Bieszczadzka kolęda (okładka  miękka)

"Boże Na­ro­dze­nie to czas ro­dzin­nych spo­tkań, ra­do­ści i wzru­szeń. Wy­pe­łnio­ny po brze­gi za­pa­chem pysz­nych, ko­lo­ro­wych pier­ni­ków, sma­kiem czer­wo­ne­go barsz­czu z uszka­mi i su­szo­nej po­ma­ra­ńczy, wi­do­kiem uro­kli­wych ozdób cho­in­ko­wych i lam­pek, któ­re roz­świe­tla­ją ka­żde ciem­no­ści. To chwi­la, w któ­rej ka­żdy choć na mo­ment chce się za­trzy­mać. Za­czerp­nąć tego ko­rzen­ne­go za­pa­chu, by za­pa­mi­ętać go na dłu­żej, by co dzień daw­ko­wać so­bie te ro­dzin­ne, wy­łu­ska­ne z tru­dem se­kun­dy nie­ko­ńczących się roz­mów przy sto­le, ra­do­ści dzie­ci z pre­zen­tów, któ­re zna­la­zły pod cho­in­ką, śpie­wu ko­lęd i pa­sto­ra­łek. To czas wy­ci­sze­nia i spo­ko­ju…" Seria "Pensjonat na wzgórzu" autorstwa Aleksandry Rak wywołuje u czytelnika wachlarz pełen emocji oraz wzruszeń. Tym razem Boże Narodzenie jest w pensjonacie na wzgórzu w gronie rodziny trzech sióstr. Patrycja zarządza przyszpitalnym hotelem. Poznaje tam Erika - obcokrajowca, którego brat jest po operacji po wypadku. Martyna robi karierę jako architekt wnętrz. Swój czas dzieli między pracą a rodzicielstwem a związkiem. Klaudia prowadzi rodzinny interes prowadząc pensjonat. Wspólne święta pod jednym dachem trzech tajemniczych sióstr. Czy to może się udać, bez kłótni w ten magiczny czas ? Ta część jak i poprzednie pokazują siostrzane relacje, które nie należą do łatwych. Każda z nich ma swoje życie oraz problemy. Dzięki tej lekturze dowiadujemy się co w święta jest najważniejsze. Jest to bardzo poruszająca powieść, przy której łezka mi się w oku zakręciła. Książka idelana jako świąteczny prezent lub po prostu zimowa, ciepła, świąteczna powieść.

Trzy pierwsze tomy dostałam od wnuczki w prezencie. Jakże się cieszę, że odnalazłam w empiku ten ostatni tom i mogłam go zamówić.

Super książka. Polecam

„Bieszczadzka kolęda” Aleksandry Rak od Wydawnictwa Dragon to czwarty już tom serii „Pensjonat na wzgórzu”. Moją uwagę przyciągnęła nastrojowa okładka i zawarta w opisie wydawcy obietnica skupienie uwagi na relacjach międzyludzkich, zarówno tych miłosnych, partnerskich, jak i na tych siostrzanych. Mimo, że nie miałam możliwości zapoznania się z poprzednimi tomami zupełnie nie przeszkadzało mi to w lekturze, gdyż autorka w kilku miejscach wspomina to co się wydarzyło w przyszłości. Nie więc ze względu na problemy z odbiorem, ale na sympatię, którą zapalałam do bohaterów z pewnością będę chciała zapoznać się z poprzednimi tomami. Ponad rok po śmierci ojca najstarsza z trzech sióstr Patrycja wpada na pomysł zorganizowania rodzinnych świąt. Rok wcześniej, świeżo po odejściu taty, się to nie udało, bowiem Martyna wylądowała w szpitalu na patologii ciąży, a sama Patrycja ze strachu przed pustką, smutkiem i żalem wyjechała na święta do Irlandii, do matki. Klaudia, u której spotkanie świąteczne miałoby się odbyć nie cieszy się z tego pomysłu. Próbuje wymigać się ze wspólnych świąt, na których rok temu tak jej zależało. Najmłodsza z siostrą zresztą jest w kiepskim momencie swojego życia, po odejściu ojca, a wcześniej matki, pogrążyła się w letargu, w żałobie, w smutku. Nie dopuszcza do siebie żadnych pozytywnych uczuć, nie ma już sił normalnie funkcjonować. Mimo, że mieszka z partnerem Markiem, na którego zawsze można liczyć oddala się niego, nie chce słuchać jego uwag że być może potrzebuje profesjonalnej pomocy, broni się przed bliskością. Niestety