Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią (okładka  miękka, 02.2021)

Super

Emocje to coś z czym ma do czynienia każdy z nas. Są sytuacje kiedy dajemy emocjom wziąć górę ale są też takie momenty kiedy sytuacja wymaga ich stłumienia. Jedni z nas radzą sobie z emocjami lepiej, inni gorzej. Są też osoby, u których emocje dyktują prozę życia i przejmują nad nim absolutną kontrolę. Borderline to nie jest choroba, którą można wyleczyć farmakologicznie. Jest to zaburzenie osobowości. Nieuleczalne. Wymagające uświadomienia i przystąpienia do ciężkiej pracy. Borderline to zaburzenie, przy którym człowiek ,,balansuje nad przepaścią, w ciągłym lęku, że kolejny krok może oznaczać upadek. Góra-dół. Góra-dół. Radość-smutek-wściekłość-depresja-obojętność.’’ Niniejsza książka mocno nakreśla nam temat borderline – nie wyczerpuje go do cna ale też myślę, że nie taki był zamysł autorki. Jest to przewodnik. Przewodnik dla osób zmagających się z zaburzeniem ale też dla osób, które w swoim otoczeniu mają styczność z człowiekiem dotkniętym borderline. Jest bardzo dużo opisów i wzmianek o tym czym charakteryzuje się zaburzenie ale znaczną większość zajmują ćwiczenia i pomysły na to jak radzić sobie w skrajnych momentach. Opowiada o relacjach, o skłonnościach do autoagresji i samookaleczania. Wróćmy teraz do początku mojej opinii. Emocje dotyczą każdego z nas i tym samym uważam, że z tej książki może, a nawet powinien skorzystać absolutnie każdy. Świadomość zwłaszcza tych negatywnych emocji, tego co je wywołuje, jak je tłumić, unikać, zniwelować, zapanować nad nimi, pracować z nimi - potrafi niezmiernie poprawić jakość życia. Wiem to też z własnego doświadczenia dlatego bardzo zachęcam do zgłębiania tego tematu. Kolejnym niezwykle ważnym i pozytywnym aspektem tej książki jest podejście autorki. NIE OCENIA! Informacje są przekazane rzeczowo, nie ma zbędnego filozofowania. Jest masa informacji jak zachować się w sytuacji kiedy osoba zagraża życiu lub zdrowiu sobie lub innym. W nienachalny sposób nieustannie zachęca do odbycia terapii. Pójście do terapeuty, psychologa i psychiatry to żaden wstyd!!! Daje cały wachlarz możliwości, rozwiązań i alternatyw. I przede wszystkim nie stawia wyroku. Przedstawia zaburzenie w taki sposób, że na pozór coś niemożliwego staje się osiągalne na wyciągnięcie ręki.

Wokół zaburzeń osobowości typu borderline narosło wiele wątpliwości i niedopowiedzeń. Długo ten typ zaburzeń mylony był z chorobą dwubiegunową, zresztą podobieństw jest wiele. Faktem jest, że osoby o tym typie osobowości balansują jakby na cienkiej linie i najważniejszym jest, by z niej nie spadły. Skąd borderline się wzięło? Czy można wskazać na jego przyczyny? Co, co można zrobić, by poprawić jakość życia osób z borderline? Na te pytania, a szczególnie na to ostatnie, odpowiedź przynosi książka autorstwa Moniki Kotlarek, psycholożki, która w zwięzłej formie jasno wyjaśnia, czym borderline jest (a czym nie jest), a przede wszystkim podpowiada, w jaki sposób można pomóc osobie zmagającej się z tym zaburzeniem, by poprawić jakość jej życia. Sama autorka zwraca uwagę na to, że książka pozostawia czytelnika z konkretną wiedzą na temat borderline. Jednak jest to nie tylko teoria, ale przede wszystkim historie osób, które mają zdiagnozowane zaburzenie osobowości typu borderline, a także sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem w różnych środowiskach i sytuacjach. Książka pt. „Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Sensus, adresowana jest jednak nie tylko do osób zmagających się z tym zaburzeniem, ale także do ich rodziców i / lub opiekunów, a także terapeutów. Książka podzielona jest na kilka części, co ułatwia powrót do tych wybranych fragmentów, które są dla nas interesujące. Choć pierwsze spotkanie z książką powinno być wnikliwym jej przestudiowaniem i ewentualnym zaznaczeniem tych fragmentów, do których warto powrócić jeszcze raz chociażby po to, by wypróbować dane działanie czy przemyśleć daną kwestię. Autorka krótko pisze, skąd wzięła się nazwa borderline, podkreślając, że „na borderline nie ma tabletek”. Kotlarek zaleca terapię, zauważając jednocześnie, że niekiedy również konieczne jest przyjmowanie lekarstw z tym, że w sytuacji tych zaburzeń leki mają za zadanie tylko wyciszenie lub złagodzenie pewnych symptomów choroby, nie leczą jej jako takiej. Wymienia też najbardziej typowe objawy borderline, podkreślając jednocześnie, w jaki sposób diagnoza powinna być przekazana pacjentowi. Jeden z rozdziałów poświęcony jest również psychoedukacji, czyli przekazywaniu wiedzy na temat funkcjonowania człowieka w różnych okolicznościach życiowych i warunkach społecznych. Kotlarek rozprawia się w tym rozdziale z faktami i mitami na temat zaburzenia osobowości borderline. Przeczytamy również o popularności borderline jako tematu wokół którego zbudowany jest obraz filmowy czy książka. To wstęp teoretyczny, po którym następuje część poświęcona osobie, u której borderline zostało zdiagnozowane. Autorka odpowiada na takie pytania, jak: „Skąd mam wiedzieć, czy to borderline?”, a także „Mam borderline. Co teraz?”. To pytanie dotyczące tego, co robić z diagnozą, jak postępować, towarzyszy nie tylko samej osobie, ale i jej otoczeniu. Autorka wymienia tu nawet zalety (!) zaburzenia podkreślając, że warto jest skoncentrować się na czymś więcej, niż tylko sama diagnoza. Kotlarek podaje propozycje ćwiczeń, które mogą zmienić sposób postrzegania zaburzeń przez daną osobę, pokazuje również, jak pracować ze swoimi emocjami oraz ze stresem. Dokładnie tłumaczy, w jaki sposób regulacja emocji wpływa na stabilność, a przy tym pokazuje sposób zdrowej regulacji emocji. Porusza również trudny temat autoagresji i myśli samobójczych, sporo miejsca poświęca również leczeniu, m.in. różnym rodzajom terapii. Niezwykle istotna część trzecia dotyczy życia z osobą z borderline, co jest niezwykle istotne, bowiem osoby z tym zaburzeniem mają problem z relacjami i ich podtrzymywaniem. Kotlarek podkreśla, że osoby te, choć nie mogą zmusić bliskich do podjęcia leczenia, mają większy wpływ, niż myślą. Część czwartą tworzą natomiast zapisy rozmów z osobami, u których zdiagnozowano borderline. Zawartość książki sprawia, że otrzymujemy skondensowaną wiedzę na temat borderline, z której w praktyce skorzystać mogą zarówno osoby borykające się z tym zaburzeniem, jak i ich otoczenie.

