniarzom, chociaż przede wszystkim właśnie miłośnikom i miłośniczkom koni. Powieść wyróżnia się ciekawym miejscem akcji. Jest nim wschodnia granica Unii Europejskiej, dokładniej okolice przejścia granicznego Terespol oraz m.in. stadnina koni arabskich Janów Podlaski.

"Broszkę" czytałam jednym tchem, siedząc prawie do czwartej rano. Zakochałam się w niej na zabój i wszystkim polecam:) Zwłaszcza takim jak ja, czyli ludziom, którzy bez koni nie potrafią żyć, ale także tym, którzy lubią szybką akcję z zagadką do pomyślenia i trochę o miłości. Dla mnie najważniejsze w niej są konie a zwłaszcza to, że Ewa Bagłaj napisała o transporcie koni, jak powinno być a nie jest, przynajmniej nie zawsze. Bardzo mądra książka, która w ciekawy sposób uczy o życiu, a przy tym nie pozwala się nudzić ani chwili przy czytaniu.

Pełna uroku współczesna opowieść, której akcja dzieje się w okolicach Terespola nad Bugiem. Niby dla nastolatek, ale dobrze się czyta również jako lektura dla dorosłych czytelniczek. Atuty "Broszki" to piękne krajobrazy i bohaterka, która przekonuje do siebie, ma też coś z wrażliwości Ani z Zielonego Wzgórza. Bardzo miła odmiana po książkach, gdzie dominuje zblazowanie itp.postawy. Daje dużo optymizmu i wiary w ludzi, lekko się czyta.