siostry pochłonięte swoim życiem w porę nie zauważają, że z Klaudią dzieje się coś złego. Patrycja prowadzi przyszpitalny hotelik ,jest jego dyrektorką, więc każdą wolną każdą chwilę poświęca pracy. Przed świętami trafia tam Eryk, Szwed, którego brat uległ w górach wypadkowi i w stanie śpiączki trafił do szpitala. Eryk, aby być bliżej niego wynajmuje pokój opok szpitala. Trafia do niego również trzyletnia Julitka, dziewczynka z domu dziecka, którą czeka ciężka operacja serca. Kobieta zbliża się i do jednego i do drugiego. Martyna natomiast zajęta jest pracą, małym dzieckiem i związkiem z Bartkiem. Dlatego nie były wystarczająco czujne na stan siostry. Obiecują sobie jednak, że w związku ze zbliżającymi świętami spędzą ze sobą sporo czasu i nadrobią zaniedbania. Jednak nic nie idzie tak jak powinno… Czy siostrom uda się spędzić razem święta? Czy uda im się przywrócić swoje życie na właściwe tory? Książkę czyta się bardzo przyjemnie, lekko i szybko. Mimo w miarę nieśpiesznej akcji spokojny i ciepły styl autorki koi i nastraja pozytywnie. Wykorzystywałam więc każdą wolną chwilę, aby tylko odwiedzić tą górską, zimową krainę. Pomimo problemów i prawdziwie ludzkich nieporozumień autorce udało się oddać rodzinny klimat, otulony śniegiem i migającymi lampkami. Autorka porusza istotne tematy, trudności relacji międzyludzkich, trudności w zaufaniu drugiemu człowiekowi, otwarcia się na niego i jego obecność, zwłaszcza kiedy doznało się już w życiu rozczarowań na tym obszarze. Porusza też temat żałoby, żalu po stracie najbliższych, depresji. Jednak pomimo trudnych, ale zarazem bardzo istotnych tematów z powieści płynie bardzo pozytywne przesłanie. Gorąco polecam Wam lekturę, sama wypatrując kontynuacji dalszych losów sióstr.

Za niecałe dwa miesiące Święta Bożego Narodzenia. I chociaż za oknem złota polska jesień ja mam za sobą już pierwszą świąteczną powieść. Aleksandra Rak w książce „Bieszczadzka kolęda” zabiera nas kolejny raz do świata Partycji, Maryny, Klaudii oraz malowniczych i mroźnych Bieszczad. Półtora roku po tragedii, jaka dotknęła siostry, każda z nich powoli próbuje na swój sposób poradzić sobie z nowymi obowiązkami i iść dalej przez życie. Patrycja zarządza przyszpitalnym hotelem, gdzie zajmuje się rodzinami chorych. Poznaje tam Erika, którego brat leży w szpitalu po wypadku w Bieszczadach. Martyna dalej spełnia się w roli architektki wnętrz. Próbuje również dzielić swój czas pomiędzy pracą a opieką nad małym Kubusiem i związkiem z Bartoszem. Klaudia dalej prowadzi pensjonat, jednak nie jest już tą samą osobą. Patrycja i Martyna postawiają urządzić rodzinną wigilię w domu na wzgórzu. Czy im się to uda? Czy wszystko wypadnie tak, jak sobie zaplanowały? Zabierając się za tą powieść, spodziewałam się lekkiej i sielskiej historii, w której wszystko się będzie układać Patrycji, Martynie i Klaudii. Myślałam, że akcja będzie o pierwszych wspólnych świętach po śmierci ich ojca. Byłam bardzo zaskoczona, gdy okazało się, że akcja rozgrywa się rok później, a na świecie jest już synek Martyny. Jednak pomimo tego przeskoku w czasie, książka bardzo mi się podobała. Wydawać by się mogło, że powieść, która rozgrywa się w święta, powinna być magiczna, pełna miłości i spokoju oraz pachnieć piernikami. „Bieszczadzka kolęda” odbiega od tego opisu. Nic nie jest tak, jak powinno. Autorka zaserwowała nam rollercoaster uczuć i emocji. Aleksandra Rak z niezwykłą realnością przedstawiła losy