To jest moja pierwsza książka od Wydawnictwa Sensus i powiem jedno, jestem zadowolony. Sięgnąłem po tę książkę z powodu okładki, ponieważ bardzo mi się spodobała, następnie przeczytałem opis i już wiedziałem, że chciałbym spróbować to przeczytać. Autorka jest absolwentką Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu i na dodatek jest psycholożką, więc mamy pewność, że ta Pani wie, o czym pisze i zna opisany w książce temat. Książka jak poradnikiem, jak można zobaczyć w opisie i opowiada o BORDERLINE, czyli OSOBOWOŚĆ CHWIEJNA EMOCJONALNIE PODTYPU GRANICZNEGO, jest to mniej więcej zaburzenie (typ) osobowości, którego nie powinno się lekceważyć, ponieważ nie da się go wyleczyć, gdyż z borderline trzeba nauczyć się żyć. Mnie książka bardzo zaciekawiła i rozwiała wiele wątpliwości na temat tego typu osobowości. Pamiętajcie, aby nie mylić tego z chorobą, ponieważ jest to typ osobowości, a nie choroba. Powiem krótko i zwięźle, książka podobała mi się i na dodatek spodobały mi się poradniki, ponieważ wcześniej po taki typ literatury nie sięgałem, raczej czytałem tylko fantastykę i kryminały. Teraz pora na szczerą ocenę, która jest tylko i wyłączenie moją oceną na temat książki. Oceniam tę książkę na 10/10 Dziękuje bardzo Wydawnictwu Sensus, za możliwość zrecenzowania tej książki.

To moja pierwsza książka od Wydawnictwa Sensus, bo chociaż słyszałam o nim wiele, to nigdy nie miałam z nimi do czynienia. Trafiła się okazja, bo temat borderline bardzo mnie interesuje, szczególnie dlatego, że znam osoby, które się z nim zmagają. Sam fakt, że autorka jest wykształcona pod tym kątem daje czytelnikowi znak, że może spodziewać się profesjonalnie napisanej książki. Borderline, czyli osobowość chwiejna emocjonalnie podtypu granicznego to zaburzenie (typ) osobowości, którego nie da się wyleczyć farmakologiczne. Trzeba najzwyczajniej nauczyć się z nim żyć, a to nie jest łatwe. Bardzo mnie zaciekawiła ta książka i nie zawiodłam się do ostatniej strony. Wielkim plusem jest to, że autorka wyzbyła się subiektywnej opinii i jakichkolwiek ocen, a jedynie rzeczowo i w przystępny sposób przekazuje informacje. Czytelnik znajdzie w tej książce wiedzę jak pomóc osobie z tym zaburzeniem, jak subtelnie zachęcić ją do terapii i po prostu, jak pomóc jej zniwelować skutki tego, z czym codziennie się zmaga. Bardzo dobrze, że pójście na terapię czy do psychiatry jest odczarowane i podkreśla się, że to żaden wstyd. W tych czasach to bardzo ważne!

Powiem Wam szczerze, że dzięki tej książce pierwszy raz zetknęłam się z takim pojęciem jak borderline. Wcześniej go nie znałam i nie wiedziałam, że określa się nim osoby chwiejne emocjonalnie podtypu granicznego. Jednakże dzięki temu poradnikowi mogłam zidentyfikować moją trudność. Zrozumiałam, że mam wiele obszarów, nad którymi powinnam popracować. Fajnie, że ta książka umożliwiła mi to, że mogłam się z tym zmierzyć. Myślę, że z wielu cennych rad oraz wskazówek, które zostały w niej zawarte skorzysta po prostu bardzo wiele osób. Zachęcam Was do przeczytania tego poradnika. Na pewno warto.

bardzo kiepska, zdecydowanie szkoda czasu, zwłaszcza po przeczytaniu innych książek z tematyki Borderline. jedyny ciekawy rozdział to rozmowy z osobami z borderline. w skrócie streszczenie: pomedytuj, bądź tu i teraz, skorzystaj z terapii, ściśnij kostkę lodu, pomyśl o czyms innym (lol). ta książka powinna być o połowę krótsza i nie powtarzać tego samego w każdym rozdziale.