Biuro M (okładka miękka)

"Biuro M" to kolejna z bardzo lekkich, pozytywnych książek tym razem duetu #magdalenawitkiewicz i #alekrogoziński. . Barbara nie ma szczęścia w miłości..., po trzech nieudanych związkach, które rozpadły się przez jedną, tę samą kobietę (pseudonim "Zołza"), postanawia całe swoje uczucie przelać na kota Puszysława. 😻 Przewrotny los prowadzi ją jednak do biura matrymonialnego "Minerwa", w którym podejmuje pracę, a w niedługim czasie na jej drodze pojawia się... mężczyzna - Jacek. Czy nieodpowiedzialny, zmieniający pracę jak rękawiczki, na dodatek życiowy pechowiec okaże się dobrą partią dla... Baśki? Czy też może jej plany kolejny (czwarty) raz pokrzyżuje tajemnicza kobieta? A co na to ekscentryczna szefowa biura?!

To było po prostu RE-WE-LA-CYJ-NE!!!!!!!!!!! Pierwszy duet tych Państwa, który miałam okazję przeczytać i na pewno nie ostatni. Na półeczce, na swoją kolej czeka "Pudełko z marzeniami", a kto wie? Może za jakiś czas doczekamy się kolejnego duetu Magdaleny Witkieiwcz i Alka Rogozińskiego???? Życzę tego nam wszystkim ;) Także oczywiście całym sercem polecam tą książkę. Interesująca, wciąga od pierwszych stron i jest przezabawna.

Duet zgrany autorów. Fajna pozycja książkowa na wieczór, po pracy - luzik. Polecam.

Cudownie się ją czyta. Książka napisana lekko i zabawnie. Ciekawe wątki i śmieszne sytuacje sprawiają, że nie można się od niej oderwać. Polecam serdecznie na zimowe wieczory.

Książka typowo babska, do pośmiania się, do popłakania (ze śmiechu), do zarwania nocy. Historia niby prawdziwie napisana, niby naciągana, ale (nie ukrywajmy przez większość stron) niosąca za sobą jasne przesłanie (w tak przyzwoity sposób), >>faceci do dupki<<, że nawet mnie to nie zirytowało. Po prostu główna bohaterka ma ewidentnie pecha w miłości, ale przy tym nie zachowuje się jak psychiczna wariatka, która nienawidzi wszystkich facetów dla zasady. I, jak to w dobrej komedii romantycznej wszystko pieknie się kończy po przetrwaniu jakiejś dziwnej przygody, horroru etc. W miare klasycznie miłość została znaleziona kompletnie w innym miejscu niż się spodziewamy, przez co jest taka pięęęęęękna ta historia. Jak dla mnie powinna być z innym kolesiem i od początku im kibicowałam, ale być może histori będzie ciąg dalszy. Choć jeśli jeszcze o zakończeniu mowa to takie troche widać, że wymuszone i autorzy nie mieli lepszego pomysłu. Generalnie pisarze mają jakiś zajebisty problem z pisaniem zakończeń. <> Książka oczywiście do ambitnych nie należy ale nie mogę powiedzieć, że była zła, gdyż całkiem szybko się czytało i finalnie mam pozytywne odczucia. Książkę polecę, tak jak i mnie polecono i ocena 5 uważam jest rozsądna i adekwatna do poziomu (z lekkim naciąganiem :)) ________________________ "Ktoś jej kiedyś powiedział, że przeciwieństwem miłości nie jest nienawiść. Jest nim właśnie obojętność. Nienawiść to ciągle uczucie, które od miłości dzieli bardzo cienka, czasem wręcz niezauważalna linia. I łatwo ją pokonać w obie strony. A obojętności nie da się zwalczyć niczym." ________________________ "W końcu miłości nie da się zmierzyć, zważyć, zaprogramować i przeliczyć w żadnym systemie liczbowym. Albo kochasz, albo nie. Komputer cię do tego nie zmusi. I to jest w tym wszystkim najpiękniejsze."

Pierwsze spotkanie z autorami tej książki i wrażenia jak najbardziej na tak. Ksiązka bardzo fajna. Polecam i ja

Akcja powieści dzieje się w biurze matrymonialnym i znanym Miasteczku: On Jacek - życiowy pechowiec. Czego się nie tknie, zamienia w katastrofę. Na szczęście, zawsze może liczyć na pocieszenie w kobiecych ramionach. Ona Basia - kiedyś całkiem ładna dziewczyna, dziś ukryta pod kilkoma warstwami szaroburych swetrów i strasząca wiecznie naburmuszonym wyrazem twarzy. Nie wierzy w miłość i związki. Jedynym mężczyzną w jej życiu jest pozbawiony męskości kot. Co łączy tych dwoje? Drogi tych dwojga spotykają się, gdy o boje zaczynają pracę w biurze matrymonialnym, prowadzonym przez szefową z piekła rodem. Wbrew pozorom praca w biurze matrymonialnym nie okazuje się być nudnym zajęciem i mało ma wspólnego z romantyzmem …. ”Biuro M” to całkiem przyjemna książka. Czyta się lekko i szybko.,ale bez większych ochów i achów. Miejscami zabawna, można się przy niej pośmiać, choć dla mnie momentami bywała monotonna i nudna. Było to moje pierwsze spotkanie tego autorskiego duetu...Oboje piszą bardzo dobre książki. Ja wolę jednak twórczość samej M. Witkiewicz. To pisanie w ducie nie do końca do mnie przemawiało 😉. Jeśli chcecie się czasem „odmóżdżyć” to jest lektura w sam raz na jesienne popołudnie , nieskomplikowana intelektualnie, z prostym humorem i raczej nie zapadająca w pamięć na dłużej 😉 Książkę więc polecam wszystkim miłośnikom komediowych klimatów. https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Bardzo fajna książka,lekko napisana zrozumiała w każdym calu,śmieszne historie pomieszane z zabawnymi aspektami milosci.Polecam można powiedzieć fajna komedyjka

Jak dla mnie najgorsza książka roku! Właściwie o wszystkim i o niczym, widać że pisana na szybko i byle jak.