sióstr. Pokazała, jak wygląda zwyczajne życie, pełne bólu, nieporozumień, ale też prawdziwej miłości. W pośpiechu życia czasem warto się zatrzymać i rozejrzeć dookoła, wykonać jeden telefon. Czasami wystarczy jedna szczera rozmowa, która może bardzo dużo zmieć. Historia sióstr pokazała, iż czasami warto przełamać się, poprosić o pomoc. Nie wszystko da się ogarnąć samemu, a złość, czy rozżalenie to nie jest dobry doradca. Autorka pokazała, iż nawet jeśli coś planujemy z niezwykłą starannością i staramy się, jak możemy, to wszystko może się zdarzyć. Jedno nieprzewidziane zdarzenie pociąga kolejne i wszystko jest inaczej, niż byśmy chcieli. Podsumowując: „Bieszczadzka kolęda” to książka, w której poruszone jest wiele bardzo ważnych i ciężkich tematów. Powieść czyta się zaskakująco szybko i ciężko się od niej oderwać nawet na chwilę. Aleksandra Rak, tak jak w poprzednich częściach, sięgnęła głęboko do mojego serca i roztrzaskała je w drobne kawałki, żeby potem poskładać je z powrotem w całość. Żałuję tylko, że to już koniec i więcej nie będzie dane nam zajrzeć do życia Patrycji, Martyny i Klaudii. Z całego serca polecam książkę „Bieszczadzka kolęda”. A jeśli nie mieliście okazji poznać historii sióstr, to najpierw warto sięgnąć po poprzednie tomy. Cała seria „Pensjonat na wzgórzu” jest niesamowita i warta przeczytania.

❄❄❄ R•E•C•E•N•Z•J•A ❄❄❄ "Bieszczadzka kolęda" to czwarty tom serii "Pensjonat na wzgórzu". Autorka bardzo mile mnie zaskoczyła tą świąteczną kontynuacją ❤ Cudownie było przenieść się w ośnieżone szczyty bieszczadzkich gór, by poczuć szczypiący mróz i skrzypiący pod butami biały puch oraz towarzyszyć bohaterkom w szykowaniu się do świąt. W tej części nadal będziemy świadkami zmagań sióstr z ich traumami, zmartwieniami, niepewnością i problemami w związkach. Będą musiały uporać się z przeszłością i własnymi przeróżnymi uczuciami. Dodatkowo każda z nich w głębi serca marzy o radosnych, rodzinnych świętach, jednakże wszystko wskazuje na to, iż będą one dalekie od ideału. Klaudia nie najlepiej znosi ten świąteczny czas przygotowań, a Patrycja i Martyna zajęte swoimi codziennymi sprawami, nie dostrzegają, że z ich najmłodszą siostrą dzieje się coś złego. W dzień Wigilii dojdzie do niespodziewanych wydarzeń, które zapoczątkują wiele istotnych zmian w życiu kobiet. Ogromnie podoba mi się to, że autorka w swoich książkach skupia się na tematach, które są bliskie nam wszystkim. Pokazuje realistyczne problemy i rozterki z jakimi muszą borykać się bohaterowie. Porusza ważne tematy dotyczące depresji, żałoby, trudów macierzyństwa czy samotności. Jednocześnie jest w tych historiach wiele nadziei i optymizmu. "Bieszczadzka kolęda" to opowieść pozbawiona lukru i nadmiernej słodyczy. Tu nie ma wyidealizowanych świąt, bo często w rzeczywistości wyglądają one trochę inaczej niż byśmy tego chcieli. Nie zawsze jest cudownie, radośnie, kolorowo i magicznie. Autorka pokazuje, że w realnym życiu nie da się wszystkiego zaplanować, a nieoczekiwane sploty wydarzeń mogą nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Ta książka jest mądrą, życiową i wzruszającą historią, przepełnioną całą paletą emocji - od radości, nadziei, tęsknoty, aż po smutek, żal, lęk i bezradność. To wzruszająca opowieść o sile siostrzanej miłości, w której miłość i radość walczą z żalem i wzajemnymi pretensjami. To też opowieść o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, podejmująca ważne społecznie tematy. Brak empatii, wsparcia i szczerości, problemy ze wzajemną komunikacją, a do tego lęk przed odrzuceniem i samotnością. Powieść ta pokazuje jak ważna jest rozmowa, wzajemna bliskość i wsparcie. "Bieszczadzka kolęda" jest przepełniona emocjami, otulająca ciepłem i nadzieją. Chwyta czytelnika za serce i wzrusza niemalże do łez. W wyjątkowy sposób opowiada o sile miłości, potrzebie wsparcia, a także o próbie pogodzenia się ze stratą najbliższej osoby. To piękna, refleksyjna i rodzinna historia z klimatem bożonarodzeniowych świąt w tle. Cudownie było poczuć tę zimowo - świąteczną atmosferę w towarzystwie ulubionych bohaterów 💕 ❣P•O•L•E•C•A•M❣ Dziękuję ślicznie @wydawnictwo_dragon za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji ❤❤❤

Lubicie klimatyczne powieści, których akcja wprowadza czytelników w konkretny nastrój? Osobiście uwielbiam ten jesienno-zimowy przełom, kiedy półki księgarń wypełniają się świątecznymi lekturami, bo to książki, które niosą ze sobą mnóstwo pozytywnej energii, nadziei i miłości. Dlatego nie mogłam się doczekać kontynuacji serii Aleksandry Rak, która nie omieszkała w swojej czwartej części sięgnąć po bożonarodzeniowy klimat. Wracamy do losów ulubionych bohaterek, więc obowiązkowo odsyłam Was do nadrobienia zaległości. Cała seria jest ze sobą ściśle powiązana, więc nie tracąc tempa czy poczucia rozeznania w historii musicie śledzić wydarzenia od samego początku. Na szczęście to sama przyjemność czytać książki Aleksandry Rak, ponieważ autorka posługuje się malowniczym językiem, stawia na pełną wiarygodność i sięga po ponadczasowe wartości dzięki czemu każdy z nas może się utożsamić z tym co dzieje się dookoła. W czwartej odsłonie serii Patrycja i Martyna chcą spędzić wigilię w gronie najbliższych, więc robią wszystko, by przygotowania do kolacji przebiegły bez większych komplikacji. Klaudia natomiast robi wszystko, by wybronić się z rodzinnego świętowania a siostry zajęte własnymi problemami nie dostrzegają, że z dziewczyną nie dzieje się najlepiej. W życie trójki bohaterek wkroczy więc chaos i sporo nieoczekiwanych sytuacji, które udowodnią, że walka z przeciwnościami najlepiej wychodzi przy połączeniu sił. Sięgniemy po romantyczne tematy, wkroczymy w prywatne rodzinne życie i wraz z bohaterami będziemy przeżywać chwile radości oraz smutku, czyli w pełni zaangażujemy się w życie kobiet takich samych jak my. Autorka nie zwalania tempa. Jej nowa powieść dorównuje poprzedniczkom, jest szczera, błyskotliwa i wielowymiarowa. Każdy czytelnik znajdzie w niej punkt zaczepienia z którym będzie mógł się utożsamić a podjęte motywy nadadzą fabule konkretnych kształtów. Nie podążamy bowiem jednym tropem, idziemy kilkoma ścieżkami, czytamy o wyzwaniach w związku, niełatwym rodzicielstwie, trudnych wyborach na drodze zawodowej czy walce z własnym sumieniem, gdy chodzi o zdrowie bliskiej nam osoby. Motywem przewodnim pozostaje jednak rodzina, jej wartość oraz wpływ na wszystkich dookoła co w sercu czytelnika budzi wiele ciepłych emocji. "Bieszczadzka kolęda" to lektura przy której warto się zatrzymać i porozmyślać nad losami bohaterek. Pięknie napisana, świadoma oraz oparta na prawdziwym życiu budzi wiele pytań na które odpowiedzi znajdziemy w głębi własnego serca. Aleksandra Rak po raz kolejny zaserwowała mi powieść obyczajową mocno wchodzącą w ramy sagi rodzinnej, która opiera się na lawinie emocji i wprowadza do świata inteligentnych bohaterek.