Życie bywa przewrotne a los złośliwy - trudno się z tym nie zgodzić, kiedy wszystko obraca się przeciw nam, prawda? Przeszłość puka do drzwi w najmniej spodziewanym momencie a jedynym żywym stworzeniem, które nie chce dla nas jest... kot. Tak pokrótce wygląda życie Barbary Bakuszyckiej. Zresztą wyglądało nie najlepiej już w przedszkolu, kiedy zjawiła w nim Elwira Okoń (zwana Zołzą) i wszystko zaczęło obracać się wokół niej. Mówiąc wprost - panna Okoń wciąż stawała okoniem wobec Basi... Udawała przyjaźń, ale potrafiła z wyrachowaniem ukraść jelonka... A przecież dla kilkulatka dramatem jest utracenie najulubieńszej zabawki. No tak, zaczęło się od jelonka a skończyć się miało - o czym boleśnie w przyszłości przekonała się Barbara - na facetach... Kolejnych trzech opuszczało ją, by wiązać się z Elwirą. Basia ukryta pod kilkoma warstwami ubrań - zbyt dużych i bez konkretnego koloru czy stylu - z kotem (otrzymanym w spadku po sąsiadce) pod pachą postanawia znaleźć się z dala od dawnego życia. Zwłaszcza, że ojciec ma alergię na kocią sierść, więc tym bardziej utwierdza się w przekonaniu o słuszności wyjazdu do Miasteczka, gdzie stoi puste mieszkanie ciotki Aldony. Jacek Grot to życiowy nieudacznik. Ma dwadzieścia osiem lat i nie potrafi żadnej pracy utrzymać na dłużej, każda kończy się katastrofą. Felicja Skalska z biura pośrednictwa pracy ma już migrenę widząc Jacka w drzwiach... A Grot wciąż wierzy, że wygląd zewnętrzny kobiety jest na tyle ważny, że zagwarantuje mu świetlaną przyszłość. Losy dwojga niezbyt poukładanych życiowo ludzi połączy biuro matrymonialne Krystyny Leśnolubskiej "Minerwa". Zarówno Baśka jak i Jacek w dość nietypowy sposób otrzymują w nim pracę i każde na swój sposób próbują łączyć innych w pary... A to wcale nie jest takie łatwe, nawet z algorytmem, który stworzyła Bakuszycka. Miłość wydaje się taka banalna, ale chyba tylko Amorkowi nie sprawia trudności, by strzelić celnie do przeznaczonych sobie osób. "...może potrzeba intuicji, magii i zbiegu okoliczności, a nie kilo- i megabajtów? W końcu miłości nie da się zmierzyć, zważyć, zaprogramować i przeliczyć w żadnym systemie liczbowym. Albo kochasz, albo nie." * Jednak nawet w tak małym miasteczku przeszłość daje o sobie znać i zaczyna gnębić Barbarę. Pojawiają się - dosłownie - demony i powoli acz skutecznie zaczynają stawiać jej świat na głowie. Tylko czy to przypadek, że aż tak licznie osaczają Bakuszycką? Od początku wydawało mi się to podejrzane... Ale czyja to mogłaby być wina? W tym samym czasie Jacek pragnie znaleźć dla siebie partnerkę, co stwarza wiele zabawnych sytuacji. A jeśli dodać do tego przepychanki między wróżką Nasihą a zielarzem Waldemarem to komedia pomyłek gotowa! :) Wyjące alerty, ziółka na uspokojenie czy afera w restauracji "Nad świętym Ekspedytem" to tylko kilka wycinków tej lektury. Powrót do Miasteczka nie mógłby się odbyć bez choćby wzmianki o znanych nam już bohaterach - zaglądamy do pani Wiesi, Malwiny czy trzynastoletniej już Kalinki. Co u nich słychać po latach? Jaki udział będą mieli w perypetiach Baśki i Jacka? A jak pójdzie tym ostatnim w roli Amora? Czy sami znajdą miłość? Podsumowując - "Biuro M", czyli kolejne wspólne literackie dziecko Magdy i Alka to doskonała lektura na chandrę, bo przecież śmiech to zdrowie prawda? :) Jest to historia o życiu i jego nieprzewidywalności,elementy grozy przeplatają się z romantyzmem. Autorzy pokazują jak czasami mogą wyglądać randki (boki można zrywać i lepiej się takich scenariuszy wystrzegać) oraz jak poszukiwać szczęścia. Jeśli poszukujecie lekkiej i pozytywnej powieści z humorem, masą dziwnych zbiegów okoliczności oraz wyjątkowo barwnych postaci sięgnijcie po "Biuro M". * M. Witkiewicz, A. Rogoziński, Wyd. Filia, Poznań 2018, s. 311 recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/