„Życie należy doceniać, dać mu się porwać i pędzić, a nie czekać, aż przeminie i umartwiać się do śmierci”. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, w Bieszczadach zima rozgościła się na dobre, mróz szczypie, biały puch otula wszystko. Siostry Klaudia, Patrycja i Martyna planują spędzić święta w gronie rodzinnym. Chciałyby, aby wigilia odbyła się w domu na wzgórzu. Niebawem minie rok od śmierci ich ojca, każda z nich przeżywa inaczej żałobę. Jednak to Klaudia, która prowadzi ukochany pensjonat taty i która była z nim najmocniej związana, nie potrafi pogodzić się z trudną rzeczywistością. Niby jest sama, ale nie samotna. Na każdym kroku wspiera ją Marek, który natrafia na groźnego przeciwnika – Klaudia ma depresję. Jego troska i oddanie są odrzucane. Każda z kobiet musi się mierzyć ze swoją niełatwą, pokomplikowaną rzeczywistością. Czy uda im się spędzić święta razem? Czwarty tom cyklu „Pensjonat na wzgórzu”, do którego podeszłam z pewną obawą, gdyż nie czytałam wcześniejszych tomów. Szybko jednak odnalazłam się w całości i poczułam się jak u siebie. Autorka czaruje słowem, wnikliwością i realizmem Pani Aleksandra ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca, z jakimi zmagają się na co dzień nasi bohaterowie. A ci rewelacyjnie ukazani, to zwykli ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. Pełni wad i zalet, pokomplikowane osobowości. Przed siostrami trudne, niepokojące wyzwania. Magia świąt, czas, kiedy wszystko wydaje się możliwe. Czy jednak zawsze? Autorka porusza szereg trudnych i ważnych problemów, jakie mogą dotknąć każdego z nas. Robi to z empatią i bolącą szczerością, bez zbędnego słodzenia. Nie ocenia, nie krytykuje, to nam pozostawia wyciągnięcie wniosków. Traumatyczne przeżycia, które kładą się cieniem na codzienności, strach przed zaufaniem, ból odrzucenia. Depresja, wczesne macierzyństwa, trudna, przygniatająca codzienność. Nie wszystko zawsze idzie po naszej myśli, rozczarowanie bywa bardzo bolesne. Tak trudno czasami poprosić o pomoc. Potrzeba szczerych rozmów, bez zbędnego kluczenia, czy niedopowiedzeń – czasami pozwolą spojrzeć na pewne rzeczy z zupełnie innej perspektywy, tej lepszej. Ogromna siła i wsparcie, jaką niesie rodzina, miłość, która przychodzi i nie pozostawia obojętnym. Podejmowane trudne decyzje i ich konsekwencje. Klimatyczna, życiowa, refleksyjna, pełna niespodzianek, mądra opowieść. Samo życie. Daje do myślenia, chwyta za serce. Niesie nadzieję i ukazuje siłę, jaką daje rodzina, bycie razem. Z całego serca polecam, Tatiasza i jej książki :)

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Siostry Martyna, Patrycja i Klaudia planują spędzić je razem w bieszczadzkim pensjonacie. Okazuje się, że nie jest to takie proste – każda z kobiet mierzy się z własnymi problemami, od których nie ma ucieczki nawet w Święta. "Bieszczadzka kolęda" Aleksandry Rak to czwarta część serii obyczajowej “Pensjonat na wzgórzu”, jednak dla czytelników, którzy nie poznali wcześniejszych losów bohaterek, nie będzie żadnego problemu z odbiorem powieści. Aleksandra Rak zaprasza do świata trzech sióstr, które łączą więzy krwi, jednak każda z nich żyje własnym życiem i nie angażuje się w problemy reszty. A ich życie nie jest usłane różami: są w nim obecne żałoba, depresja, trudy macierzyństwa, zwykłe codzienne zmęczenie. Nie jest cukierkowo, a Święta nie sprawią, że problemy znikną, choroby zrobią sobie przerwę, przeszłość przestanie mieć znaczenie, a relacje międzyludzkie w cudowny sposób wejdą na właściwe tory. Spodziewacie się lekkiej, przyjemnej książki na Święta? Aleksandra Rak oferuje swoim czytelnikom znacznie więcej: autentyzm, głębię i szczerość. Pokazuje relacje międzyludzkie takimi, jakie w rzeczywistości są i jakie znamy. Boże Narodzenie staje się tutaj okazją do zmierzenia się z przeszłością i ukształtowania przyszłości, a Aleksandra Rak pokazała, że każda relacja – w związku, pomiędzy członkami rodziny, przyjacielska – wymaga pracy i zaangażowania. Ich brak tworzy w sercu niezagospodarowaną przestrzeń, którą warto zapełnić. W ten sposób "Bieszczadzka kolęda" staje się powieścią, która nie tylko pochłonie bez reszty, ale także da nadzieję, otuli swoim ciepłem oraz pomoże zrozumieć istotę bliskości, rozmowy i przyjmowania wsparcia. Przy tym jest napisana lekkim piórem, więc tym łatwiej czytelnikom wejść w świat bohaterek i zaangażować się w ich historię. "Bieszczadzka kolęda" to wyjątkowa książka na Święta – wartościowa, pełna prawdziwych i bliskich czytelnikom emocji. Opisuje realne problemy, ale też otaczająca świątecznym ciepłem i nadzieją, że po trudnych perypetiach przyjdzie spokój i równowaga.

A gdyby tak spędzić święta w Bieszczadach? 🌲❄⛄ Nie, nie, jadę do mojego domu rodzinnego, do Wrocławia (i nie tylko, bo święta u nas = objazdówka) 😄 Choć z pewnością nie będzie tam tyle śniegu co w górach, który uwielbiam, to będą najbliżsi… mama, mąż, siostra z narzeczonym i cudownym psem Cejlonem … i tych których już nie ma też będą, bo są cały czas w naszych sercach… ❤ Z wielką przyjemnością wróciłam do pensjonatu na wzgórzu. Byłam bardzo ciekawa jak radzą sobie trzy siostry, Klaudia, Martyna i Patrycja. Każda z nich inna, każda z charakterkiem, każda ma „swoje życie” Choć bardzo często między nimi pojawiała się nić nieporozumienia to w środku, gdzieś w głębi wszystkie chciały jednego, być razem w święta, choć w poprzednich latach nie zawsze się to udawało to ten rok miał być inny… Są takie momenty w życiu, kiedy nawet zbliżające się Święta Bożego Narodzenia, które owiane są pewną magią nie są w stanie wywołać w naszych sercach ciepła, czy iskry nadziei… czasem nawet chcemy żeby w ogóle ich nie było, bo mogą przywoływać wspomnienia…. nie,nie te złe, te dobre, ale bolesne. To co przeżywała Klaudia było mi bardzo bliskie. Choć zamykałam się w sobie, to nie tak bardzo jak ona, wiedziałam, że moi bliscy też czują ogromny ból i wiedziałam, że najważniejsze to trzymać się razem. Być ze sobą nawet w milczeniu. Czytając kolejne rozdziały tak bardzo martwiłam się i zastanawiałam, czy uda się dziewczynom odnaleźć, mimo problemów, które z każdą chwilą się nawarstwiały, tę świąteczną aurę, to ukojenie... To, że ktoś nie prosi o pomoc nie oznacza, że jej nie potrzebuje…. może to banalne stwierdzenie, ale często tak bardzo zatracamy się w sobie, w swoim codziennym życiu, że nie dostrzegamy chwili słabości u bliskich. Mam nadzieję, że nowy rok sprawi, że w życiu każdej z sióstr zapanuje spokój, a one wzajemnie będą się wspierać każdego dnia. Oczywiście wiadomo, bez kłótni się nie obejdzie, w końcu to siostry 😉 NIe znajdziecie tu pięknych bombek, ogromu uśiechów, prezentów, ale dostrzeżecie coś ważniejszego... sami sprawdźcie co 😉